တဒဂၤေပ်ာ္ရႊင္ရာ အပိုင္း...၂
”ကဲ ေဒၚပိုးပိုး ပြစိပြစိနဲ႔ အဖြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။မေညာင္းေသးဘူးလား”
”ဟုတ္တယ္ေလ ကိုႀကီးကလဲ။မီးက အားတိုင္းပ်က္ေနတာပဲ။သူမ်ားက ေၾကာက္တက္ပါတယ္ဆိုမွ။မိုးရြာလဲ ပ်က္ ေနပူလဲပ်က္နဲ႔။မီးစက္ဝယ္ထားရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။အဲလိုပ်က္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔မလာဘူး။မီတာခက် မွန္မွန္လာပါ့”
”ကဲ ကိုယ္လဲ တက္ႏိုင္တာလဲ မဟုတ္။ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ကိုႀကီးက ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ”
ပိုးပိုးလဲ ဖိနပ္ခြၽတ္ကာ lightingမီးကို႐ွာၿပီးဖြင့္လိုက္ကာ ဧည္ခန္းကိုတံပ်က္စည္းလွည္းၿပီး ပိုက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲဝင္ကာ ေမြ႔ရာ အပါးတစ္ထည္ယူကာ ခင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုး ေစာင္နဲ႔ ျခင္ေထာင္ကို ယူကာ ျခင္ေထာင္ေထာင္လိုက္သည္။မိုးကလဲ ပိုပိုသည္းလာသည္။အေအးက ပိုလာသည္။သူလဲ ျခင္ေထာင္ကို ဝိုင္းေထာင္ရင္း အရင္တုန္းက သူမကိုေစာင့္ေပးရတဲ့အခ်ိန္ကနဲ႔တူေနၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူမကလဲ ဟုတ္ပါ့လို႔ေျပာရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။
ပိုးပိုး
သူမက ဟသၤာတ သူ။မိဘေတြက ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေျပာရမည္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္႐ွိၿပီး သူမက အႀကီး ေမာင္တေယာက္႐ွိသည္။သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာႀကိဳက္သည္။သူ႔ရည္းစားမိဘေတြ သူတို႔ၿမိဳ႕မွာခ်မ္းသာသည့္စာရင္း ဝင္။မိဘခ်င္းကလဲကလဲ ရင္းႏွီးသည္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အိမ္ကိုေျပာျပေတာ့ ဘာမွမေျပာ။သူစီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင္မလို႔ ရန္ကုန္ကိုသင္တန္းလာတက္သည္။ရန္ကုန္မွာ အတက္မ်ိဳးစံုးတက္လာသည္လားမသိ။ျပန္လာေတာ့ သူမရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ရယူသြားသည္။သူမလဲ မခ်စ္ဖူးတာမို႔ အေတြ႔အၾကံဳထူးကို ရသြားၿပီး စြဲလန္းသြားရသည္။ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ အခြင့္သင့္ရင္သင့္သလို လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ေက်ာင္းတက္ေတာ့ မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ တိုက္ခန္းငွါးေနၾကသည္။သူ႔ဘဲကလဲ ရန္ကုန္မွာသင္တန္းတက္ေနတာမို႔ ပိုၿပီလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ရသည္။သူ႔ရည္းစားက အင္တာနက္ကေန ဟိုကား ဒီကားေတြ ေဒါင္းၿပီး သူ႔ကိုျပကာ အဲ့ထဲကတိုင္းလုပ္ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းမွာ သူလဲ သူ႔ရည္းစားအလိုက်လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အဆင္ေျပသြားသည္။မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မမေအးမိစံရည္းစား မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစား မမဆုျပည့္ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေယာက္က်ားေလးေတြနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့။႐ုပ္ေခ်ာတဲ့သူမို႔ လိုက္တဲ့ ႀကိဳက္တဲ့သူေပါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္ေလးက အျမဲသူ႔အနားမွာ႐ွိေနတာမို႔ ဘာမွ မျဖစ္။ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္ စာေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားသူမို႔ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းကလြဲ ၿပီး ေယာက္က်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ပင္။တကၠသိုလ္တက္ေတာ့မွ အေဆာင္ေန အမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသလို ေက်ာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။လိုက္တဲ့သူေပါတာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရသလို သူ႔ကိုခင္တဲ့ သူေတြတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ႀကိဳက္ေနတာေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရသည္။သူ႔ဘဝမွာ တေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ကာ တေယာက္တည္းပဲ ယူမွာလို႔ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး သူ႔ရည္းစားနဲ႔ကလဲ အိမ္ကသေဘာတူထားတာမို႔ က်န္တဲ့ ေယာက္က်ားေလးေတြကို အီဖို႔ေတာင္စိတ္မကူး။အတူေနအမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြထဲက မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက ေဆးသမား။သူ႔ကို ေတြ႔ေတာ့ စားေတာ့မတက္ ဝါးေတာ့မတက္ၾကည့္တာေတြ႔ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ရြံမိသည္။မမဆုျပည့္တို႔ကိုေျပာျပေတာ့ ေ႐ွာင္ဖို႔ေျပာသည္။မမေအးမိစံရည္းစားကလဲ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္းငမ္းတက္သည္။မမဆုျပည့္ရည္းစားက်ေတာ့ တည္သည္။တည္သေလာက္ သေဘာလဲေကာင္းကာ စကားေျပာလဲေကာင္းသည္။သူတို႔ကို ညီမေတြလိုပင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုကာ ဆံုးမတက္စည္။သူ႔ရည္းစားနဲ႔ေတြ႔ရင္လဲ ညီတေယာက္လိုပင္။သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို အေတာ္ခင္သည္။သူ႔ရည္းစားတင္မဟုတ္။မမေအးမိစံရည္းစာကပါခင္သည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက် ကိုပိုင္က သေဘာမက်။မမႏွင္းျမတ္မြ္န္ကိုဆံုးမတက္သည္။ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္သြားေတာ့ အသည္းကြဲေတာ့ ကိုပိုင္က ဦးေဆာင္ၿပီး သူမကို ႏွစ္သိမ့္သည္။သူ႔ကိုလဲ ေယာက္က်ားေလးေတြကို ပစ္ပစ္ခါခါမဆက္ဆံဖို႔၊အလိုက္အထိုက္ေပါင္းဖို႔၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ကာျပံဳးျပဖို႔ စသျဖင့္ဆံုးမတက္သည္။သူ ကိုပိုင္လာရင္ေပ်ာ္သည္။အကိုလဲ မ႐ွိတာေၾကာင့္ အကိုတေယာက္လိုပင္။အားလံုးကလဲ ကေလးတေယာက္လို ဂ႐ုစိုက္ အလိုလိုက္က်တာမို႔ ေပ်ာ္စရာ။မမဆုျပည့္ကို ကိုပိုင့္ကို ေတာင္းေတာ့ ရီလိုက္က်တာ။သူမက အကိုလိုေမြးစားမလို႔ေျပာေတာ့ ရီၿပီးစက်သည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားခါနီးမွာ ဟိုတယ္ကို သြားကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကဲက်သည္။ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ အားလံုးလိုက္ပို႔က်သည္။ျပန္လာေတာ့ သူငိုမိေတာ့ အားလံုးက သူ႔ကို ေခ်ာ့ကာ ကိုပိုင္က သူေပ်ာ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးသည္။ရည္းစားနဲ႔ခြဲရေပမယ့္ အားကိုးစရာ အကိုနဲ႔အမေတြ႐ွိတာေၾကာင့္ သူခံသာသြားသည္။တရက္ ကိုပိုင္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မမဆုျပည့္က အိမ္ကို အေရးေပၚျပန္သြားရသလို က်န္တဲ့သူေတြကလဲ မ႐ွိက်။သူတေယာက္တည္းလဲမေနရဲေပ။သူတေယာက္တည္းဆို အခန္းတံခါးကိုလာလာေခါက္တက္ၾကတာမို႔ေၾကာက္သည္။ကိုပိုင့္ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ ကိုပိုင္က လာေပးသည္။မိုးကလဲ ရြာ မီးကလဲ ပ်က္ေနတာမို႔သူမေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ေယာက္က်ားသားတစ္ဦးနဲ႔ ႐ွိေနတာမို႔ စိတ္က အေတာ္ေျခာက္ျခားမိသည္။ကိုပိုင္က စည္းေစာင့္သည္။သူမကိုမေၾကာက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္ပတ္ေျပာၿပီး ရီစရာ ဟာသေတြေျပာသည္။ကိုပိုင္ရဲ႕ စည္းေစာင့္မႈကို သူအေတာ့္ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမိသည္။တညလံုးသူမကို မ႐ိုးမသားမျပ။ေနာက္ဆံုးမ်က္လံုနဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွား။ကိုပိုင္သာ တစ္ခုခု လုပ္ရင္လဲ သူမ ဘာမွမတက္ႏိုင္ေပ။မီးကပ်က္ေန မိုးေတြကခ်ိန္းေနတာမို႔ အခန္းထဲမွာလဲ မေနရဲ။အျပင္မွာေနေတာ့လဲ တစိမ္းေယာက္က်ားေလးနဲ႔တအိမ္တည္း။ဒါေပမယ့္ကိုပိုင္က အခြင့္အေရးမယူခဲ။သူမအထင္ႀကီးသြားရသလို မမႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ မ္ေအးမိစံတို့ကိုေျပာျပေတာ့ ကိုပိုင့္ကိုခ်ီက်ဴးၾကသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေနရာမွာ တျခားေယာက္က်ားေလးဆို မလြယ္ဘူးလို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ကေလးသာသာအေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ေခၚခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲကို မေတြးမိ။မမဆုျပည့္ကိုေျပာျပေတာ့ မမဆုျပည့္က ကိုပိုင္ေျပာလို႔သိၿပီးၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔အားလံုးကိုပိုင့္ကို ေတာ္ေတာ့္ကို ခင္သြားၾကသည္။သူကအဆိုးဆံုးပင္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈေတြပိုလာေတာ့ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ယိုင္မိတာေတာ့အမွန္ပင္။သူ႔ရည္းစားကလဲ အေဝးေရာက္ေန ကိုပိုင္နဲ႔ကလဲ အနီးကပ္ေနရတာမို႔ စိတ္ကစားမိသည္။သူတင္ပဲလား။မဟုတ္ေပ၊မမေအးမိစံနဲ႔ မမႏွင္းျမတ္မြန္တို႔လဲ အတူတူ။ကိုပိုင္က ၾကည့္ေကာင္းသလို မိန္းကေလးေတြက်ေလာက္ေအာင္လဲ ေျပာတက္သလို သူ႔ရဲ႕ ဟန္ပန္ကိုက ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိသည္။ေက်ာင္းသားဘဝက အေတာ္ေပြခဲ့တာလို႔ေျပာသည္။ညဖက္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ မင္းသားက ကိုပိုင္ျဖစ္ေနသည္။မမဆုျပည့္ေယာက္က်ား ယူသြားေတာ့ ကိုပိုင္အသည္းေတြကြဲကာ ေလလြင့္ၿပီးသူတို္နဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။သူတို႔လဲ လိုက္႐ွာေပမယ့္အပုန္းေကာင္းတာမို့မေတြ႔။သူမမဆုျပည့္ကို အရမ္းစိတ္ဆိုးမိသည္။သူ႔ရည္းစားကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔ရည္းစားကလဲ ကိုပိုင့္ကိုစိတ္ပူကာ မမဆုျပည့္ကို စိတ္ဆိုးသည္။ေနာက္ပိုင္းမမဆုျပည့္နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ေတာ့ သူတို႔ကိုေတာင္းပန္႐ွာသည္။ ကိုပိုင့္ကိုမခ်စ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔မိဘစကားနားေထာင္တာလဲပါ ကိုပိုင္နဲ႔ယူရင္ ဘဝအာမခံခ်က္မ႐ွိမွာေၾကာက္လို႔ဆိုတာလဲ ဝန္ခံသည္။ကိုပိုင့္ဖက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ေနာက္ပိုင္းလံုးဝ အဆက္အသြယ္မရေတာ့တာမို႔ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္းကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ေနသလို သူလဲ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အလုပ္ဝင္လိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ေနရတာမို႔ ယူဖို႔အတြက္ စိတ္မကူးၾကေသး။ပိုက္ဆံကိုစုကာ အေျခအေနတစ္ခုထိေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးမွယူၾကဖို႔ဆံုျဖတ္ထားၾကသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို သြားလိုက္လာလိုက္ သူကလဲ ျပည္တြင္းမွာ ဟိုသြားလိုက္ ဒိီသြားလိုက္နဲ႔။သူ႔ရည္းစားကလဲ ပညာေတြပိုစံုလာသည္။သူကလဲ အေတြ႔အၾကံဳေတြရလာတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။အလုပ္ထဲမွာလဲ အၿပိဳင္အဆိုင္မို႔ သူ႔ကိုယ္သူလဲ အျမဲလွေနေအာင္လုပ္ရသည္။နဂိုကလဲ ေခ်ာတဲ့သူမို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးေခ်ာလာရသည္။အားေနရင္းသင္တန္းေတြတက္ပါလားလို႔ေျပာတဲ့ ကိုပိုင့္ေက်းဇူးေၾကာင့္ သင္တန္းေတြတက္တဲ့အက်ိဳးေၾကးဇူးက အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားထက္ေခါင္းတလံုးပိုသာသည္။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ရာထူးႀကီးႀကီးရလာသည္။ကုမၸဏီက ေပးတဲ့တိုက္ခန္းမွာ သူနဲ႔ အဆင့္တူအမႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနရသည္။သူမကလဲ နဂိုက အမငတ္တဲ့သူအကိုငတ္တဲ့သူမို႔ ခင္ေအာင္ေန ခ်စ္ေအာင္ေနတက္တာမို႔ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကသည္။တရက္ မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ကာ ဝရမ္းေျပးႀကီးကိုမိၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူနားမလည္။ေနာက္မွ ကိုပိုင့္ကိုေတြ႔ၿပီ တို႔ေတြဆံုရေအာင္ေျပာေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားမိသလို သူ႔ရည္းစားကို ေျပာျပေတာ့ သု႔ရည္းစားလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ေတြ႔တဲ့ေန႔က ကိုပိုင္က သူ႔ကိုလာေခၚဖို႔ဖုန္းဆက္လာေတာ့ သူစိတ္ေတာင္လႈပ္႐ွားသြားရသည္။ကိုပိုင့္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာၿပီးေျပးဖက္ခ်င္သည္အထိျဖစ္သြားရသည္။ကိုပိုင္ကအရင္ကထက္ကို ၾကည့္ေကာင္းလာကာ ပိုၿပီးခန္႔လာသည္။မိန္းကေလးေတြအားကိုးခ်င္စရာျဖစ္လာသည္။သူလဲ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ထု႐ိုက္ကာပါးစပ္ကလဲ ေျပာလိုက္သည္။သူတို႔ေတြေတြ႔ေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္ရသည္။ကိုပိုင္က အရင္လိုပင္သူတို႔အေပၚမွာမေျပာင္းလဲ။သူ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံက ျပန္ၿပီးေျပာင္းလဲ လာရျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သုအံ့ျသမိသည္။ဘယ္သု႔အေပၚမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးခဲ့။သူတင္ပဲလားမဟုတ္။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္လဲတူတူပင္။သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို သူလအမနဲ႔ခ်ိတ္ေပးမယ္ေျပာေတာ့ သူစိတ္ဆိုးရသည္။ကိုပိုင့္ကို ဘယ္သူမွ မေပးခ်င္။သဝန္တိုသည္။ကိုပိုင္က သူက် ယူေတာ့မယ္ မိန္းမမယူနဲ႔တရာသလားေမးေတာ့ သူရီပဲေနမိသည္။တကယ္တမ္းေတာ့ သူနဲ႔ ကိုပိုင္က ဘာမွမဆိုင္။ဟိုတေလာက မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေျပာသည္။ကိုပိုင့္ကို ခ်စ္လားတဲ့။သူလဲ ဘာေျဖရမွန္းမသိ။မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူကေတာ့ ခ်စ္သည္။ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီသူမမွာယူရမယ့္သူ႐ွိတာမို႔ တခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ကိုပိုင့္ရင္ခြင္ထဲမွာေနခ်င္မိသည္လို႔ရင္ဖြင့္သည္။သူ႔ကိုလဲ ဒီတိုငး္ပဲေနမွာပါလို႔လဲေျပာသည္။သူမျငင္းမိ။ဟုတ္လဲဟုတ္ေနတာကိုး။မမေအးမိစံလဲ ဒီတိုင္းပဲေနမွာလို႔ ေျပာေတာ့ သူလဲ ဟုတ္မယ္လို႔ေထာက္ခံမိသည္။တရက္က ႏွင္းျမတ္မြန္က သူလိုခ်င္တာကိုရၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူတစံုတခုကို သိလိုက္သလိုပင္။သူမနာလိုျဖစ္သြားရသည္။သူမကိုလဲ ညီမေလး စိတ္ကို အရမ္းႀကီးထိန္းမထားနဲ႔။ေနာင္ဆိုရင္ အဲ့လိုအခြင့္အေရးရခ်င္မွ ရမယ္။ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ရခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေနာက္က်မွ ေနာက္တမရမိေစနဲ႔လို႔သူ႔ကို ေျပာေတာ့ သူလဲ ေတြေဝသြားကာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ခုလဲ ဟိုးအရင္ကလို ကိုပိုင္နဲ႔တအိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း မီးကလဲ ပ်က္ မိုးကလဲ ရြာေနသည္။သူစိတ္လႈပ္႐ွားေနသေလာက္ ကိုပိုင္က တည္ၿငိမ္ေနသည္။သူမ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မီးကလဲ ခါတိုင္းအၾကာႀကီးပ်က္ေနတာကို ခုျပန္လာေနသည္။ကိုပိုင္ကမအိပ္ေသး။ဖုန္းၾကည့္ေနသည္။သူမ အခန္းထဲမွာ ထိုင္လိုက္ထလိုက္နဲ႔ ဂနာမၿငိမ္။ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မေတြးတက္။တဖက္ကလဲ လိုခ်င္ တဖက္ကလဲ ႐ွက္ေၾကာက္ေနမ်သည္။ေတြးရင္းနဲ႔အေတြးလြန္ေနစဥ္
”ဂ်ိမ္း ဒိုင္း”
”အမေလး”
စူးစူးဝါးဝါးေအာ္လိုက္တာမို႔ သူလဲ အခန္းထဲသိုလ ေျပးဝင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကုတင္ေဘးတြင္ နားကို ပိတ္ကာ ငုတ္တုပ္ေလးထိုင္ၿပီးေအာ္ေနတာေတြ႔လိုက္ေတာ့ သူရီခ်င္သြားသလို သနားလဲ သနားသြားသည္။တကယ့္ကေလးလိုပင္။သူလဲ အနားကပ္သြားေတာ့ သူ႔ကို ျမင္ၿပီး အား႐ွိသြားသလိုမ်က္လံုးေတြက သူ႔ကိုေျပးဖက္လိုက္သည္။
”အရမ္းေၾကာက္တာပဲ ကိုႀကီးရယ္”
”မေၾကာက္နဲ႔ကိုႀကီး႐ွိတယ္။ဘာမွမဟုတ္ဘူး။မိုးခ်ိန္းတါပါ”
သူလဲ နွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုဖက္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီးဝင္လာတာမို႔ သူ႔ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ေျပာတာကိုျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သူစိတ္လႈပ္႐ွားသြားသည္။သူ ပိုးပိုးကို အျဖဴထည္ခင္ခ်င္မိသည္။အေရာင္မစိုးခ်င္။ကေလးတေယာက္လို မို႔ သူစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ေပမယ့္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ မရေတာ့။တခုခုကို ငံ့လင့္ေနတဲ့သူကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာျဖစ္သလို သူလဲ ပိုးပိုးကို ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။သူပိုးပိုးေခါင္းေလးကို အသာေမာ့လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက တခုခုကို ေတာင္းဆိုေနသလို။သူလဲ ငံု႔ကာနမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာနမ္းလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္းျပန္နမ္းလိုက္သည္။လ်ွာျခင္းကလိလိုက္သည္။သူပိုးပိုးရဲ႕ တင္ပါးေတြကိုစကပ္အေပၚကေနဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးေျခဖ်ားေထာက္ကာသူ႔ကိုငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးကိုကုတင္ေပၚသို႔အသာလွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ပိုးပိုးကို အက်ႌခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာ္လီအနီေရာင္ကိုပါခြၽတ္လိုက္ၿပီး စကပ္ကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။ျဖဴဝင္တဲ့အသားအရည္နဲ႔ပင္တီအနီေလးက သူ႔စိတ္ကိုအ႐ိုင္းဆန္ေစသည္။သူလဲ ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတ့ အေမႊးပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ေတြလိုက္ရသည္။သူလဲ ႏို႔ေလးေတြကိုအသာစို႔လိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စို႔ခ်က္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လာသည္။ပိုးပိုးပါးစပ္မွ ညည္းသံေတြကသူ႔ကိုအားေပးေနသလို။သူလဲ ပိုးပိုးလက္ကိုယူကာလီးေပၚတင္ေပးလိုက္ရာလီးကိုခပ္တင္းတင္းညႇစ္ကိုင္ထားရင္းထက္ေအာက္ ကစားေနသည္။သူႏို႔ေတြစို႔ေနရင္းနဲ႔ ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေရႊ႔သြားငည္။ဗိုက္သားေတြကိုလ်ွာနဲ႔လိုက္ၿပီးလ်က္လိုက္သည္။ဗိုက္ၿပီးခ်က္ ခ်က္ၿပီးေတာ့ ေပါက္ကိုအသာကားကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို လ်ွာနဲ႔လ်က္လိုက္ရာ
”အာ ဟာ့ ကိုႀကီးရာ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မွာပဲ။မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ဆို။ဟာ့ ႐ွီး အို႔ ”
သူအေစ့ကို လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ေကာ္လိုက္ရာေကာ့တက္သြားသည္။သူပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္ကို အားရပါးရ ဂ်ာလိုက္သည္။သန္႔႐ွင္းစြာေဆးေၾကာတက္သူမို႔ထင္သည္။အနံ႔ကင္းသည္။သူေတာ္ရံုဘယ္သူ႔ကုိမွ မဂ်ာ။ပိုးပိုးကိုက်ေတာ့ စိတ္ပါလာတာမို႔ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးတေယာက္ လူးလိမ့္ေနသည္။ေမြ႔ရာခင္းေတြကို ေခ်မြလိုက္ ေခါင္းကိုကိုင္လိုက္နဲ႔ ညည္းေနသည္။ပိုးပိုး အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္လာကာ ဖင္ႀကီးက ေျမာက္တက္ေနသည္။ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ကို ျပန္က်သြားသည္။တခ်ီၿပီးသြားၿပီ။သူထလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး သူ႔ကို ထဖက္ၿပီး
”ကိုႀကီးရာ္ ဟင့္ ဟင့္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး။အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ။ကိုႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
တတြက္တြက္ေျပာရင္းသူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားသည္။သူလဲ ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တစ္႐ွဴးယူကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို တယုတယသုတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္။သူလဲေကာင္းလာတာမို႔ ဒီတိုင္းမၿပီးခ်င္။ဒါေၾကာင့္ ပိုးပိုးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ကုတင္စြန္းေပၚ ဒူးေထာက္ခိုင္းလိုက္ကာ ကုန္းခိုင္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ကုန္းေပးသည္။ျဖဴေဖြးေနတဲ့တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကုိညႇစ္ၿပီး ျဖဲလိုက္ရာ စအိုရဲရဲေလးက ခ်စ္စရာ။သူလဲစအိုေပၚတံေတြးေထြးခ်လိုက္ရင္း လက္မနဲ႔ ဖိပြတ္လိုက္သည္။
”အဟင့္ ကိုႀကီးရယ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔။သူက သိပ္အဆန္းထြင္တာပဲကြာ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး”
သူလဲ အဖုတ္ဝကိုအသာေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့
”အာ့ ႐ွီး ျဖည္းျဖည္းကိုႀကီး နာတယ္ အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။အရည္ေတြနဲ႔မို႔ အဝင္ကေခ်ာေပမယ့္ အတြင္းသားေတြက ၾကပ္ေနသည္။သူအဆံုးထိထည့္လိုက္ၿပီး ခဏရပ္ကာ ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းလက္တစ္ဖက္က ႏို႔ေတြကိုညႇစ္လိုက္သ္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။သူလဲအသာကုန္းကာ ပိုးပိုးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္သည္။သူလဲလီးကိုအသာထုတ္လိုက္ရာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြက လိပ္ကာပါလာသည္။ပိုးပိုး စုပိသပ္ရင္းညည္းရျပန္သည္။အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ရင္း ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းနဲ႔အသာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ တင္းခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ပိုးပိုးက နာတယ္လို႔ေျပာေပမယ့္သူမရပ္။ထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။လီးကိုလဲ အသာေညႇာင့္ေနရင္း အေတာ္ၾကာလာေတာ့ ေနသားတက်ျဖစ္သြားသည္ထင္သည္။သူေဆာင့္တာကို အတြင္းသားေတြက လက္ခံလာသည္။သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။အခန္းထဲမွာ တဖြတ္ဖြတ္တဖတ္တဖတ္နဲ႔ အသံ ညည္းသံေတြနဲ႔ ဆူေနသည္။သူလဲ ေဆာင့္ေနရင္းမွ ပိုးပိုးကို ေဆာင့္ေစခ်င္လားေမးရာ ေခါင္းၿငိမ့္တာမို႔ သူလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ေကာင္းတာမို႔ ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းမ်ားလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ပိုးပိုးရဲ႕အတြင္းသားေတြကလဲ ညႇစ္ညႇစ္လာသည္။သူလဲခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ကိုင္ရင္း မညႇာေတာ့ပဲ အားကုန္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ပိုးပိုးပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳးေလးနဲ႔ ေအာ္လိုက္ရင္း ေ႐ွ႕ကိုငိုက္က်သြားကာ သူ႔လီးကိုတင္းခနဲ႔ တင္းခနဲ႔ ညႇစ္လိုက္သည္။သူလဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေပ။သုတ္ရည္ကို ပန္းထည့္လိုက္ကာ ၿပီးသြားရသည္။ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးတခ်က္က လီးကိုတဆံုးထုတ္လိုက္ကာ တဆံုးထည့္လိုက္ၿပီး တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခံုကိုကပ္ထားလိုက္ရင္းပိုးပိုးအေပၚေမွာက္ခ်ကာ အနားယူလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တေစာင္းေလးလွဲခ်လိုက္ေတာ့ သူလဲ တေစာင္းေလးလီးတပ္လ်က္သားအေမာေျဖေနၾကသည္။ပိုးပိုးလဲ လက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ သူ႔ကိုဖက္လိုက္ရင္းေခါင္းကို လွည့္ကာ သူ႔ကိုနမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွအသာထကာ တစ္႐ွဴးယူၿပီး သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ တယုတယသုတ္ေပးလိုပ္သည္။ထမိန္တစ္ထည္ယူကာ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ျပန္ဝင္လာၿပီး
”လူဆိုးႀကီး ခုထိအဝတ္မဝတ္ရေသးဘူး ႐ွက္စရာႀကီးကြာ”ေျပာၿပီး ဘီ႐ိုထဲမွ တဘတ္အႀကီးတစ္ထည္ယုကာ သူ႔ကိုေပးသည္။သူလဲ တဘတ္ကိုပတ္ကာ အိမ္သာဖက္သြားၿပီး သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ကာ အေပါ့သြားလိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ညအိပ္ ဂါဝန္ ပန္ေရာင္ေလးဝတ္ၿပီးသြားၿပီ။သူဝင္လာေတာ့
”ကိုႀကီးမီးမွိန္လိုက္ပါလား”ေျပာေတာ့ သူလဲ မီးကိုမွိန္လိုက္သည္။ပိုးပိုးက သူ႔အနားကိုလာကာသူ႔ေနာက္ေက်ာကိုဖက္ထားလိုက္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးလက္ေတြကိုကိုင္ထားလိုက္သည္။အတန္ၾကာမွ ျပန္ခြာကာသူလွည့္လာေတာ့ သူ႔ကို ခ်ီခိုင္းတာမို႔ ပိုးပိုးကိုခ်ီကာ ကုတင္ေပၚသို႔ အသာတင္ေပးလိုက္သည္။သူ စြပ္က်ယ္ကိုျပန္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔အနားမွာအိပ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ပိုးပိုးအနားမွာ ဝင္လွဲလိုက္သသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းအံုးကာ သး့ကိုဖက္ထားသည္။ၿပီးေတာ့
”ကိုႀကီး ဒီလိုအခ်ိန္ခဏေလးမွာေလ ခ်စ္သူတေယာက္လို ဇနိးတေယာက္လို ေနခ်င္တယ္။ပိုးကို အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။ပိုး ကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။ကိုႀကီးခ်စ္ ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္ ဒီလိုအတူ႐ွိေနခ်ိန္ေလးမွာ ေနခြင့္ေပးပါ”
သူလဲ သနားသြားရသည္။သူပိုးပိုးကို မခ်စ္ခ်င္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေပါင္းစပ္လို႔မွ မရတာ။ဒါေၾကာင့္မ်ဳ႕ ပိုးပိုးေျပာသလို အတူရွိေနစဥ္အခ်ိန္ေလး အေကာင္းဆံုးေနၾကတာေပါ့လို႔ေျပာရင္း ပိုးပိုူကိုဖက္လိုက္သည္။ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ကို စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနသည္။သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာသည္။ႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာၾကရင္း ဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိေတာ့။သူတေရးႏိုးေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔လက္ေပၚမွာ။သူလဲ အသာမကာေခါင္းအံုးေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း ေစာင္ကို အသာျခံဳေပးလိုက္ကာ ေသးထေပါက္လိုက္သည္။ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ပံုစံမပ်က္ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနသည္။သူပိုးပိုးကို ၾကည့္ရင္း ခ်စ္မိမွာစိုးမိသည္။သူနာက်င္ရမည္။သူပိုးပိုးကို အသာခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း ေဘးနားမွာျပန္လွဲကာ အိပ္လိုက္သည္။
တစံုတေယာက္ရဲ႕ ပေရာဂေၾကာင့္ သူႏိုးလာသည္။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး။သူ႔ကို ေမးေထါက္ကာၾကည့္ေနၿပီး မ်က္ႏွာကိုေလနဲ႔မႈတ္ေနသည္။သူႏိုးလာေတာ့ တခိခိနဲ႔ရီေနသည္။သူလဲအသည္းယားလာတာနဲ႔ ပိုးပိုးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။
”ဟိတ္ညစ္ပတ္ႀကီးကြာ။မ်က္ႏွာလဲ မသစ္ရေသးပဲနဲ႔ သူမ်ားကိုနမ္းေနတယ္”
သူလဲ ပိုးပိုးကိုတအားဖက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္ရင္း ႏို႔အံုလံုးလံုးေလးကို ကိုင္ကာ ေခ်ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ အသက္႐ွဴသံျပင္းကာလာၿပီး သူပတ္ထားတဲ့တပတ္ကို ခြၽတ္ကာ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာထုေပးလိုက္သည္။သူလဲ ညအိပ္ဂါဂန္ေလးကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေလးေတြကိုနမ္းလိုက္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ လက္ထည့္ကာ အေစ့ေလးကို ကလိလိုက္သည္။ပိုးပိုးမွာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ႀကီးက ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။သူလဲ အေစ့ကိုကလိေနရင္းနဲ႔ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္ထည့္လိုက္ကာ အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးလိုက္သည္။အရည္ေတြက ရႊဲကာလာသည္မို႔ သူလဲ ပိုးပိုး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မကာ သူ႔ပုခံုးေပၚတင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ဝကို လီးေတ့လိုက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။
”အဟင့္ ကိုႀကီးျဖည္းျဖည္း နာတယ္ကြာ။ကိုႀကီးဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတာပဲ အား ကြၽတ္ကြၽတ္”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။အရည္ေတြကလဲ ထြက္ေနတာမို႔ အဝင္အထြက္ကေခ်ာလာသည္။သူလဲ ပိုးပိုးခံႏိုင္လာသည္မို႔ မညႇာေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဆီးခံုခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံ ပိုးပိုးရဲ႕ ညည္းညဴသံေတြက အခန္းထဲမွာ လြင့္ပ်ံေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားပန္းတိုင္ကိုေရာက္လာၾကသည္။အေပးအယူမွ်စြာ အေပၚကေဆာင့္သမ်ွ ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ၿပီးသြားသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနားယူေနရင္း က်ီဆယ္ေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ပိုးပိုးက ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားေတာ့ သူလဲလိုက္သြားကာေရအတူခ်ိဳးၾကသည္။
ဒီခ်ိန္ေလးကေတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆံုးကာလပင္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို တသက္လံုးသိမ္းထားခ်င္သည္လို္ေျပာသည္။ ပိုးပိုးက သူ႔ကို မခ်စ္နဲ႔လို႔ေျပာသည္။ခ်စ္ရင္ သူပဲခံစားရမွာစိုးတယ္တဲ့။သူမကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ေပါင္းစပ္ဖို႔ကံမပါလာတာမို႔ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကည္ႏူးစြာေနၾကမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူလဲ လက္သင့္ခံသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို မခ်စ္ႏိုင္ေပ။သူ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ၿပီးမခံစားခ်င္ေတာ့။သူတို႔ေရခ်ိဳးၿပီး အျပင္ကို ထြက္ကာ လည္ၾကသည္။ေန႔လည္က် သူ႔တိုက္ခန္းကို သြားကာ လုပ္ၾကသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဘာမဆိုေပးဆပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္လားမသိ။သူ႔အလိုကို အျမဲ လိုက္သည္။ညမိုးခ်ဳပ္မွ သူ့တိုက္ခန္းက ျပန္ပို႔ရသည္။ပိုးပိုးရဲ႕အခန္းေဖာ္ကလဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူလဲ ျပန္လာရသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ကာ အရမ္းလြမ္းလို႔ဟု ခြၽဲသည္။သူလဲ သိပ္မခြၽဲနဲ႔ ဒီမွအရည္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ခ်စ္မိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမးေတာ့ ယူလိုက္မွာေပါ့ဟုေျပာသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးက သူေတာင္းဆိုရင္ တကယ္ ယူမည့္ပံုပင္။ဒါေတာ့မျဖစ္သင့္။ခုလိုအေနအထားေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္လြန္လွၿပီ။အပ်ိဳလူပ်ိဳဆိုေပမယ့္ ရည္ရြယ္တဲ့ခ်စ္သူ႐ွိေနတာမို႔ လူမႈေရးစည္းကိုေဖာက္ဖ်က္ရာက်ေနၿပီ။
သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုးတို႔သံုးေယာက္လံုးကို အလွည့္က် လုပ္ျဖစ္ေနသည္။တနလၤာ အဂါၤကႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔။ဗုဒၶဟူး ၾကာသာပေတးက ေအးမိစံ၊ ေသာၾကာစေနက် ပိုးပိုးနဲ႔။သံုးေယာက္လံုးက သူ႔ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေက်နပ္မႈေပးစြမ္းသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံက် ခပ္ၾကမ္ၾကမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်တာမို႔ သူတို႔နဲ႔ဆိုရင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ျဖစ္သည္။ပိုးပိုးက် ခြၽဲတက္လြန္းတာေၾကာင့္ တခါတေလဆို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ၾကမ္းမိသည္။သံုးေယာက္လံုးကိုေတာ့ ခုထိ ေနာက္ေပါက္ကို မဖြင့္ရေသးေပ။လက္နဲ႔ကေတာ့ လုပ္တိုင္းကလိျဖစ္ေနတာမို႔ လုပ္ရင္ ရသည့္အေနအထားပင္။ဒီလိုနဲ႔ သင္တန္းကာလေျခာက္လျပည့္ေတာ့ သူတို႔ သင္တန္းဆင္းပြဲ လုပ္သည္။သူကေတာ့ မျပန္ေသး။သင္တန္းေနာက္တခုဆက္တက္ရင္း ေျဖရမည့္ စာေမးပြဲကို ေစာင့္ရမည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနရင္ျပန္မယ္လို႔သူ႔ကိုေျပာသည္။အားလံုးကိုေတာ့ အိမ္ကုိျပန္ဦးမယ္လို႔ေျပာထားေပမယ့္ သူနဲ႔ အတူေနမွာပင္။ႏႈတ္ဆက္ပြဲကို က်င္းပသည့္ညက အားလံုးအေတာ္ကဲၾကသည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို လိုက္ပို႔ဖို႔အေဆာင္ကို သြားေခၚလိုက္ၿပီး သူ႔တိုက္ခန္းသို႔ေခၚလာကာ သံုးရက္လံုးလံုးလုပ္ၾကသည္။စားလိုက္ လုပ္လိုက္နဲ႔။နည္းေပါင္းစံု ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔လုပ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ျပန္သြားေတာ့ သူကားဂိတ္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သူ အားျပန္ေမြးရသည္။
ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ေအးမိစံရဲ႕ ရည္းစားကလဲ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လာသလို ပိုးပိုးရဲ႕ ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ သူဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႔ရေတာ့။ျမင္ငတ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ သင္တန္းတက္လိုက္ ေလ့လာစရာေတြကို ေလ့လာလိုက္ အားရင္အိမ္ကိုျပန္လိုက္လုပ္ေနရသည္။ညဖက္ေတြမွာေတာ့ လိုင္းေပၚမွာ ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အလုပ္ေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ မအားေပ။ဒီလိုနဲ့တစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ ေအးမိစံက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေသာၾကာေန႔အားရင္ေတြ႔ခ်င္သည္ဟု။သူလဲ စိတ္က တင္းေနတာၾကာၿပီမို႔ ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့သူကေတာ့ နာၿပီဆိုၿပီးၾကံဳးဝါးထားတာ။တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဂၚလီကိုလဲ ျပန္ထည့္ထားသည့္အခ်ိန္နဲ႔မွ ေအးမိစံက ဖုန္းဆက္သည္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ေသာၾကာေန႔က် သူလဲ တိုက္ခန္းကိုျပန္ကာ ေရခ်ိဳးကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ခုႏွစ္နာရီေလာက္က် ေအးမိစံက သူ႔ကို လာႀကိဳဖို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ သြားႀကိဳလိုက္သည္။
ဖက္ဖူးေရာင္ေအာက္ခံမွာ အစိမ္းေရာင္အလံုးေလးေတြပါတဲ့ အေပ်ာ့သား ဝမ္းဆက္ကို ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ဖ်ားလားခ်ထားတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕ပံုစံက ရႊင္လန္းတက္ႂကြေနသည္။သူလဲ ေအးမိစံကိုေခၚလိုက္ၿပီး ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ေမးေတာ့ မစားရေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ ညေနစာစားရန္သြားလိုက္ၾကသည္။စားေနၾကရင္းနဲ႔ ေအးမိစံဘဲက ဘယ္ခ်ိန္ျပန္သြားတာလဲ ေမးေတာ့ ျပန္တာသံုးရက္ေလာက္႐ွိၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔စားၾကေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနၾကသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ပိုက္ဆံ႐ွင္းကာ ထြက္လာၾကသည္။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူက
”ကို တစ္လ လံုးညည္းကို သတိရေနတာ။ညည္းကေတာ့ ဘဲနဲ႔ဆိုေတာ့ သတိရမယ္မထင္ဘူး”
”ညီမလဲ ကိုပိုင့္ကို သတိရပါတယ္။မလြယ္လို႔သာမေတြ႔ရတာပါ”
”တစ္လလံုးတင္းေနတာ ကို အားရပါးရ ဖြင့္ခ်လိုက္မယ္ ဟင္းဟင္း”
”အမေလး ေၾကာက္စရာႀကီး။ရတယ္ေလ စိန္လိုက္။ၿပီးမွ အ႐ွံုးေပးပါၿပီမေျပာနဲ႔”
”ဒီတစခါေတာ့ ကို ေအးမိစံရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ခ်င္တယ္။မျငင္းနဲ႔ေတာ့။တစ္လလံုးပစ္ထားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေပးတာ”
”ဟင္း သူက လူေတြ႔ရင္ ဒါပဲ။ဘယ္သူမွ ထိေတာင္မထိဘူးေသးတဲ့ဟာကို သူက။ဒါပဲေနာ္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔။တခုခုျဖစ္သြားရင္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းနဲ႔”
”စိတ္ခ်။မခံႏိုင္ေအာင္မလုပ္ဘူး။ခံႏိုင္ေအာင္ပဲ လုပ္မွာ”
သူတို႔ေဆးဆိုင္ တခုကို ဝင္ကာအားေဆးေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ဟာေတြပိုဝယ္လိုက္သည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူေအးမိစံကို ဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ အားက်မခံ ျပန္နမ္းသည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္လံုးလံုးေလးကိုပြတ္သပ္ညႇစ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကို ဒူးေထာက္ၿပီး သူ႔လီးကိုစုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံက ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ရာ ေႁမြေဟာက္တေကာင္းအလား သူ႔လီးႀကီးကေငါက္ကနဲေပၚလာသည္။
”ဟင္ ကိုပိုင့္ဟာႀကီးက အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ”
”အဲ့ဒါေဂၚလီေတြ ေအးမိစံရဲ႕ ဒီေဂၚလီနဲ႔ ေအးမိစံရဲ႕ ဘယ္သူမွမလုပ္ဖူးေသးတဲ့ဖင္ကို လုပ္မလို႔”
”ေၾကာက္စရာႀကီး ကိုပိုင္ရယ္။နာမွာေၾကာက္တယ္။”
”ေနာက္မွ ေဂၚလီအရသာေတြ႔ၿပီး ႀကိဳက္သြားမယ္။ကဲ စုပ္ကြာ”
ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲအသာထည့္ကာ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ပုေလြက်ြမ္းက်င္ေနတာမို႔ သူလဲ ေအးမိစံေခါင္းကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူတက္တဲ့ပညာနဲ႔ သူ႔ကို ပညာျပေနသည္။သူလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ ေအးမိစံပါးစပ္ထဲမွလီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကိုကုတင္ေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီး အက်ႌနဲ႔ ထမိန္စကပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ ပင္တီ ခရမ္းေရာင္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီဂြဆံုက စိုၿပီးကြက္ေနတာမို႔
သူလဲ ဘရာကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုေခ်လိုက္သည္။ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ကလိရင္းႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အသက္႐ွဴသံေတြျမန္လာၿပီး သူ႔ကိုဖက္ထားသည္။သူလဲေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္သည္။လက္ေတြက တင္ပါးေတြကို ျဖစ္ညႇစ္ေနရင္းပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ပင္တီကို ကူခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။သူ ေအးမိစံေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ရာ ပါးစပ္မွ ႐ွီးခနဲ အသံထြက္လာၿပီး သူ႔ေခါင္းကို လာဖက္ၿပီးဆံပင္ေတြကို ပြတ္ေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို ခပ္သြက္သြက္ေခ်လိုက္ရာ ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာသည္။ႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔ၿပီး ေနာက္ ေအးမိစံေပါင္ၾကားထဲ ထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေအးမိစံလက္ေတြနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္က အေစ့ကို ကလိရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္သည္။လက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္လိုက္သည္။ခပ္သြက္သြက္သြင္းထုတ္လုပ္လိုက္ရာ အရည္ေတြက ရႊဲလာသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေနသံုးေခ်ာင္း ထည့္လိုက္ျပန္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြရႊဲေနတာမို႔ ဝင္သြားသည္။
”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္း”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းေလးသြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္းအေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။ေအးမိစံမွာ တကိုယ္လံုး ေကာ့ပ်န္ေနသည္။ပါးစပ္မွလဲ အသံမ်ိဳးစံုညည္းေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဖင္က ေကာ့တက္လာၿပီး ျပန္မက်ေတာ့ေပ။လက္ေတြက ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း လက္သြင္းထုတ္လုပ္တာကို ဖင္က လိုက္ေကာ့ေပးေနသည္။ပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳးေလး ထြက္လာၿပီးဖင္ႀကီးကေလထဲမွာေကာ့ေပးထားရင္းနဲ႔ ကိုယ္လံုက ဆက္ခနဲတုန္တုနိသြားကာ ေမြ႔ရာေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သြားသည္။သူမတစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီ။အဖုတ္ထဲမွ လက္ကိုျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြက ထြက္လာကာ အဖုတ္ဝမွတဆင့္ ဖင္ဝေပၚသို႔စီးက်သြားသည္။သူလဲ ဖင္ဝကို သုတ္လိမ္းလိုက္ကာ ဖင္ဝကိုဖိကာ လက္ညႇိဳးကိုထည့္လိုက္သည္။လက္ညႇိဳးက ေခ်ာခနဲဝင္သြားသည္။သူလဲ လက္ညႇိဳးကို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ရာ ေအးမိစံလဲ ကုတင္စြန္းမွာေျခေထာက္တင္ၿပီးကုန္းေပးလိုက္သည္။သူလဲ လံုးလံုးက်စ္က်စ္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ေခ်လိုက္ရင္း တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္သည္။
”ေအးမိစံ ကို႔လီးကိုမလြမ္းဘူးလား”
”အ့ လြမ္းတာေပါ့ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင့္လီးကိုသတိရေနတာ”
”ခု ဖင္ခံမွာလားဟင္ ဖ်န္း”
”ခံမယ္။ဖင္လဲခံမယ္။အဖုတ္ကိုလဲ လုပ္ေပးပ ကိုပိုင္ရယ္ အဟင့္ဟင့္”
သူဖင္ကို႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုစိတ္ႂကြလာေအာင္ဆြေပးရင္း တစ္တစ္ခြခြေျပာေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံတို႔က ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာရတာကို သေဘာက်သည္။သူလဲ ဖက္ေတြကို႐ိုက္ရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုဖင္ျဖဲခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ျဖဲလိုက္ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲေပၚလာသည္။သူလဲ စအိုဝကိုတံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ဖင္ဝကိုေထာက္လိုက္ၿပီး ဖိထည့္လိုက္သည္။ဝင္ထြက္ေနက်မို႔ ဖင္ဝကိုဖြင့္ေပးထားသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ အသြင္းအထုတ္ကိုခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကေန သံုးေခ်ာင္းစုကာ ထည့္လိုက္ေတာ့ နာတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ယ္ကိုထုတ္ကာဖင္ဝကိုရႊဲေနေအာင္သုတ္လိုက္ၿပီးကြန္ဒံုးတစ္ခုေဖာက္ကာ လက္သံုးေခ်ာင္းစုကာစြပ္လိုက္ၿပီး ဂ်ယ္လ္သုတ္ကာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြနဲ႔မို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြားသည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ဝက နာက်င္ေနရာမွတျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာသည္။သူကလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ကိုသိတာမို႔ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဖင္ဝကေကာင္းလာၿပီးအဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြထြက္လာရျပန္သည္။
”ကိုပိုင္ လုပ္ေပးေတာ့ကြာ။ဒီမွာမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ယားေနၿပီဟင့္”
”ဘယ္ကိုလုပ္ေပးရမွာလဲခု”
”အေ႐ွ႕ကို အရင္လုပ္ေပးကြာ ၿပီးမွ ကိုပိုင္သေဘာေနာက္ကို ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေနာ္”
သူလဲ ခဏဆက္ၿပီးကလိေနလိုက္ေသးသည္။ေအးမိစံကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔လီးေပၚကို ထိုင္ကာအေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အေပၚကေန သူလီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။ေဂၚလီေတြက အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတာမို႔ နာက်င္ခံေကာင္းႀကီး။တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ကာ အဆံုးထိ လီးကဝင္သြားသည္။သူမအေပၚကေန အသာေလးေညႇာင့္ေနေတာ့သူလဲ ေအးမိစံႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စမ္းကာ ႂကြလိုက္ထိုင္လိုက္လုပ္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာတာမို႔ အားနဲ႔အင္နဲ႔ေဆာင့္ေနသည္။သူလဲ ေအာက္ကေနေကာ့ကာေပးၿပီး ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးေနသည္။ေအးမိစံရဲ႕ စုပ္သပ္သံ အသားခ်င္း႐ိုက္သံ အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းအသံ ညည္းသံေတြက စည္းခ်က္နဲ႔အညီထြက္ေပၚေနသည္။ေအးမိစံအေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီးသူလဲ ေအးမိစံေဆာင့္ေနရာမွ အသာရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ကေန မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ေတာ့သည္။သူ႔ရဲ႕ေဂၚလီပါတဲ့လီးေၾကာင့္ေရာ ဆြေပးမႈေတြေၾကာင့္ေရာ အားပါတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ အဆက္မျပတ္ကို ညည္းေနရင္း ၿပီးသြားသည္။ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၿပီးသြားသည္ထင္သည္။အသံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေအာ္ၿပီး ေမြ႔ရာခင္းကို ထုလိုက္ေခ်လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွၿငိမ္သြားကာ အသက္ကို လု႐ွဴေနသည္။သူလဲ အသာမွိန္းကာေနလိုက္သည္။ေအးမိစံအေမာေျပသြားမွ ေအးမိစံကို
”ကို ဖင္လိုးေတာ့မယ္ကြာ။ဖင္ခ်ခ်င္ေႏုပီ”
”ညီမ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ကိုပိုင္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔ေနာ္။ေၾကာက္တယ္”
သူလဲ ေအးမိစံကိုပက္လက္လွန္လိုက္ရာအဖုတ္ထဲမွအရည္ေတြက ဖင္ဝသို႔စီးလာသည္။သူလဲ ဂ်ယ္လ္ကိုယူကာ ခပ္ရႊဲရႊဲစအိုကို သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မိုးေပၚေထာင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖင္ကိုျဖဲေပးခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေျခေထာက္ကိုေျမႇာက္ကာ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔ျဖဲေပးလိုက္သည္။သူလဲဖင္ဝကို လီးထိပ္နဲ႔ အသာေထာက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ဒစ္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတ့သြင္းလိုက္ေတာ့ ”အားကြၽတ္က်ြတ္။ျဖည္းျဖည္းကိုပိုင္။ နာတယ္”သူဒစ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။လီးထိပ္ႀကီးက ဖင္ဝမွတဆင့္အထဲကို ကြၽံ့ဝင္သြားကာ ဒစ္တစ္ခုလံုးဝင္သြားသည္အထိ သူထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံ မ်က္ႏွာမွာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ႐ွံုမဲ့ေနေပမယ့္ မလိုလားဟန္ေတာ့မျပ။သူမလဲ ဖင္ကိုစမ္းခ်င္ေနသည့္ပံု။သူလဲ ဒစ္တစ္ခုလံုးဝင္သြားေတာ့ ဆက္မသြင္းေသးပဲ အေစ့ကို ကလိလိုက္သည္။
”ဟ အ အ ကိုပိုင္ ႐ွီး နည္းနည္းထည့္ၾကည့္ေလ”
သူလဲ ထပ္ၿပီးဖိထည့္လိုက္သည္။ေဂၚလီတစ္လံုးက ဖင္ဝႂကြက္သားကိုျဖတ္ကာထစ္ခနဲ အတြင္းသို႔ဝင္သြားရာ ဖင္ဝက လန္႔ၿပီး တင္းကနဲ ညႇစ္လိုက္သဘ္။သူလဲ အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ ျပန္ၿပီးပြင့္လာျပန္သည္။သူအဲ့တိုင္းေလးပဲသြင္းလိုက္ထည့္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခံႏိုင္လာတာမို႔ ေနာက္ထပ္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္ထဲကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ၿပီးစိတ္ရွည္လက္႐ွည္ ထည့္လိုက္ရာ ေဂၚလီထည့္ထားတဲ့ လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးဖင္ေပါက္ထဲသို႔ဝင္သြားကာ သူ႔ရဲ႕ ဆီးခံုနဲ႔ ေအးမိစံတင္ပါးထိကပ္သြားသည္ယေအးမိစံပါးစပ္မွလဲ နာနာက်င္က်င္ နဲ႔ ညည္းညဴသံကိုရမက္ထန္စြာၾကားေနရသည္။
”အာ့ ဟင္းဟင္း နာတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။အဟင့္ဟင့္ ႐ွီး ကြၽတ္ကြၽတ္”သူလဲ ကပ္ၿပီးေညႇာင့္ေနလိုက္ရင္း ႏို႔ေတြကိုကုန္းစို႔လိုက္ၿပီး အေစ့ကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ နာက်င္သည့္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္႐ွိလာပံုရသည္။စအိုႂကြက္သားေတြက ညႇစ္လိုက္ ပြင့္လိုက္ျဖစ္လာတာမို႔ သူလဲ ျဖည္ူျဖည္းခ်င္း ထုတ္လိုက္ၿပီးတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျဖည္းညႇင္းစြာထည့္လိုက္သည္။လီးႀကီးတာကတေၾကာင္း ေဂၚလီပါထည့္ထားတာမို႔ လီးတိုးဝင္သြားတိုင္းစအိုဝက အတြင္းထဲ လိပ္ပါသြားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ျပန္ကပ္ပါလာသည္။ေအးမိစံတကိုယ္လံုးလဲေခြၽးေတြနဲ႔။သူလဲ စိတ္႐ွည္စြာ လုပ္ေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံရတဲ့အရသာကို သိလာသည္ထင္သည္။နာက်င္ေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ထင္သည္။သူ႔ကို နည္းနည္းေဆာင့္ခိုင္းလိုက္တာမို႔ သူလဲ ေဆာင္႔ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းခံႏိုင္လာသည္မို႔ ေအးမိစံရဲ႕ ညည္းသံက နာက်င္သည့္အသံမွ တဏွာသံျဖစ္လာသည္။သူလဲ ခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့လဲ ျငင္းဆန္သံထြက္မလာ။
”ေအးမိစံ ဖင္ကနာေသးလား”
”မနာေတာ့ဘူးကိုပိုင္ ရတယ္”
”ေကာင္းလား ဖင္ခံရတာႀကိဳက္လာၿပီလား”
”ေကာင္းတယ္ ဖင္ခံရတာကို ႀကိဳက္တယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ညီမကို မညႇာနဲ႔ေတာ့ ႐ွီး အာ့ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းလိုက္တာ အင့္, ဟင့္ ဟင့္”
သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေအာက္ကေန ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။အဖုတိကလဲ အရည္ေတြက စိန္႔ထြက္လာသည္။သူလဲ ညႇာမေနေတာ့ပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ ေကာင္းေနသည္မို႔ သူ႔ခါးကို ဖက္ကာ ဖိဖိခ်ေပးေနသည္။သူလဲ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ဥ္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဖင္ေပါက္ရဲ႕ ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လီးက ေကာင္းလာၿပီး ၿပီးခ်င္လာသလို ေအးမိစံကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူလဲ ႏို႔ေတြကို အတင္းညႇစ္ကာ အားရပါးကေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္ကလဲ တအားညႇစ္လာသည္။သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြက မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ဖင္ေပါက္ထဲကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ေအးမိစံလဲ
”အား ကိုပိုင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ့ ကြၽတ္ ကြၽတ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ဟင့္ ဟင့္ အိုး ႐ွီး”
သူလဲအေတာ့္ကို ဟိုက္သြားသည္။အဖုတ္ကို လိုးရတာနဲ႔ ဖင္ကိုလိုးရတာ မတူ။ဖင္ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက္ရတာမို႔လားမသိ။အားပိုကုန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံအေပၚမွာေမွာက္ရက္ ထပ္ရက္သားအေမာေျဖေနလိုက္သည္။စအိုႂကြက္သားေတြက လီးကို ညႇစ္ေနေသးသည္။သူလဲေအးမိစံကိုနမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားကာ နမ္းေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာ နားေနၿပီး သူလဲ ဖင္ထဲမွ လီးကိုထုတ္ကာ တစ္႐ွဴးနဲ႔ သုတ္လိုက္ကာ သန္႔႐ွင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံလဲ ထမိန္တထည္ထုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ္ကာ ဝတ္လိုက္ၿပီးအိမ္သာသို႔သြားကာ အေပါ့သြားကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ျပန္လာၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာလွဲေနလိုက္သည္။တေအာင့္ေန ေအးမိစံျပန္ဝင္လာၿပိ္း ညဝတ္အက်ႌေဘာင္းဘီ အဝါကို ထုတ္ဝတ္ၿပီး သူ႔နားတြင္လာလွဲကာ ”ဖင္က နာၿပီးစပ္ေနတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ေရထိရင္ အရမ္းစပ္တာပဲ။ဟင့္ သူ႔ဟာအႀကီးႀကီးပါဆိုမွ ေဂၚလီကထည့္ထားေသး။သူမ်ားဟာေလးကိုအရမ္းလုပ္တယ္”
”ခုနကသူပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေဆာင့္ခိုင္းၿပီးေတာ့”
”သိဘူးသြား။ခုေတာ့စပ္တယ္။ျပန္ေလွ်ာ္ေပး”သူလဲ ေအးမိစံကိုဖက္လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ကာနမ္းလိုက္သည္။အတန္ၾကာနမ္းၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သားပင္ပန္းသြားတာမို႔ အနားယူလိုက္ရာမွိန္းခနဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ႏိုးေတာ့ ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ႏိုးလာၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ေရခဲေသတၱာထဲက႐ွိတာေလးေတြထုတ္ကာ လုပ္စားၾကသည္။ေအးမိစံကသူ႔အတြက္ ၾကက္ဥမၾကက္တၾကက္ျပဳတ္ေပးသည္။ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ေၾကာ္ေပးသည္။သူလဲ ဘီယာတစ္လံုးေဖာက္ကာ ေသာက္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကေတာ့ အေအးေသာက္ကာေဘးကေန အျမည္းစားသည္။သူတိုက္တာနဲ႔ ဘီယာနည္းနညး္ေသာက္သည္။ဘီယာေသာက္ၿပီး ပန္ကန္ေဆးကာ အခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ သူလဲ ေအးမိစံကို နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ခ်ီလုပ္ဖို္႔ ဆိုင္းျပင္းလိုက္သည္။
”ကိုပိုင္ ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ကိုမလုပ္ေသးနဲ႔ဦးေနာ္။နာေနေသးတယ္”
သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ညဝတ္အက်ႌေတြကိုခြၽတ္ကာႏို႔ေတြကိုနမ္းလိုက္ အေစ့ကိုကလိလိုက္ အဖုတ္ကိုဆြလိုက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ စိတ္ေတြႂကြလာကာ သူ႔လီးကို အားက်မခံ ျပန္စုပ္ေပးသည္။အေတာ္ၾကာကလိၿပီးတာနဲ႔ သူလဲ ေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္လိုက္ကာ အေပၚကေန ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပါခံုးေပၚထမ္းကာ စကတည္းက တရစပ္ကို ေဆာင့္လိုက္သည္။သူ႔ရဲ႕အားပါလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ အသက္႐ွဴပင္ မွားေလာက္သည္။တခ်က္မွ မနားပဲေဆာင့္ႏိုင္ဖို႔က ေတာ္ရံုသက္လံုေကာင္းရံုနဲ႔မရ။သူကေတာ့ ဆက္တိုက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ေဂၚလီေတြက ပြတ္တိုက္ေနသာမို႔ ခဏနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာသည္။ေအာက္ကေန မနားတမ္းကို ေအာ္ဟစ္ညည္းေနသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းးငါးဆယ္ေက်ာ္လာေတာ့ ေအးမိစံ ခပ္ၾကမ္ၾကမ္းပင္ ၿပီးသြားရသည္။
”အား ကိုပိုင္ ၿပီးၿပီ။ၿပီးသြားၿပီ။အား႐ွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ေကာင္းလိုက္တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”
ေအးမိစံတခ်ီၿပီးသြားေပမယ့္ သူကမၿပီးေသးတာမို႔ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံကလဲ မျငင္းေပ။သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲ အဖုတ္ဝကိုေတ့ကာ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ျပန္သည္။
”အား ဟာဟာ အင့္ အင့္ ”
”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ၿဗိ ၿဗိ ဖုတ္ဖုတ္ ဖုတ္”
သူလဲ အ႐ွိန္ေကာင္းေနတာမို႔ ဖင္ကို တဖ်န္းဖ်န္း႐ိုက္ကာ ေဆာင့္လိုးေနသည္။အခ်က္ေပါက္းတစ္ရာေက်ာ္လာေတာ့ သူ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ေအးမိစံလဲ ေနာက္တခါၿပီးဖို႔နီးလာတာမို႔ သူလဲ အေစ့ကို ကုန္းကာကလိရင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ေအးမိစံဖင္ကိုေနာက္ျပန္ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးကာ
”ကိုပိုင္ေဆာင့္ပါ မညႇာနဲ႔ အားရပါးရလိုးေပးပါ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မယ္”သူလဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ကာ တရစပ္ေဆာင့္လိုက္သည္။အခ်က္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူ႔လီးတစ္ခုလံုးတင္းခနဲ ျဖစ္သြားကာ သုတ္ရည္ေတြကတရေဟာထြက္သြားသလို ေအးမိစံလဲ တအစ္အစ္နဲ႔ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနေတာ့သည္။သူလဲ ဖင္ကိုကိုင္ကာကပ္တိုးေလးေညႇာင့္ေပးရင္းအေမာေျဖလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ညႇစ္ကာ ကုပ္သားကိုနမ္းလိုက္ရင္း
”ေအးမိစံ ကိုနဲ႔ လိုးရတာဘယ္လိုလဲ ”
”အရမ္းေကာင္းတာပဲကိုပိုင္ရယ္ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး”
”ဘယ္က ခံလို႔ေကာင္းတာလဲ”
”အဖုတ္ထဲကေရာ ေကာင္းတယ္ ဖင္ထဲကလဲ ေကာင္းတယ္”သူလဲ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲကအရည္ေတြက ထြက္က်လာသည္။သူလဲ ေအးမိံစံကို ေခၚကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သြားလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မပါၾက။တေယာက္နဲ႔တေယာက္ၾကည့္ၿပီးရီလိုက္ၾကကာ ေရေဆးသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၾကရင္း စေနၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဖက္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။
ေအးမိစံက သူ႔ဘဲနဲ႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပသည္။သူ႔ဘဲနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတြဲလာၿပီး အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူမအႀကိဳက္ကို ခုထိမသိ။သိေအာင္လဲ မႀကိဳးစားဘူးလို႔မေက်မနပ္ေျပာသည္။သူလဲ အဲ့လိုမေတြးသင့္ေၾကာင္း အဲ့လိုေတြးရင္ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါေနာက္ပိုင္းမွာ လင္သားအေပၚမေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဖာက္ျပန္ရင္လဲ ကိုပိုင္နဲ႔ပဲေဖာက္ျပန္မွာ လို႔ စသလိုလိုနဲ႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားက မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမရဲ႕ဆနၵကိုမသိ။အရင္ၿပီးသြားတက္သည္လို႔ေျပာသည္။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တခါတခါကိုယ့္ရည္းစားနဲ႔အေၾကာင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၾကေတာ့ ဆုျပည့္က သူ႔ရည္းစားအေၾကာင္းေျပာကတည္းက စိတ္ဝင္စားမိတာလို႔ေျပာသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာၾကရင္း စိတ္ပန္ပါလာတာမို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လုပ္ၾကဖို႔ ျပင္ၾကျပန္သည္။သူက
”ေအးမိစံ ဒီတစ္ခါ ကို ဖင္ကိုလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ အားမရေသးဘူးကြာ”
”ကိုပိုင္ကလဲ ဒီမွာ နာေနေသးလို႔ပါဆိုမွကြာ။ဇြတ္ပဲ ဟင္း မေျပာခ်င္ဘူး။မနက္ အီးပါလို႔မရရင္ ကိုပိုင္ေၾကာင့္ပဲ ဟင့္”
ေျပာေနေပမယ့္ သူမလဲ စိတ္ပါလာသည့္ပံု။ခုနက စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ ဖင္ခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြေမးရင္းနဲ႔ သူလဲ တစ္တစ္ခြခြေျပာတာေၾကာင့္ စိတ္ျပန္ပါလာသည့္ပံု။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး စအိုဝေပၚကို ဂ်ယ္လ္ေတြရႊဲေနေအာင္လိမ္းလိုက္ၿပီး လက္နဲ႔အသာထည့္ၿပီးကလိလိုက္သည္။ပါးစပ္ကလဲ ေျပာေနရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ႏွစ္ေခ်ာင္းကေန သံုးေခ်ာင္းဝင္ေအာင္ ထည့္ရင္းကလိေနသည္။တံေတြးေထြးခ်လိုက္ကလိလိုက္ ဂ်ယ္လ္သုတ္လိုက္ထည့္လိုက္နဲ႔ လက္သံုးေခ်ာာင္းဝင္ကာ ကလိလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံဖူးသြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတဲ့အေတြ႔အၾကံဳရေနၿပီ။ဖင္ရဲ႕အရသာကိုေကာင္းစြာခံစားတက္သြားၿပီမို႔ ေအာက္ကေန ဇိမ္ခံေနသည္။အစကနာက်င္သေလာက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ နာက်င္ေကာင္းမြန္ျခင္းကိုခံစားရသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိသြားၿပီ။သူလဲ ကလိေနရင္းရပ္ကာ ေအးမိစံကို လီးကိုစုပ္ခိုင္းရာ ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုအားရပါးရေလြေပးေလသည္။သူလဲ တလွည့္အရသာကို ခံစားလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အးမိစံကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကုန္းခိုင္းကာ ဖင္ကိုျဖဲခိုင္းလိုက္ၿပီး အေပၚကေန ခြကာ လီးကို ဖင္ဝတြင္ေတ့ကာ ထည့္လိုက္သည္။အရည္ေတြကရႊဲေနတာေရာ ကလိထားတာေရာ အက်င့္႐ွိသြားတာေၾကာင့္ပါ ခုနကေလာက္ အခက္အခဲမ႐ွိေတာ့။သူလဲ ျဖည္းညႇင္းစြာ ထည့္လိုက္သည္။လီးကတဆံုးထိဝင္သြားေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ျပန္ထုတ္လိုက္ကာ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။တစ္ဝက္ေလာက္ကို ထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္ လိုးေပးေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေတာ့သည္။
”ကိုပိုင္ ေကာင္းလာၿပီ ေဆာင့္ေတာ့ အားမနာနဲ႔ေတာ့ ခံႏိုင္ၿပီ။ေဆာင့္ေဆာင့္ အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့”
”ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္”
သူလဲ ဒူးအားကိုအသံုးျပဳကာ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္က ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူလဲ ၿပီးခ်င္သြားတာမို႔ ခဏ ရပ္လိုက္ကာ ဖင္ထဲမွ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့
”အာ ကိုပိုင္ ဘာလုပ္တာလဲလို႔ သူမ်ားေကာင္းေနတဲ့ဟာကို”
”ေညာင္းလာလို႔ ေနရာေျပာင္းမလို႔”
ေျပာရင္း သူလဲ ကုတင္ေအာက္ကိုဆင္းကာ ေအးမိစံကိုကုတင္အစပ္နားဆြဲလိုက္ၿပီး ဖင္ကိုလက္နဲ႔႐ိုက္လိုက္ၿပီးျဖဲခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုျဖဲေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ဖိထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။ေအးမိစံလက္ကို ဖယ္ကာ တင္းပါးေတြကို ညႇစ္ကာေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေကာင္းေနၿပီ။လက္ေတြက အေစ့ကိုေခ်ရင္း ႏို႔ကိုကိုင္ေနသည္။သူမၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲ စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ ေအးမိစံရဲ႕ႏႈတ္က အားအူးဆိုၿပီးအသံနဲ႔အတူ စအိုတစ္ခုလံုးက ညႇစ္လိုက္သလို သူလဲအါးနဲ႔ေဆာင့္ခ်ရင္း သုတ္ရည္ေတြက ပန္းထြက္သြားရသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအေတာ္ကို ေမာဟိုက္သြားသည္။သန္႔႐ွင္းလုပ္ၿပီး သူလဲ အားေဆးေသာက္လိုက္သလို ေအးမိစံကိုလဲ အားေဆးေသာက္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မဝတ္ေတာ့ပဲ ေစာင္ကိုျခံဳကာဖက္ၿပီးအိပ္လိုက္ၾကသည္။မနက္ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ႏိုးလာၾကသည္။လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏိုးလာၿပီးသူ႔လီးကထေနတာမို႔ ေအးမိစံက ထကုိထတယ္ေျပာသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ပုေလြေပးခိုင္းရာ စိတ္ပါလက္ပါေလြေပးသည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာေတာ့ ေအးမိစံကိုဖယ္ခိုင္းေပမယ့္ ဆက္ေလြေနတာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲကာ မနက္စာထြက္စားလိုက္ၾကသည္။စားစရာေသာက္စရာေတြကို ဝယ္လာၾကၿပီး အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။သူလဲ ေအးမိစံခ်က္ျပဳတ္ေနတုန္း လုပ္စရာ ကိစၥေတြကို လုပ္ေနလိုက္သည္။ထမင္းမစားခင္ ဆြဲ ၾကျပန္သည္။ခုမွ ညားကာစလင္မယားေတြလိုပင္။ေန႔ေလးညငါးထမင္းစားၿပီးတစ္ျဖစ္ေနသည္။စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္လံုးအပီအျပင္ကိုလုပ္ၾကသည္။သူ ေအးမိစံရဲ႕တကိုယ္လံုးကို မထိဘူး မလုပ္ဖူးတဲ့ေနရာမ႐ွိသေလာက္ပင္။ႏို႔ႏွစ္လံုးၾကားလီးညႇပ္ၿပီးလဲ လုပ္သည္။ခ်ိဳင္းၾကားထဲလဲလုပ္သည္။ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကေတာ့ ေျပာမေနေတာ့နဲ႔။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုေကာင္းေကာင္းခံတက္သြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတာကို အေတာ္ကိုႀကိဳက္ေနသည္။ေနာက္ပိုင္း ဖင္ခ်မယ့္သူမ႐ွိရင္ဒုကၡပဲ ကိုပိုင္လာခ်ေပးရမယ္လို႔ေျပာသည္။သူမ ေယာက္က်ားရသြားရင္ေတာ့ သူလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။ တနဂၤေႏြညလဲ သူမ မျပန္ေပ။သူနဲ႔ တညလံုးလိုလို လုပ္ၾကသည္။မနက္က်မွ ခုႏွစ္နာရီေလာက္ထကာ ေရခ်ိဳးၿပီး သူမအေဆာင္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ေအးမိစံရံုးကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။အိပ္ခ်င္ၿပီးခုမွႏံုးေနတယ္တဲ့။သူလဲ ရီပဲေနလိုက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္႐ွိေနသည္ဆိုတာသူသိသည္။သူလဲ အနၱရာယ္မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေ႐ွာင္ရမည္။
သူလဲ သင္တန္းဖက္ကို အာရံုစိုက္ကာေလ့လာရျပန္သည္။စာေမးပြဲကေနာက္လဒုတိယပတ္တြင္စာေတြ႔ထပ္ေျဖရမည္။ေအာင္ပါက ေနာက္ဆံုးပတ္တြင္ လူေတြ႔ေျဖရမည္။လူေတြ႔ေအာင္ရင္ေတာ့ ဂ်ပန္တြင္ သံုးႏွစ္မာစတာဘြဲ႔တက္ရမည္။သူမရရေအာင္ႀကိဳးစားမည္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။မလုပ္ရင္လဲ မလုပ္လူး။လုပ္ၿပီဆိုရင္လဲ ၿပီးဆံုးေအာင္ဇြဲ႐ွိ႐ွိလုပ္တက္တာသူ႔အက်င့္ပင္။
ေအးမိစံနဲ႔ေတြ႔ၿပီးေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လာျပန္သည္။သူမ ဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာညေနကားနဲ႔ ရန္ကုန္လာခဲ့မည္။သူ႔ကိုလာႀကိဳေပးပါဟု။သူအႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို လုပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။မလုပ္လိုက္ရလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ။လာရင္သိမယ္လို႔စိတ္ထဲမွာႀကိမ္းထားလိုက္သည္။
ေအးမိစံလဲ သူ႔အေမ ေဆးရံုတက္ရလို႔တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔ညေနက ျပန္သြားသည္။သူပဲ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရသည္။ပိုးပိုးက ညဖက္ေတြမွာ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ရင္း ခြၽဲတက္သည္။သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ သတိရေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာေတာ့အမွန္ပင္။သူမကို ျဖဴစင္စြာခ်စ္ခ်င္သည္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိလာသည္။မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ စိတ္ကူးေတာ့ယဥ္မိတာအမွန္။တကယ္လို႔သာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမအရင္က ဘာျဖစ္ျဖစ္သူ ၾကည္ျဖဴႏိုင္သည္။သူလဲ ျဖဴစင္တဲ့သူမွမဟုတ္တာ။ခ်စ္သူ႐ွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို သူလဲ ကြယ္ရာမွာ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကဲ့ရဲ႕မွာကိုမလိုလား။သူတကယ္ခ်စ္မိေနၿပီလားမသိ။သူမေတြးခ်င္။မေတြးပဲေနေလ ပိုေတြးမိေလလားမသိ။သူမေနႏိုင္တဲ့အဆံုး သင္တနး္ခ်ိန္ဖ်က္ကာ ပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးခဏေတြ႔လို႔ရမလားေမးေတာ့ လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူတို႔ ဆိုင္တဆိုင္မွာေတြ႔ၾကသည္။သူလဲ ရင္ထဲမွာ႐ွိတာေတြကိုအကုန္ဖြင့္ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီလို႔ေျပာသည္။ေသခ်ာတာတခုက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တာsexကိစၥေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္တာအမွန္ပင္။
”တကယ္လို႔ ပိုးပိုးရယ္ ဆံုဆည္းခြင့္ ရခဲ့ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕လက္ကို လာၿပီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ။ဘာကိုမွမေတြေဝပဲနဲ႔ေပါ့”
”ကိုႀကီးက ပိုးရဲ႕ ဘဝကို ၾကည္ျဖဴႏိုင္လို႔လား။ပိုးက ပိုးရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႔ ၿငိစြန္းေနတာကို ကိုႀကီးအသိဆံုးပဲ။ကိုႀကီးနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာကလဲ တဒဂၤသာယာခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ။ပိုးက မျဖဴစင္ဘူးေလ။ကိုႀကီးအတြက္ ပိုးရဲ႕ဘဝက မျဖဴစင္ဘူး”
”ဒါေတြကို မလိုအပ္ဘူးေလ။ကိုႀကီးလဲ ပိုး ထင္သေလာက္ မျဖဴစင္ပါဘူး။ပိုးဖက္ကေန အရာရာလြတ္လပ္သြားတဲ့တေန႔ ပိုးရဲ႕ေဘးမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူကင္းသြားတဲ့တေန႔ ကိုႀကီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါေပမယ့္ အျပစ္မဲ့တဲ့သူကိုေတာ့ ခ်န္ထားၿပီးမွေတာ့ မလာပါနဲ႔။သူက အရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ ေနာင္ေရာ ပိုးရဲ႕ အခ်စ္ဦး အခ်စ္ဆံုးပဲဆိုတာ ပိုးအျမဲသတိရပါ။အျပစ္မဲ့သူကို အျပစ္႐ွာထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုႀကီးပိုးကို အထင္ေသးမိလိမ့္မယ္”
”စိတ္ခ်ပါ ကိုႀကီးရယ္။ပိုး အဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး။ကံဆံုလို႔ ဆံုဖို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေဝဝါးေလးကို ပိုး အျမဲတမ္းတရင္း ပိုး ေလွ်ာက္ရမဲ့ဘဝကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားမွာပါ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေပါက္ကြဲၾကေပမယ့္ ကိုယ္အမူအရာေတာ့ ထိန္းၾကသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမွန္တိုင္းဝန္ခံလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔အေၾကာင္းကိုေရာ ေအးမိစံနဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့ျသေပ။သူ႔ကိုေျပာသည္။သူမနဲ႔အေၾကာင္းကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလဲ သူတို႔အံ့ျသမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။သူတို႔ေတြက မိန္းမခ်င္းခ်င္းမို႔ ရိပ္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။ဖြင့္မေမးၾကေပမဲ့ တရက္ ဒီလိုၾကံဳလိမ့္မယ္ဆိုတာ အားလံုးက ကိုယ္စီရိပ္မိၿပီးသားပဲလို႔ေျပာသည္။သူ႔ကို မဖြင့္ေျပာရင္ေတာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးမွာတဲ့။ေျပာျပလို႔ စိတ္မဆိုဘူးလို႔ေျပာသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ကိုႀကီးက စြံကိုစြံတာကိုးတဲ့။မနာလိုေတာင္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာသည္။တကယ္လို႔ သူတို႔ရခဲ့ရင္ေတာင္ ၾကံဳေနဦးမယ္ဆိုရင္ ၾကည္ျဖဴတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူရီမိလိုက္သည္။သူတို႔အေတာ္ၾကာေအာင္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ရင္ထဲကအရာေတြဖြင့္ခ်လိုက္ရလို႔လားမငိ။ႏွစ္ေယာက္သားပိုၿပီးနီးကပ္သြားသလို ေပါ့ပါးသြားသည္။သူတို႔ျပန္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ထိ စကားစက မျပတ္ေသး။
ေသာၾကာေန႔ည႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကို သတိေပးသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားႀကိဳဖို႔မေမ့နဲ့ဦးဆိုၿပီး။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ၿပီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ဆယ့္တစ္ေက်ာ္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေရာက္ေတာ့မည္တဲ့။သူလဲ အက်ႌကိုေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္လိုက္ကာ ကားေသာ့ယူၿပီး အခန္းေသာ့ပိတ္ကာ အေဝးေျပးကြင္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားကမေရာက္ေသး။သူကားထဲမွာပျေစာင့္ေနလိုက္သည္။ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကားဆိုက္လာသည္။သူကားနားကိုသြားကာေစာင့္ေနလိုက္သည္။မိုးျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ကို အၾကပ္ဝတ္ထားၿပီး သရီးစတပ္ေကဆံပင္နဲ႔ အိတ္ကိုဆြဲကာ ဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဟန္က ေက်ာ့ရွင္းလွပေနသည္။အနား႐ွိ ေယာက္က်ားသားေတြက ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ခနၶာကိုယ္အလွေပၚေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္းသေဘာက်ေနတာေတြ႔ေတာ့ သူဟက္ခနဲတခ်က္ရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္အနားကိုသြားကာ ေခၚလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို ေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာသြားဟန္နဲ႔ သူေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။ကားေနာက္ခန္းဖြက့္ကာ အိတ္ကို ထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားကားဂိတ္က ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဘာစားခ်င္ေသးလဲ ေမးေတာ့ မစားခ်င္ဟုေျပာသည္။သူလဲ အိမ္မွာလိုအပ္တာေတြဝယ္ထားတာမို႔ ဘာမွမဝယ္ေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
တိုက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဝိုင္တလံုးနဲ႔ ဘီယာတလံုးယူကာ ေဖာက္လိုက္ၿပီးခြက္ထဲငွဲ႔ကာ ဝိုင္ခြက္ကို ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေပးလိုက္ၿပီး ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ ေသာက္လိုက္သည္။သူတို႔ ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနျကသည္။ေသာက္ၿပီးေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုအခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဖက္လိုက္ကာ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္နယ္ေပးလိုက္သည္။
”ဟိတ္ ကိုပိုင္ေနာ္ သူမ်ားက ခရီးပန္းလာတာအိပ္ခ်င္ၿပီ။အိပ္ေတာ့မယ္”မူေနသည္။သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာနမ္းလိုက္ရင္း ပင္တီႀကိဳးေတြကို ဆြဲလိုက္လႊတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ပုခံုးဖိခ်လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ပုဆိုးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့
”ဝိုး ဘယ္ေလာက္ေအာင့္ထားရလဲဟင္။ဟယ္ အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာေတြလဲကိုပိုင္”
”ေဂၚလီေတြေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဖင္ကို လုပ္မလို႔အဲ့ဒါေတြတပ္ထားတာ”
”ေအာ္ေဂၚလီဆိုတာ ဒါလား။အမေလး ဒါႀကီးနဲ႔ ဖင္ကို..ေၾကာက္စရာႀကီး ခိခိ”
ေျပာရင္း အသာငံု႔ကာ စုပ္လိုက္သည္။သူလဲ အရသာခံကာ ေနလိုက္ရင္း ခါးကိုေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခိုင္းကာ သူလဲ အက်ႋကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အက်ႌထမိန္နဲ႔အတြင္းခံေတြကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြ စိုေနသည္။သူလဲ အေစ့ အဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကို တၿပိဳင္နက္တည္းကလိလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ငါဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ပ်ံေနသည္။ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြက္ရြက္ေနရင္း ဖင္ႀကီးက ေကာ့တက္လာလိုက္ ျပန္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။သူကလိေနရင္းနဲ႔
”အား ကိုပိုင္ အင့္ အင့္ လုပ္လုပ္ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မာ္ အိုး ဟား ဟား ႐ွီး”ဖင္က ေျမာက္တက္သြားၿပီးေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္က်မလာေတာ့။သူလဲ ဆက္တိုက္ကလိေပးလိုက္ရာ ဟင္းခနဲ အသံနဲ႔ ဖင္က ေအာက္ကိုျပန္က်သြားကာ ၿပီးသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက အားရေက်နပ္သည့္ပံု။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ကို
”ကဲ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးကြာ ကိုယ္ မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနၿပီ”
”ေျဖးေျဖးေနာ္ကိုပိုင္ တခါမွမခံဖူးဘူး”
ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ခံၾကည့္ဖူးခ်င္သည္။ကိုပိုင္ဆြတာေၾကာင့္ေရာ ပြန္းဆိုက္ေတြမွာၾကည့္ဖူးတာေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုဆိုတာ ခံၾကည့္ခ်င္ေပမယိ့ သူ႔ဘဲက ေယာင္လို႔ေတာင္မွမထိ။ကိုပိုင္က လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူနညး္နည္းေၾကာက္တာလဲ ပါတာမို႔ ျငင္းေတာ့ ကိုပိုင္က ဇြတ္မလုပ္။ဒီကိုလာမယ္ေျပာေတာ့ကိုပိုင္က ဖင္ခ်မွာလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ေလ့လာၾကည့္မိသည္။ဘယ္လို ဆိုတာေတာ့လက္ေတြ႔ခံဖူးမွသိမည္ပင္။သူလဲ ကုန္းကာ ဖင္ကိုစြင့္ကာ ခါးကိုေကာ့ေပးထားလိုက္သည္။ကိုပိုင္က ဖင္ကိုတဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔႐ိုက္ေနေတာ့ သူစပ္လဲ စပ္ ေကာင္းလဲေကာင္းသလို။သူ နာနာက်င္က်င္အရသာကို ႀကိဳက္သည္။ဒါေၾကာင့္တင္ပါး႐ိုက္ခံရင္းနဲ႔ စိတ္ေတြက ပါလာရျပန္သည္။အဖုတ္ထဲက စစ္ခနဲျဖစ္လာရသည္။ကိုပိုင္လဲ ဂ်ယ္လ္ဘူးယူကာ သူမဖင္ဝကို သုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ကြန္ဒံုးတစ္ခုယူကာ သူ့လီးမွာစြပ္ရင္း ဂ်ယ္လ္ကိုသုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုဖင္ျဖဲခိုင္းလိုက္ေတာ့ သူလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ျဖဲကာ ဖင္ဝကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ကိုပိုင့္လီးႀကီးက ဖင္ဝကိုလာေထာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားကာ ရင္ခုန္မိသြားသည္။လီးႀကီးကဖင္ဝကိုခြဲကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္လာသည္။ႏိႈးဆြမႈေၾကာင့္ေရာ အရည္ေတြရႊဲေနတာေၾကာင့္လားမသိ ထင္သေလာက္မနာ။သူခံႏိုင္သည္။ကိုပိုင္က ခဏရပ္ကာ သူမအေစ့ကိုေခ်လိုက္သည္။သူမလဲ အဟင့္ဟင့္နဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္ထဲက အရည္စိမ့္က်လာသည္။ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ရာ ဖင္ဝကိူဖုထစ္ထစ္ေဂၚလီးကခ်ိတ္ကာအထဲကို ေခၚသြားသည္။သူမအသည္းခိုက္သြားရသည္။နာက်င္ေပမယ့္ႀကိဳက္သြားသည္။ေဂၚလီေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမဖင္ထဲကို တစ္လံုးခ်င္းတိုးဝင္ေနသည္။ႀကီးမားတဲ့ လီးနဲ႔ေဂၚလီေတြက သူမရဲစအိုႂကြက္သားေတြကို ပြတ္တိုက္ႏိႈးဆြေနသည္။သူမရဲ႕စအိုႂကြက္သားေတြက ထိုအရာေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနၿပီး လက္သင့္ခံေနသည္လားမသိ။နာက်င္ေပမယ့္ ေကာင္းေနသည္။အဲ့အရသာကိူ ႏွစ္သက္သြားသလိုအဖုတ္ထဲမွလဲ အရည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္က်ေနသည္။သူမလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဲရင္း
”အာ့ ႐ွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္ ေကာင္းတယ္ကိုပိုင္ရယ္။အရမ္းႀကိဳက္တယ္။အင့္ အင့္ ဟင့္ဟင့္”ကိုပိုင့္လီးႀကီးတခုလံုးက က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ဖင္စအိုထဲကိုတစ္ေခ်ာင္းလံုးဝင္ေနတာအံ့ျသစရာပင္။ဖင္ဝကတင္းၾကပ္တဲ့ေဝဒနာက ဖင္ဝမွတဆင့္တကိုယ္လံုးပ်ံႏွ့ံလာၿပီးေကာင္းလာသည္။သူမလဲအားမလိုအားမရျဖစ္ကာဖင္ကိုေနာက္သို႔ေဆာင့္ေပးမိသည္။ကိုပိုင္ကလဲ သူမသေဘာကို သိသည္မို႔ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေနသည္။ေဂၚလီေတြက ထြက္သြားလိုက္ ဝင္လာလိုက္နဲ႔ စအိုဝကို ခလုတ္တိုက္တိုက္သြားေပမယ့္ အဲ့အရသာကိုက အရမ္းကိုေဟာ့ေစသည္။အဖုတ္ကို ခံရတာနဲ႔မတူ။သူမႀကိဳက္သည္။ကိုပိုင္ေဆာင္႔တာေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာသည္။သူမအရမ္းေကာင္းေနၿပီ။
”အာကိုပိုင္ ဘာလို႔ ထုတ္လိုက္တာလဲလို႔။ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီကို။ဆိုးတယ္ကြာ”
”ကိုယ္ေညာင္းလို႔။ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္လာ”
သူမလဲ ကုတင္အစပ္နားမွာဒူးေထာက္ကုန္းလိုက္ျပန္သည္။ကိုပိုင္က သူမဖင္ကိုျဖဲကာလီးကိုထည့္လိုက္သည္။သူမလဲ အေစ့ကိုေခ်လိုက္ ႏို႔ေတြညႇစ္လိုက္နဲ႔ေဟာ့ေနသည္။ကိုပိုင္လဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနေတာ့သည္။သူမ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အရမ္းကိုေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူမ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္က်ကုန္သည္။သူမ ဘဝမွ ဒီေလာက္ၿပီးတာမ်ိဳးတခါမွမၾကံဳဖူးခဲ့။ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႔တိုင္းအရမ္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္မၿပီးခဲ့ဖူးေပ။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ေနရင္းၿပီးသြားသည္။ၿပီးေတာ့သူမေပၚေမွးကာ အေမာေျဖေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ေခြၽးေတြနဲ႔ရႊဲကာ အားျပတ္သြားသလိုပင္။ႏွံုးခ်ိသြားရသည္။အေမာေျဖၿပီးေတာ့ သူမလဲ ကိုပိုင့္ကိုဖယ္ကာ ထမိန္တထည္ထုတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ဖင္ဝက ခုမွ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနသည္။ဒါေပမယ့္သေဘာက်မိသည္။သူမ ထမိန္ကိုရင္လ်ားၿပီးအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က ပုဆိုးနဲ႔စြပ္က်ယ္ဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ေဘးဝင္လွဲလိုက္ရင္းကိုပိုင္းကိုအသာနမ္းလိုက္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ ႏိုးလာၾကသည္။ႏိုးလာၾကေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသည္။ႏွငး္ျမတ္မြန္ကေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က မနက္စာကိုျပင္ထားေပးသည္။ႏွစ္ေယာက္သားမနက္စာကိုစားၿပီး ဘုရားသို႔သြားကာ ဘုရားဖူးၾကသည္။ဂ်န္း႐ွင္းအိတ္ကိုခဏဝင္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္က လိုအပ္တာေတြဝယ္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းကိုျပန္လာၾကသည္။အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္႐ွိခိုက္ လံု႔လစိုက္ၾကရန္စိုင္းျပင္းၾကျပန္သည္။အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္ရင္း ႏူးေနၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ထန္လြယ္သည္။ခပ္ၾကာျကာပင္မႏူးလိုက္ရ။အရည္ေတြရႊဲေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေပၚကေနေနခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚခြကာ လီးကိုကိုင္ၿပီးအဖုတ္ဝမွာေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။အဖုတ္ထဲသို႔ ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့လီးက တစ္ရစ္ခ်င္းဝင္သြားသည္။အတြင္းသားနံရံေတြက ေဂၚလီမ်ားရဲ႕ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ သာမန္ထက္ပိုၿပီးႏိႈးဆြေနသလိုျဖစ္ေနသည္။အေပၚကေန စိတ္လိုက္မာန္ပါေဆာင့္ေဆာင့္ ခ်ေနတဲ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔အုပ္ကာေခ်ေနရင္းေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလားသည္။အဖုတ္အတြင္းထဲက ညႇစ္လာသည္။သူမၿပီးေတာ့မည္။နွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရင္း ဆယ့္ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ရင္း ေကာ့တက္သြားကာ အဖုတ္ထဲက အရမ္းကို ညႇစ္သြားသည္။ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ညႇစ္ေနေလသည္။သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးခ်ကာ သူ့အေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း
”အရမ္းေကာင္းတာပဲ ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင္ရဲ႕ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့ လီးႀကီးကိုအရမ္းစြဲသြားၿပီကြာ။အရမ္းေကာင္းတယ္”ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကုိ ဖက္ကာနမ္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္လိုက္ခပ္ဆက္ဆက္႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ
”ကိုပိုင္မၿပီးေသးဘူးမလား။လုပ္ေလ။ဘယ္ကိုလုပ္ခ်င္လဲ။ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”
ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔လုပ္ရတာတခုေတာ့ေကာင္းသည္။ပြင့္လင္းသည္။အေပးအယူမွ်သည္လို႔ေျပာရမည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို doggyေနခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ထဲထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။လံုးဝန္းတဲ့တင္ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ရတာမို႔ သူသေဘာက်သည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေပ်ာ့စင္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက ဝဲခါေနသလို တင္ပါးေတြက ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ လွုိင္းထသလို တုန္တုန္တက္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ စိတ္ပိုထန္လာကာ ခါးကိုကိုင္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တႀကိမ္ၿပီးဖို႔နီးလာသည္။
”ကိုပိုင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ျမတ္မြန္ ၿပီးခ်င္လာျပန္ၿပီ။အာ အာ ဟ ဟ ”
”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ဘြတ္ဘြတ္”အသံေတြနဲ႔အတူ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ခဏအနားယူလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ လိုက္ဝင္သြားကာ သူ႔လီးကိုေဆးခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကိုေဆးေပးေနရင္း ဆြေနျပန္ရာ ျပန္ထလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေလြခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေကာင္းေကာင္းကိုေလြေပးလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာၾကၿပီး အဝတ္ေတြဝတ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေန႔လည္စာအတြက္ ျပင္ေနသည္။သူလဲ ေဘးကေန ဝိုင္းလုပ္ေပးရင္း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက္မိသည္။သူ တည္ၿငိမ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တဒဂၤအတြင္း လိုခ်င္မိသြားသည္။ဒါေပမယ့္ လကိေတြ႔ဘဝမွာဒီလိုသာယာနိုင္ပါ့မလား။ႏွစ္ေယာက္သား စကားထိုင္ေျပာေနရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကိုတေယာက္ေမးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ပိုးပိုးကို မႀကိဳက္ဘူးလားလို႔။သူကလဲ ခ်စ္သူ႐ွိေနတာႀကီးကိုလို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတာလို႔ေျပာသည္။သူနဲ႔ပိုးပိုးရဲ႕အေၾကာင္းကိုမသိေသးဘူးထင္သည္။သူလဲ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့ေပ။ေန႔လည္စာကို ႏွစ္ေယာက္သား စားၿပီး ခဏနားကာ ေနာက္တခ်ီဆဲြၾကျပန္သည္။ဒီတခါေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္ကိုလုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။သူလဲ ေနာက္ေပါက္ကို ႀကိဳက္တာမို႔ အႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ပုေလြေတာ့ အေတာ့ကို ကြၽမ္းသည္။ဒါေၾကာင့္ သူဘဲက သူ႔ကို စြဲေနတာေနမည္။သူမကိုအေတာ္အလိုလိုက္ကာ သူမသေဘာဟုေျပာသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းသည္လို႔ေျပာသည္။ညက်မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးတာမို႔ အိပ္ေရးဝေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မည္ဆိုၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က အိပ္ေတာ့သည္။သူလဲ အိပ္လိုက္သည္။ညေနႏိုးလာေတာ့ တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲကာ အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ညေနစာစားၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားေဆးေသာက္ကာ ထပ္လုပ္ၾကသည္။ညသံုးနာရီေလာက္ထိပင္။ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ျဖစ္တာမ်ားသည္။ေ႐ွ႕ကို ႏွစ္ခ်ီေလာက္သာလုပ္ျဖစ္သည္။သံုးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္က်ကိုးနာရီေက်ာ္မွႏိုးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းကို စြဲေနသည္။အားရင္းအားသလိုေတြ႔ခ်င္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပသာနာမျဖစ္ရင္ၿပီးေရာလို႔ေျပာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါလို႔ေျပာသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကညေန သံုးနာရီကားနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္မည္မို႔ မျပန္ခင္ကို အခ်ိန္႐ွိတုန္းလုပ္ၾကသည္။ညေနကားဂိတ္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔မွ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာေပါင္းစားလိုက္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကားထြက္သြားေတာ့မွ သူလဲ ျပန္လာသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူလဲ အနားယူလိုက္သည္။ညက်ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတြ႔ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပင္။သူလဲ ေတြ႔ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာၾကာဖုန္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ တေအာင့္ၾကာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။အိုေကရဲ႕လားလို႔ေမးသည္။သူလဲ အိုေကပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကရီေနသည္။သူကလဲ သဝန္မတိုဘူးလားလို႔ေမးရာ မတိုပါဘူး။သူတို႔ကိုနားလည္လို႔ဟုေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖုန္းခ်ကာ လိုင္းေပၚမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
ေနာက္ရက္မနက္ သူသင္တန္းသြားေတာ့ ပိုးပိုးရည္းစားနဲ႔ေတြ႔သည္။ဆိုင္ထိုင္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ဘယ္ေတာ့ယူမလဲေမးေတာ့ သူကရီေနသည္။ေအးေဆးေပါ့ကိုပိုင္ရာ အခ်ိန္႐ွိပါေသးတယ္ဟုေျပာလို႔ သူကလဲ အခ်ိန္မရမ္းႀကီးေတာ့ဆြဲတာမသင့္ေတာ္ေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ မိန္းကေလးဖက္က နစ္နာႏိုင္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက ေခါင္းသါၿငိမ့္ၿပီးအေျဖေတာ့မေပးေပ။သူလဲသင္တန္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔သင္တန္းသြားတက္လိုက္သည္။
ေအးမိစံလဲ မိခင္သက္သာလာတာမို႔ျပန္လာသည္။သူတို႔လဲ ယူေတာ့မယ္လို႔ေျပာသည္။ဒါလဲေကာင္းတာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက မယူခင္ အားရေအာင္ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူေခါင္းေတာင္ႀကီးသြားသည္။သူေနျပည္ေတာ္ကို သြားလိုက္ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ေတြ႔လိုက္ ရနိကုန္မွာေအးမိစံနဲ႔ေတြ႔လိုက္နဲ႔လုပ္ေနသည္။ပိုးပိုးနဲ႔ေတာ့အခြင့္အေရးမသာတာနဲ႔မေတြ႔ျဖစ္။သူအရမ္းလဲေတြ႔ခ်င္သလို ပိုးပိုးကလဲ ေတြ႔ခ်င္ေနသည္။
ဒီလိုနဲ႔ သူလဲ စာေမးပြဲေျဖမယ့္ရက္ေရာက္လာသည္။ေကာင္းမြန္အဆင္ေျပစြာေျဖႏိုင္တာမို႔ ေနာက္ဆံုးလူေတြ႔ကိုပါဝင္မယ္လို႔သူ ေမ်ွာ္လင့္မိသည္။သူမွန္းသလိုပဲ လူေတြ႔ထိသူပါသည္။လူေတြ႔စစ္ေတာ့လဲ သူအိုေကသည္။အေျဖကိုႏွစ္ပတ္ေနရင္ အားလံုးကို ျပန္ၾကားမယ္လို႔ေျပာတာမို႔ သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္ရေပမည္။ျပန္ခါနီးတြင္ ေအးမိစံနဲ႔ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေတြ႔ျဖစ္သည္။ေအးမိစံလဲ ေနာက္ေပါက္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ေနသလို ေကာင္းစြာခံတက္ေနၿပီ။သူ ျပန္ခါနီးေတာ့ ေအးမိစံတို႔အတြဲနဲ႔ ပိုးပိုးတို႔အတြဲဆံုကာႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ျဖစ္သည္။ေအးမိစံတိုက ႏွစ္ကုန္ရင္ ယူၾကမယ္လို႔ေျပာသည္။သူပညာေတာ္သင္ပါရင္ေတာ့ မမွီေတာ့ေပ။ဒါေၾကာင့္ သူသြားခါနီးရင္ လက္ဖြဲ႔ႀကီးႀကီးေပးမယ္လို႔စသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သိမ္းစရာေတြထည့္စရာေတြသူ ထည့္ေနလိုက္သည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟာတာတာႏွင့္ပင္။ဖုန္းလာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။အရမ္းေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ္ သူလဲေတြ႔ခ်င္တာပဲလို္႔ေျပာသည္။ခဏျဖစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါလားလို႔ပိုးပိုးက ေျပာေတာ့အဆင္ေျပပါ့မလားေမးရာ ေျပပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို႔တိုက္ခန္းနားသြားလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ထြက္လာၿပီးေခ်ာင္က်ၿပီးေမွာင္ရိပ္နားမကိုေခၚကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ငိုသည္။ခြဲရဦးမယ္ဆိုၿပီး။
”ကိုႀကီးနဲ႔ ေတြျခင္မိေပမယ့္ အခြင့္အေရးကမရဘူး။ကိုႀကီးရဲ႕ ယုယမႈကိုလိုခ်င္မိတယ္။ပိုး ႐ူးခ်င္တာပဲကိုႀကီးရယ္”
”ကိုႀကီးလဲ ေတြ႔ခ်င္ေသးပါတယ္ပိုးေလးရယ္။အခြင့္သာရင္ လာေတြ႔မယ္ေနာ္”ႏွစ္ေယာက္သားစကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီး သူလဲ ျပန္လာလိုက္သည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ေန႔လည္ကို ေရာက္ေတာ့ ရံုးကို တခါတည္းဝင္ကာ လူႀကီးဆီသတင္းဝင္ပို႔လိုက္သည္။အေျခအေနေမးေတာ့ သူလဲ ေျပာျပလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ပါသြားရင္ အထူးႀကိဳးစားဖို႔မွာၿပီး သူ႔ကို ျပန္နားခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ သူ႔ဆရာဆီ ဝင္ကာ သတင္းပို႔ေတာ့ဆရာက သူ႔အေျခအေနကို ေမးကာ သေဘာက်ေနသည္။သူလဲ အေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီး အေဆာင္ကိုျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ကာ ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ေျပာေတာ့ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲဖုနး္ေျပာၿပီးအနားယူလိုက္သည္။
စေနရံုးပိတ္ရက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ခ်ိန္းကာ ဟိုတယ္မွာေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔အတြက္အျမဲတမ္းရယ္ဒီပင္။
ဒီလိုနဲ႔တရက္မွာလူႀကီးက သူ႔ကိုလာေတြ႔ဖို႔ေခၚတာမို႔ သူလဲ သြားေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ႀကိဳသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတိဆက္ကာ
”ေကာင္ေလး မင္းေရြးခံရတယ္ေဟ့။ဝန္ႀကီးဌာနအားလံုးမွာ မင္းတေယာက္တည္းပဲပါတာတဲ့။ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ယူေနတယ္။မင္းကိုေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့။မွာစရာ႐ွိတာေတြမွာမလို႔ထင္တယ္”
သူလဲဝမ္းသာသြားသည္။ဝန္ႀကီးေတြ႔မယ့္အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ေျပာၿပီးျပန္လႊတ္တာမို႔ သူလဲ ျပန္လာကာ ဆရာ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဆရာလဲ ဝန္းသာသြားသည္။အခန္းထဲက အလဳပ္ေဖာ္ေတြက မုန္႔ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္ေကြၽးမယ္ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ဝန္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ေခၚတာမို႔ သြားေတြ႔လိုက္သည္။ဝန္ႀကီးက သူ႔ကို အေၾကာင္းၾကားစာေပးရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာသည္။ဟိုမွာေဆာင္ရန္ေ႐ွာင္ရန္မွာသည္။ႏိုင္ငံသိကၡာမက်ေစဖို႔နဲ႔ ဌာနဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ဖို႔အထူးမွာၾကားကာ သြားခါနီးရင္ လာေတြ႔ဖို႔မွာသည္။သူလဲ ျပန္လာေတာ့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန္းဆက္ကာ ေျပာျပသည္။ပိုးပိုးလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူလဲ ေဆးစစ္ ပတ္စပို႔ကိစၥ ဗီဇာကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေနတာမို႔မအားေတာ့။အားလံုးကိစၥၿပီးျပတ္သြားေတာ့ ဝန္ႀကီးဆီသတင္းပို႔ လူႀကီးဆီသတင္းပို႔ကာ သူရန္ကုန္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားတာႏွစ္ပတ္နီးပါး႐ွိၿပီတဲ့။သူလဲ အရမ္းေတြ႔ခ်င္တာမို႔ ေတြ႔မယ္ေလဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ညေနက် သူ႔ကို လာေခၚခိုင္းတာမို႔သူလဲ သြားေခၚလိုက္သည္။အက်ႋပန္းေရာင္အၾကပ္ေလးေပၚမွာကုတ္အနက္အေသးေလးထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂါဝန္အတိုပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ႐ႈးအနီေလးစီးကာ အိတိအႀကီးတစ္လံုးကိုလြယ္လာရင္းလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဝဲေနတဲ့ ေက်ာလယ္ေလာက္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ပိုးပိုးရဲ႕ပံုစံေလးက သူ႔ကို႐ူးသြပ္သြားေစငည္။အျပစ္ကင္းစင္တဲ့လွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုသူေငးၾကည့္ရင္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိေပမယ့္ ထိန္းရျပနိသည္။သူ႔ကားေပၚတက္လာၿပီး ဘာမွမစားရေသးဘူးလို႔ေျပာတာမို႔ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္းေကာင္းေကာင္းတဆိုင္ေရြးကား ညေနစာ စားလိုက္သည္။
”အေဆာင္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲ”
”သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလ်ွာက္လည္မွာလို႔ေျပာထားတယ္။ရံုးကခြင့္ႏွစ္ရက္ယူထားတယ္”
”ေကာင္းေရာကြာ”
”ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား ဟင့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔ကို သနားလို႔ ေတြ႔ေစခ်င္လို႔ ခြင့္ေတာင္ယူထားတာကို အာ့ဆိုျပန္လိုက္ရမွလား”
”ေအာ္ ခြင့္ေတာင္ယူၿပီးမွေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ကိုႀကီးကပဲ အနစ္နာခံလိုက္ပါ့မယ္ကြာ”
”သြားလူလည္ႀကီး”ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ႏူးစြာရီလိုက္ၾကသည္။ဆိုင္ထဲက ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ေတြက ပိုးပိုးကို သေဘာက်သည့္ပံုနဲ႔ လွမ္းကာၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ သူစိတ္တိုမိသည္။သဝန္တိုမိေနသည္။ပိုးပိုးကိုေျပာျပေတာ့ ရီရင္း ဘာျဖစ္လဲ ၾကည့္ပါေစေပါ့။လွတဲ့သူကၾကည့္ခံရမွာပဲ။႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူက် သူ႔မၾကည့္လို႔ စိတ္တိုေနတယ္ဟုေျပာၿပီးစသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ သူ႔တိုက္ခန္းရွိရာကို လာလိုက္ၾကသည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို ဖက္ထားရင္း သြားတဲ့အခါအရမ္းလြမ္းေနမွာလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ပိုးပိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကိုအသာေလးစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ မ်က္လံုးေလးေမွးစင္းသြားရင္း သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၿပီးအလိုက္သင့္ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအနမ္းေတြ႐ွည္ၾကာသြားၿပီးေနာက္ သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင္ေပၚသို႔ အသာလွဲလိုက္ကာ အေပၚအက်ႌေလးကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အသားေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏိုလံုးလံုးက်စ္က်စ္ေလးေပၚလာသည္။အကိုင္အတြယ္ခံရဖူးေပမယ့္ စနစ္တက်ထိနိးသိမ္းကာ ေဆးသံုးသည္ထင္သည္။တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ႏို႔သီေခါင္းေလးေတြက မဲမေန ပန္ေရာင္ပင္သန္းေနသည္။သူလဲ ႏို႔အံုေလးကို အသာစို႔လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာပြတ္ေပးလိုက္သည္။
”ကိုႀကီးရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”
ပိုးပိုးရဲ႕အေျပာက သူ႔နားထဲမွာ ပ်ားရည္ျမစ္စီးသြားသလို။ႏို႔ေတြကိုစို႔ၿပီးေတာ့ဘဂါဝန္ကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ပင္တီအသားေရာင္သာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီကိုအသာလိပ္ကာခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္နဲ႔အေစ့ကို အသာနမ္းလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ညႇပ္ကာ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ေတာ့
”အာ့ဟ ဟ ကိုႀကီးရယ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ အဟင္ဟင့္”
”ဟုတ္တယ္ေလ ကိုႀကီးကလဲ။မီးက အားတိုင္းပ်က္ေနတာပဲ။သူမ်ားက ေၾကာက္တက္ပါတယ္ဆိုမွ။မိုးရြာလဲ ပ်က္ ေနပူလဲပ်က္နဲ႔။မီးစက္ဝယ္ထားရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။အဲလိုပ်က္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔မလာဘူး။မီတာခက် မွန္မွန္လာပါ့”
”ကဲ ကိုယ္လဲ တက္ႏိုင္တာလဲ မဟုတ္။ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ကိုႀကီးက ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ”
ပိုးပိုးလဲ ဖိနပ္ခြၽတ္ကာ lightingမီးကို႐ွာၿပီးဖြင့္လိုက္ကာ ဧည္ခန္းကိုတံပ်က္စည္းလွည္းၿပီး ပိုက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲဝင္ကာ ေမြ႔ရာ အပါးတစ္ထည္ယူကာ ခင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုး ေစာင္နဲ႔ ျခင္ေထာင္ကို ယူကာ ျခင္ေထာင္ေထာင္လိုက္သည္။မိုးကလဲ ပိုပိုသည္းလာသည္။အေအးက ပိုလာသည္။သူလဲ ျခင္ေထာင္ကို ဝိုင္းေထာင္ရင္း အရင္တုန္းက သူမကိုေစာင့္ေပးရတဲ့အခ်ိန္ကနဲ႔တူေနၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူမကလဲ ဟုတ္ပါ့လို႔ေျပာရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။
ပိုးပိုး
သူမက ဟသၤာတ သူ။မိဘေတြက ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေျပာရမည္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္႐ွိၿပီး သူမက အႀကီး ေမာင္တေယာက္႐ွိသည္။သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာႀကိဳက္သည္။သူ႔ရည္းစားမိဘေတြ သူတို႔ၿမိဳ႕မွာခ်မ္းသာသည့္စာရင္း ဝင္။မိဘခ်င္းကလဲကလဲ ရင္းႏွီးသည္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အိမ္ကိုေျပာျပေတာ့ ဘာမွမေျပာ။သူစီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင္မလို႔ ရန္ကုန္ကိုသင္တန္းလာတက္သည္။ရန္ကုန္မွာ အတက္မ်ိဳးစံုးတက္လာသည္လားမသိ။ျပန္လာေတာ့ သူမရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ရယူသြားသည္။သူမလဲ မခ်စ္ဖူးတာမို႔ အေတြ႔အၾကံဳထူးကို ရသြားၿပီး စြဲလန္းသြားရသည္။ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ အခြင့္သင့္ရင္သင့္သလို လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ေက်ာင္းတက္ေတာ့ မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ တိုက္ခန္းငွါးေနၾကသည္။သူ႔ဘဲကလဲ ရန္ကုန္မွာသင္တန္းတက္ေနတာမို႔ ပိုၿပီလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ရသည္။သူ႔ရည္းစားက အင္တာနက္ကေန ဟိုကား ဒီကားေတြ ေဒါင္းၿပီး သူ႔ကိုျပကာ အဲ့ထဲကတိုင္းလုပ္ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းမွာ သူလဲ သူ႔ရည္းစားအလိုက်လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အဆင္ေျပသြားသည္။မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မမေအးမိစံရည္းစား မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစား မမဆုျပည့္ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေယာက္က်ားေလးေတြနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့။႐ုပ္ေခ်ာတဲ့သူမို႔ လိုက္တဲ့ ႀကိဳက္တဲ့သူေပါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္ေလးက အျမဲသူ႔အနားမွာ႐ွိေနတာမို႔ ဘာမွ မျဖစ္။ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္ စာေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားသူမို႔ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းကလြဲ ၿပီး ေယာက္က်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ပင္။တကၠသိုလ္တက္ေတာ့မွ အေဆာင္ေန အမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသလို ေက်ာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။လိုက္တဲ့သူေပါတာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရသလို သူ႔ကိုခင္တဲ့ သူေတြတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ႀကိဳက္ေနတာေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရသည္။သူ႔ဘဝမွာ တေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ကာ တေယာက္တည္းပဲ ယူမွာလို႔ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး သူ႔ရည္းစားနဲ႔ကလဲ အိမ္ကသေဘာတူထားတာမို႔ က်န္တဲ့ ေယာက္က်ားေလးေတြကို အီဖို႔ေတာင္စိတ္မကူး။အတူေနအမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြထဲက မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက ေဆးသမား။သူ႔ကို ေတြ႔ေတာ့ စားေတာ့မတက္ ဝါးေတာ့မတက္ၾကည့္တာေတြ႔ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ရြံမိသည္။မမဆုျပည့္တို႔ကိုေျပာျပေတာ့ ေ႐ွာင္ဖို႔ေျပာသည္။မမေအးမိစံရည္းစားကလဲ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္းငမ္းတက္သည္။မမဆုျပည့္ရည္းစားက်ေတာ့ တည္သည္။တည္သေလာက္ သေဘာလဲေကာင္းကာ စကားေျပာလဲေကာင္းသည္။သူတို႔ကို ညီမေတြလိုပင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုကာ ဆံုးမတက္စည္။သူ႔ရည္းစားနဲ႔ေတြ႔ရင္လဲ ညီတေယာက္လိုပင္။သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို အေတာ္ခင္သည္။သူ႔ရည္းစားတင္မဟုတ္။မမေအးမိစံရည္းစာကပါခင္သည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက် ကိုပိုင္က သေဘာမက်။မမႏွင္းျမတ္မြ္န္ကိုဆံုးမတက္သည္။ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္သြားေတာ့ အသည္းကြဲေတာ့ ကိုပိုင္က ဦးေဆာင္ၿပီး သူမကို ႏွစ္သိမ့္သည္။သူ႔ကိုလဲ ေယာက္က်ားေလးေတြကို ပစ္ပစ္ခါခါမဆက္ဆံဖို႔၊အလိုက္အထိုက္ေပါင္းဖို႔၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ကာျပံဳးျပဖို႔ စသျဖင့္ဆံုးမတက္သည္။သူ ကိုပိုင္လာရင္ေပ်ာ္သည္။အကိုလဲ မ႐ွိတာေၾကာင့္ အကိုတေယာက္လိုပင္။အားလံုးကလဲ ကေလးတေယာက္လို ဂ႐ုစိုက္ အလိုလိုက္က်တာမို႔ ေပ်ာ္စရာ။မမဆုျပည့္ကို ကိုပိုင့္ကို ေတာင္းေတာ့ ရီလိုက္က်တာ။သူမက အကိုလိုေမြးစားမလို႔ေျပာေတာ့ ရီၿပီးစက်သည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားခါနီးမွာ ဟိုတယ္ကို သြားကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကဲက်သည္။ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ အားလံုးလိုက္ပို႔က်သည္။ျပန္လာေတာ့ သူငိုမိေတာ့ အားလံုးက သူ႔ကို ေခ်ာ့ကာ ကိုပိုင္က သူေပ်ာ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးသည္။ရည္းစားနဲ႔ခြဲရေပမယ့္ အားကိုးစရာ အကိုနဲ႔အမေတြ႐ွိတာေၾကာင့္ သူခံသာသြားသည္။တရက္ ကိုပိုင္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မမဆုျပည့္က အိမ္ကို အေရးေပၚျပန္သြားရသလို က်န္တဲ့သူေတြကလဲ မ႐ွိက်။သူတေယာက္တည္းလဲမေနရဲေပ။သူတေယာက္တည္းဆို အခန္းတံခါးကိုလာလာေခါက္တက္ၾကတာမို႔ေၾကာက္သည္။ကိုပိုင့္ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ ကိုပိုင္က လာေပးသည္။မိုးကလဲ ရြာ မီးကလဲ ပ်က္ေနတာမို႔သူမေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ေယာက္က်ားသားတစ္ဦးနဲ႔ ႐ွိေနတာမို႔ စိတ္က အေတာ္ေျခာက္ျခားမိသည္။ကိုပိုင္က စည္းေစာင့္သည္။သူမကိုမေၾကာက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္ပတ္ေျပာၿပီး ရီစရာ ဟာသေတြေျပာသည္။ကိုပိုင္ရဲ႕ စည္းေစာင့္မႈကို သူအေတာ့္ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမိသည္။တညလံုးသူမကို မ႐ိုးမသားမျပ။ေနာက္ဆံုးမ်က္လံုနဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွား။ကိုပိုင္သာ တစ္ခုခု လုပ္ရင္လဲ သူမ ဘာမွမတက္ႏိုင္ေပ။မီးကပ်က္ေန မိုးေတြကခ်ိန္းေနတာမို႔ အခန္းထဲမွာလဲ မေနရဲ။အျပင္မွာေနေတာ့လဲ တစိမ္းေယာက္က်ားေလးနဲ႔တအိမ္တည္း။ဒါေပမယ့္ကိုပိုင္က အခြင့္အေရးမယူခဲ။သူမအထင္ႀကီးသြားရသလို မမႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ မ္ေအးမိစံတို့ကိုေျပာျပေတာ့ ကိုပိုင့္ကိုခ်ီက်ဴးၾကသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေနရာမွာ တျခားေယာက္က်ားေလးဆို မလြယ္ဘူးလို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ကေလးသာသာအေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ေခၚခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲကို မေတြးမိ။မမဆုျပည့္ကိုေျပာျပေတာ့ မမဆုျပည့္က ကိုပိုင္ေျပာလို႔သိၿပီးၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔အားလံုးကိုပိုင့္ကို ေတာ္ေတာ့္ကို ခင္သြားၾကသည္။သူကအဆိုးဆံုးပင္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈေတြပိုလာေတာ့ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ယိုင္မိတာေတာ့အမွန္ပင္။သူ႔ရည္းစားကလဲ အေဝးေရာက္ေန ကိုပိုင္နဲ႔ကလဲ အနီးကပ္ေနရတာမို႔ စိတ္ကစားမိသည္။သူတင္ပဲလား။မဟုတ္ေပ၊မမေအးမိစံနဲ႔ မမႏွင္းျမတ္မြန္တို႔လဲ အတူတူ။ကိုပိုင္က ၾကည့္ေကာင္းသလို မိန္းကေလးေတြက်ေလာက္ေအာင္လဲ ေျပာတက္သလို သူ႔ရဲ႕ ဟန္ပန္ကိုက ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိသည္။ေက်ာင္းသားဘဝက အေတာ္ေပြခဲ့တာလို႔ေျပာသည္။ညဖက္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ မင္းသားက ကိုပိုင္ျဖစ္ေနသည္။မမဆုျပည့္ေယာက္က်ား ယူသြားေတာ့ ကိုပိုင္အသည္းေတြကြဲကာ ေလလြင့္ၿပီးသူတို္နဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။သူတို႔လဲ လိုက္႐ွာေပမယ့္အပုန္းေကာင္းတာမို့မေတြ႔။သူမမဆုျပည့္ကို အရမ္းစိတ္ဆိုးမိသည္။သူ႔ရည္းစားကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔ရည္းစားကလဲ ကိုပိုင့္ကိုစိတ္ပူကာ မမဆုျပည့္ကို စိတ္ဆိုးသည္။ေနာက္ပိုင္းမမဆုျပည့္နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ေတာ့ သူတို႔ကိုေတာင္းပန္႐ွာသည္။ ကိုပိုင့္ကိုမခ်စ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔မိဘစကားနားေထာင္တာလဲပါ ကိုပိုင္နဲ႔ယူရင္ ဘဝအာမခံခ်က္မ႐ွိမွာေၾကာက္လို႔ဆိုတာလဲ ဝန္ခံသည္။ကိုပိုင့္ဖက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ေနာက္ပိုင္းလံုးဝ အဆက္အသြယ္မရေတာ့တာမို႔ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္းကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ေနသလို သူလဲ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အလုပ္ဝင္လိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ေနရတာမို႔ ယူဖို႔အတြက္ စိတ္မကူးၾကေသး။ပိုက္ဆံကိုစုကာ အေျခအေနတစ္ခုထိေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးမွယူၾကဖို႔ဆံုျဖတ္ထားၾကသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို သြားလိုက္လာလိုက္ သူကလဲ ျပည္တြင္းမွာ ဟိုသြားလိုက္ ဒိီသြားလိုက္နဲ႔။သူ႔ရည္းစားကလဲ ပညာေတြပိုစံုလာသည္။သူကလဲ အေတြ႔အၾကံဳေတြရလာတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။အလုပ္ထဲမွာလဲ အၿပိဳင္အဆိုင္မို႔ သူ႔ကိုယ္သူလဲ အျမဲလွေနေအာင္လုပ္ရသည္။နဂိုကလဲ ေခ်ာတဲ့သူမို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးေခ်ာလာရသည္။အားေနရင္းသင္တန္းေတြတက္ပါလားလို႔ေျပာတဲ့ ကိုပိုင့္ေက်းဇူးေၾကာင့္ သင္တန္းေတြတက္တဲ့အက်ိဳးေၾကးဇူးက အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားထက္ေခါင္းတလံုးပိုသာသည္။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ရာထူးႀကီးႀကီးရလာသည္။ကုမၸဏီက ေပးတဲ့တိုက္ခန္းမွာ သူနဲ႔ အဆင့္တူအမႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနရသည္။သူမကလဲ နဂိုက အမငတ္တဲ့သူအကိုငတ္တဲ့သူမို႔ ခင္ေအာင္ေန ခ်စ္ေအာင္ေနတက္တာမို႔ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကသည္။တရက္ မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ကာ ဝရမ္းေျပးႀကီးကိုမိၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူနားမလည္။ေနာက္မွ ကိုပိုင့္ကိုေတြ႔ၿပီ တို႔ေတြဆံုရေအာင္ေျပာေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားမိသလို သူ႔ရည္းစားကို ေျပာျပေတာ့ သု႔ရည္းစားလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ေတြ႔တဲ့ေန႔က ကိုပိုင္က သူ႔ကိုလာေခၚဖို႔ဖုန္းဆက္လာေတာ့ သူစိတ္ေတာင္လႈပ္႐ွားသြားရသည္။ကိုပိုင့္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာၿပီးေျပးဖက္ခ်င္သည္အထိျဖစ္သြားရသည္။ကိုပိုင္ကအရင္ကထက္ကို ၾကည့္ေကာင္းလာကာ ပိုၿပီးခန္႔လာသည္။မိန္းကေလးေတြအားကိုးခ်င္စရာျဖစ္လာသည္။သူလဲ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ထု႐ိုက္ကာပါးစပ္ကလဲ ေျပာလိုက္သည္။သူတို႔ေတြေတြ႔ေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္ရသည္။ကိုပိုင္က အရင္လိုပင္သူတို႔အေပၚမွာမေျပာင္းလဲ။သူ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံက ျပန္ၿပီးေျပာင္းလဲ လာရျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သုအံ့ျသမိသည္။ဘယ္သု႔အေပၚမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးခဲ့။သူတင္ပဲလားမဟုတ္။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္လဲတူတူပင္။သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို သူလအမနဲ႔ခ်ိတ္ေပးမယ္ေျပာေတာ့ သူစိတ္ဆိုးရသည္။ကိုပိုင့္ကို ဘယ္သူမွ မေပးခ်င္။သဝန္တိုသည္။ကိုပိုင္က သူက် ယူေတာ့မယ္ မိန္းမမယူနဲ႔တရာသလားေမးေတာ့ သူရီပဲေနမိသည္။တကယ္တမ္းေတာ့ သူနဲ႔ ကိုပိုင္က ဘာမွမဆိုင္။ဟိုတေလာက မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေျပာသည္။ကိုပိုင့္ကို ခ်စ္လားတဲ့။သူလဲ ဘာေျဖရမွန္းမသိ။မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူကေတာ့ ခ်စ္သည္။ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီသူမမွာယူရမယ့္သူ႐ွိတာမို႔ တခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ကိုပိုင့္ရင္ခြင္ထဲမွာေနခ်င္မိသည္လို႔ရင္ဖြင့္သည္။သူ႔ကိုလဲ ဒီတိုငး္ပဲေနမွာပါလို႔လဲေျပာသည္။သူမျငင္းမိ။ဟုတ္လဲဟုတ္ေနတာကိုး။မမေအးမိစံလဲ ဒီတိုင္းပဲေနမွာလို႔ ေျပာေတာ့ သူလဲ ဟုတ္မယ္လို႔ေထာက္ခံမိသည္။တရက္က ႏွင္းျမတ္မြန္က သူလိုခ်င္တာကိုရၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူတစံုတခုကို သိလိုက္သလိုပင္။သူမနာလိုျဖစ္သြားရသည္။သူမကိုလဲ ညီမေလး စိတ္ကို အရမ္းႀကီးထိန္းမထားနဲ႔။ေနာင္ဆိုရင္ အဲ့လိုအခြင့္အေရးရခ်င္မွ ရမယ္။ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ရခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေနာက္က်မွ ေနာက္တမရမိေစနဲ႔လို႔သူ႔ကို ေျပာေတာ့ သူလဲ ေတြေဝသြားကာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ခုလဲ ဟိုးအရင္ကလို ကိုပိုင္နဲ႔တအိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း မီးကလဲ ပ်က္ မိုးကလဲ ရြာေနသည္။သူစိတ္လႈပ္႐ွားေနသေလာက္ ကိုပိုင္က တည္ၿငိမ္ေနသည္။သူမ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မီးကလဲ ခါတိုင္းအၾကာႀကီးပ်က္ေနတာကို ခုျပန္လာေနသည္။ကိုပိုင္ကမအိပ္ေသး။ဖုန္းၾကည့္ေနသည္။သူမ အခန္းထဲမွာ ထိုင္လိုက္ထလိုက္နဲ႔ ဂနာမၿငိမ္။ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မေတြးတက္။တဖက္ကလဲ လိုခ်င္ တဖက္ကလဲ ႐ွက္ေၾကာက္ေနမ်သည္။ေတြးရင္းနဲ႔အေတြးလြန္ေနစဥ္
”ဂ်ိမ္း ဒိုင္း”
”အမေလး”
စူးစူးဝါးဝါးေအာ္လိုက္တာမို႔ သူလဲ အခန္းထဲသိုလ ေျပးဝင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကုတင္ေဘးတြင္ နားကို ပိတ္ကာ ငုတ္တုပ္ေလးထိုင္ၿပီးေအာ္ေနတာေတြ႔လိုက္ေတာ့ သူရီခ်င္သြားသလို သနားလဲ သနားသြားသည္။တကယ့္ကေလးလိုပင္။သူလဲ အနားကပ္သြားေတာ့ သူ႔ကို ျမင္ၿပီး အား႐ွိသြားသလိုမ်က္လံုးေတြက သူ႔ကိုေျပးဖက္လိုက္သည္။
”အရမ္းေၾကာက္တာပဲ ကိုႀကီးရယ္”
”မေၾကာက္နဲ႔ကိုႀကီး႐ွိတယ္။ဘာမွမဟုတ္ဘူး။မိုးခ်ိန္းတါပါ”
သူလဲ နွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုဖက္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီးဝင္လာတာမို႔ သူ႔ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ေျပာတာကိုျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သူစိတ္လႈပ္႐ွားသြားသည္။သူ ပိုးပိုးကို အျဖဴထည္ခင္ခ်င္မိသည္။အေရာင္မစိုးခ်င္။ကေလးတေယာက္လို မို႔ သူစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ေပမယ့္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ မရေတာ့။တခုခုကို ငံ့လင့္ေနတဲ့သူကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာျဖစ္သလို သူလဲ ပိုးပိုးကို ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။သူပိုးပိုးေခါင္းေလးကို အသာေမာ့လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက တခုခုကို ေတာင္းဆိုေနသလို။သူလဲ ငံု႔ကာနမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာနမ္းလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္းျပန္နမ္းလိုက္သည္။လ်ွာျခင္းကလိလိုက္သည္။သူပိုးပိုးရဲ႕ တင္ပါးေတြကိုစကပ္အေပၚကေနဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးေျခဖ်ားေထာက္ကာသူ႔ကိုငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးကိုကုတင္ေပၚသို႔အသာလွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ပိုးပိုးကို အက်ႌခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာ္လီအနီေရာင္ကိုပါခြၽတ္လိုက္ၿပီး စကပ္ကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။ျဖဴဝင္တဲ့အသားအရည္နဲ႔ပင္တီအနီေလးက သူ႔စိတ္ကိုအ႐ိုင္းဆန္ေစသည္။သူလဲ ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတ့ အေမႊးပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ေတြလိုက္ရသည္။သူလဲ ႏို႔ေလးေတြကိုအသာစို႔လိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စို႔ခ်က္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လာသည္။ပိုးပိုးပါးစပ္မွ ညည္းသံေတြကသူ႔ကိုအားေပးေနသလို။သူလဲ ပိုးပိုးလက္ကိုယူကာလီးေပၚတင္ေပးလိုက္ရာလီးကိုခပ္တင္းတင္းညႇစ္ကိုင္ထားရင္းထက္ေအာက္ ကစားေနသည္။သူႏို႔ေတြစို႔ေနရင္းနဲ႔ ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေရႊ႔သြားငည္။ဗိုက္သားေတြကိုလ်ွာနဲ႔လိုက္ၿပီးလ်က္လိုက္သည္။ဗိုက္ၿပီးခ်က္ ခ်က္ၿပီးေတာ့ ေပါက္ကိုအသာကားကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို လ်ွာနဲ႔လ်က္လိုက္ရာ
”အာ ဟာ့ ကိုႀကီးရာ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မွာပဲ။မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ဆို။ဟာ့ ႐ွီး အို႔ ”
သူအေစ့ကို လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ေကာ္လိုက္ရာေကာ့တက္သြားသည္။သူပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္ကို အားရပါးရ ဂ်ာလိုက္သည္။သန္႔႐ွင္းစြာေဆးေၾကာတက္သူမို႔ထင္သည္။အနံ႔ကင္းသည္။သူေတာ္ရံုဘယ္သူ႔ကုိမွ မဂ်ာ။ပိုးပိုးကိုက်ေတာ့ စိတ္ပါလာတာမို႔ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးတေယာက္ လူးလိမ့္ေနသည္။ေမြ႔ရာခင္းေတြကို ေခ်မြလိုက္ ေခါင္းကိုကိုင္လိုက္နဲ႔ ညည္းေနသည္။ပိုးပိုး အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္လာကာ ဖင္ႀကီးက ေျမာက္တက္ေနသည္။ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ကို ျပန္က်သြားသည္။တခ်ီၿပီးသြားၿပီ။သူထလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး သူ႔ကို ထဖက္ၿပီး
”ကိုႀကီးရာ္ ဟင့္ ဟင့္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး။အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ။ကိုႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
တတြက္တြက္ေျပာရင္းသူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားသည္။သူလဲ ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တစ္႐ွဴးယူကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို တယုတယသုတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္။သူလဲေကာင္းလာတာမို႔ ဒီတိုင္းမၿပီးခ်င္။ဒါေၾကာင့္ ပိုးပိုးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ကုတင္စြန္းေပၚ ဒူးေထာက္ခိုင္းလိုက္ကာ ကုန္းခိုင္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ကုန္းေပးသည္။ျဖဴေဖြးေနတဲ့တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကုိညႇစ္ၿပီး ျဖဲလိုက္ရာ စအိုရဲရဲေလးက ခ်စ္စရာ။သူလဲစအိုေပၚတံေတြးေထြးခ်လိုက္ရင္း လက္မနဲ႔ ဖိပြတ္လိုက္သည္။
”အဟင့္ ကိုႀကီးရယ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔။သူက သိပ္အဆန္းထြင္တာပဲကြာ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး”
သူလဲ အဖုတ္ဝကိုအသာေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့
”အာ့ ႐ွီး ျဖည္းျဖည္းကိုႀကီး နာတယ္ အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။အရည္ေတြနဲ႔မို႔ အဝင္ကေခ်ာေပမယ့္ အတြင္းသားေတြက ၾကပ္ေနသည္။သူအဆံုးထိထည့္လိုက္ၿပီး ခဏရပ္ကာ ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းလက္တစ္ဖက္က ႏို႔ေတြကိုညႇစ္လိုက္သ္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။သူလဲအသာကုန္းကာ ပိုးပိုးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္သည္။သူလဲလီးကိုအသာထုတ္လိုက္ရာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြက လိပ္ကာပါလာသည္။ပိုးပိုး စုပိသပ္ရင္းညည္းရျပန္သည္။အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ရင္း ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းနဲ႔အသာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ တင္းခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ပိုးပိုးက နာတယ္လို႔ေျပာေပမယ့္သူမရပ္။ထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။လီးကိုလဲ အသာေညႇာင့္ေနရင္း အေတာ္ၾကာလာေတာ့ ေနသားတက်ျဖစ္သြားသည္ထင္သည္။သူေဆာင့္တာကို အတြင္းသားေတြက လက္ခံလာသည္။သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။အခန္းထဲမွာ တဖြတ္ဖြတ္တဖတ္တဖတ္နဲ႔ အသံ ညည္းသံေတြနဲ႔ ဆူေနသည္။သူလဲ ေဆာင့္ေနရင္းမွ ပိုးပိုးကို ေဆာင့္ေစခ်င္လားေမးရာ ေခါင္းၿငိမ့္တာမို႔ သူလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ေကာင္းတာမို႔ ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းမ်ားလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ပိုးပိုးရဲ႕အတြင္းသားေတြကလဲ ညႇစ္ညႇစ္လာသည္။သူလဲခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ကိုင္ရင္း မညႇာေတာ့ပဲ အားကုန္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ပိုးပိုးပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳးေလးနဲ႔ ေအာ္လိုက္ရင္း ေ႐ွ႕ကိုငိုက္က်သြားကာ သူ႔လီးကိုတင္းခနဲ႔ တင္းခနဲ႔ ညႇစ္လိုက္သည္။သူလဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေပ။သုတ္ရည္ကို ပန္းထည့္လိုက္ကာ ၿပီးသြားရသည္။ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးတခ်က္က လီးကိုတဆံုးထုတ္လိုက္ကာ တဆံုးထည့္လိုက္ၿပီး တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခံုကိုကပ္ထားလိုက္ရင္းပိုးပိုးအေပၚေမွာက္ခ်ကာ အနားယူလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တေစာင္းေလးလွဲခ်လိုက္ေတာ့ သူလဲ တေစာင္းေလးလီးတပ္လ်က္သားအေမာေျဖေနၾကသည္။ပိုးပိုးလဲ လက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ သူ႔ကိုဖက္လိုက္ရင္းေခါင္းကို လွည့္ကာ သူ႔ကိုနမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွအသာထကာ တစ္႐ွဴးယူၿပီး သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ တယုတယသုတ္ေပးလိုပ္သည္။ထမိန္တစ္ထည္ယူကာ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ျပန္ဝင္လာၿပီး
”လူဆိုးႀကီး ခုထိအဝတ္မဝတ္ရေသးဘူး ႐ွက္စရာႀကီးကြာ”ေျပာၿပီး ဘီ႐ိုထဲမွ တဘတ္အႀကီးတစ္ထည္ယုကာ သူ႔ကိုေပးသည္။သူလဲ တဘတ္ကိုပတ္ကာ အိမ္သာဖက္သြားၿပီး သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ကာ အေပါ့သြားလိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ညအိပ္ ဂါဝန္ ပန္ေရာင္ေလးဝတ္ၿပီးသြားၿပီ။သူဝင္လာေတာ့
”ကိုႀကီးမီးမွိန္လိုက္ပါလား”ေျပာေတာ့ သူလဲ မီးကိုမွိန္လိုက္သည္။ပိုးပိုးက သူ႔အနားကိုလာကာသူ႔ေနာက္ေက်ာကိုဖက္ထားလိုက္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးလက္ေတြကိုကိုင္ထားလိုက္သည္။အတန္ၾကာမွ ျပန္ခြာကာသူလွည့္လာေတာ့ သူ႔ကို ခ်ီခိုင္းတာမို႔ ပိုးပိုးကိုခ်ီကာ ကုတင္ေပၚသို႔ အသာတင္ေပးလိုက္သည္။သူ စြပ္က်ယ္ကိုျပန္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔အနားမွာအိပ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ပိုးပိုးအနားမွာ ဝင္လွဲလိုက္သသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းအံုးကာ သး့ကိုဖက္ထားသည္။ၿပီးေတာ့
”ကိုႀကီး ဒီလိုအခ်ိန္ခဏေလးမွာေလ ခ်စ္သူတေယာက္လို ဇနိးတေယာက္လို ေနခ်င္တယ္။ပိုးကို အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။ပိုး ကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။ကိုႀကီးခ်စ္ ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္ ဒီလိုအတူ႐ွိေနခ်ိန္ေလးမွာ ေနခြင့္ေပးပါ”
သူလဲ သနားသြားရသည္။သူပိုးပိုးကို မခ်စ္ခ်င္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေပါင္းစပ္လို႔မွ မရတာ။ဒါေၾကာင့္မ်ဳ႕ ပိုးပိုးေျပာသလို အတူရွိေနစဥ္အခ်ိန္ေလး အေကာင္းဆံုးေနၾကတာေပါ့လို႔ေျပာရင္း ပိုးပိုူကိုဖက္လိုက္သည္။ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ကို စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနသည္။သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာသည္။ႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာၾကရင္း ဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိေတာ့။သူတေရးႏိုးေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔လက္ေပၚမွာ။သူလဲ အသာမကာေခါင္းအံုးေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း ေစာင္ကို အသာျခံဳေပးလိုက္ကာ ေသးထေပါက္လိုက္သည္။ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ပံုစံမပ်က္ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနသည္။သူပိုးပိုးကို ၾကည့္ရင္း ခ်စ္မိမွာစိုးမိသည္။သူနာက်င္ရမည္။သူပိုးပိုးကို အသာခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း ေဘးနားမွာျပန္လွဲကာ အိပ္လိုက္သည္။
တစံုတေယာက္ရဲ႕ ပေရာဂေၾကာင့္ သူႏိုးလာသည္။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး။သူ႔ကို ေမးေထါက္ကာၾကည့္ေနၿပီး မ်က္ႏွာကိုေလနဲ႔မႈတ္ေနသည္။သူႏိုးလာေတာ့ တခိခိနဲ႔ရီေနသည္။သူလဲအသည္းယားလာတာနဲ႔ ပိုးပိုးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။
”ဟိတ္ညစ္ပတ္ႀကီးကြာ။မ်က္ႏွာလဲ မသစ္ရေသးပဲနဲ႔ သူမ်ားကိုနမ္းေနတယ္”
သူလဲ ပိုးပိုးကိုတအားဖက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္ရင္း ႏို႔အံုလံုးလံုးေလးကို ကိုင္ကာ ေခ်ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ အသက္႐ွဴသံျပင္းကာလာၿပီး သူပတ္ထားတဲ့တပတ္ကို ခြၽတ္ကာ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာထုေပးလိုက္သည္။သူလဲ ညအိပ္ဂါဂန္ေလးကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေလးေတြကိုနမ္းလိုက္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ လက္ထည့္ကာ အေစ့ေလးကို ကလိလိုက္သည္။ပိုးပိုးမွာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ႀကီးက ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။သူလဲ အေစ့ကိုကလိေနရင္းနဲ႔ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္ထည့္လိုက္ကာ အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးလိုက္သည္။အရည္ေတြက ရႊဲကာလာသည္မို႔ သူလဲ ပိုးပိုး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မကာ သူ႔ပုခံုးေပၚတင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ဝကို လီးေတ့လိုက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။
”အဟင့္ ကိုႀကီးျဖည္းျဖည္း နာတယ္ကြာ။ကိုႀကီးဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတာပဲ အား ကြၽတ္ကြၽတ္”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။အရည္ေတြကလဲ ထြက္ေနတာမို႔ အဝင္အထြက္ကေခ်ာလာသည္။သူလဲ ပိုးပိုးခံႏိုင္လာသည္မို႔ မညႇာေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဆီးခံုခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံ ပိုးပိုးရဲ႕ ညည္းညဴသံေတြက အခန္းထဲမွာ လြင့္ပ်ံေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားပန္းတိုင္ကိုေရာက္လာၾကသည္။အေပးအယူမွ်စြာ အေပၚကေဆာင့္သမ်ွ ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ၿပီးသြားသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနားယူေနရင္း က်ီဆယ္ေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ပိုးပိုးက ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားေတာ့ သူလဲလိုက္သြားကာေရအတူခ်ိဳးၾကသည္။
ဒီခ်ိန္ေလးကေတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆံုးကာလပင္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို တသက္လံုးသိမ္းထားခ်င္သည္လို္ေျပာသည္။ ပိုးပိုးက သူ႔ကို မခ်စ္နဲ႔လို႔ေျပာသည္။ခ်စ္ရင္ သူပဲခံစားရမွာစိုးတယ္တဲ့။သူမကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ေပါင္းစပ္ဖို႔ကံမပါလာတာမို႔ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကည္ႏူးစြာေနၾကမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူလဲ လက္သင့္ခံသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို မခ်စ္ႏိုင္ေပ။သူ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ၿပီးမခံစားခ်င္ေတာ့။သူတို႔ေရခ်ိဳးၿပီး အျပင္ကို ထြက္ကာ လည္ၾကသည္။ေန႔လည္က် သူ႔တိုက္ခန္းကို သြားကာ လုပ္ၾကသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဘာမဆိုေပးဆပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္လားမသိ။သူ႔အလိုကို အျမဲ လိုက္သည္။ညမိုးခ်ဳပ္မွ သူ့တိုက္ခန္းက ျပန္ပို႔ရသည္။ပိုးပိုးရဲ႕အခန္းေဖာ္ကလဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူလဲ ျပန္လာရသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ကာ အရမ္းလြမ္းလို႔ဟု ခြၽဲသည္။သူလဲ သိပ္မခြၽဲနဲ႔ ဒီမွအရည္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ခ်စ္မိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမးေတာ့ ယူလိုက္မွာေပါ့ဟုေျပာသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးက သူေတာင္းဆိုရင္ တကယ္ ယူမည့္ပံုပင္။ဒါေတာ့မျဖစ္သင့္။ခုလိုအေနအထားေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္လြန္လွၿပီ။အပ်ိဳလူပ်ိဳဆိုေပမယ့္ ရည္ရြယ္တဲ့ခ်စ္သူ႐ွိေနတာမို႔ လူမႈေရးစည္းကိုေဖာက္ဖ်က္ရာက်ေနၿပီ။
သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုးတို႔သံုးေယာက္လံုးကို အလွည့္က် လုပ္ျဖစ္ေနသည္။တနလၤာ အဂါၤကႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔။ဗုဒၶဟူး ၾကာသာပေတးက ေအးမိစံ၊ ေသာၾကာစေနက် ပိုးပိုးနဲ႔။သံုးေယာက္လံုးက သူ႔ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေက်နပ္မႈေပးစြမ္းသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံက် ခပ္ၾကမ္ၾကမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်တာမို႔ သူတို႔နဲ႔ဆိုရင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ျဖစ္သည္။ပိုးပိုးက် ခြၽဲတက္လြန္းတာေၾကာင့္ တခါတေလဆို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ၾကမ္းမိသည္။သံုးေယာက္လံုးကိုေတာ့ ခုထိ ေနာက္ေပါက္ကို မဖြင့္ရေသးေပ။လက္နဲ႔ကေတာ့ လုပ္တိုင္းကလိျဖစ္ေနတာမို႔ လုပ္ရင္ ရသည့္အေနအထားပင္။ဒီလိုနဲ႔ သင္တန္းကာလေျခာက္လျပည့္ေတာ့ သူတို႔ သင္တန္းဆင္းပြဲ လုပ္သည္။သူကေတာ့ မျပန္ေသး။သင္တန္းေနာက္တခုဆက္တက္ရင္း ေျဖရမည့္ စာေမးပြဲကို ေစာင့္ရမည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနရင္ျပန္မယ္လို႔သူ႔ကိုေျပာသည္။အားလံုးကိုေတာ့ အိမ္ကုိျပန္ဦးမယ္လို႔ေျပာထားေပမယ့္ သူနဲ႔ အတူေနမွာပင္။ႏႈတ္ဆက္ပြဲကို က်င္းပသည့္ညက အားလံုးအေတာ္ကဲၾကသည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို လိုက္ပို႔ဖို႔အေဆာင္ကို သြားေခၚလိုက္ၿပီး သူ႔တိုက္ခန္းသို႔ေခၚလာကာ သံုးရက္လံုးလံုးလုပ္ၾကသည္။စားလိုက္ လုပ္လိုက္နဲ႔။နည္းေပါင္းစံု ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔လုပ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ျပန္သြားေတာ့ သူကားဂိတ္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သူ အားျပန္ေမြးရသည္။
ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ေအးမိစံရဲ႕ ရည္းစားကလဲ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လာသလို ပိုးပိုးရဲ႕ ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ သူဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႔ရေတာ့။ျမင္ငတ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ သင္တန္းတက္လိုက္ ေလ့လာစရာေတြကို ေလ့လာလိုက္ အားရင္အိမ္ကိုျပန္လိုက္လုပ္ေနရသည္။ညဖက္ေတြမွာေတာ့ လိုင္းေပၚမွာ ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အလုပ္ေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ မအားေပ။ဒီလိုနဲ့တစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ ေအးမိစံက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေသာၾကာေန႔အားရင္ေတြ႔ခ်င္သည္ဟု။သူလဲ စိတ္က တင္းေနတာၾကာၿပီမို႔ ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့သူကေတာ့ နာၿပီဆိုၿပီးၾကံဳးဝါးထားတာ။တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဂၚလီကိုလဲ ျပန္ထည့္ထားသည့္အခ်ိန္နဲ႔မွ ေအးမိစံက ဖုန္းဆက္သည္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ေသာၾကာေန႔က် သူလဲ တိုက္ခန္းကိုျပန္ကာ ေရခ်ိဳးကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ခုႏွစ္နာရီေလာက္က် ေအးမိစံက သူ႔ကို လာႀကိဳဖို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ သြားႀကိဳလိုက္သည္။
ဖက္ဖူးေရာင္ေအာက္ခံမွာ အစိမ္းေရာင္အလံုးေလးေတြပါတဲ့ အေပ်ာ့သား ဝမ္းဆက္ကို ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ဖ်ားလားခ်ထားတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕ပံုစံက ရႊင္လန္းတက္ႂကြေနသည္။သူလဲ ေအးမိစံကိုေခၚလိုက္ၿပီး ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ေမးေတာ့ မစားရေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ ညေနစာစားရန္သြားလိုက္ၾကသည္။စားေနၾကရင္းနဲ႔ ေအးမိစံဘဲက ဘယ္ခ်ိန္ျပန္သြားတာလဲ ေမးေတာ့ ျပန္တာသံုးရက္ေလာက္႐ွိၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔စားၾကေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနၾကသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ပိုက္ဆံ႐ွင္းကာ ထြက္လာၾကသည္။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူက
”ကို တစ္လ လံုးညည္းကို သတိရေနတာ။ညည္းကေတာ့ ဘဲနဲ႔ဆိုေတာ့ သတိရမယ္မထင္ဘူး”
”ညီမလဲ ကိုပိုင့္ကို သတိရပါတယ္။မလြယ္လို႔သာမေတြ႔ရတာပါ”
”တစ္လလံုးတင္းေနတာ ကို အားရပါးရ ဖြင့္ခ်လိုက္မယ္ ဟင္းဟင္း”
”အမေလး ေၾကာက္စရာႀကီး။ရတယ္ေလ စိန္လိုက္။ၿပီးမွ အ႐ွံုးေပးပါၿပီမေျပာနဲ႔”
”ဒီတစခါေတာ့ ကို ေအးမိစံရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ခ်င္တယ္။မျငင္းနဲ႔ေတာ့။တစ္လလံုးပစ္ထားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေပးတာ”
”ဟင္း သူက လူေတြ႔ရင္ ဒါပဲ။ဘယ္သူမွ ထိေတာင္မထိဘူးေသးတဲ့ဟာကို သူက။ဒါပဲေနာ္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔။တခုခုျဖစ္သြားရင္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းနဲ႔”
”စိတ္ခ်။မခံႏိုင္ေအာင္မလုပ္ဘူး။ခံႏိုင္ေအာင္ပဲ လုပ္မွာ”
သူတို႔ေဆးဆိုင္ တခုကို ဝင္ကာအားေဆးေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ဟာေတြပိုဝယ္လိုက္သည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူေအးမိစံကို ဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ အားက်မခံ ျပန္နမ္းသည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္လံုးလံုးေလးကိုပြတ္သပ္ညႇစ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကို ဒူးေထာက္ၿပီး သူ႔လီးကိုစုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံက ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ရာ ေႁမြေဟာက္တေကာင္းအလား သူ႔လီးႀကီးကေငါက္ကနဲေပၚလာသည္။
”ဟင္ ကိုပိုင့္ဟာႀကီးက အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ”
”အဲ့ဒါေဂၚလီေတြ ေအးမိစံရဲ႕ ဒီေဂၚလီနဲ႔ ေအးမိစံရဲ႕ ဘယ္သူမွမလုပ္ဖူးေသးတဲ့ဖင္ကို လုပ္မလို႔”
”ေၾကာက္စရာႀကီး ကိုပိုင္ရယ္။နာမွာေၾကာက္တယ္။”
”ေနာက္မွ ေဂၚလီအရသာေတြ႔ၿပီး ႀကိဳက္သြားမယ္။ကဲ စုပ္ကြာ”
ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲအသာထည့္ကာ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ပုေလြက်ြမ္းက်င္ေနတာမို႔ သူလဲ ေအးမိစံေခါင္းကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူတက္တဲ့ပညာနဲ႔ သူ႔ကို ပညာျပေနသည္။သူလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ ေအးမိစံပါးစပ္ထဲမွလီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကိုကုတင္ေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီး အက်ႌနဲ႔ ထမိန္စကပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ ပင္တီ ခရမ္းေရာင္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီဂြဆံုက စိုၿပီးကြက္ေနတာမို႔
သူလဲ ဘရာကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုေခ်လိုက္သည္။ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ကလိရင္းႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အသက္႐ွဴသံေတြျမန္လာၿပီး သူ႔ကိုဖက္ထားသည္။သူလဲေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္သည္။လက္ေတြက တင္ပါးေတြကို ျဖစ္ညႇစ္ေနရင္းပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ပင္တီကို ကူခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။သူ ေအးမိစံေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ရာ ပါးစပ္မွ ႐ွီးခနဲ အသံထြက္လာၿပီး သူ႔ေခါင္းကို လာဖက္ၿပီးဆံပင္ေတြကို ပြတ္ေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို ခပ္သြက္သြက္ေခ်လိုက္ရာ ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာသည္။ႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔ၿပီး ေနာက္ ေအးမိစံေပါင္ၾကားထဲ ထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေအးမိစံလက္ေတြနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္က အေစ့ကို ကလိရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္သည္။လက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္လိုက္သည္။ခပ္သြက္သြက္သြင္းထုတ္လုပ္လိုက္ရာ အရည္ေတြက ရႊဲလာသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေနသံုးေခ်ာင္း ထည့္လိုက္ျပန္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြရႊဲေနတာမို႔ ဝင္သြားသည္။
”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္း”
သူလဲ ျဖည္းျဖည္းေလးသြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္းအေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။ေအးမိစံမွာ တကိုယ္လံုး ေကာ့ပ်န္ေနသည္။ပါးစပ္မွလဲ အသံမ်ိဳးစံုညည္းေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဖင္က ေကာ့တက္လာၿပီး ျပန္မက်ေတာ့ေပ။လက္ေတြက ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း လက္သြင္းထုတ္လုပ္တာကို ဖင္က လိုက္ေကာ့ေပးေနသည္။ပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳးေလး ထြက္လာၿပီးဖင္ႀကီးကေလထဲမွာေကာ့ေပးထားရင္းနဲ႔ ကိုယ္လံုက ဆက္ခနဲတုန္တုနိသြားကာ ေမြ႔ရာေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သြားသည္။သူမတစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီ။အဖုတ္ထဲမွ လက္ကိုျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြက ထြက္လာကာ အဖုတ္ဝမွတဆင့္ ဖင္ဝေပၚသို႔စီးက်သြားသည္။သူလဲ ဖင္ဝကို သုတ္လိမ္းလိုက္ကာ ဖင္ဝကိုဖိကာ လက္ညႇိဳးကိုထည့္လိုက္သည္။လက္ညႇိဳးက ေခ်ာခနဲဝင္သြားသည္။သူလဲ လက္ညႇိဳးကို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ရာ ေအးမိစံလဲ ကုတင္စြန္းမွာေျခေထာက္တင္ၿပီးကုန္းေပးလိုက္သည္။သူလဲ လံုးလံုးက်စ္က်စ္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ေခ်လိုက္ရင္း တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္သည္။
”ေအးမိစံ ကို႔လီးကိုမလြမ္းဘူးလား”
”အ့ လြမ္းတာေပါ့ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင့္လီးကိုသတိရေနတာ”
”ခု ဖင္ခံမွာလားဟင္ ဖ်န္း”
”ခံမယ္။ဖင္လဲခံမယ္။အဖုတ္ကိုလဲ လုပ္ေပးပ ကိုပိုင္ရယ္ အဟင့္ဟင့္”
သူဖင္ကို႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုစိတ္ႂကြလာေအာင္ဆြေပးရင္း တစ္တစ္ခြခြေျပာေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံတို႔က ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာရတာကို သေဘာက်သည္။သူလဲ ဖက္ေတြကို႐ိုက္ရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုဖင္ျဖဲခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ျဖဲလိုက္ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲေပၚလာသည္။သူလဲ စအိုဝကိုတံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ဖင္ဝကိုေထာက္လိုက္ၿပီး ဖိထည့္လိုက္သည္။ဝင္ထြက္ေနက်မို႔ ဖင္ဝကိုဖြင့္ေပးထားသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ အသြင္းအထုတ္ကိုခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကေန သံုးေခ်ာင္းစုကာ ထည့္လိုက္ေတာ့ နာတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ယ္ကိုထုတ္ကာဖင္ဝကိုရႊဲေနေအာင္သုတ္လိုက္ၿပီးကြန္ဒံုးတစ္ခုေဖာက္ကာ လက္သံုးေခ်ာင္းစုကာစြပ္လိုက္ၿပီး ဂ်ယ္လ္သုတ္ကာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြနဲ႔မို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြားသည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ဝက နာက်င္ေနရာမွတျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာသည္။သူကလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ကိုသိတာမို႔ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဖင္ဝကေကာင္းလာၿပီးအဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြထြက္လာရျပန္သည္။
”ကိုပိုင္ လုပ္ေပးေတာ့ကြာ။ဒီမွာမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ယားေနၿပီဟင့္”
”ဘယ္ကိုလုပ္ေပးရမွာလဲခု”
”အေ႐ွ႕ကို အရင္လုပ္ေပးကြာ ၿပီးမွ ကိုပိုင္သေဘာေနာက္ကို ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေနာ္”
သူလဲ ခဏဆက္ၿပီးကလိေနလိုက္ေသးသည္။ေအးမိစံကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔လီးေပၚကို ထိုင္ကာအေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အေပၚကေန သူလီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။ေဂၚလီေတြက အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတာမို႔ နာက်င္ခံေကာင္းႀကီး။တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ကာ အဆံုးထိ လီးကဝင္သြားသည္။သူမအေပၚကေန အသာေလးေညႇာင့္ေနေတာ့သူလဲ ေအးမိစံႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စမ္းကာ ႂကြလိုက္ထိုင္လိုက္လုပ္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာတာမို႔ အားနဲ႔အင္နဲ႔ေဆာင့္ေနသည္။သူလဲ ေအာက္ကေနေကာ့ကာေပးၿပီး ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးေနသည္။ေအးမိစံရဲ႕ စုပ္သပ္သံ အသားခ်င္း႐ိုက္သံ အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းအသံ ညည္းသံေတြက စည္းခ်က္နဲ႔အညီထြက္ေပၚေနသည္။ေအးမိစံအေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီးသူလဲ ေအးမိစံေဆာင့္ေနရာမွ အသာရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ကေန မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ေတာ့သည္။သူ႔ရဲ႕ေဂၚလီပါတဲ့လီးေၾကာင့္ေရာ ဆြေပးမႈေတြေၾကာင့္ေရာ အားပါတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ အဆက္မျပတ္ကို ညည္းေနရင္း ၿပီးသြားသည္။ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၿပီးသြားသည္ထင္သည္။အသံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေအာ္ၿပီး ေမြ႔ရာခင္းကို ထုလိုက္ေခ်လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွၿငိမ္သြားကာ အသက္ကို လု႐ွဴေနသည္။သူလဲ အသာမွိန္းကာေနလိုက္သည္။ေအးမိစံအေမာေျပသြားမွ ေအးမိစံကို
”ကို ဖင္လိုးေတာ့မယ္ကြာ။ဖင္ခ်ခ်င္ေႏုပီ”
”ညီမ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ကိုပိုင္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔ေနာ္။ေၾကာက္တယ္”
သူလဲ ေအးမိစံကိုပက္လက္လွန္လိုက္ရာအဖုတ္ထဲမွအရည္ေတြက ဖင္ဝသို႔စီးလာသည္။သူလဲ ဂ်ယ္လ္ကိုယူကာ ခပ္ရႊဲရႊဲစအိုကို သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မိုးေပၚေထာင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖင္ကိုျဖဲေပးခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေျခေထာက္ကိုေျမႇာက္ကာ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔ျဖဲေပးလိုက္သည္။သူလဲဖင္ဝကို လီးထိပ္နဲ႔ အသာေထာက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ဒစ္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတ့သြင္းလိုက္ေတာ့ ”အားကြၽတ္က်ြတ္။ျဖည္းျဖည္းကိုပိုင္။ နာတယ္”သူဒစ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။လီးထိပ္ႀကီးက ဖင္ဝမွတဆင့္အထဲကို ကြၽံ့ဝင္သြားကာ ဒစ္တစ္ခုလံုးဝင္သြားသည္အထိ သူထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံ မ်က္ႏွာမွာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ႐ွံုမဲ့ေနေပမယ့္ မလိုလားဟန္ေတာ့မျပ။သူမလဲ ဖင္ကိုစမ္းခ်င္ေနသည့္ပံု။သူလဲ ဒစ္တစ္ခုလံုးဝင္သြားေတာ့ ဆက္မသြင္းေသးပဲ အေစ့ကို ကလိလိုက္သည္။
”ဟ အ အ ကိုပိုင္ ႐ွီး နည္းနည္းထည့္ၾကည့္ေလ”
သူလဲ ထပ္ၿပီးဖိထည့္လိုက္သည္။ေဂၚလီတစ္လံုးက ဖင္ဝႂကြက္သားကိုျဖတ္ကာထစ္ခနဲ အတြင္းသို႔ဝင္သြားရာ ဖင္ဝက လန္႔ၿပီး တင္းကနဲ ညႇစ္လိုက္သဘ္။သူလဲ အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ ျပန္ၿပီးပြင့္လာျပန္သည္။သူအဲ့တိုင္းေလးပဲသြင္းလိုက္ထည့္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခံႏိုင္လာတာမို႔ ေနာက္ထပ္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္ထဲကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ၿပီးစိတ္ရွည္လက္႐ွည္ ထည့္လိုက္ရာ ေဂၚလီထည့္ထားတဲ့ လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးဖင္ေပါက္ထဲသို႔ဝင္သြားကာ သူ႔ရဲ႕ ဆီးခံုနဲ႔ ေအးမိစံတင္ပါးထိကပ္သြားသည္ယေအးမိစံပါးစပ္မွလဲ နာနာက်င္က်င္ နဲ႔ ညည္းညဴသံကိုရမက္ထန္စြာၾကားေနရသည္။
”အာ့ ဟင္းဟင္း နာတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။အဟင့္ဟင့္ ႐ွီး ကြၽတ္ကြၽတ္”သူလဲ ကပ္ၿပီးေညႇာင့္ေနလိုက္ရင္း ႏို႔ေတြကိုကုန္းစို႔လိုက္ၿပီး အေစ့ကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ နာက်င္သည့္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္႐ွိလာပံုရသည္။စအိုႂကြက္သားေတြက ညႇစ္လိုက္ ပြင့္လိုက္ျဖစ္လာတာမို႔ သူလဲ ျဖည္ူျဖည္းခ်င္း ထုတ္လိုက္ၿပီးတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျဖည္းညႇင္းစြာထည့္လိုက္သည္။လီးႀကီးတာကတေၾကာင္း ေဂၚလီပါထည့္ထားတာမို႔ လီးတိုးဝင္သြားတိုင္းစအိုဝက အတြင္းထဲ လိပ္ပါသြားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ျပန္ကပ္ပါလာသည္။ေအးမိစံတကိုယ္လံုးလဲေခြၽးေတြနဲ႔။သူလဲ စိတ္႐ွည္စြာ လုပ္ေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံရတဲ့အရသာကို သိလာသည္ထင္သည္။နာက်င္ေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ထင္သည္။သူ႔ကို နည္းနည္းေဆာင့္ခိုင္းလိုက္တာမို႔ သူလဲ ေဆာင္႔ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းခံႏိုင္လာသည္မို႔ ေအးမိစံရဲ႕ ညည္းသံက နာက်င္သည့္အသံမွ တဏွာသံျဖစ္လာသည္။သူလဲ ခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့လဲ ျငင္းဆန္သံထြက္မလာ။
”ေအးမိစံ ဖင္ကနာေသးလား”
”မနာေတာ့ဘူးကိုပိုင္ ရတယ္”
”ေကာင္းလား ဖင္ခံရတာႀကိဳက္လာၿပီလား”
”ေကာင္းတယ္ ဖင္ခံရတာကို ႀကိဳက္တယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ညီမကို မညႇာနဲ႔ေတာ့ ႐ွီး အာ့ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းလိုက္တာ အင့္, ဟင့္ ဟင့္”
သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေအာက္ကေန ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။အဖုတိကလဲ အရည္ေတြက စိန္႔ထြက္လာသည္။သူလဲ ညႇာမေနေတာ့ပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ ေကာင္းေနသည္မို႔ သူ႔ခါးကို ဖက္ကာ ဖိဖိခ်ေပးေနသည္။သူလဲ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ဥ္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဖင္ေပါက္ရဲ႕ ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လီးက ေကာင္းလာၿပီး ၿပီးခ်င္လာသလို ေအးမိစံကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူလဲ ႏို႔ေတြကို အတင္းညႇစ္ကာ အားရပါးကေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္ကလဲ တအားညႇစ္လာသည္။သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြက မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ဖင္ေပါက္ထဲကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ေအးမိစံလဲ
”အား ကိုပိုင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ့ ကြၽတ္ ကြၽတ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ဟင့္ ဟင့္ အိုး ႐ွီး”
သူလဲအေတာ့္ကို ဟိုက္သြားသည္။အဖုတ္ကို လိုးရတာနဲ႔ ဖင္ကိုလိုးရတာ မတူ။ဖင္ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက္ရတာမို႔လားမသိ။အားပိုကုန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံအေပၚမွာေမွာက္ရက္ ထပ္ရက္သားအေမာေျဖေနလိုက္သည္။စအိုႂကြက္သားေတြက လီးကို ညႇစ္ေနေသးသည္။သူလဲေအးမိစံကိုနမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားကာ နမ္းေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာ နားေနၿပီး သူလဲ ဖင္ထဲမွ လီးကိုထုတ္ကာ တစ္႐ွဴးနဲ႔ သုတ္လိုက္ကာ သန္႔႐ွင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံလဲ ထမိန္တထည္ထုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ္ကာ ဝတ္လိုက္ၿပီးအိမ္သာသို႔သြားကာ အေပါ့သြားကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ျပန္လာၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာလွဲေနလိုက္သည္။တေအာင့္ေန ေအးမိစံျပန္ဝင္လာၿပိ္း ညဝတ္အက်ႌေဘာင္းဘီ အဝါကို ထုတ္ဝတ္ၿပီး သူ႔နားတြင္လာလွဲကာ ”ဖင္က နာၿပီးစပ္ေနတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ေရထိရင္ အရမ္းစပ္တာပဲ။ဟင့္ သူ႔ဟာအႀကီးႀကီးပါဆိုမွ ေဂၚလီကထည့္ထားေသး။သူမ်ားဟာေလးကိုအရမ္းလုပ္တယ္”
”ခုနကသူပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေဆာင့္ခိုင္းၿပီးေတာ့”
”သိဘူးသြား။ခုေတာ့စပ္တယ္။ျပန္ေလွ်ာ္ေပး”သူလဲ ေအးမိစံကိုဖက္လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ကာနမ္းလိုက္သည္။အတန္ၾကာနမ္းၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သားပင္ပန္းသြားတာမို႔ အနားယူလိုက္ရာမွိန္းခနဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ႏိုးေတာ့ ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ႏိုးလာၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ေရခဲေသတၱာထဲက႐ွိတာေလးေတြထုတ္ကာ လုပ္စားၾကသည္။ေအးမိစံကသူ႔အတြက္ ၾကက္ဥမၾကက္တၾကက္ျပဳတ္ေပးသည္။ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ေၾကာ္ေပးသည္။သူလဲ ဘီယာတစ္လံုးေဖာက္ကာ ေသာက္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကေတာ့ အေအးေသာက္ကာေဘးကေန အျမည္းစားသည္။သူတိုက္တာနဲ႔ ဘီယာနည္းနညး္ေသာက္သည္။ဘီယာေသာက္ၿပီး ပန္ကန္ေဆးကာ အခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ သူလဲ ေအးမိစံကို နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ခ်ီလုပ္ဖို္႔ ဆိုင္းျပင္းလိုက္သည္။
”ကိုပိုင္ ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ကိုမလုပ္ေသးနဲ႔ဦးေနာ္။နာေနေသးတယ္”
သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ညဝတ္အက်ႌေတြကိုခြၽတ္ကာႏို႔ေတြကိုနမ္းလိုက္ အေစ့ကိုကလိလိုက္ အဖုတ္ကိုဆြလိုက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ စိတ္ေတြႂကြလာကာ သူ႔လီးကို အားက်မခံ ျပန္စုပ္ေပးသည္။အေတာ္ၾကာကလိၿပီးတာနဲ႔ သူလဲ ေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္လိုက္ကာ အေပၚကေန ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပါခံုးေပၚထမ္းကာ စကတည္းက တရစပ္ကို ေဆာင့္လိုက္သည္။သူ႔ရဲ႕အားပါလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ အသက္႐ွဴပင္ မွားေလာက္သည္။တခ်က္မွ မနားပဲေဆာင့္ႏိုင္ဖို႔က ေတာ္ရံုသက္လံုေကာင္းရံုနဲ႔မရ။သူကေတာ့ ဆက္တိုက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ေဂၚလီေတြက ပြတ္တိုက္ေနသာမို႔ ခဏနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာသည္။ေအာက္ကေန မနားတမ္းကို ေအာ္ဟစ္ညည္းေနသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းးငါးဆယ္ေက်ာ္လာေတာ့ ေအးမိစံ ခပ္ၾကမ္ၾကမ္းပင္ ၿပီးသြားရသည္။
”အား ကိုပိုင္ ၿပီးၿပီ။ၿပီးသြားၿပီ။အား႐ွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ေကာင္းလိုက္တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”
ေအးမိစံတခ်ီၿပီးသြားေပမယ့္ သူကမၿပီးေသးတာမို႔ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံကလဲ မျငင္းေပ။သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲ အဖုတ္ဝကိုေတ့ကာ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ျပန္သည္။
”အား ဟာဟာ အင့္ အင့္ ”
”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ၿဗိ ၿဗိ ဖုတ္ဖုတ္ ဖုတ္”
သူလဲ အ႐ွိန္ေကာင္းေနတာမို႔ ဖင္ကို တဖ်န္းဖ်န္း႐ိုက္ကာ ေဆာင့္လိုးေနသည္။အခ်က္ေပါက္းတစ္ရာေက်ာ္လာေတာ့ သူ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ေအးမိစံလဲ ေနာက္တခါၿပီးဖို႔နီးလာတာမို႔ သူလဲ အေစ့ကို ကုန္းကာကလိရင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ေအးမိစံဖင္ကိုေနာက္ျပန္ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးကာ
”ကိုပိုင္ေဆာင့္ပါ မညႇာနဲ႔ အားရပါးရလိုးေပးပါ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မယ္”သူလဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ကာ တရစပ္ေဆာင့္လိုက္သည္။အခ်က္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူ႔လီးတစ္ခုလံုးတင္းခနဲ ျဖစ္သြားကာ သုတ္ရည္ေတြကတရေဟာထြက္သြားသလို ေအးမိစံလဲ တအစ္အစ္နဲ႔ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနေတာ့သည္။သူလဲ ဖင္ကိုကိုင္ကာကပ္တိုးေလးေညႇာင့္ေပးရင္းအေမာေျဖလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ညႇစ္ကာ ကုပ္သားကိုနမ္းလိုက္ရင္း
”ေအးမိစံ ကိုနဲ႔ လိုးရတာဘယ္လိုလဲ ”
”အရမ္းေကာင္းတာပဲကိုပိုင္ရယ္ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး”
”ဘယ္က ခံလို႔ေကာင္းတာလဲ”
”အဖုတ္ထဲကေရာ ေကာင္းတယ္ ဖင္ထဲကလဲ ေကာင္းတယ္”သူလဲ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲကအရည္ေတြက ထြက္က်လာသည္။သူလဲ ေအးမိံစံကို ေခၚကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သြားလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မပါၾက။တေယာက္နဲ႔တေယာက္ၾကည့္ၿပီးရီလိုက္ၾကကာ ေရေဆးသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၾကရင္း စေနၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဖက္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။
ေအးမိစံက သူ႔ဘဲနဲ႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပသည္။သူ႔ဘဲနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတြဲလာၿပီး အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူမအႀကိဳက္ကို ခုထိမသိ။သိေအာင္လဲ မႀကိဳးစားဘူးလို႔မေက်မနပ္ေျပာသည္။သူလဲ အဲ့လိုမေတြးသင့္ေၾကာင္း အဲ့လိုေတြးရင္ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါေနာက္ပိုင္းမွာ လင္သားအေပၚမေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဖာက္ျပန္ရင္လဲ ကိုပိုင္နဲ႔ပဲေဖာက္ျပန္မွာ လို႔ စသလိုလိုနဲ႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားက မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမရဲ႕ဆနၵကိုမသိ။အရင္ၿပီးသြားတက္သည္လို႔ေျပာသည္။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တခါတခါကိုယ့္ရည္းစားနဲ႔အေၾကာင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၾကေတာ့ ဆုျပည့္က သူ႔ရည္းစားအေၾကာင္းေျပာကတည္းက စိတ္ဝင္စားမိတာလို႔ေျပာသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာၾကရင္း စိတ္ပန္ပါလာတာမို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လုပ္ၾကဖို႔ ျပင္ၾကျပန္သည္။သူက
”ေအးမိစံ ဒီတစ္ခါ ကို ဖင္ကိုလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ အားမရေသးဘူးကြာ”
”ကိုပိုင္ကလဲ ဒီမွာ နာေနေသးလို႔ပါဆိုမွကြာ။ဇြတ္ပဲ ဟင္း မေျပာခ်င္ဘူး။မနက္ အီးပါလို႔မရရင္ ကိုပိုင္ေၾကာင့္ပဲ ဟင့္”
ေျပာေနေပမယ့္ သူမလဲ စိတ္ပါလာသည့္ပံု။ခုနက စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ ဖင္ခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြေမးရင္းနဲ႔ သူလဲ တစ္တစ္ခြခြေျပာတာေၾကာင့္ စိတ္ျပန္ပါလာသည့္ပံု။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး စအိုဝေပၚကို ဂ်ယ္လ္ေတြရႊဲေနေအာင္လိမ္းလိုက္ၿပီး လက္နဲ႔အသာထည့္ၿပီးကလိလိုက္သည္။ပါးစပ္ကလဲ ေျပာေနရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ႏွစ္ေခ်ာင္းကေန သံုးေခ်ာင္းဝင္ေအာင္ ထည့္ရင္းကလိေနသည္။တံေတြးေထြးခ်လိုက္ကလိလိုက္ ဂ်ယ္လ္သုတ္လိုက္ထည့္လိုက္နဲ႔ လက္သံုးေခ်ာာင္းဝင္ကာ ကလိလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံဖူးသြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတဲ့အေတြ႔အၾကံဳရေနၿပီ။ဖင္ရဲ႕အရသာကိုေကာင္းစြာခံစားတက္သြားၿပီမို႔ ေအာက္ကေန ဇိမ္ခံေနသည္။အစကနာက်င္သေလာက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ နာက်င္ေကာင္းမြန္ျခင္းကိုခံစားရသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိသြားၿပီ။သူလဲ ကလိေနရင္းရပ္ကာ ေအးမိစံကို လီးကိုစုပ္ခိုင္းရာ ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုအားရပါးရေလြေပးေလသည္။သူလဲ တလွည့္အရသာကို ခံစားလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အးမိစံကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကုန္းခိုင္းကာ ဖင္ကိုျဖဲခိုင္းလိုက္ၿပီး အေပၚကေန ခြကာ လီးကို ဖင္ဝတြင္ေတ့ကာ ထည့္လိုက္သည္။အရည္ေတြကရႊဲေနတာေရာ ကလိထားတာေရာ အက်င့္႐ွိသြားတာေၾကာင့္ပါ ခုနကေလာက္ အခက္အခဲမ႐ွိေတာ့။သူလဲ ျဖည္းညႇင္းစြာ ထည့္လိုက္သည္။လီးကတဆံုးထိဝင္သြားေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ျပန္ထုတ္လိုက္ကာ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။တစ္ဝက္ေလာက္ကို ထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္ လိုးေပးေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေတာ့သည္။
”ကိုပိုင္ ေကာင္းလာၿပီ ေဆာင့္ေတာ့ အားမနာနဲ႔ေတာ့ ခံႏိုင္ၿပီ။ေဆာင့္ေဆာင့္ အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့”
”ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္”
သူလဲ ဒူးအားကိုအသံုးျပဳကာ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္က ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူလဲ ၿပီးခ်င္သြားတာမို႔ ခဏ ရပ္လိုက္ကာ ဖင္ထဲမွ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့
”အာ ကိုပိုင္ ဘာလုပ္တာလဲလို႔ သူမ်ားေကာင္းေနတဲ့ဟာကို”
”ေညာင္းလာလို႔ ေနရာေျပာင္းမလို႔”
ေျပာရင္း သူလဲ ကုတင္ေအာက္ကိုဆင္းကာ ေအးမိစံကိုကုတင္အစပ္နားဆြဲလိုက္ၿပီး ဖင္ကိုလက္နဲ႔႐ိုက္လိုက္ၿပီးျဖဲခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုျဖဲေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ဖိထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။ေအးမိစံလက္ကို ဖယ္ကာ တင္းပါးေတြကို ညႇစ္ကာေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေကာင္းေနၿပီ။လက္ေတြက အေစ့ကိုေခ်ရင္း ႏို႔ကိုကိုင္ေနသည္။သူမၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲ စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ ေအးမိစံရဲ႕ႏႈတ္က အားအူးဆိုၿပီးအသံနဲ႔အတူ စအိုတစ္ခုလံုးက ညႇစ္လိုက္သလို သူလဲအါးနဲ႔ေဆာင့္ခ်ရင္း သုတ္ရည္ေတြက ပန္းထြက္သြားရသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအေတာ္ကို ေမာဟိုက္သြားသည္။သန္႔႐ွင္းလုပ္ၿပီး သူလဲ အားေဆးေသာက္လိုက္သလို ေအးမိစံကိုလဲ အားေဆးေသာက္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မဝတ္ေတာ့ပဲ ေစာင္ကိုျခံဳကာဖက္ၿပီးအိပ္လိုက္ၾကသည္။မနက္ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ႏိုးလာၾကသည္။လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏိုးလာၿပီးသူ႔လီးကထေနတာမို႔ ေအးမိစံက ထကုိထတယ္ေျပာသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ပုေလြေပးခိုင္းရာ စိတ္ပါလက္ပါေလြေပးသည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာေတာ့ ေအးမိစံကိုဖယ္ခိုင္းေပမယ့္ ဆက္ေလြေနတာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲကာ မနက္စာထြက္စားလိုက္ၾကသည္။စားစရာေသာက္စရာေတြကို ဝယ္လာၾကၿပီး အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။သူလဲ ေအးမိစံခ်က္ျပဳတ္ေနတုန္း လုပ္စရာ ကိစၥေတြကို လုပ္ေနလိုက္သည္။ထမင္းမစားခင္ ဆြဲ ၾကျပန္သည္။ခုမွ ညားကာစလင္မယားေတြလိုပင္။ေန႔ေလးညငါးထမင္းစားၿပီးတစ္ျဖစ္ေနသည္။စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္လံုးအပီအျပင္ကိုလုပ္ၾကသည္။သူ ေအးမိစံရဲ႕တကိုယ္လံုးကို မထိဘူး မလုပ္ဖူးတဲ့ေနရာမ႐ွိသေလာက္ပင္။ႏို႔ႏွစ္လံုးၾကားလီးညႇပ္ၿပီးလဲ လုပ္သည္။ခ်ိဳင္းၾကားထဲလဲလုပ္သည္။ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကေတာ့ ေျပာမေနေတာ့နဲ႔။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုေကာင္းေကာင္းခံတက္သြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတာကို အေတာ္ကိုႀကိဳက္ေနသည္။ေနာက္ပိုင္း ဖင္ခ်မယ့္သူမ႐ွိရင္ဒုကၡပဲ ကိုပိုင္လာခ်ေပးရမယ္လို႔ေျပာသည္။သူမ ေယာက္က်ားရသြားရင္ေတာ့ သူလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။ တနဂၤေႏြညလဲ သူမ မျပန္ေပ။သူနဲ႔ တညလံုးလိုလို လုပ္ၾကသည္။မနက္က်မွ ခုႏွစ္နာရီေလာက္ထကာ ေရခ်ိဳးၿပီး သူမအေဆာင္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ေအးမိစံရံုးကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။အိပ္ခ်င္ၿပီးခုမွႏံုးေနတယ္တဲ့။သူလဲ ရီပဲေနလိုက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္႐ွိေနသည္ဆိုတာသူသိသည္။သူလဲ အနၱရာယ္မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေ႐ွာင္ရမည္။
သူလဲ သင္တန္းဖက္ကို အာရံုစိုက္ကာေလ့လာရျပန္သည္။စာေမးပြဲကေနာက္လဒုတိယပတ္တြင္စာေတြ႔ထပ္ေျဖရမည္။ေအာင္ပါက ေနာက္ဆံုးပတ္တြင္ လူေတြ႔ေျဖရမည္။လူေတြ႔ေအာင္ရင္ေတာ့ ဂ်ပန္တြင္ သံုးႏွစ္မာစတာဘြဲ႔တက္ရမည္။သူမရရေအာင္ႀကိဳးစားမည္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။မလုပ္ရင္လဲ မလုပ္လူး။လုပ္ၿပီဆိုရင္လဲ ၿပီးဆံုးေအာင္ဇြဲ႐ွိ႐ွိလုပ္တက္တာသူ႔အက်င့္ပင္။
ေအးမိစံနဲ႔ေတြ႔ၿပီးေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လာျပန္သည္။သူမ ဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာညေနကားနဲ႔ ရန္ကုန္လာခဲ့မည္။သူ႔ကိုလာႀကိဳေပးပါဟု။သူအႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို လုပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။မလုပ္လိုက္ရလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ။လာရင္သိမယ္လို႔စိတ္ထဲမွာႀကိမ္းထားလိုက္သည္။
ေအးမိစံလဲ သူ႔အေမ ေဆးရံုတက္ရလို႔တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔ညေနက ျပန္သြားသည္။သူပဲ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရသည္။ပိုးပိုးက ညဖက္ေတြမွာ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ရင္း ခြၽဲတက္သည္။သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ သတိရေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာေတာ့အမွန္ပင္။သူမကို ျဖဴစင္စြာခ်စ္ခ်င္သည္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိလာသည္။မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ စိတ္ကူးေတာ့ယဥ္မိတာအမွန္။တကယ္လို႔သာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမအရင္က ဘာျဖစ္ျဖစ္သူ ၾကည္ျဖဴႏိုင္သည္။သူလဲ ျဖဴစင္တဲ့သူမွမဟုတ္တာ။ခ်စ္သူ႐ွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို သူလဲ ကြယ္ရာမွာ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကဲ့ရဲ႕မွာကိုမလိုလား။သူတကယ္ခ်စ္မိေနၿပီလားမသိ။သူမေတြးခ်င္။မေတြးပဲေနေလ ပိုေတြးမိေလလားမသိ။သူမေနႏိုင္တဲ့အဆံုး သင္တနး္ခ်ိန္ဖ်က္ကာ ပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးခဏေတြ႔လို႔ရမလားေမးေတာ့ လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူတို႔ ဆိုင္တဆိုင္မွာေတြ႔ၾကသည္။သူလဲ ရင္ထဲမွာ႐ွိတာေတြကိုအကုန္ဖြင့္ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီလို႔ေျပာသည္။ေသခ်ာတာတခုက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တာsexကိစၥေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္တာအမွန္ပင္။
”တကယ္လို႔ ပိုးပိုးရယ္ ဆံုဆည္းခြင့္ ရခဲ့ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕လက္ကို လာၿပီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ။ဘာကိုမွမေတြေဝပဲနဲ႔ေပါ့”
”ကိုႀကီးက ပိုးရဲ႕ ဘဝကို ၾကည္ျဖဴႏိုင္လို႔လား။ပိုးက ပိုးရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႔ ၿငိစြန္းေနတာကို ကိုႀကီးအသိဆံုးပဲ။ကိုႀကီးနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာကလဲ တဒဂၤသာယာခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ။ပိုးက မျဖဴစင္ဘူးေလ။ကိုႀကီးအတြက္ ပိုးရဲ႕ဘဝက မျဖဴစင္ဘူး”
”ဒါေတြကို မလိုအပ္ဘူးေလ။ကိုႀကီးလဲ ပိုး ထင္သေလာက္ မျဖဴစင္ပါဘူး။ပိုးဖက္ကေန အရာရာလြတ္လပ္သြားတဲ့တေန႔ ပိုးရဲ႕ေဘးမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူကင္းသြားတဲ့တေန႔ ကိုႀကီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါေပမယ့္ အျပစ္မဲ့တဲ့သူကိုေတာ့ ခ်န္ထားၿပီးမွေတာ့ မလာပါနဲ႔။သူက အရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ ေနာင္ေရာ ပိုးရဲ႕ အခ်စ္ဦး အခ်စ္ဆံုးပဲဆိုတာ ပိုးအျမဲသတိရပါ။အျပစ္မဲ့သူကို အျပစ္႐ွာထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုႀကီးပိုးကို အထင္ေသးမိလိမ့္မယ္”
”စိတ္ခ်ပါ ကိုႀကီးရယ္။ပိုး အဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး။ကံဆံုလို႔ ဆံုဖို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေဝဝါးေလးကို ပိုး အျမဲတမ္းတရင္း ပိုး ေလွ်ာက္ရမဲ့ဘဝကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားမွာပါ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေပါက္ကြဲၾကေပမယ့္ ကိုယ္အမူအရာေတာ့ ထိန္းၾကသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမွန္တိုင္းဝန္ခံလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔အေၾကာင္းကိုေရာ ေအးမိစံနဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့ျသေပ။သူ႔ကိုေျပာသည္။သူမနဲ႔အေၾကာင္းကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလဲ သူတို႔အံ့ျသမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။သူတို႔ေတြက မိန္းမခ်င္းခ်င္းမို႔ ရိပ္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။ဖြင့္မေမးၾကေပမဲ့ တရက္ ဒီလိုၾကံဳလိမ့္မယ္ဆိုတာ အားလံုးက ကိုယ္စီရိပ္မိၿပီးသားပဲလို႔ေျပာသည္။သူ႔ကို မဖြင့္ေျပာရင္ေတာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးမွာတဲ့။ေျပာျပလို႔ စိတ္မဆိုဘူးလို႔ေျပာသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ကိုႀကီးက စြံကိုစြံတာကိုးတဲ့။မနာလိုေတာင္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာသည္။တကယ္လို႔ သူတို႔ရခဲ့ရင္ေတာင္ ၾကံဳေနဦးမယ္ဆိုရင္ ၾကည္ျဖဴတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူရီမိလိုက္သည္။သူတို႔အေတာ္ၾကာေအာင္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ရင္ထဲကအရာေတြဖြင့္ခ်လိုက္ရလို႔လားမငိ။ႏွစ္ေယာက္သားပိုၿပီးနီးကပ္သြားသလို ေပါ့ပါးသြားသည္။သူတို႔ျပန္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ထိ စကားစက မျပတ္ေသး။
ေသာၾကာေန႔ည႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကို သတိေပးသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားႀကိဳဖို႔မေမ့နဲ့ဦးဆိုၿပီး။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ၿပီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ဆယ့္တစ္ေက်ာ္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေရာက္ေတာ့မည္တဲ့။သူလဲ အက်ႌကိုေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္လိုက္ကာ ကားေသာ့ယူၿပီး အခန္းေသာ့ပိတ္ကာ အေဝးေျပးကြင္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားကမေရာက္ေသး။သူကားထဲမွာပျေစာင့္ေနလိုက္သည္။ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကားဆိုက္လာသည္။သူကားနားကိုသြားကာေစာင့္ေနလိုက္သည္။မိုးျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ကို အၾကပ္ဝတ္ထားၿပီး သရီးစတပ္ေကဆံပင္နဲ႔ အိတ္ကိုဆြဲကာ ဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဟန္က ေက်ာ့ရွင္းလွပေနသည္။အနား႐ွိ ေယာက္က်ားသားေတြက ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ခနၶာကိုယ္အလွေပၚေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္းသေဘာက်ေနတာေတြ႔ေတာ့ သူဟက္ခနဲတခ်က္ရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္အနားကိုသြားကာ ေခၚလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို ေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာသြားဟန္နဲ႔ သူေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။ကားေနာက္ခန္းဖြက့္ကာ အိတ္ကို ထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားကားဂိတ္က ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဘာစားခ်င္ေသးလဲ ေမးေတာ့ မစားခ်င္ဟုေျပာသည္။သူလဲ အိမ္မွာလိုအပ္တာေတြဝယ္ထားတာမို႔ ဘာမွမဝယ္ေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
တိုက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဝိုင္တလံုးနဲ႔ ဘီယာတလံုးယူကာ ေဖာက္လိုက္ၿပီးခြက္ထဲငွဲ႔ကာ ဝိုင္ခြက္ကို ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေပးလိုက္ၿပီး ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ ေသာက္လိုက္သည္။သူတို႔ ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနျကသည္။ေသာက္ၿပီးေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုအခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဖက္လိုက္ကာ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္နယ္ေပးလိုက္သည္။
”ဟိတ္ ကိုပိုင္ေနာ္ သူမ်ားက ခရီးပန္းလာတာအိပ္ခ်င္ၿပီ။အိပ္ေတာ့မယ္”မူေနသည္။သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာနမ္းလိုက္ရင္း ပင္တီႀကိဳးေတြကို ဆြဲလိုက္လႊတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ပုခံုးဖိခ်လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ပုဆိုးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့
”ဝိုး ဘယ္ေလာက္ေအာင့္ထားရလဲဟင္။ဟယ္ အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာေတြလဲကိုပိုင္”
”ေဂၚလီေတြေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဖင္ကို လုပ္မလို႔အဲ့ဒါေတြတပ္ထားတာ”
”ေအာ္ေဂၚလီဆိုတာ ဒါလား။အမေလး ဒါႀကီးနဲ႔ ဖင္ကို..ေၾကာက္စရာႀကီး ခိခိ”
ေျပာရင္း အသာငံု႔ကာ စုပ္လိုက္သည္။သူလဲ အရသာခံကာ ေနလိုက္ရင္း ခါးကိုေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခိုင္းကာ သူလဲ အက်ႋကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အက်ႌထမိန္နဲ႔အတြင္းခံေတြကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြ စိုေနသည္။သူလဲ အေစ့ အဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကို တၿပိဳင္နက္တည္းကလိလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ငါဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ပ်ံေနသည္။ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြက္ရြက္ေနရင္း ဖင္ႀကီးက ေကာ့တက္လာလိုက္ ျပန္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။သူကလိေနရင္းနဲ႔
”အား ကိုပိုင္ အင့္ အင့္ လုပ္လုပ္ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မာ္ အိုး ဟား ဟား ႐ွီး”ဖင္က ေျမာက္တက္သြားၿပီးေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္က်မလာေတာ့။သူလဲ ဆက္တိုက္ကလိေပးလိုက္ရာ ဟင္းခနဲ အသံနဲ႔ ဖင္က ေအာက္ကိုျပန္က်သြားကာ ၿပီးသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက အားရေက်နပ္သည့္ပံု။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ကို
”ကဲ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးကြာ ကိုယ္ မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနၿပီ”
”ေျဖးေျဖးေနာ္ကိုပိုင္ တခါမွမခံဖူးဘူး”
ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ခံၾကည့္ဖူးခ်င္သည္။ကိုပိုင္ဆြတာေၾကာင့္ေရာ ပြန္းဆိုက္ေတြမွာၾကည့္ဖူးတာေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုဆိုတာ ခံၾကည့္ခ်င္ေပမယိ့ သူ႔ဘဲက ေယာင္လို႔ေတာင္မွမထိ။ကိုပိုင္က လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူနညး္နည္းေၾကာက္တာလဲ ပါတာမို႔ ျငင္းေတာ့ ကိုပိုင္က ဇြတ္မလုပ္။ဒီကိုလာမယ္ေျပာေတာ့ကိုပိုင္က ဖင္ခ်မွာလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ေလ့လာၾကည့္မိသည္။ဘယ္လို ဆိုတာေတာ့လက္ေတြ႔ခံဖူးမွသိမည္ပင္။သူလဲ ကုန္းကာ ဖင္ကိုစြင့္ကာ ခါးကိုေကာ့ေပးထားလိုက္သည္။ကိုပိုင္က ဖင္ကိုတဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔႐ိုက္ေနေတာ့ သူစပ္လဲ စပ္ ေကာင္းလဲေကာင္းသလို။သူ နာနာက်င္က်င္အရသာကို ႀကိဳက္သည္။ဒါေၾကာင့္တင္ပါး႐ိုက္ခံရင္းနဲ႔ စိတ္ေတြက ပါလာရျပန္သည္။အဖုတ္ထဲက စစ္ခနဲျဖစ္လာရသည္။ကိုပိုင္လဲ ဂ်ယ္လ္ဘူးယူကာ သူမဖင္ဝကို သုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ကြန္ဒံုးတစ္ခုယူကာ သူ့လီးမွာစြပ္ရင္း ဂ်ယ္လ္ကိုသုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုဖင္ျဖဲခိုင္းလိုက္ေတာ့ သူလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ျဖဲကာ ဖင္ဝကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ကိုပိုင့္လီးႀကီးက ဖင္ဝကိုလာေထာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားကာ ရင္ခုန္မိသြားသည္။လီးႀကီးကဖင္ဝကိုခြဲကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္လာသည္။ႏိႈးဆြမႈေၾကာင့္ေရာ အရည္ေတြရႊဲေနတာေၾကာင့္လားမသိ ထင္သေလာက္မနာ။သူခံႏိုင္သည္။ကိုပိုင္က ခဏရပ္ကာ သူမအေစ့ကိုေခ်လိုက္သည္။သူမလဲ အဟင့္ဟင့္နဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္ထဲက အရည္စိမ့္က်လာသည္။ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ရာ ဖင္ဝကိူဖုထစ္ထစ္ေဂၚလီးကခ်ိတ္ကာအထဲကို ေခၚသြားသည္။သူမအသည္းခိုက္သြားရသည္။နာက်င္ေပမယ့္ႀကိဳက္သြားသည္။ေဂၚလီေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမဖင္ထဲကို တစ္လံုးခ်င္းတိုးဝင္ေနသည္။ႀကီးမားတဲ့ လီးနဲ႔ေဂၚလီေတြက သူမရဲစအိုႂကြက္သားေတြကို ပြတ္တိုက္ႏိႈးဆြေနသည္။သူမရဲ႕စအိုႂကြက္သားေတြက ထိုအရာေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနၿပီး လက္သင့္ခံေနသည္လားမသိ။နာက်င္ေပမယ့္ ေကာင္းေနသည္။အဲ့အရသာကိူ ႏွစ္သက္သြားသလိုအဖုတ္ထဲမွလဲ အရည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္က်ေနသည္။သူမလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဲရင္း
”အာ့ ႐ွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္ ေကာင္းတယ္ကိုပိုင္ရယ္။အရမ္းႀကိဳက္တယ္။အင့္ အင့္ ဟင့္ဟင့္”ကိုပိုင့္လီးႀကီးတခုလံုးက က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ဖင္စအိုထဲကိုတစ္ေခ်ာင္းလံုးဝင္ေနတာအံ့ျသစရာပင္။ဖင္ဝကတင္းၾကပ္တဲ့ေဝဒနာက ဖင္ဝမွတဆင့္တကိုယ္လံုးပ်ံႏွ့ံလာၿပီးေကာင္းလာသည္။သူမလဲအားမလိုအားမရျဖစ္ကာဖင္ကိုေနာက္သို႔ေဆာင့္ေပးမိသည္။ကိုပိုင္ကလဲ သူမသေဘာကို သိသည္မို႔ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေနသည္။ေဂၚလီေတြက ထြက္သြားလိုက္ ဝင္လာလိုက္နဲ႔ စအိုဝကို ခလုတ္တိုက္တိုက္သြားေပမယ့္ အဲ့အရသာကိုက အရမ္းကိုေဟာ့ေစသည္။အဖုတ္ကို ခံရတာနဲ႔မတူ။သူမႀကိဳက္သည္။ကိုပိုင္ေဆာင္႔တာေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာသည္။သူမအရမ္းေကာင္းေနၿပီ။
”အာကိုပိုင္ ဘာလို႔ ထုတ္လိုက္တာလဲလို႔။ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီကို။ဆိုးတယ္ကြာ”
”ကိုယ္ေညာင္းလို႔။ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္လာ”
သူမလဲ ကုတင္အစပ္နားမွာဒူးေထာက္ကုန္းလိုက္ျပန္သည္။ကိုပိုင္က သူမဖင္ကိုျဖဲကာလီးကိုထည့္လိုက္သည္။သူမလဲ အေစ့ကိုေခ်လိုက္ ႏို႔ေတြညႇစ္လိုက္နဲ႔ေဟာ့ေနသည္။ကိုပိုင္လဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနေတာ့သည္။သူမ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အရမ္းကိုေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူမ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္က်ကုန္သည္။သူမ ဘဝမွ ဒီေလာက္ၿပီးတာမ်ိဳးတခါမွမၾကံဳဖူးခဲ့။ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႔တိုင္းအရမ္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္မၿပီးခဲ့ဖူးေပ။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ေနရင္းၿပီးသြားသည္။ၿပီးေတာ့သူမေပၚေမွးကာ အေမာေျဖေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ေခြၽးေတြနဲ႔ရႊဲကာ အားျပတ္သြားသလိုပင္။ႏွံုးခ်ိသြားရသည္။အေမာေျဖၿပီးေတာ့ သူမလဲ ကိုပိုင့္ကိုဖယ္ကာ ထမိန္တထည္ထုတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ဖင္ဝက ခုမွ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနသည္။ဒါေပမယ့္သေဘာက်မိသည္။သူမ ထမိန္ကိုရင္လ်ားၿပီးအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က ပုဆိုးနဲ႔စြပ္က်ယ္ဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ေဘးဝင္လွဲလိုက္ရင္းကိုပိုင္းကိုအသာနမ္းလိုက္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ ႏိုးလာၾကသည္။ႏိုးလာၾကေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသည္။ႏွငး္ျမတ္မြန္ကေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က မနက္စာကိုျပင္ထားေပးသည္။ႏွစ္ေယာက္သားမနက္စာကိုစားၿပီး ဘုရားသို႔သြားကာ ဘုရားဖူးၾကသည္။ဂ်န္း႐ွင္းအိတ္ကိုခဏဝင္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္က လိုအပ္တာေတြဝယ္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းကိုျပန္လာၾကသည္။အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္႐ွိခိုက္ လံု႔လစိုက္ၾကရန္စိုင္းျပင္းၾကျပန္သည္။အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္ရင္း ႏူးေနၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ထန္လြယ္သည္။ခပ္ၾကာျကာပင္မႏူးလိုက္ရ။အရည္ေတြရႊဲေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေပၚကေနေနခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚခြကာ လီးကိုကိုင္ၿပီးအဖုတ္ဝမွာေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။အဖုတ္ထဲသို႔ ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့လီးက တစ္ရစ္ခ်င္းဝင္သြားသည္။အတြင္းသားနံရံေတြက ေဂၚလီမ်ားရဲ႕ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ သာမန္ထက္ပိုၿပီးႏိႈးဆြေနသလိုျဖစ္ေနသည္။အေပၚကေန စိတ္လိုက္မာန္ပါေဆာင့္ေဆာင့္ ခ်ေနတဲ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔အုပ္ကာေခ်ေနရင္းေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလားသည္။အဖုတ္အတြင္းထဲက ညႇစ္လာသည္။သူမၿပီးေတာ့မည္။နွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရင္း ဆယ့္ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ရင္း ေကာ့တက္သြားကာ အဖုတ္ထဲက အရမ္းကို ညႇစ္သြားသည္။ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ညႇစ္ေနေလသည္။သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးခ်ကာ သူ့အေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း
”အရမ္းေကာင္းတာပဲ ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင္ရဲ႕ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့ လီးႀကီးကိုအရမ္းစြဲသြားၿပီကြာ။အရမ္းေကာင္းတယ္”ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကုိ ဖက္ကာနမ္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္လိုက္ခပ္ဆက္ဆက္႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ
”ကိုပိုင္မၿပီးေသးဘူးမလား။လုပ္ေလ။ဘယ္ကိုလုပ္ခ်င္လဲ။ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”
ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔လုပ္ရတာတခုေတာ့ေကာင္းသည္။ပြင့္လင္းသည္။အေပးအယူမွ်သည္လို႔ေျပာရမည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို doggyေနခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ထဲထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။လံုးဝန္းတဲ့တင္ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ရတာမို႔ သူသေဘာက်သည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေပ်ာ့စင္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက ဝဲခါေနသလို တင္ပါးေတြက ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ လွုိင္းထသလို တုန္တုန္တက္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ စိတ္ပိုထန္လာကာ ခါးကိုကိုင္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တႀကိမ္ၿပီးဖို႔နီးလာသည္။
”ကိုပိုင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ျမတ္မြန္ ၿပီးခ်င္လာျပန္ၿပီ။အာ အာ ဟ ဟ ”
”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ဘြတ္ဘြတ္”အသံေတြနဲ႔အတူ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ခဏအနားယူလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ လိုက္ဝင္သြားကာ သူ႔လီးကိုေဆးခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကိုေဆးေပးေနရင္း ဆြေနျပန္ရာ ျပန္ထလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေလြခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေကာင္းေကာင္းကိုေလြေပးလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာၾကၿပီး အဝတ္ေတြဝတ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေန႔လည္စာအတြက္ ျပင္ေနသည္။သူလဲ ေဘးကေန ဝိုင္းလုပ္ေပးရင္း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက္မိသည္။သူ တည္ၿငိမ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တဒဂၤအတြင္း လိုခ်င္မိသြားသည္။ဒါေပမယ့္ လကိေတြ႔ဘဝမွာဒီလိုသာယာနိုင္ပါ့မလား။ႏွစ္ေယာက္သား စကားထိုင္ေျပာေနရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကိုတေယာက္ေမးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ပိုးပိုးကို မႀကိဳက္ဘူးလားလို႔။သူကလဲ ခ်စ္သူ႐ွိေနတာႀကီးကိုလို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတာလို႔ေျပာသည္။သူနဲ႔ပိုးပိုးရဲ႕အေၾကာင္းကိုမသိေသးဘူးထင္သည္။သူလဲ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့ေပ။ေန႔လည္စာကို ႏွစ္ေယာက္သား စားၿပီး ခဏနားကာ ေနာက္တခ်ီဆဲြၾကျပန္သည္။ဒီတခါေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္ကိုလုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။သူလဲ ေနာက္ေပါက္ကို ႀကိဳက္တာမို႔ အႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ပုေလြေတာ့ အေတာ့ကို ကြၽမ္းသည္။ဒါေၾကာင့္ သူဘဲက သူ႔ကို စြဲေနတာေနမည္။သူမကိုအေတာ္အလိုလိုက္ကာ သူမသေဘာဟုေျပာသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းသည္လို႔ေျပာသည္။ညက်မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးတာမို႔ အိပ္ေရးဝေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မည္ဆိုၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က အိပ္ေတာ့သည္။သူလဲ အိပ္လိုက္သည္။ညေနႏိုးလာေတာ့ တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲကာ အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ညေနစာစားၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားေဆးေသာက္ကာ ထပ္လုပ္ၾကသည္။ညသံုးနာရီေလာက္ထိပင္။ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ျဖစ္တာမ်ားသည္။ေ႐ွ႕ကို ႏွစ္ခ်ီေလာက္သာလုပ္ျဖစ္သည္။သံုးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္က်ကိုးနာရီေက်ာ္မွႏိုးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းကို စြဲေနသည္။အားရင္းအားသလိုေတြ႔ခ်င္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပသာနာမျဖစ္ရင္ၿပီးေရာလို႔ေျပာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါလို႔ေျပာသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကညေန သံုးနာရီကားနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္မည္မို႔ မျပန္ခင္ကို အခ်ိန္႐ွိတုန္းလုပ္ၾကသည္။ညေနကားဂိတ္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔မွ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာေပါင္းစားလိုက္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကားထြက္သြားေတာ့မွ သူလဲ ျပန္လာသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူလဲ အနားယူလိုက္သည္။ညက်ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတြ႔ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပင္။သူလဲ ေတြ႔ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာၾကာဖုန္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ တေအာင့္ၾကာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။အိုေကရဲ႕လားလို႔ေမးသည္။သူလဲ အိုေကပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကရီေနသည္။သူကလဲ သဝန္မတိုဘူးလားလို႔ေမးရာ မတိုပါဘူး။သူတို႔ကိုနားလည္လို႔ဟုေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖုန္းခ်ကာ လိုင္းေပၚမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
ေနာက္ရက္မနက္ သူသင္တန္းသြားေတာ့ ပိုးပိုးရည္းစားနဲ႔ေတြ႔သည္။ဆိုင္ထိုင္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ဘယ္ေတာ့ယူမလဲေမးေတာ့ သူကရီေနသည္။ေအးေဆးေပါ့ကိုပိုင္ရာ အခ်ိန္႐ွိပါေသးတယ္ဟုေျပာလို႔ သူကလဲ အခ်ိန္မရမ္းႀကီးေတာ့ဆြဲတာမသင့္ေတာ္ေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ မိန္းကေလးဖက္က နစ္နာႏိုင္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက ေခါင္းသါၿငိမ့္ၿပီးအေျဖေတာ့မေပးေပ။သူလဲသင္တန္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔သင္တန္းသြားတက္လိုက္သည္။
ေအးမိစံလဲ မိခင္သက္သာလာတာမို႔ျပန္လာသည္။သူတို႔လဲ ယူေတာ့မယ္လို႔ေျပာသည္။ဒါလဲေကာင္းတာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက မယူခင္ အားရေအာင္ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူေခါင္းေတာင္ႀကီးသြားသည္။သူေနျပည္ေတာ္ကို သြားလိုက္ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ေတြ႔လိုက္ ရနိကုန္မွာေအးမိစံနဲ႔ေတြ႔လိုက္နဲ႔လုပ္ေနသည္။ပိုးပိုးနဲ႔ေတာ့အခြင့္အေရးမသာတာနဲ႔မေတြ႔ျဖစ္။သူအရမ္းလဲေတြ႔ခ်င္သလို ပိုးပိုးကလဲ ေတြ႔ခ်င္ေနသည္။
ဒီလိုနဲ႔ သူလဲ စာေမးပြဲေျဖမယ့္ရက္ေရာက္လာသည္။ေကာင္းမြန္အဆင္ေျပစြာေျဖႏိုင္တာမို႔ ေနာက္ဆံုးလူေတြ႔ကိုပါဝင္မယ္လို႔သူ ေမ်ွာ္လင့္မိသည္။သူမွန္းသလိုပဲ လူေတြ႔ထိသူပါသည္။လူေတြ႔စစ္ေတာ့လဲ သူအိုေကသည္။အေျဖကိုႏွစ္ပတ္ေနရင္ အားလံုးကို ျပန္ၾကားမယ္လို႔ေျပာတာမို႔ သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္ရေပမည္။ျပန္ခါနီးတြင္ ေအးမိစံနဲ႔ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေတြ႔ျဖစ္သည္။ေအးမိစံလဲ ေနာက္ေပါက္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ေနသလို ေကာင္းစြာခံတက္ေနၿပီ။သူ ျပန္ခါနီးေတာ့ ေအးမိစံတို႔အတြဲနဲ႔ ပိုးပိုးတို႔အတြဲဆံုကာႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ျဖစ္သည္။ေအးမိစံတိုက ႏွစ္ကုန္ရင္ ယူၾကမယ္လို႔ေျပာသည္။သူပညာေတာ္သင္ပါရင္ေတာ့ မမွီေတာ့ေပ။ဒါေၾကာင့္ သူသြားခါနီးရင္ လက္ဖြဲ႔ႀကီးႀကီးေပးမယ္လို႔စသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သိမ္းစရာေတြထည့္စရာေတြသူ ထည့္ေနလိုက္သည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟာတာတာႏွင့္ပင္။ဖုန္းလာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။အရမ္းေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ္ သူလဲေတြ႔ခ်င္တာပဲလို္႔ေျပာသည္။ခဏျဖစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါလားလို႔ပိုးပိုးက ေျပာေတာ့အဆင္ေျပပါ့မလားေမးရာ ေျပပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို႔တိုက္ခန္းနားသြားလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ထြက္လာၿပီးေခ်ာင္က်ၿပီးေမွာင္ရိပ္နားမကိုေခၚကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ငိုသည္။ခြဲရဦးမယ္ဆိုၿပီး။
”ကိုႀကီးနဲ႔ ေတြျခင္မိေပမယ့္ အခြင့္အေရးကမရဘူး။ကိုႀကီးရဲ႕ ယုယမႈကိုလိုခ်င္မိတယ္။ပိုး ႐ူးခ်င္တာပဲကိုႀကီးရယ္”
”ကိုႀကီးလဲ ေတြ႔ခ်င္ေသးပါတယ္ပိုးေလးရယ္။အခြင့္သာရင္ လာေတြ႔မယ္ေနာ္”ႏွစ္ေယာက္သားစကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီး သူလဲ ျပန္လာလိုက္သည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ေန႔လည္ကို ေရာက္ေတာ့ ရံုးကို တခါတည္းဝင္ကာ လူႀကီးဆီသတင္းဝင္ပို႔လိုက္သည္။အေျခအေနေမးေတာ့ သူလဲ ေျပာျပလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ပါသြားရင္ အထူးႀကိဳးစားဖို႔မွာၿပီး သူ႔ကို ျပန္နားခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ သူ႔ဆရာဆီ ဝင္ကာ သတင္းပို႔ေတာ့ဆရာက သူ႔အေျခအေနကို ေမးကာ သေဘာက်ေနသည္။သူလဲ အေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီး အေဆာင္ကိုျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ကာ ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ေျပာေတာ့ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲဖုနး္ေျပာၿပီးအနားယူလိုက္သည္။
စေနရံုးပိတ္ရက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ခ်ိန္းကာ ဟိုတယ္မွာေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔အတြက္အျမဲတမ္းရယ္ဒီပင္။
ဒီလိုနဲ႔တရက္မွာလူႀကီးက သူ႔ကိုလာေတြ႔ဖို႔ေခၚတာမို႔ သူလဲ သြားေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ႀကိဳသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတိဆက္ကာ
”ေကာင္ေလး မင္းေရြးခံရတယ္ေဟ့။ဝန္ႀကီးဌာနအားလံုးမွာ မင္းတေယာက္တည္းပဲပါတာတဲ့။ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ယူေနတယ္။မင္းကိုေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့။မွာစရာ႐ွိတာေတြမွာမလို႔ထင္တယ္”
သူလဲဝမ္းသာသြားသည္။ဝန္ႀကီးေတြ႔မယ့္အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ေျပာၿပီးျပန္လႊတ္တာမို႔ သူလဲ ျပန္လာကာ ဆရာ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဆရာလဲ ဝန္းသာသြားသည္။အခန္းထဲက အလဳပ္ေဖာ္ေတြက မုန္႔ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္ေကြၽးမယ္ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ဝန္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ေခၚတာမို႔ သြားေတြ႔လိုက္သည္။ဝန္ႀကီးက သူ႔ကို အေၾကာင္းၾကားစာေပးရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာသည္။ဟိုမွာေဆာင္ရန္ေ႐ွာင္ရန္မွာသည္။ႏိုင္ငံသိကၡာမက်ေစဖို႔နဲ႔ ဌာနဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ဖို႔အထူးမွာၾကားကာ သြားခါနီးရင္ လာေတြ႔ဖို႔မွာသည္။သူလဲ ျပန္လာေတာ့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန္းဆက္ကာ ေျပာျပသည္။ပိုးပိုးလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူလဲ ေဆးစစ္ ပတ္စပို႔ကိစၥ ဗီဇာကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေနတာမို႔မအားေတာ့။အားလံုးကိစၥၿပီးျပတ္သြားေတာ့ ဝန္ႀကီးဆီသတင္းပို႔ လူႀကီးဆီသတင္းပို႔ကာ သူရန္ကုန္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားတာႏွစ္ပတ္နီးပါး႐ွိၿပီတဲ့။သူလဲ အရမ္းေတြ႔ခ်င္တာမို႔ ေတြ႔မယ္ေလဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ညေနက် သူ႔ကို လာေခၚခိုင္းတာမို႔သူလဲ သြားေခၚလိုက္သည္။အက်ႋပန္းေရာင္အၾကပ္ေလးေပၚမွာကုတ္အနက္အေသးေလးထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂါဝန္အတိုပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ႐ႈးအနီေလးစီးကာ အိတိအႀကီးတစ္လံုးကိုလြယ္လာရင္းလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဝဲေနတဲ့ ေက်ာလယ္ေလာက္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ပိုးပိုးရဲ႕ပံုစံေလးက သူ႔ကို႐ူးသြပ္သြားေစငည္။အျပစ္ကင္းစင္တဲ့လွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုသူေငးၾကည့္ရင္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိေပမယ့္ ထိန္းရျပနိသည္။သူ႔ကားေပၚတက္လာၿပီး ဘာမွမစားရေသးဘူးလို႔ေျပာတာမို႔ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္းေကာင္းေကာင္းတဆိုင္ေရြးကား ညေနစာ စားလိုက္သည္။
”အေဆာင္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲ”
”သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလ်ွာက္လည္မွာလို႔ေျပာထားတယ္။ရံုးကခြင့္ႏွစ္ရက္ယူထားတယ္”
”ေကာင္းေရာကြာ”
”ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား ဟင့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔ကို သနားလို႔ ေတြ႔ေစခ်င္လို႔ ခြင့္ေတာင္ယူထားတာကို အာ့ဆိုျပန္လိုက္ရမွလား”
”ေအာ္ ခြင့္ေတာင္ယူၿပီးမွေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ကိုႀကီးကပဲ အနစ္နာခံလိုက္ပါ့မယ္ကြာ”
”သြားလူလည္ႀကီး”ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ႏူးစြာရီလိုက္ၾကသည္။ဆိုင္ထဲက ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ေတြက ပိုးပိုးကို သေဘာက်သည့္ပံုနဲ႔ လွမ္းကာၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ သူစိတ္တိုမိသည္။သဝန္တိုမိေနသည္။ပိုးပိုးကိုေျပာျပေတာ့ ရီရင္း ဘာျဖစ္လဲ ၾကည့္ပါေစေပါ့။လွတဲ့သူကၾကည့္ခံရမွာပဲ။႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူက် သူ႔မၾကည့္လို႔ စိတ္တိုေနတယ္ဟုေျပာၿပီးစသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ သူ႔တိုက္ခန္းရွိရာကို လာလိုက္ၾကသည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို ဖက္ထားရင္း သြားတဲ့အခါအရမ္းလြမ္းေနမွာလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ပိုးပိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကိုအသာေလးစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ မ်က္လံုးေလးေမွးစင္းသြားရင္း သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၿပီးအလိုက္သင့္ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအနမ္းေတြ႐ွည္ၾကာသြားၿပီးေနာက္ သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင္ေပၚသို႔ အသာလွဲလိုက္ကာ အေပၚအက်ႌေလးကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အသားေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏိုလံုးလံုးက်စ္က်စ္ေလးေပၚလာသည္။အကိုင္အတြယ္ခံရဖူးေပမယ့္ စနစ္တက်ထိနိးသိမ္းကာ ေဆးသံုးသည္ထင္သည္။တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ႏို႔သီေခါင္းေလးေတြက မဲမေန ပန္ေရာင္ပင္သန္းေနသည္။သူလဲ ႏို႔အံုေလးကို အသာစို႔လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာပြတ္ေပးလိုက္သည္။
”ကိုႀကီးရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”
ပိုးပိုးရဲ႕အေျပာက သူ႔နားထဲမွာ ပ်ားရည္ျမစ္စီးသြားသလို။ႏို႔ေတြကိုစို႔ၿပီးေတာ့ဘဂါဝန္ကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ပင္တီအသားေရာင္သာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီကိုအသာလိပ္ကာခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္နဲ႔အေစ့ကို အသာနမ္းလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ညႇပ္ကာ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ေတာ့
”အာ့ဟ ဟ ကိုႀကီးရယ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ အဟင္ဟင့္”
Unicode
တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ ( ၂ )
”ကဲ ဒေါ်ပိုးပိုး ပွစိပွစိနဲ့ အဖွားကြီးဖြစ်နေပြီ။မညောင်းသေးဘူးလား”
”ဟုတ်တယ်လေ ကိုကြီးကလဲ။မီးက အားတိုင်းပျက်နေတာပဲ။သူများက ကြောက်တက်ပါတယ်ဆိုမှ။မိုးရွာလဲ ပျက် နေပူလဲပျက်နဲ့။မီးစက်ဝယ်ထားရမလိုဖြစ်နေပြီ။အဲလိုပျက်ရင်တော်တော်နဲ့မလာဘူး။မီတာခကျ မှန်မှန်လာပါ့”
”ကဲ ကိုယ်လဲ တက်နိုင်တာလဲ မဟုတ်။ပြောမနေနဲ့တော့။ကိုကြီးက ဘယ်မှာအိပ်ရမှာလဲ”
ပိုးပိုးလဲ ဖိနပ်ချွတ်ကာ lightingမီးကိုရှာပြီးဖွင့်လိုက်ကာ ဧည်ခန်းကိုတံပျက်စည်းလှည်းပြီး ပိုက်ဖျာတစ်ချပ်ခင်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ အခန်းထဲဝင်ကာ မွေ့ရာ အပါးတစ်ထည်ယူကာ ခင်းလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံး စောင်နဲ့ ခြင်ထောင်ကို ယူကာ ခြင်ထောင်ထောင်လိုက်သည်။မိုးကလဲ ပိုပိုသည်းလာသည်။အအေးက ပိုလာသည်။သူလဲ ခြင်ထောင်ကို ဝိုင်းထောင်ရင်း အရင်တုန်းက သူမကိုစောင့်ပေးရတဲ့အချိန်ကနဲ့တူနေပြီလို့ပြောတော့ သူမကလဲ ဟုတ်ပါ့လို့ပြောရင်း စကားပြောနေကြသည်။
ပိုးပိုး
သူမက ဟင်္သာတ သူ။မိဘတွေက မြို့မျက်နှာဖုံးပြောရမည်။ပိုက်ဆံချမ်းသာသည်။မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ရှိပြီး သူမက အကြီး မောင်တယောက်ရှိသည်။သူ့ငယ်သူငယ်ချင်းနဲ့ ဆယ်တန်းနှစ်မှာကြိုက်သည်။သူ့ရည်းစားမိဘတွေ သူတို့မြို့မှာချမ်းသာသည့်စာရင်း ဝင်။မိဘချင်းကလဲကလဲ ရင်းနှီးသည်။ဆယ်တန်းအောင်တော့ အိမ်ကိုပြောပြတော့ ဘာမှမပြော။သူစီးပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်လျှောက်တော့ သူ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာပညာသွားသင်မလို့ ရန်ကုန်ကိုသင်တန်းလာတက်သည်။ရန်ကုန်မှာ အတက်မျိုးစုံးတက်လာသည်လားမသိ။ပြန်လာတော့ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ရယူသွားသည်။သူမလဲ မချစ်ဖူးတာမို့ အတွေ့အကြုံထူးကို ရသွားပြီး စွဲလန်းသွားရသည်။နောက်ပိုင်းမှာလဲ အခွင့်သင့်ရင်သင့်သလို လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ကျောင်းတက်တော့ မမဆုပြည့်တို့နဲ့ တိုက်ခန်းငှါးနေကြသည်။သူ့ဘဲကလဲ ရန်ကုန်မှာသင်တန်းတက်နေတာမို့ ပိုပြီလွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရသည်။သူ့ရည်းစားက အင်တာနက်ကနေ ဟိုကား ဒီကားတွေ ဒေါင်းပြီး သူ့ကိုပြကာ အဲ့ထဲကတိုင်းလုပ်ကြသည်။နောက်ပိုင်းမှာ သူလဲ သူ့ရည်းစားအလိုကျလုပ်ပေးရင်းနဲ့ အဆင်ပြေသွားသည်။မမဆုပြည့်တို့နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမအေးမိစံရည်းစား မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစား မမဆုပြည့်ရည်းစားတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသည်။ကျောင်းမှာတုန်းက ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ သိပ်မရင်းနှီးခဲ့။ရုပ်ချောတဲ့သူမို့ လိုက်တဲ့ ကြိုက်တဲ့သူပေါပေမယ့် သူ့ကောင်လေးက အမြဲသူ့အနားမှာရှိနေတာမို့ ဘာမှ မဖြစ်။ကျောင်းနဲ့ အိမ် စာလောက်သာ စိတ်ဝင်စားသူမို့ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းကလွဲ ပြီး ယောက်ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေက မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပင်။တက္ကသိုလ်တက်တော့မှ အဆောင်နေ အမတွေရဲ့ရည်းစားတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသလို ကျောင်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသည်။လိုက်တဲ့သူပေါတာကြောင့် စိတ်ညစ်ရသလို သူ့ကိုခင်တဲ့ သူတွေတချို့က သူ့ကို ကြိုက်နေတာတွေကြောင့် စိတ်ညစ်ရသည်။သူ့ဘဝမှာ တယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်ကာ တယောက်တည်းပဲ ယူမှာလို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီး သူ့ရည်းစားနဲ့ကလဲ အိမ်ကသဘောတူထားတာမို့ ကျန်တဲ့ ယောက်ကျားလေးတွေကို အီဖို့တောင်စိတ်မကူး။အတူနေအမတွေရဲ့ရည်းစားတွေထဲက မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားက ဆေးသမား။သူ့ကို တွေ့တော့ စားတော့မတက် ဝါးတော့မတက်ကြည့်တာတွေ့တော့ သူတော်တော်ရွံမိသည်။မမဆုပြည့်တို့ကိုပြောပြတော့ ရှောင်ဖို့ပြောသည်။မမအေးမိစံရည်းစားကလဲ သူ့ကိုတွေ့တိုင်းငမ်းတက်သည်။မမဆုပြည့်ရည်းစားကျတော့ တည်သည်။တည်သလောက် သဘောလဲကောင်းကာ စကားပြောလဲကောင်းသည်။သူတို့ကို ညီမတွေလိုပင် ဆက်ဆံပြောဆိုကာ ဆုံးမတက်စည်။သူ့ရည်းစားနဲ့တွေ့ရင်လဲ ညီတယောက်လိုပင်။သူ့ရည်းစားက ကိုပိုင့်ကို အတော်ခင်သည်။သူ့ရည်းစားတင်မဟုတ်။မမအေးမိစံရည်းစာကပါခင်သည်။မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားကျ ကိုပိုင်က သဘောမကျ။မမနှင်းမြတ်မွ်န်ကိုဆုံးမတက်သည်။ရည်းစားနဲ့ ပြတ်သွားတော့ အသည်းကွဲတော့ ကိုပိုင်က ဦးဆောင်ပြီး သူမကို နှစ်သိမ့်သည်။သူ့ကိုလဲ ယောက်ကျားလေးတွေကို ပစ်ပစ်ခါခါမဆက်ဆံဖို့၊အလိုက်အထိုက်ပေါင်းဖို့၊ ကိုယ်မကြိုက်သော်လည်း ဟန်ဆောင်ကာပြုံးပြဖို့ စသဖြင့်ဆုံးမတက်သည်။သူ ကိုပိုင်လာရင်ပျော်သည်။အကိုလဲ မရှိတာကြောင့် အကိုတယောက်လိုပင်။အားလုံးကလဲ ကလေးတယောက်လို ဂရုစိုက် အလိုလိုက်ကျတာမို့ ပျော်စရာ။မမဆုပြည့်ကို ကိုပိုင့်ကို တောင်းတော့ ရီလိုက်ကျတာ။သူမက အကိုလိုမွေးစားမလို့ပြောတော့ ရီပြီးစကျသည်။သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားခါနီးမှာ ဟိုတယ်ကို သွားကာ သူတို့နှစ်ယောက် ကဲကျသည်။နိုင်ငံခြားသွားတော့ အားလုံးလိုက်ပို့ကျသည်။ပြန်လာတော့ သူငိုမိတော့ အားလုံးက သူ့ကို ချော့ကာ ကိုပိုင်က သူပျော်အောင် လိုက်လုပ်ပေးသည်။ရည်းစားနဲ့ခွဲရပေမယ့် အားကိုးစရာ အကိုနဲ့အမတွေရှိတာကြောင့် သူခံသာသွားသည်။တရက် ကိုပိုင်ရန်ကုန်ရောက်တော့ မမဆုပြည့်က အိမ်ကို အရေးပေါ်ပြန်သွားရသလို ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ မရှိကျ။သူတယောက်တည်းလဲမနေရဲပေ။သူတယောက်တည်းဆို အခန်းတံခါးကိုလာလာခေါက်တက်ကြတာမို့ကြောက်သည်။ကိုပိုင့်ကိုအကူအညီတောင်းတော့ ကိုပိုင်က လာပေးသည်။မိုးကလဲ ရွာ မီးကလဲ ပျက်နေတာမို့သူမတော်တော်ကြောက်မိသည်။ပြီးတော့ သွေးမတော်သားမစပ် ယောက်ကျားသားတစ်ဦးနဲ့ ရှိနေတာမို့ စိတ်က အတော်ခြောက်ခြားမိသည်။ကိုပိုင်က စည်းစောင့်သည်။သူမကိုမကြောက်အောင် အမျိုးမျိုးလှည့်ပတ်ပြောပြီး ရီစရာ ဟာသတွေပြောသည်။ကိုပိုင်ရဲ့ စည်းစောင့်မှုကို သူအတော့်ကိုလေးစားအထင်ကြီးမိသည်။တညလုံးသူမကို မရိုးမသားမပြ။နောက်ဆုံးမျက်လုံနဲ့တောင် မပြစ်မှား။ကိုပိုင်သာ တစ်ခုခု လုပ်ရင်လဲ သူမ ဘာမှမတက်နိုင်ပေ။မီးကပျက်နေ မိုးတွေကချိန်းနေတာမို့ အခန်းထဲမှာလဲ မနေရဲ။အပြင်မှာနေတော့လဲ တစိမ်းယောက်ကျားလေးနဲ့တအိမ်တည်း။ဒါပေမယ့်ကိုပိုင်က အခွင့်အရေးမယူခဲ။သူမအထင်ကြီးသွားရသလို မမနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ မ်အေးမိစံတို့ကိုပြောပြတော့ ကိုပိုင့်ကိုချီကျူးကြသည်။မမနှင်းမြတ်မွန်က အဲ့နေရာမှာ တခြားယောက်ကျားလေးဆို မလွယ်ဘူးလို့ပြောသည်။သူလဲ ပြန်စဉ်းစားကြည့်မှ ကလေးသာသာအတွေးမျိုးနဲ့ ခေါ်ခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် နောက်ဆက်တွဲကို မတွေးမိ။မမဆုပြည့်ကိုပြောပြတော့ မမဆုပြည့်က ကိုပိုင်ပြောလို့သိပြီးပြီလို့ပြောသည်။သူတို့အားလုံးကိုပိုင့်ကို တော်တော့်ကို ခင်သွားကြသည်။သူကအဆိုးဆုံးပင်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရင်းနှီးမှုတွေပိုလာတော့ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ယိုင်မိတာတော့အမှန်ပင်။သူ့ရည်းစားကလဲ အဝေးရောက်နေ ကိုပိုင်နဲ့ကလဲ အနီးကပ်နေရတာမို့ စိတ်ကစားမိသည်။သူတင်ပဲလား။မဟုတ်ပေ၊မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့လဲ အတူတူ။ကိုပိုင်က ကြည့်ကောင်းသလို မိန်းကလေးတွေကျလောက်အောင်လဲ ပြောတက်သလို သူ့ရဲ့ ဟန်ပန်ကိုက ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ကျောင်းသားဘဝက အတော်ပွေခဲ့တာလို့ပြောသည်။ညဖက်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် မင်းသားက ကိုပိုင်ဖြစ်နေသည်။မမဆုပြည့်ယောက်ကျား ယူသွားတော့ ကိုပိုင်အသည်းတွေကွဲကာ လေလွင့်ပြီးသူတိုနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။သူတို့လဲ လိုက်ရှာပေမယ့်အပုန်းကောင်းတာမို့မတွေ့။သူမမဆုပြည့်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးမိသည်။သူ့ရည်းစားကိုပြောပြတော့ သူ့ရည်းစားကလဲ ကိုပိုင့်ကိုစိတ်ပူကာ မမဆုပြည့်ကို စိတ်ဆိုးသည်။နောက်ပိုင်းမမဆုပြည့်နဲ့ ပြန်တွေ့တော့ သူတို့ကိုတောင်းပန်ရှာသည်။ ကိုပိုင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပေမယ့် သူ့မိဘစကားနားထောင်တာလဲပါ ကိုပိုင်နဲ့ယူရင် ဘဝအာမခံချက်မရှိမှာကြောက်လို့ဆိုတာလဲ ဝန်ခံသည်။ကိုပိုင့်ဖက်ကနေ တော်တော်ခံစားလိုက်ရသည်။နောက်ပိုင်းလုံးဝ အဆက်အသွယ်မရတော့တာမို့ လက်လျှော့လိုက်ကြသည်။သူ့ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်ရင်းကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်လုပ်နေသလို သူလဲ ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားလွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့နေရတာမို့ ယူဖို့အတွက် စိတ်မကူးကြသေး။ပိုက်ဆံကိုစုကာ အခြေအနေတစ်ခုထိရောက်အောင်ကြိုးစားပြီးမှယူကြဖို့ဆုံဖြတ်ထားကြသည်။သူ့ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားကို သွားလိုက်လာလိုက် သူကလဲ ပြည်တွင်းမှာ ဟိုသွားလိုက် ဒီသွားလိုက်နဲ့။သူ့ရည်းစားကလဲ ပညာတွေပိုစုံလာသည်။သူကလဲ အတွေ့အကြုံတွေရလာတာမို့ နှစ်ယောက်သားအေးဆေးဖြစ်နေသည်။အလုပ်ထဲမှာလဲ အပြိုင်အဆိုင်မို့ သူ့ကိုယ်သူလဲ အမြဲလှနေအောင်လုပ်ရသည်။နဂိုကလဲ ချောတဲ့သူမို့ ပြင်လိုက်တော့ ပိုပြီးချောလာရသည်။အားနေရင်းသင်တန်းတွေတက်ပါလားလို့ပြောတဲ့ ကိုပိုင့်ကျေးဇူးကြောင့် သင်တန်းတွေတက်တဲ့အကျိုးကြေးဇူးက အလုပ်ထဲရောက်တော့ သူများထက်ခေါင်းတလုံးပိုသာသည်။ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ရာထူးကြီးကြီးရလာသည်။ကုမ္ပဏီက ပေးတဲ့တိုက်ခန်းမှာ သူနဲ့ အဆင့်တူအမကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ အတူနေရသည်။သူမကလဲ နဂိုက အမငတ်တဲ့သူအကိုငတ်တဲ့သူမို့ ခင်အောင်နေ ချစ်အောင်နေတက်တာမို့ သူ့ကိုချစ်ကြသည်။တရက် မမနှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို ဖုန်းဆက်ကာ ဝရမ်းပြေးကြီးကိုမိပြီလို့ပြောတော့ သူနားမလည်။နောက်မှ ကိုပိုင့်ကိုတွေ့ပြီ တို့တွေဆုံရအောင်ပြောတော့ အရမ်းဝမ်းသာသွားမိသလို သူ့ရည်းစားကို ပြောပြတော့ သု့ရည်းစားလဲ ဝမ်းသာနေသည်။တွေ့တဲ့နေ့က ကိုပိုင်က သူ့ကိုလာခေါ်ဖို့ဖုန်းဆက်လာတော့ သူစိတ်တောင်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ကိုပိုင့်ကိုတွေ့တော့ ဝမ်းသာပြီးပြေးဖက်ချင်သည်အထိဖြစ်သွားရသည်။ကိုပိုင်ကအရင်ကထက်ကို ကြည့်ကောင်းလာကာ ပိုပြီးခန့်လာသည်။မိန်းကလေးတွေအားကိုးချင်စရာဖြစ်လာသည်။သူလဲ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ထုရိုက်ကာပါးစပ်ကလဲ ပြောလိုက်သည်။သူတို့တွေတွေ့တော့ ပိုပြီးပျော်ရသည်။ကိုပိုင်က အရင်လိုပင်သူတို့အပေါ်မှာမပြောင်းလဲ။သူ့ရဲ့ ရင်ခုန်သံက ပြန်ပြီးပြောင်းလဲ လာရပြန်တော့ သူ့ကိုယ်သုအံ့သြမိသည်။ဘယ်သု့အပေါ်မှ ဒီလိုမဖြစ်ဖူးခဲ့။သူတင်ပဲလားမဟုတ်။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်လဲတူတူပင်။သူ့ရည်းစားက ကိုပိုင့်ကို သူလအမနဲ့ချိတ်ပေးမယ်ပြောတော့ သူစိတ်ဆိုးရသည်။ကိုပိုင့်ကို ဘယ်သူမှ မပေးချင်။သဝန်တိုသည်။ကိုပိုင်က သူကျ ယူတော့မယ် မိန်းမမယူနဲ့တရာသလားမေးတော့ သူရီပဲနေမိသည်။တကယ်တမ်းတော့ သူနဲ့ ကိုပိုင်က ဘာမှမဆိုင်။ဟိုတလောက မမနှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို ပြောသည်။ကိုပိုင့်ကို ချစ်လားတဲ့။သူလဲ ဘာဖြေရမှန်းမသိ။မမနှင်းမြတ်မွန်က သူကတော့ ချစ်သည်။ဒါပေမယ့် နောက်ကျသွားပြီသူမမှာယူရမယ့်သူရှိတာမို့ တခဏလေးဖြစ်ဖြစ် ကိုပိုင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေချင်မိသည်လို့ရင်ဖွင့်သည်။သူ့ကိုလဲ ဒီတိုင်းပဲနေမှာပါလို့လဲပြောသည်။သူမငြင်းမိ။ဟုတ်လဲဟုတ်နေတာကိုး။မမအေးမိစံလဲ ဒီတိုင်းပဲနေမှာလို့ ပြောတော့ သူလဲ ဟုတ်မယ်လို့ထောက်ခံမိသည်။တရက်က နှင်းမြတ်မွန်က သူလိုချင်တာကိုရပြီလို့ပြောတော့ သူတစုံတခုကို သိလိုက်သလိုပင်။သူမနာလိုဖြစ်သွားရသည်။သူမကိုလဲ ညီမလေး စိတ်ကို အရမ်းကြီးထိန်းမထားနဲ့။နောင်ဆိုရင် အဲ့လိုအခွင့်အရေးရချင်မှ ရမယ်။ကိုယ်လိုချင်တာကို ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် ရခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲလို့ နောက်ကျမှ နောက်တမရမိစေနဲ့လို့သူ့ကို ပြောတော့ သူလဲ တွေဝေသွားကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ခုလဲ ဟိုးအရင်ကလို ကိုပိုင်နဲ့တအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း မီးကလဲ ပျက် မိုးကလဲ ရွာနေသည်။သူစိတ်လှုပ်ရှားနေသလောက် ကိုပိုင်က တည်ငြိမ်နေသည်။သူမ ဘာလုပ်ရမည်မသိ။မီးကလဲ ခါတိုင်းအကြာကြီးပျက်နေတာကို ခုပြန်လာနေသည်။ကိုပိုင်ကမအိပ်သေး။ဖုန်းကြည့်နေသည်။သူမ အခန်းထဲမှာ ထိုင်လိုက်ထလိုက်နဲ့ ဂနာမငြိမ်။ဘာလုပ်ရမည်မသိ။မတွေးတက်။တဖက်ကလဲ လိုချင် တဖက်ကလဲ ရှက်ကြောက်နေမျသည်။တွေးရင်းနဲ့အတွေးလွန်နေစဉ်
”ဂျိမ်း ဒိုင်း”
”အမလေး”
စူးစူးဝါးဝါးအော်လိုက်တာမို့ သူလဲ အခန်းထဲသိုလ ပြေးဝင်လိုက်တော့ ပိုးပိုး ကုတင်ဘေးတွင် နားကို ပိတ်ကာ ငုတ်တုပ်လေးထိုင်ပြီးအော်နေတာတွေ့လိုက်တော့ သူရီချင်သွားသလို သနားလဲ သနားသွားသည်။တကယ့်ကလေးလိုပင်။သူလဲ အနားကပ်သွားတော့ သူ့ကို မြင်ပြီး အားရှိသွားသလိုမျက်လုံးတွေက သူ့ကိုပြေးဖက်လိုက်သည်။
”အရမ်းကြောက်တာပဲ ကိုကြီးရယ်”
”မကြောက်နဲ့ကိုကြီးရှိတယ်။ဘာမှမဟုတ်ဘူး။မိုးချိန်းတါပါ”
သူလဲ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ပိုးပိုးက သူ့ကိုဖက်ထားရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးစောင်းပြီးဝင်လာတာမို့ သူ့ရင်ခုန်နှုန်းမြန်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ပြောတာကိုပြန်ကြားယောင်ရင်း သူစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။သူ ပိုးပိုးကို အဖြူထည်ခင်ချင်မိသည်။အရောင်မစိုးချင်။ကလေးတယောက်လို မို့ သူစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ပေမယ့် ဒီလိုအနေအထားမျိုးမှာ မရတော့။တခုခုကို ငံ့လင့်နေတဲ့သူကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာဖြစ်သလို သူလဲ ပိုးပိုးကို ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သူပိုးပိုးခေါင်းလေးကို အသာမော့လိုက်တော့ ပိုးပိုးရဲ့မျက်လုံးတွေက တခုခုကို တောင်းဆိုနေသလို။သူလဲ ငုံ့ကာနမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာနမ်းလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ရင်းပြန်နမ်းလိုက်သည်။လျှာခြင်းကလိလိုက်သည်။သူပိုးပိုးရဲ့ တင်ပါးတွေကိုစကပ်အပေါ်ကနေဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ပိုးပိုးခြေဖျားထောက်ကာသူ့ကိုငတ်မွတ်စွာနမ်းလိုက်ပြန်သည်။သူလဲ ပိုးပိုးကိုကုတင်ပေါ်သို့အသာလှဲချလိုက်ပြီး သူ့အကျႌကိုချွတ်လိုက်သည်။ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး ပိုးပိုးကို အကျႌချွတ်လိုက်သည်။ဘော်လီအနီရောင်ကိုပါချွတ်လိုက်ပြီး စကပ်ကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ဖြူဝင်တဲ့အသားအရည်နဲ့ပင်တီအနီလေးက သူ့စိတ်ကိုအရိုင်းဆန်စေသည်။သူလဲ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တေ့ အမွှေးပါးပါးလေးတွေနဲ့ တွေလိုက်ရသည်။သူလဲ နို့လေးတွေကိုအသာစို့လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စို့ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လာသည်။ပိုးပိုးပါးစပ်မှ ညည်းသံတွေကသူ့ကိုအားပေးနေသလို။သူလဲ ပိုးပိုးလက်ကိုယူကာလီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာလီးကိုခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ထားရင်းထက်အောက် ကစားနေသည်။သူနို့တွေစို့နေရင်းနဲ့ အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းရွှေ့သွားငည်။ဗိုက်သားတွေကိုလျှာနဲ့လိုက်ပြီးလျက်လိုက်သည်။ဗိုက်ပြီးချက် ချက်ပြီးတော့ ပေါက်ကိုအသာကားကာ ထိုင်လိုက်ပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်ရာ
”အာ ဟာ့ ကိုကြီးရာ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ။ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာပဲ။မလုပ်ပါနဲ့လို့ဆို။ဟာ့ ရှီး အို့ ”
သူအစေ့ကို လျှာနဲ့အပြားလိုက်ကော်လိုက်ရာကော့တက်သွားသည်။သူပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ဂျာလိုက်သည်။သန့်ရှင်းစွာဆေးကြောတက်သူမို့ထင်သည်။အနံ့ကင်းသည်။သူတော်ရုံဘယ်သူ့ကိုမှ မဂျာ။ပိုးပိုးကိုကျတော့ စိတ်ပါလာတာမို့ လုပ်ပေးလိုက်သည်။ပိုးပိုးတယောက် လူးလိမ့်နေသည်။မွေ့ရာခင်းတွေကို ချေမွလိုက် ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်နဲ့ ညည်းနေသည်။ပိုးပိုး အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်လာကာ ဖင်ကြီးက မြောက်တက်နေသည်။ပြီးတော့မှ အောက်ကို ပြန်ကျသွားသည်။တချီပြီးသွားပြီ။သူထလိုက်တော့ ပိုးပိုး သူ့ကို ထဖက်ပြီး
”ကိုကြီးရာ် ဟင့် ဟင့် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။သူများမနေတက်တော့ဘူး။အရမ်းချစ်တယ်ကွာ။ကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်”
တတွက်တွက်ပြောရင်းသူ့ကိုအတင်းဖက်ထားသည်။သူလဲ ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ တစ်ရှူးယူကာ သူ့မျက်နှာကို တယုတယသုတ်ပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလဲကောင်းလာတာမို့ ဒီတိုင်းမပြီးချင်။ဒါကြောင့် ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး ကုတင်စွန်းပေါ် ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့ ပိုးပိုးကလဲ ကုန်းပေးသည်။ဖြူဖွေးနေတဲ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုညှစ်ပြီး ဖြဲလိုက်ရာ စအိုရဲရဲလေးက ချစ်စရာ။သူလဲစအိုပေါ်တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လက်မနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်သည်။
”အဟင့် ကိုကြီးရယ် ဘာလုပ်နေတာလဲလို့။သူက သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲကွာ။သူများမနေတက်တော့ဘူး”
သူလဲ အဖုတ်ဝကိုအသာတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့
”အာ့ ရှီး ဖြည်းဖြည်းကိုကြီး နာတယ် အာ့ ကျွတ်ကျွတ်”
သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ အဝင်ကချောပေမယ့် အတွင်းသားတွေက ကြပ်နေသည်။သူအဆုံးထိထည့်လိုက်ပြီး ခဏရပ်ကာ ဖင်ဝကို ကလိနေရင်းလက်တစ်ဖက်က နို့တွေကိုညှစ်လိုက်သ်။ပိုးပိုးက သူ့ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။သူလဲအသာကုန်းကာ ပိုးပိုးကိုနမ်းလိုက်တော့ ပိုးပိုးကလဲ ငတ်မွတ်စွာနမ်းလိုက်သည်။သူလဲလီးကိုအသာထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လိပ်ကာပါလာသည်။ပိုးပိုး စုပိသပ်ရင်းညည်းရပြန်သည်။အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ရင်း ဖင်ဝကို ကလိနေရင်းနဲ့အသာဖိထည့်လိုက်တော့ တင်းခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ပိုးပိုးက နာတယ်လို့ပြောပေမယ့်သူမရပ်။ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။လီးကိုလဲ အသာညှောင့်နေရင်း အတော်ကြာလာတော့ နေသားတကျဖြစ်သွားသည်ထင်သည်။သူဆောင့်တာကို အတွင်းသားတွေက လက်ခံလာသည်။သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်တဖတ်နဲ့ အသံ ညည်းသံတွေနဲ့ ဆူနေသည်။သူလဲ ဆောင့်နေရင်းမှ ပိုးပိုးကို ဆောင့်စေချင်လားမေးရာ ခေါင်းငြိမ့်တာမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ကောင်းတာမို့ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ ဆောင့်ချက်ပေါင်းများလာသည်နှင့်အမျှ ပြီးချင်လာပြီ။ပိုးပိုးရဲ့အတွင်းသားတွေကလဲ ညှစ်ညှစ်လာသည်။သူလဲခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ရင်း မညှာတော့ပဲ အားကုန်ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ပိုးပိုးပါးစပ်မှ အသံတမျိုးလေးနဲ့ အော်လိုက်ရင်း ရှေ့ကိုငိုက်ကျသွားကာ သူ့လီးကိုတင်းခနဲ့ တင်းခနဲ့ ညှစ်လိုက်သည်။သူလဲ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။သုတ်ရည်ကို ပန်းထည့်လိုက်ကာ ပြီးသွားရသည်။လေးငါးချက်ဆောင့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတချက်က လီးကိုတဆုံးထုတ်လိုက်ကာ တဆုံးထည့်လိုက်ပြီး တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံကိုကပ်ထားလိုက်ရင်းပိုးပိုးအပေါ်မှောက်ချကာ အနားယူလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ တစောင်းလေးလှဲချလိုက်တော့ သူလဲ တစောင်းလေးလီးတပ်လျက်သားအမောဖြေနေကြသည်။ပိုးပိုးလဲ လက်နဲ့နောက်ပြန် သူ့ကိုဖက်လိုက်ရင်းခေါင်းကို လှည့်ကာ သူ့ကိုနမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှအသာထကာ တစ်ရှူးယူပြီး သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ တယုတယသုတ်ပေးလိုပ်သည်။ထမိန်တစ်ထည်ယူကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။တော်တော်ကြာမှ ပြန်ဝင်လာပြီး
”လူဆိုးကြီး ခုထိအဝတ်မဝတ်ရသေးဘူး ရှက်စရာကြီးကွာ”ပြောပြီး ဘီရိုထဲမှ တဘတ်အကြီးတစ်ထည်ယုကာ သူ့ကိုပေးသည်။သူလဲ တဘတ်ကိုပတ်ကာ အိမ်သာဖက်သွားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အပေါ့သွားလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ပိုးပိုးက ညအိပ် ဂါဝန် ပန်ရောင်လေးဝတ်ပြီးသွားပြီ။သူဝင်လာတော့
”ကိုကြီးမီးမှိန်လိုက်ပါလား”ပြောတော့ သူလဲ မီးကိုမှိန်လိုက်သည်။ပိုးပိုးက သူ့အနားကိုလာကာသူ့နောက်ကျောကိုဖက်ထားလိုက်သည်။သူလဲ ပိုးပိုးလက်တွေကိုကိုင်ထားလိုက်သည်။အတန်ကြာမှ ပြန်ခွာကာသူလှည့်လာတော့ သူ့ကို ချီခိုင်းတာမို့ ပိုးပိုးကိုချီကာ ကုတင်ပေါ်သို့ အသာတင်ပေးလိုက်သည်။သူ စွပ်ကျယ်ကိုပြန်ဝတ်ကာ အပြင်ထွက်မယ်လုပ်တော့ ပိုးပိုးက သူ့အနားမှာအိပ်လို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ ပိုးပိုးအနားမှာ ဝင်လှဲလိုက်သသည်။ပိုးပိုးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းအုံးကာ သး့ကိုဖက်ထားသည်။ပြီးတော့
”ကိုကြီး ဒီလိုအချိန်ခဏလေးမှာလေ ချစ်သူတယောက်လို ဇနိးတယောက်လို နေချင်တယ်။ပိုးကို အထင်မသေးလိုက်ပါနဲ့နော်။ပိုး ကိုကြီးကိုအရမ်းချစ်တယ်။ကိုကြီးချစ် ချစ် မချစ်ချစ် ဒီလိုအတူရှိနေချိန်လေးမှာ နေခွင့်ပေးပါ”
သူလဲ သနားသွားရသည်။သူပိုးပိုးကို မချစ်ချင်။သူတို့နှစ်ယောက်က ပေါင်းစပ်လို့မှ မရတာ။ဒါကြောင့်မျု့ ပိုးပိုးပြောသလို အတူရှိနေစဉ်အချိန်လေး အကောင်းဆုံးနေကြတာပေါ့လို့ပြောရင်း ပိုးပိုူကိုဖက်လိုက်သည်။ပိုးပိုးကတော့ သူ့ကို စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေသည်။သူ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်းတွေပြောသည်။နှစ်ယောက်သားစကားပြောကြရင်း ဘယ်ချိန်အိပ်ပျော်သွားသည်မသိတော့။သူတရေးနိုးတော့ ပိုးပိုးက သူ့လက်ပေါ်မှာ။သူလဲ အသာမကာခေါင်းအုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း စောင်ကို အသာခြုံပေးလိုက်ကာ သေးထပေါက်လိုက်သည်။ပြန်ဝင်လာတော့ ပိုးပိုးက ပုံစံမပျက်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျနေသည်။သူပိုးပိုးကို ကြည့်ရင်း ချစ်မိမှာစိုးမိသည်။သူနာကျင်ရမည်။သူပိုးပိုးကို အသာခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ရင်း ဘေးနားမှာပြန်လှဲကာ အိပ်လိုက်သည်။
တစုံတယောက်ရဲ့ ပရောဂကြောင့် သူနိုးလာသည်။ကြည့်လိုက်တော့ ပိုးပိုး။သူ့ကို မေးထေါက်ကာကြည့်နေပြီး မျက်နှာကိုလေနဲ့မှုတ်နေသည်။သူနိုးလာတော့ တခိခိနဲ့ရီနေသည်။သူလဲအသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။
”ဟိတ်ညစ်ပတ်ကြီးကွာ။မျက်နှာလဲ မသစ်ရသေးပဲနဲ့ သူများကိုနမ်းနေတယ်”
သူလဲ ပိုးပိုးကိုတအားဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံလုံးလုံးလေးကို ကိုင်ကာ ချေပေးလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ အသက်ရှူသံပြင်းကာလာပြီး သူပတ်ထားတဲ့တပတ်ကို ချွတ်ကာ သူ့လီးကိုကိုင်ကာထုပေးလိုက်သည်။သူလဲ ညအိပ်ဂါဂန်လေးကို ချွတ်လိုက်ကာ နို့လေးတွေကိုနမ်းလိုက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ အစေ့လေးကို ကလိလိုက်သည်။ပိုးပိုးမှာ အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီးက ကော့ကော့တက်လာသည်။သူလဲ အစေ့ကိုကလိနေရင်းနဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်လိုက်ကာ အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပေးလိုက်သည်။အရည်တွေက ရွှဲကာလာသည်မို့ သူလဲ ပိုးပိုး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မကာ သူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတေ့လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။
”အဟင့် ကိုကြီးဖြည်းဖြည်း နာတယ်ကွာ။ကိုကြီးဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာပဲ အား ကျွတ်ကျွတ်”
သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်ပေးလိုက်သည်။အရည်တွေကလဲ ထွက်နေတာမို့ အဝင်အထွက်ကချောလာသည်။သူလဲ ပိုးပိုးခံနိုင်လာသည်မို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံ ပိုးပိုးရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ လွင့်ပျံနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားပန်းတိုင်ကိုရောက်လာကြသည်။အပေးအယူမျှစွာ အပေါ်ကဆောင့်သမျှ အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ကော့ကော့ပေးရင်း ပြီးသွားသည်။သူတို့နှစ်ယောက် အနားယူနေရင်း ကျီဆယ်နေကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ပိုးပိုးက ရေသွားချိုးဦးမယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတော့ သူလဲလိုက်သွားကာရေအတူချိုးကြသည်။
ဒီချိန်လေးကတော သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ကြည်နူးစရာအကောင်းဆုံးကာလပင်။ပိုးပိုးက သူ့ကို ဒီအချိန်လေးတွေကို တသက်လုံးသိမ်းထားချင်သည်လိုပြောသည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကို မချစ်နဲ့လို့ပြောသည်။ချစ်ရင် သူပဲခံစားရမှာစိုးတယ်တဲ့။သူမကတော့ သူ့ကို ချစ်တယ်။ဒါပေမယ့် ပေါင်းစပ်ဖို့ကံမပါလာတာမို့ ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ကြည်နူးစွာနေကြမယ်လို့ပြောတော့ သူလဲ လက်သင့်ခံသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို မချစ်နိုင်ပေ။သူ ဒုတိယအကြိမ်ထပ်ပြီးမခံစားချင်တော့။သူတို့ရေချိုးပြီး အပြင်ကို ထွက်ကာ လည်ကြသည်။နေ့လည်ကျ သူ့တိုက်ခန်းကို သွားကာ လုပ်ကြသည်။ပိုးပိုးက သူ့ကို ဘာမဆိုပေးဆပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်လားမသိ။သူ့အလိုကို အမြဲ လိုက်သည်။ညမိုးချုပ်မှ သူ့တိုက်ခန်းက ပြန်ပို့ရသည်။ပိုးပိုးရဲ့အခန်းဖော်ကလဲ ပြန်ရောက်နေပြီမို့ သူလဲ ပြန်လာရသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ဆီဖုန်းဆက်ကာ အရမ်းလွမ်းလို့ဟု ချွဲသည်။သူလဲ သိပ်မချွဲနဲ့ ဒီမှအရည်ပျော်နေပြီ။ချစ်မိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲမေးတော့ ယူလိုက်မှာပေါ့ဟုပြောသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးက သူတောင်းဆိုရင် တကယ် ယူမည့်ပုံပင်။ဒါတော့မဖြစ်သင့်။ခုလိုအနေအထားတောင်မှ တော်တော်လွန်လှပြီ။အပျိုလူပျိုဆိုပေမယ့် ရည်ရွယ်တဲ့ချစ်သူရှိနေတာမို့ လူမှုရေးစည်းကိုဖောက်ဖျက်ရာကျနေပြီ။
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုးတို့သုံးယောက်လုံးကို အလှည့်ကျ လုပ်ဖြစ်နေသည်။တနင်္လာ အဂါၤကနှင်းမြတ်မွန်နဲ့။ဗုဒ္ဓဟူး ကြာသာပတေးက အေးမိစံ၊ သောကြာစနေကျ ပိုးပိုးနဲ့။သုံးယောက်လုံးက သူ့ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုထိကျေနပ်မှုပေးစွမ်းသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံကျ ခပ်ကြမ်ကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျတာမို့ သူတို့နဲ့ဆိုရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ဖြစ်သည်။ပိုးပိုးကျ ချွဲတက်လွန်းတာကြောင့် တခါတလေဆို စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင်ကို ကြမ်းမိသည်။သုံးယောက်လုံးကိုတော့ ခုထိ နောက်ပေါက်ကို မဖွင့်ရသေးပေ။လက်နဲ့ကတော့ လုပ်တိုင်းကလိဖြစ်နေတာမို့ လုပ်ရင် ရသည့်အနေအထားပင်။ဒီလိုနဲ့ သင်တန်းကာလခြောက်လပြည့်တော့ သူတို့ သင်တန်းဆင်းပွဲ လုပ်သည်။သူကတော့ မပြန်သေး။သင်တန်းနောက်တခုဆက်တက်ရင်း ဖြေရမည့် စာမေးပွဲကို စောင့်ရမည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ နောက်သုံးရက်လောက်နေရင်ပြန်မယ်လို့သူ့ကိုပြောသည်။အားလုံးကိုတော့ အိမ်ကိုပြန်ဦးမယ်လို့ပြောထားပေမယ့် သူနဲ့ အတူနေမှာပင်။နှုတ်ဆက်ပွဲကို ကျင်းပသည့်ညက အားလုံးအတော်ကဲကြသည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ဖို့အဆောင်ကို သွားခေါ်လိုက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းသို့ခေါ်လာကာ သုံးရက်လုံးလုံးလုပ်ကြသည်။စားလိုက် လုပ်လိုက်နဲ့။နည်းပေါင်းစုံ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လုပ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ပြန်သွားတော့ သူကားဂိတ်သို့လိုက်ပို့လိုက်သည်။နောက်နှစ်ရက်လောက်သူ အားပြန်မွေးရသည်။
နောက်ပိုင်းရက်များတွင် အေးမိစံရဲ့ ရည်းစားကလဲ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ရန်ကုန်သို့ရောက်လာသလို ပိုးပိုးရဲ့ ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားမှ ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် သူဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ရတော့။မြင်ငတ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ဒါကြောင့် သူလဲ သင်တန်းတက်လိုက် လေ့လာစရာတွေကို လေ့လာလိုက် အားရင်အိမ်ကိုပြန်လိုက်လုပ်နေရသည်။ညဖက်တွေမှာတော့ လိုင်းပေါ်မှာ ဆုံဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အလုပ်တွေများနေတာကြောင့် မအားပေ။ဒီလိုနဲ့တစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါမှာ အေးမိစံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။သောကြာနေ့အားရင်တွေ့ချင်သည်ဟု။သူလဲ စိတ်က တင်းနေတာကြာပြီမို့ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့သူကတော့ နာပြီဆိုပြီးကြုံးဝါးထားတာ။တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဂေါ်လီကိုလဲ ပြန်ထည့်ထားသည့်အချိန်နဲ့မှ အေးမိစံက ဖုန်းဆက်သည်။ဒါကြောင့် သူလဲ တွေ့ကြမယ်ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။သောကြာနေ့ကျ သူလဲ တိုက်ခန်းကိုပြန်ကာ ရေချိုးကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ခုနှစ်နာရီလောက်ကျ အေးမိစံက သူ့ကို လာကြိုဖို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ သွားကြိုလိုက်သည်။
ဖက်ဖူးရောင်အောက်ခံမှာ အစိမ်းရောင်အလုံးလေးတွေပါတဲ့ အပျော့သား ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို ဖျားလားချထားတဲ့ အေးမိစံရဲ့ပုံစံက ရွှင်လန်းတက်ကြွနေသည်။သူလဲ အေးမိစံကိုခေါ်လိုက်ပြီး ဘာစားပြီးပြီလဲ မေးတော့ မစားရသေးဘူးဆိုတာနဲ့ ညနေစာစားရန်သွားလိုက်ကြသည်။စားနေကြရင်းနဲ့ အေးမိစံဘဲက ဘယ်ချိန်ပြန်သွားတာလဲ မေးတော့ ပြန်တာသုံးရက်လောက်ရှိပြီလို့ပြောသည်။သူတို့စားကြသောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ ထွက်လာကြသည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ သူက
”ကို တစ်လ လုံးညည်းကို သတိရနေတာ။ညည်းကတော့ ဘဲနဲ့ဆိုတော့ သတိရမယ်မထင်ဘူး”
”ညီမလဲ ကိုပိုင့်ကို သတိရပါတယ်။မလွယ်လို့သာမတွေ့ရတာပါ”
”တစ်လလုံးတင်းနေတာ ကို အားရပါးရ ဖွင့်ချလိုက်မယ် ဟင်းဟင်း”
”အမလေး ကြောက်စရာကြီး။ရတယ်လေ စိန်လိုက်။ပြီးမှ အရှုံးပေးပါပြီမပြောနဲ့”
”ဒီတစခါတော့ ကို အေးမိစံရဲ့ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ချင်တယ်။မငြင်းနဲ့တော့။တစ်လလုံးပစ်ထားတဲ့အတွက် အပြစ်ပေးတာ”
”ဟင်း သူက လူတွေ့ရင် ဒါပဲ။ဘယ်သူမှ ထိတောင်မထိဘူးသေးတဲ့ဟာကို သူက။ဒါပဲနော်။အရမ်းကြီးမလုပ်နဲ့။တခုခုဖြစ်သွားရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းနဲ့”
”စိတ်ချ။မခံနိုင်အောင်မလုပ်ဘူး။ခံနိုင်အောင်ပဲ လုပ်မှာ”
သူတို့ဆေးဆိုင် တခုကို ဝင်ကာအားဆေးတွေနဲ့ လိုအပ်တဲ့ ဟာတွေပိုဝယ်လိုက်သည်။တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူအေးမိစံကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံကလဲ အားကျမခံ ပြန်နမ်းသည်။သူလဲ အေးမိစံဖင်လုံးလုံးလေးကိုပွတ်သပ်ညှစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့အကျႌကိုချွတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကို ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံက ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်ရာ မြွေဟောက်တကောင်းအလား သူ့လီးကြီးကငေါက်ကနဲပေါ်လာသည်။
”ဟင် ကိုပိုင့်ဟာကြီးက အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ”
”အဲ့ဒါဂေါ်လီတွေ အေးမိစံရဲ့ ဒီဂေါ်လီနဲ့ အေးမိစံရဲ့ ဘယ်သူမှမလုပ်ဖူးသေးတဲ့ဖင်ကို လုပ်မလို့”
”ကြောက်စရာကြီး ကိုပိုင်ရယ်။နာမှာကြောက်တယ်။”
”နောက်မှ ဂေါ်လီအရသာတွေ့ပြီး ကြိုက်သွားမယ်။ကဲ စုပ်ကွာ”
အေးမိစံလဲ သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ပုလွေကျွမ်းကျင်နေတာမို့ သူလဲ အေးမိစံခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးနေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူတက်တဲ့ပညာနဲ့ သူ့ကို ပညာပြနေသည်။သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ အေးမိစံပါးစပ်ထဲမှလီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကိုကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အကျႌနဲ့ ထမိန်စကပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အဖြူရောင်လေးနဲ့ ပင်တီ ခရမ်းရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။ပင်တီဂွဆုံက စိုပြီးကွက်နေတာမို့
သူလဲ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ကာ နို့တွေကိုချေလိုက်သည်။နို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိရင်းနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အသက်ရှူသံတွေမြန်လာပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည်။သူလဲအေးမိစံကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီးနို့တွေကို စို့လိုက်သည်။လက်တွေက တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်နေရင်းပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ပင်တီကို ကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။သူ အေးမိစံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ရာ ပါးစပ်မှ ရှီးခနဲ အသံထွက်လာပြီး သူ့ခေါင်းကို လာဖက်ပြီးဆံပင်တွေကို ပွတ်နေသည်။သူလဲ အစေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ချေလိုက်ရာ ဖင်က ကြွကြွတက်လာသည်။နို့တွေကို အားရအောင်စို့ပြီး နောက် အေးမိစံပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အေးမိစံလက်တွေနဲ့ချိတ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းထည့်လိုက်သည်။ခပ်သွက်သွက်သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်ရာ အရည်တွေက ရွှဲလာသည်။လက်နှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်း ထည့်လိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ ဝင်သွားသည်။
”အ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်း”
သူလဲ ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းအစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။အေးမိစံမှာ တကိုယ်လုံး ကော့ပျန်နေသည်။ပါးစပ်မှလဲ အသံမျိုးစုံညည်းနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်က ကော့တက်လာပြီး ပြန်မကျတော့ပေ။လက်တွေက နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း လက်သွင်းထုတ်လုပ်တာကို ဖင်က လိုက်ကော့ပေးနေသည်။ပါးစပ်မှ အသံတမျိုးလေး ထွက်လာပြီးဖင်ကြီးကလေထဲမှာကော့ပေးထားရင်းနဲ့ ကိုယ်လုံက ဆက်ခနဲတုန်တုနိသွားကာ မွေ့ရာပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။သူမတစ်ချီပြီးသွားပြီ။အဖုတ်ထဲမှ လက်ကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့ အရည်တွေက ထွက်လာကာ အဖုတ်ဝမှတဆင့် ဖင်ဝပေါ်သို့စီးကျသွားသည်။သူလဲ ဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းလိုက်ကာ ဖင်ဝကိုဖိကာ လက်ညှိုးကိုထည့်လိုက်သည်။လက်ညှိုးက ချောခနဲဝင်သွားသည်။သူလဲ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ အေးမိစံလဲ ကုတင်စွန်းမှာခြေထောက်တင်ပြီးကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ချေလိုက်ရင်း တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။
”အေးမိစံ ကို့လီးကိုမလွမ်းဘူးလား”
”အ့ လွမ်းတာပေါ့ကိုပိုင်ရယ်။ကိုပိုင့်လီးကိုသတိရနေတာ”
”ခု ဖင်ခံမှာလားဟင် ဖျန်း”
”ခံမယ်။ဖင်လဲခံမယ်။အဖုတ်ကိုလဲ လုပ်ပေးပ ကိုပိုင်ရယ် အဟင့်ဟင့်”
သူဖင်ကိုရိုက်နေရင်းနဲ့ အေးမိစံကိုစိတ်ကြွလာအောင်ဆွပေးရင်း တစ်တစ်ခွခွပြောနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံတို့က ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောရတာကို သဘောကျသည်။သူလဲ ဖက်တွေကိုရိုက်ရင်းနဲ့ အေးမိစံကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့နောက်ပြန်ဖြဲလိုက်ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲပေါ်လာသည်။သူလဲ စအိုဝကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖင်ဝကိုထောက်လိုက်ပြီး ဖိထည့်လိုက်သည်။ဝင်ထွက်နေကျမို့ ဖင်ဝကိုဖွင့်ပေးထားသည်။လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ အသွင်းအထုတ်ကိုခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လက်နှစ်ချောင်းပူးကနေ သုံးချောင်းစုကာ ထည့်လိုက်တော့ နာတယ်ဆိုတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်လာတဲ့ ဂျယ်ကိုထုတ်ကာဖင်ဝကိုရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်ပြီးကွန်ဒုံးတစ်ခုဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းစုကာစွပ်လိုက်ပြီး ဂျယ်လ်သုတ်ကာဖိထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ တဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားသည်။အေးမိစံလဲ ဖင်ဝက နာကျင်နေရာမှတဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသည်။သူကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပေးနေရာမှ ကောင်းလာသည်ကိုသိတာမို့ ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ဖင်ဝကကောင်းလာပြီးအဖုတ်ကလဲ အရည်တွေထွက်လာရပြန်သည်။
”ကိုပိုင် လုပ်ပေးတော့ကွာ။ဒီမှာမနေနိုင်တော့ဘူး။ယားနေပြီဟင့်”
”ဘယ်ကိုလုပ်ပေးရမှာလဲခု”
”အရှေ့ကို အရင်လုပ်ပေးကွာ ပြီးမှ ကိုပိုင်သဘောနောက်ကို ကြိုက်သလိုလုပ်နော်”
သူလဲ ခဏဆက်ပြီးကလိနေလိုက်သေးသည်။အေးမိစံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးပေါ်ကို ထိုင်ကာအပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အပေါ်ကနေ သူလီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ဂေါ်လီတွေက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ နာကျင်ခံကောင်းကြီး။တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိ လီးကဝင်သွားသည်။သူမအပေါ်ကနေ အသာလေးညှောင့်နေတော့သူလဲ အေးမိစံနို့တွေကိုစို့ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စမ်းကာ ကြွလိုက်ထိုင်လိုက်လုပ်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာတာမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ဆောင့်နေသည်။သူလဲ အောက်ကနေကော့ကာပေးပြီး နို့တွေကိုစို့ပေးနေသည်။အေးမိစံရဲ့ စုပ်သပ်သံ အသားချင်းရိုက်သံ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းအသံ ညည်းသံတွေက စည်းချက်နဲ့အညီထွက်ပေါ်နေသည်။အေးမိစံအခြေအနေကို ကြည့်ပြီးသူလဲ အေးမိစံဆောင့်နေရာမှ အသာရပ်ခိုင်းလိုက်တော့ မကျေမနပ်ဖြစ်သွားသည်။သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်တော့သည်။သူ့ရဲ့ဂေါ်လီပါတဲ့လီးကြောင့်ရော ဆွပေးမှုတွေကြောင့်ရော အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ အဆက်မပြတ်ကို ညည်းနေရင်း ပြီးသွားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြီးသွားသည်ထင်သည်။အသံမျိုးစုံနဲ့အော်ပြီး မွေ့ရာခင်းကို ထုလိုက်ချေလိုက်ဖြစ်နေသည်။တော်တော်လေးကြာမှငြိမ်သွားကာ အသက်ကို လုရှူနေသည်။သူလဲ အသာမှိန်းကာနေလိုက်သည်။အေးမိစံအမောပြေသွားမှ အေးမိစံကို
”ကို ဖင်လိုးတော့မယ်ကွာ။ဖင်ချချင်နေုပီ”
”ညီမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ကိုပိုင်။အရမ်းကြီးမလုပ်နဲ့နော်။ကြောက်တယ်”
သူလဲ အေးမိစံကိုပက်လက်လှန်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက ဖင်ဝသို့စီးလာသည်။သူလဲ ဂျယ်လ်ကိုယူကာ ခပ်ရွှဲရွှဲစအိုကို သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ကိုဖြဲပေးခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ခြေထောက်ကိုမြှောက်ကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်သည်။သူလဲဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာထောက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဒစ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းတေ့သွင်းလိုက်တော့ ”အားကျွတ်ကျွတ်။ဖြည်းဖြည်းကိုပိုင်။ နာတယ်”သူဒစ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်သည်။လီးထိပ်ကြီးက ဖင်ဝမှတဆင့်အထဲကို ကျွံ့ဝင်သွားကာ ဒစ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားသည်အထိ သူထည့်လိုက်သည်။အေးမိစံ မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံမဲ့နေပေမယ့် မလိုလားဟန်တော့မပြ။သူမလဲ ဖင်ကိုစမ်းချင်နေသည့်ပုံ။သူလဲ ဒစ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားတော့ ဆက်မသွင်းသေးပဲ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။
”ဟ အ အ ကိုပိုင် ရှီး နည်းနည်းထည့်ကြည့်လေ”
သူလဲ ထပ်ပြီးဖိထည့်လိုက်သည်။ဂေါ်လီတစ်လုံးက ဖင်ဝကြွက်သားကိုဖြတ်ကာထစ်ခနဲ အတွင်းသို့ဝင်သွားရာ ဖင်ဝက လန့်ပြီး တင်းကနဲ ညှစ်လိုက်သဘ်။သူလဲ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်ပြန်တော့ ပြန်ပြီးပွင့်လာပြန်သည်။သူအဲ့တိုင်းလေးပဲသွင်းလိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာတာမို့ နောက်ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။သူလဲ အေးမိစံဖင်ထဲကို ချော့ချော့ပြီးစိတ်ရှည်လက်ရှည် ထည့်လိုက်ရာ ဂေါ်လီထည့်ထားတဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ပေါက်ထဲသို့ဝင်သွားကာ သူ့ရဲ့ ဆီးခုံနဲ့ အေးမိစံတင်ပါးထိကပ်သွားသည်ယအေးမိစံပါးစပ်မှလဲ နာနာကျင်ကျင် နဲ့ ညည်းညူသံကိုရမက်ထန်စွာကြားနေရသည်။
”အာ့ ဟင်းဟင်း နာတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။အဟင့်ဟင့် ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”သူလဲ ကပ်ပြီးညှောင့်နေလိုက်ရင်း နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်ပြီး အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာလာတော့ နာကျင်သည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာပုံရသည်။စအိုကြွက်သားတွေက ညှစ်လိုက် ပွင့်လိုက်ဖြစ်လာတာမို့ သူလဲ ဖြည်ူဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ပြီးတစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ ဖြည်းညှင်းစွာထည့်လိုက်သည်။လီးကြီးတာကတကြောင်း ဂေါ်လီပါထည့်ထားတာမို့ လီးတိုးဝင်သွားတိုင်းစအိုဝက အတွင်းထဲ လိပ်ပါသွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ပြန်ကပ်ပါလာသည်။အေးမိစံတကိုယ်လုံးလဲချွေးတွေနဲ့။သူလဲ စိတ်ရှည်စွာ လုပ်ပေးနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အေးမိစံလဲ ဖင်ခံရတဲ့အရသာကို သိလာသည်ထင်သည်။နာကျင်နေရာမှ ကောင်းလာသည်ထင်သည်။သူ့ကို နည်းနည်းဆောင့်ခိုင်းလိုက်တာမို့ သူလဲ ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းခံနိုင်လာသည်မို့ အေးမိစံရဲ့ ညည်းသံက နာကျင်သည့်အသံမှ တဏှာသံဖြစ်လာသည်။သူလဲ ခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်လိုက်တော့လဲ ငြင်းဆန်သံထွက်မလာ။
”အေးမိစံ ဖင်ကနာသေးလား”
”မနာတော့ဘူးကိုပိုင် ရတယ်”
”ကောင်းလား ဖင်ခံရတာကြိုက်လာပြီလား”
”ကောင်းတယ် ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်တယ် ဆောင့် ဆောင့် ညီမကို မညှာနဲ့တော့ ရှီး အာ့ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ အင့်, ဟင့် ဟင့်”
သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။အဖုတိကလဲ အရည်တွေက စိန့်ထွက်လာသည်။သူလဲ ညှာမနေတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။အေးမိစံကလဲ ကောင်းနေသည်မို့ သူ့ခါးကို ဖက်ကာ ဖိဖိချပေးနေသည်။သူလဲ နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်နေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျဉ်းကြပ်လွန်းတဲ့ အေးမိစံရဲ့ အပျိုစင်ဖင်ပေါက်ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးက ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာသလို အေးမိစံကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ သူလဲ နို့တွေကို အတင်းညှစ်ကာ အားရပါးကဆောင့်လိုက်သည်။ဖင်ကလဲ တအားညှစ်လာသည်။သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက မထိန်းနိုင်တော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။အေးမိစံလဲ
”အား ကိုပိုင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟာ့ ကျွတ် ကျွတ် အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ဟင့် ဟင့် အိုး ရှီး”
သူလဲအတော့်ကို ဟိုက်သွားသည်။အဖုတ်ကို လိုးရတာနဲ့ ဖင်ကိုလိုးရတာ မတူ။ဖင်ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက်ရတာမို့လားမသိ။အားပိုကုန်သည်။သူလဲ အေးမိစံအပေါ်မှာမှောက်ရက် ထပ်ရက်သားအမောဖြေနေလိုက်သည်။စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်နေသေးသည်။သူလဲအေးမိစံကိုနမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ နမ်းနေသည်။နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာ နားနေပြီး သူလဲ ဖင်ထဲမှ လီးကိုထုတ်ကာ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ကာ သန့်ရှင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ထမိန်တထည်ထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်ပြီးအိမ်သာသို့သွားကာ အပေါ့သွားကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ပြန်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာလှဲနေလိုက်သည်။တအောင့်နေ အေးမိစံပြန်ဝင်လာပြိး ညဝတ်အကျႌဘောင်းဘီ အဝါကို ထုတ်ဝတ်ပြီး သူ့နားတွင်လာလှဲကာ ”ဖင်က နာပြီးစပ်နေတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ရေထိရင် အရမ်းစပ်တာပဲ။ဟင့် သူ့ဟာအကြီးကြီးပါဆိုမှ ဂေါ်လီကထည့်ထားသေး။သူများဟာလေးကိုအရမ်းလုပ်တယ်”
”ခုနကသူပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီးဆောင့်ခိုင်းပြီးတော့”
”သိဘူးသွား။ခုတော့စပ်တယ်။ပြန်လျှော်ပေး”သူလဲ အေးမိစံကိုဖက်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ကာနမ်းလိုက်သည်။အတန်ကြာနမ်းပြီးမှ နှစ်ယောက်သားပင်ပန်းသွားတာမို့ အနားယူလိုက်ရာမှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားကြသည်။နိုးတော့ ကိုးနာရီ ကျော်နေပြီ။နိုးလာကြတော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာတာနဲ့ရေခဲသေတ္တာထဲကရှိတာလေးတွေထုတ်ကာ လုပ်စားကြသည်။အေးမိစံကသူ့အတွက် ကြက်ဥမကြက်တကြက်ပြုတ်ပေးသည်။ကြက်ဥမွှေကြော်ကြော်ပေးသည်။သူလဲ ဘီယာတစ်လုံးဖောက်ကာ သောက်လိုက်ပြီး အေးမိစံကတော့ အအေးသောက်ကာဘေးကနေ အမြည်းစားသည်။သူတိုက်တာနဲ့ ဘီယာနည်းနည်းသောက်သည်။ဘီယာသောက်ပြီး ပန်ကန်ဆေးကာ အခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ သူလဲ အေးမိစံကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက်တစ်ချီလုပ်ဖို့် ဆိုင်းပြင်းလိုက်သည်။
”ကိုပိုင် ဒီတခါတော့ နောက်ကိုမလုပ်သေးနဲ့ဦးနော်။နာနေသေးတယ်”
သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ညဝတ်အကျႌတွေကိုချွတ်ကာနို့တွေကိုနမ်းလိုက် အစေ့ကိုကလိလိုက် အဖုတ်ကိုဆွလိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ စိတ်တွေကြွလာကာ သူ့လီးကို အားကျမခံ ပြန်စုပ်ပေးသည်။အတော်ကြာကလိပြီးတာနဲ့ သူလဲ အေးမိစံကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပါခုံးပေါ်ထမ်းကာ စကတည်းက တရစပ်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။သူ့ရဲ့အားပါလှတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ အသက်ရှူပင် မှားလောက်သည်။တချက်မှ မနားပဲဆောင့်နိုင်ဖို့က တော်ရုံသက်လုံကောင်းရုံနဲ့မရ။သူကတော့ ဆက်တိုက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ဂေါ်လီတွေက ပွတ်တိုက်နေသာမို့ ခဏနဲ့ ပြီးချင်လာသည်။အောက်ကနေ မနားတမ်းကို အော်ဟစ်ညည်းနေသည်။ဆောင့်ချက်ပေါင်းးငါးဆယ်ကျော်လာတော့ အေးမိစံ ခပ်ကြမ်ကြမ်းပင် ပြီးသွားရသည်။
”အား ကိုပိုင် ပြီးပြီ။ပြီးသွားပြီ။အားရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ကောင်းလိုက်တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”
အေးမိစံတချီပြီးသွားပေမယ့် သူကမပြီးသေးတာမို့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။အေးမိစံကလဲ မငြင်းပေ။သူ့စိတ်ကြိုက် ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူလဲ အဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ကာလိုးလိုက်ပြန်သည်။
”အား ဟာဟာ အင့် အင့် ”
”ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဗြိ ဗြိ ဖုတ်ဖုတ် ဖုတ်”
သူလဲ အရှိန်ကောင်းနေတာမို့ ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်။အချက်ပေါက်းတစ်ရာကျော်လာတော့ သူ ပြီးချင်လာပြီ။အေးမိစံလဲ နောက်တခါပြီးဖို့နီးလာတာမို့ သူလဲ အစေ့ကို ကုန်းကာကလိရင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အေးမိစံဖင်ကိုနောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်ပေးကာ
”ကိုပိုင်ဆောင့်ပါ မညှာနဲ့ အားရပါးရလိုးပေးပါ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်”သူလဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ တရစပ်ဆောင့်လိုက်သည်။အချက်သုံးဆယ်ကျော်တော့ သူ့လီးတစ်ခုလုံးတင်းခနဲ ဖြစ်သွားကာ သုတ်ရည်တွေကတရဟောထွက်သွားသလို အေးမိစံလဲ တအစ်အစ်နဲ့ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေတော့သည်။သူလဲ ဖင်ကိုကိုင်ကာကပ်တိုးလေးညှောင့်ပေးရင်းအမောဖြေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ကာ ကုပ်သားကိုနမ်းလိုက်ရင်း
”အေးမိစံ ကိုနဲ့ လိုးရတာဘယ်လိုလဲ ”
”အရမ်းကောင်းတာပဲကိုပိုင်ရယ် ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကိုမသိဘူး”
”ဘယ်က ခံလို့ကောင်းတာလဲ”
”အဖုတ်ထဲကရော ကောင်းတယ် ဖင်ထဲကလဲ ကောင်းတယ်”သူလဲ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေက ထွက်ကျလာသည်။သူလဲ အေးမိံစံကို ခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့သွားလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအဝတ်မပါကြ။တယောက်နဲ့တယောက်ကြည့်ပြီးရီလိုက်ကြကာ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြရင်း စနေကြသည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ကာ စကားပြောနေကြသည်။
အေးမိစံက သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းကိုပြောပြသည်။သူ့ဘဲနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာတွဲလာပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် သူမအကြိုက်ကို ခုထိမသိ။သိအောင်လဲ မကြိုးစားဘူးလို့မကျေမနပ်ပြောသည်။သူလဲ အဲ့လိုမတွေးသင့်ကြောင်း အဲ့လိုတွေးရင် အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါနောက်ပိုင်းမှာ လင်သားအပေါ်မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ဖောက်ပြန်နိုင်ကြောင်းပြောတော့ ဖောက်ပြန်ရင်လဲ ကိုပိုင်နဲ့ပဲဖောက်ပြန်မှာ လို့ စသလိုလိုနဲ့ပြောသည်။သူ့ရည်းစားက များသောအားဖြင့် သူမရဲ့ဆန္ဒကိုမသိ။အရင်ပြီးသွားတက်သည်လို့ပြောသည်။သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ တခါတခါကိုယ့်ရည်းစားနဲ့အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောကြတော့ ဆုပြည့်က သူ့ရည်းစားအကြောင်းပြောကတည်းက စိတ်ဝင်စားမိတာလို့ပြောသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောကြရင်း စိတ်ပန်ပါလာတာမို့ နောက်တစ်ကြိမ်လုပ်ကြဖို့ ပြင်ကြပြန်သည်။သူက
”အေးမိစံ ဒီတစ်ခါ ကို ဖင်ကိုလုပ်ချင်သေးတယ် အားမရသေးဘူးကွာ”
”ကိုပိုင်ကလဲ ဒီမှာ နာနေသေးလို့ပါဆိုမှကွာ။ဇွတ်ပဲ ဟင်း မပြောချင်ဘူး။မနက် အီးပါလို့မရရင် ကိုပိုင်ကြောင့်ပဲ ဟင့်”
ပြောနေပေမယ့် သူမလဲ စိတ်ပါလာသည့်ပုံ။ခုနက စကားပြောကြရင်းနဲ့ ဖင်ချတဲ့အကြောင်းတွေမေးရင်းနဲ့ သူလဲ တစ်တစ်ခွခွပြောတာကြောင့် စိတ်ပြန်ပါလာသည့်ပုံ။သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး စအိုဝပေါ်ကို ဂျယ်လ်တွေရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်ပြီး လက်နဲ့အသာထည့်ပြီးကလိလိုက်သည်။ပါးစပ်ကလဲ ပြောနေရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း၊နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းဝင်အောင် ထည့်ရင်းကလိနေသည်။တံတွေးထွေးချလိုက်ကလိလိုက် ဂျယ်လ်သုတ်လိုက်ထည့်လိုက်နဲ့ လက်သုံးချောာင်းဝင်ကာ ကလိလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ဖင်ခံဖူးသွားသည်မို့ ဖင်ခံရတဲ့အတွေ့အကြုံရနေပြီ။ဖင်ရဲ့အရသာကိုကောင်းစွာခံစားတက်သွားပြီမို့ အောက်ကနေ ဇိမ်ခံနေသည်။အစကနာကျင်သလောက် နောက်ပိုင်းမှာ နာကျင်ကောင်းမွန်ခြင်းကိုခံစားရသည်ကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။သူလဲ ကလိနေရင်းရပ်ကာ အေးမိစံကို လီးကိုစုပ်ခိုင်းရာ အေးမိစံလဲ သူ့လီးကိုအားရပါးရလွေပေးလေသည်။သူလဲ တလှည့်အရသာကို ခံစားလိုက်သည်။တော်တော်ကြာတော့ အးမိစံကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်ကိုဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွကာ လီးကို ဖင်ဝတွင်တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေကရွှဲနေတာရော ကလိထားတာရော အကျင့်ရှိသွားတာကြောင့်ပါ ခုနကလောက် အခက်အခဲမရှိတော့။သူလဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ထည့်လိုက်သည်။လီးကတဆုံးထိဝင်သွားတော့ တစ်ဝက်လောက်ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။တစ်ဝက်လောက်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက် လိုးပေးနေရင်းနဲ့ အေးမိစံလဲ ကောင်းလာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းတော့သည်။
”ကိုပိုင် ကောင်းလာပြီ ဆောင့်တော့ အားမနာနဲ့တော့ ခံနိုင်ပြီ။ဆောင့်ဆောင့် အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့”
”ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်”
သူလဲ ဒူးအားကိုအသုံးပြုကာ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။ဖင်က ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သွားတာမို့ ခဏ ရပ်လိုက်ကာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့
”အာ ကိုပိုင် ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကို”
”ညောင်းလာလို့ နေရာပြောင်းမလို့”
ပြောရင်း သူလဲ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းကာ အေးမိစံကိုကုတင်အစပ်နားဆွဲလိုက်ပြီး ဖင်ကိုလက်နဲ့ရိုက်လိုက်ပြီးဖြဲခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုဖြဲပေးလိုက်တော့ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဖိထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။အေးမိစံလက်ကို ဖယ်ကာ တင်းပါးတွေကို ညှစ်ကာဆောင့်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ကောင်းနေပြီ။လက်တွေက အစေ့ကိုချေရင်း နို့ကိုကိုင်နေသည်။သူမပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲ စိတ်ကိုလျော့ကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ အေးမိစံရဲ့နှုတ်က အားအူးဆိုပြီးအသံနဲ့အတူ စအိုတစ်ခုလုံးက ညှစ်လိုက်သလို သူလဲအါးနဲ့ဆောင့်ချရင်း သုတ်ရည်တွေက ပန်းထွက်သွားရသည်။နှစ်ယောက်သားအတော်ကို မောဟိုက်သွားသည်။သန့်ရှင်းလုပ်ပြီး သူလဲ အားဆေးသောက်လိုက်သလို အေးမိစံကိုလဲ အားဆေးသောက်ခိုင်းလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ပဲ စောင်ကိုခြုံကာဖက်ပြီးအိပ်လိုက်ကြသည်။မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြသည်။လန်းလန်းဆန်းဆန်းနိုးလာပြီးသူ့လီးကထနေတာမို့ အေးမိစံက ထကိုထတယ်ပြောသည်။သူလဲ အေးမိစံကို ပုလွေပေးခိုင်းရာ စိတ်ပါလက်ပါလွေပေးသည်။သူလဲ ပြီးချင်လာတော့ အေးမိစံကိုဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ဆက်လွေနေတာကြောင့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်သည်။ပြီးတော့ မျက်နှာသစ် အဝတ်လဲကာ မနက်စာထွက်စားလိုက်ကြသည်။စားစရာသောက်စရာတွေကို ဝယ်လာကြပြီး အခန်းပြန်ရောက်တော့ ချက်ပြုတ်ကြသည်။သူလဲ အေးမိစံချက်ပြုတ်နေတုန်း လုပ်စရာ ကိစ္စတွေကို လုပ်နေလိုက်သည်။ထမင်းမစားခင် ဆွဲ ကြပြန်သည်။ခုမှ ညားကာစလင်မယားတွေလိုပင်။နေ့လေးညငါးထမင်းစားပြီးတစ်ဖြစ်နေသည်။စနေတနင်္ဂနွေနှစ်ရက်လုံးအပီအပြင်ကိုလုပ်ကြသည်။သူ အေးမိစံရဲ့တကိုယ်လုံးကို မထိဘူး မလုပ်ဖူးတဲ့နေရာမရှိသလောက်ပင်။နို့နှစ်လုံးကြားလီးညှပ်ပြီးလဲ လုပ်သည်။ချိုင်းကြားထဲလဲလုပ်သည်။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကတော့ ပြောမနေတော့နဲ့။အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုကောင်းကောင်းခံတက်သွားသည်မို့ ဖင်ခံရတာကို အတော်ကိုကြိုက်နေသည်။နောက်ပိုင်း ဖင်ချမယ့်သူမရှိရင်ဒုက္ခပဲ ကိုပိုင်လာချပေးရမယ်လို့ပြောသည်။သူမ ယောက်ကျားရသွားရင်တော့ သူလုပ်ဖြစ်ချင်မှ လုပ်ဖြစ်တော့မည်။ တနင်္ဂနွေညလဲ သူမ မပြန်ပေ။သူနဲ့ တညလုံးလိုလို လုပ်ကြသည်။မနက်ကျမှ ခုနှစ်နာရီလောက်ထကာ ရေချိုးပြီး သူမအဆောင်သို့လိုက်ပို့လိုက်သည်။ အေးမိစံရုံးကိုရောက်တော့ သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။အိပ်ချင်ပြီးခုမှနုံးနေတယ်တဲ့။သူလဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက ဆက်ရန်ရှိနေသည်ဆိုတာသူသိသည်။သူလဲ အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်တော့ ရှောင်ရမည်။
သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာလေ့လာရပြန်သည်။စာမေးပွဲကနောက်လဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ထပ်ဖြေရမည်။အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။လူတွေ့အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ်မာစတာဘွဲ့တက်ရမည်။သူမရရအောင်ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင်ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာသူ့အကျင့်ပင်။
အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီးနောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာညနေကားနဲ့ ရန်ကုန်လာခဲ့မည်။သူ့ကိုလာကြိုပေးပါဟု။သူအကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ။မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ။လာရင်သိမယ်လို့စိတ်ထဲမှာကြိမ်းထားလိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညနေက ပြန်သွားသည်။သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့အကြောင်းပြောသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့အမှန်ပင်။သူမကို ဖြူစင်စွာချစ်ချင်သည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ယဉ်မိတာအမှန်။တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ။ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကိုမလိုလား။သူတကယ်ချစ်မိနေပြီလားမသိ။သူမတွေးချင်။မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလားမသိ။သူမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီးခဏတွေ့လို့ရမလားမေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာတွေ့ကြသည်။သူလဲ ရင်ထဲမှာရှိတာတွေကိုအကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီလို့ပြောသည်။သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာsexကိစ္စကြောင့်တော့မဟုတ်တာအမှန်ပင်။
”တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ဘာကိုမှမတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”
”ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”
”ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူကင်းသွားတဲ့တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”
”စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမဲ့ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”
သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။သူ့ကိုပြောသည်။သူမနဲ့အကြောင်းကိုသူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ပြောသည်။သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုးတဲ့။မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။တကယ်လို့ သူတို့ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။သူတို့အတော်ကြာအောင်စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လားမငိ။နှစ်ယောက်သားပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့်အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။
သောကြာနေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦးဆိုပြီး။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ရောက်တော့မည်တဲ့။သူလဲ အကျႌကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်းသော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။သူကားနားကိုသွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကားနောက်ခန်းဖွက့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီးခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကိုပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။
”ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာအိပ်ချင်ပြီ။အိပ်တော့မယ်”မူနေသည်။သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာနမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့
”ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”
”ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့အဲ့ဒါတွေတပ်ထားတာ”
”အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”
ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကိုချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အကျႋကိုချွတ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အကျႌထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါချွတ်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေကိုညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်းကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။သူကလိနေရင်းနဲ့
”အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီးတော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို
”ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”
”ဖြေးဖြေးနော်ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”
နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယိ့ သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှမထိ။ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှသိမည်ပင်။သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကိုကော့ပေးထားလိုက်သည်။ကိုပိုင်က ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာစွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကိုသုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။လီးကြီးကဖင်ဝကိုခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လားမသိ ထင်သလောက်မနာ။သူခံနိုင်သည်။ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကိုချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိူဖုထစ်ထစ်ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။သူမအသည်းခိုက်သွားရသည်။နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲစအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။သူမရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လားမသိ။နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။အဲ့အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလိုအဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း
”အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ်ကိုပိုင်ရယ်။အရမ်းကြိုက်တယ်။အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”ကိုပိုင့်လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကိုတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့်တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီးကောင်းလာသည်။သူမလဲအားမလိုအားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကိုဟော့စေသည်။အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။သူမကြိုက်သည်။ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။
”အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ဆိုးတယ်ကွာ”
”ကိုယ်ညောင်းလို့။နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”
သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ကိုပိုင်က သူမဖင်ကိုဖြဲကာလီးကိုထည့်လိုက်သည်။သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ဟော့နေသည်။ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်းအရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီးသွားသည်။ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။နှုံးချိသွားရသည်။အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကိုဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။ဒါပေမယ့်သဘောကျမိသည်။သူမ ထမိန်ကိုရင်လျားပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသည်။သူမလဲ ကိုပိုင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းကိုပိုင်းကိုအသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကရေချိုးပြီးတော့ သူလဲမျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။နှစ်ယောက်သားမနက်စာကိုစားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန်စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။အရည်တွေရွှဲနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေနေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီးနှိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေသည်။အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကိုလက်နဲ့အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။အဖုတ်အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။သူမပြီးတော့မည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း
”အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကိုအရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။အရမ်းကောင်းတယ်”ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။အတော်လေးကြာတော့မှ
”ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူးမလား။လုပ်လေ။ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”
နှင်းမြတ်မွန်နဲ့လုပ်ရတာတခုတော့ကောင်းသည်။ပွင့်လင်းသည်။အပေးအယူမျှသည်လို့ပြောရမည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggyနေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။
”ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ”
”ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”အသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကိုဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကိုလွေပေးလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ဘဝမှာဒီလိုသာယာနိုင်ပါ့မလား။နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက်မေးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။သူနဲ့ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကိုမသိသေးဘူးထင်သည်။သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကိုလုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟုပြောသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ပြောသည်။ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကိုအရမ်းကို စွဲနေသည်။အားရင်းအားသလိုတွေ့ချင်မိတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ပြောသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။ညနေကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းပင်။သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။အိုကေရဲ့လားလို့မေးသည်။သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့မေးရာ မတိုပါဘူး။သူတို့ကိုနားလည်လို့ဟုပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။
နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ဘယ်တော့ယူမလဲမေးတော့ သူကရီနေသည်။အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟုပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ဆွဲတာမသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီးအဖြေတော့မပေးပေ။သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။
အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ပြန်လာသည်။သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ပြောသည်။ဒါလဲကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရနိကုန်မှာအေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ပိုးပိုးနဲ့တော့အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့မတွေ့ဖြစ်။သူအရမ်းလဲတွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။
ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက်ရောက်လာသည်။ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကိုပါဝင်မယ်လို့သူ မျှော်လင့်မိသည်။သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိသူပါသည်။လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာနှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ပြောသည်။သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ်လို့စသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော် သူလဲတွေ့ချင်တာပဲလို့်ပြောသည်။ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ပိုးပိုးက ပြောတော့အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို့တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကိုခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး။
”ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးကမရဘူး။ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်”
”ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”နှစ်ယောက်သားစကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီး အဆောင်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အဆောင်ရောက်တော့ သူပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ပြောတော့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။သူလဲဖုန်းပြောပြီးအနားယူလိုက်သည်။
စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက်အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။
ဒီလိုနဲ့တရက်မှာလူကြီးက သူ့ကိုလာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ
”ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ်ဟေ့။ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲပါတာတဲ့။ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ထင်တယ်”
သူလဲဝမ်းသာသွားသည်။ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။အားလုံးကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကိုဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါးရှိပြီတဲ့။သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။အကျႋပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာကုတ်အနက်အသေးလေးထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတိုပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတိအကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်လာရင်းလမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေငည်။အပြစ်ကင်းစင်တဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြနိသည်။သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ပြောတာမို့နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်းတဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။
”အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
”သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ပြောထားတယ်။ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”
”ကောင်းရောကွာ”
”ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင်ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”
”အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့်အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”
”သွားလူလည်ကြီး”နှစ်ယောက်သားကြည်နူးစွာရီလိုက်ကြသည်။ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။သဝန်တိုမိနေသည်။ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။လှတဲ့သူကကြည့်ခံရမှာပဲ။ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟုပြောပြီးစသည်။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီးအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အကျႌလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိနိးသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည်ထင်သည်။တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။
”ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”
ပိုးပိုးရဲ့အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာကျန်တော့သည်။ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ကလိလိုက်တော့
”အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”
Comments
Post a Comment