တဒဂၤေပ်ာ္ရႊင္ရာ အပိုင္း....၁

”ဟယ္ ကိုပိုင္စိုးမဟုတ္လား”
”ဟုတ္ပါ့ဗ်ား။ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါလား။မေတြ႔တာၾကာလို႔ ပိန္သြားတာလား ဝိတ္ခ်ထားတာလား ဟမ္”
”ႏွစ္ခုစလံုးပဲ။ၾကည့္စမ္း မေတြ႔တာေတာင္ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ဒီသင္တန္းမွာ ဟိုေန႔ကေတြ႔လိုက္လို႔ ကိုပိုင္နဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတာ။ႏႈတ္ဆက္မယ္လုပ္ေတာ့ မေတြ႔ေတာ့ဘူး။မိန္းမရၿပီလား။ကေလးေကာရၿပီလား”
”အမေလးဗ်ာ။ႏွင္းျမတ္မြန္ရယ္ ေမးလိုက္တာလဲ ေရေလးဘာေလးေသာက္ပါဦး။ဘယ္ကစေျဖရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။”
”ခိခိအကုန္လံုးေျဖ။တကတည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္႐ွိၿပီလဲ။ညီမတို႔ကိုေတာ့ အရင္လိုခင္လို႔ရပါတယ္။အဆက္ျဖတ္ထားၿပီး မခင္ခ်င္ေတာ့တာလား”
”မဟုတ္ပါဘူးေအ။ဒီလိုပါပဲ။ညည္းအားတယ္မဟုတ္လား။တခုခုေသာက္ရင္းေျပာၾကတာေပါ့”
”အင္း အားပါတယ္။သြားမယ္ေလ”
အေအးဆိုင္တခုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။စံုေိတာပင္။ျပန္ခါနီးက ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ facebookအေကာင့္ကိုေတာင္းကာ သူ႔ကိုအပ္လိုက္ၿပီး သူမဖုန္းနံပါတ္လဲေပးသည္။
သူလဲ တိုက္ခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားကာ ေရခ်ိဳးၿပီးအဝတ္လဲကာ ညေနစာစားဖို႔ျပင္ေနတုန္း ဖုန္းလာသျဖင့္ ကိုင္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။စကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီးေနာက္ သူ အေတြးေတြက အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသည္။လြန္ခဲ့တဲ့႐ွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကိုးႏွစ္ေလာက္က သူ ဘူမိေဗဒနဲ႔ဘြဲ႔ရၿပီး အစိုးရဌာနတစ္ခုတြင္ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနရင္း ရန္ကုန္သို႔ ဘူမိဆိုင္ရာ သင္တန္းကို ေျခာက္လေလာက္လာတက္ရင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သည့္ကိစၥေတြပင္။သူက ဧရာဝတီတိုင္း ဖ်ာပံုနယ္ဖက္ကဇာတိပင္။မိဘေတြကေတာ့ လယ္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားပင္။လယ္သမားမ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ၿပီး လယ္ဧကမ်ားစြာပိုင္ေပမယ့္ သူကေတာ့ လယ္လုပ္ဖို႔စိတ္မဝင္စား။အိမ္မွာလဲ သူကသားအငယ္ဆံုး။စာလဲေတာ္တာမို႔ ဘာမွမခိုင္း။သူကလဲ စိတ္မဝင္စားမို႔ကြက္တိပင္။အကိုနဲ႔ အမကေတာ့ စာကိုသိပ္စိတ္မဝင္စားေပ။မိဘေတြကိုကူလုပ္ၿပီး သူကေတာ့ ေက်ာင္းတက္သည္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ဘူမိေဗဒဘာသာကို ယူခဲ့ေပမယ့္ဘာမွန္းသူမသိ။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ဝင္စားလာၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တာမို႔ မာစတာတန္းၿပီးေအာင္တက္ခဲ့သည္။ေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလတေလ်ွာက္မွာ မိဘကလဲ ေျပလည္သူမို႔ မပူမပင္ေနရၿပီး ႐ုပ္ရည္က ၾကည့္ေကာင္းၿပီးအရပ္အေမာင္းကလဲ ေကာင္းတာမို႔ မိန္းကေလးေတြႀကိဳက္သည့္ ေယာက္က်ားေလးစာရင္းထဲမွာ ထိပ္ဆံုးကမပါေတာင္မွ အလယ္အလတ္ေတာ့႐ွိသည္။လူငယ္သဘာဝမို႔ ရည္းစားထည္လဲထားေပမယ့္ စာကိုေတာ့ႀကိဳးစားသည္။မာစတာၿပီးေတာ့ သူလဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ ဌာနဆိုင္ရာအလုပ္ေခၚေတာ့ဝင္ေလ်ွာက္လိုက္ရာ ရၿပီးေနျပည္ေတာ္သို႔ သူေျပာင္းရသည္။အလုပ္ရကာစေတာ့ ဒုဦးစီးမႈးဘဝနဲ႔ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ သြားလာကာ ဆရာသမားသဘာရင့္ဝါရင့္ေတြနဲ႔ လိုက္ရင္းပညာသင္ပညာယူခဲ့ရသည္။အလုပ္ဝင္ၿပီးႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သင္တန္းတက္ရန္ ရန္ကုန္သို႔လာရသည္။သင္တန္းတက္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းပါ ေရာတက္ရင္း ဆုျပည့္ဆိုသည့္ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ကာ ႀကိဳက္သြားသည္။ဆုျပည့္က သူ႔ထက္ခုႏွစ္နွစ္ေလာက္ငယ္မည္။စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တက္ေနသည္။သူလဲ ဆုျပည့္နဲ႔ေတြ႔မွ အရမ္းခ်စ္သြားမိသည္။ဆုျပည့္က မလွေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။သူတြဲခဲ့ ၿငိခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္မေလးေတြကို ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလဲမလွ။ပုပုေသးေသးပင္။အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို ကေလးလိုပင္။ေတြ႔တာဘယ္ေလာက္မွမၾကာေပမယ့္ သူတို႔နွစ္ေယာက္အရမ္းခ်စ္မိၾကသည္။သူသင္တန္းၿပီးလို႔ ျပန္လာသည္အထိ နွစ္ေယာက္သား ဖက္တာနမ္းတာေလာက္ပဲ႐ွိခဲ့သည္။သူကလဲ စည္းေစာင့္သလို ဆုျပည့္ကလဲ မေပး။သူအရင္ကေကာင္မေလးေတြနဲ႔တုန္းကေတာ့ မရ။ဘယ္သူမွအလြတ္မေပး။ဆုျပည့္က်ေတာ့ အရမ္းခ်စ္တာေၾကာင့္ မၾကည္ျဖဴရင္ မယူခ်င္တာလဲပါသည္။သူေနျပည္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္လတစ္ခါအနည္းဆံုး ရန္ကုန္ကိုလာကာ ဆုျပည့္နဲ႔ေတြ႔ျဖစ္သည္။ဆုျပည့္ ပထမႏွစ္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယႏွစ္စတက္သည့္အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တိဳက္ခန္းစုငွါးၿပီးေနသည္။ဆုျပည့္နဲ႔ ခ်စ္သည့္သက္တမ္းတစ္ႏွစ္ျပည့္သည့္ေနမွ ဆုျပည့္နဲ႔သူ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ခနၶာကိုယ္ခ်င္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းအစ႐ွိအေႏွာင္ေႏွာင္ သူရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း အခ်စ္လြန္ျဖစ္ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ဆုျပည့္သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ ၊ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက ခုမွပထမႏွစ္တက္သည့္သူ။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုျပည့္က ပထမႏွစ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ။ သူကလဲ ဟာသေတြေျပာကာ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနၿပီး စကားေျပာေကာင္းသူမို႔ အားလံုးက ခင္သည္။အကိုတစ္ေယာက္လိုေစာင့္ေ႐ွာက္ကာ ႐ိုးသားသူမို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူတို႔ေလးေတြကပါ သူ႔ကို အရမ္းရင္းႏွီးလာကာ ေျပာမနာ ဆိုမနာျဖစ္လာရသည္။သူတို႔သံုးေယာက္လံုးတြင္လဲ ရည္းစားကိုယ္စီ႐ွိၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က မြန္ကရင္ဗမာစပ္။လူက အသားမျဖဴမညိဳ။ခနၶာကိုယ္က ငါးေပသံဳးလက္မေလာက္႐ွိၿပီး တင္ေတြရင္ေတြက ဖြံ႔ထြားသည္။နည္းနည္းဝသည္လို႔ေျပာရမည္။အဝတ္အစားဝတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ျကပ္ေတြ ဝတ္တက္တာမို့သိပ္မသိသာေပမယ့္ အရမ္းၾကပ္သည့္အခါတြင္ ဗိုက္ေခါက္ေတြနဲ႔ခါးေဘးနားကအဆီေတြက သိသာသည္။သူ႔ရည္းစာက ေဆးသမားလို႔ေတာ့ဆုျပည့္ကေျပာသည္။ေအးမိစံက အသားကျဖဴသည္။အရပ္က ငါးေပႏွစ္လက္မေလာက္႐ွိၿပီး တင္ေတြရင္ေတြက ႏွင္းျမတ္မြန္ေလာက္မဖြံ႔ေပမယ့္ သူ႔ဟာႏွင့္သူၾကည့္ေကာင္းသည္။သူ႔ခ်စ္သူက သူတို႔နယ္ကပင္။ကိုးတန္းကတည္းက ခ်စ္လာၾကသည္ေျပာသည္။မိဘေတြကလဲ ရင္းႏွိးၿပီးသား သေဘာတူထားတာမို႔ အခ်ိန္တန္ရင္ေပးစားၾကမည္ လို႔သိရသည္။သူနဲ႔ ႏွစ္ခါသံုးခါေတာ့ေတြ႔ဖူးကာ သူနဲ႔လဲ ခင္သည္။ပိုးပိုးကေတာ့ အားလံုးထဲမွာအေခ်ာဆံုး။ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က ေမာ္ဒယ္တစ္ဦးလိုပင္။တင္နဲ႔ရင္က က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းသလို ႐ုပ္ရည္က အရမ္းလွသည္။ေက်ာင္းတြင္လဲ လိုက္သည့္ေပါလွသလို သူတို႔ေနသည့္ ရပ္ကြက္ကေကာင္ေလးေတြကလဲ လိုက္ၾကသည္။သူ႔ေကာင္ေလးက သူဆယ္တန္းႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့သည္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ေကာင္ေလးက ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔လုပ္ေနသည္လို႔ေျပာသည္။သူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ခ်မ္းသာသည့္စာရင္းဝင္တဲ့သူလို႔သိရသည္။
သူရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ဆုျပည့္အေဆာင္မွာ သူတို႔ေတြက ခ်က္ျပဳတ္ကာထမင္းဝိုင္းဖြဲ႔စားၾကရင္း စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ေပ်ာ္စရာ။ဘုရားသြားလိုက္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္လိုက္ ေစ်းပတ္လိုက္အကုန္လိုက္ၾကသည္။တခါတေလ သူတို႔အေဆာင္မွာအိပ္တက္သည္။တစ္ခါသား သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဆုျပည့္က သူ႔အိမ္ျပန္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ အိမ္ျပန္သြားတာမို႔ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုးက ေၾကာက္လို႔ဟုဆိုကာ သူ႔ကို လာအိပ္ခိုင္းသည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုးတစ္ေယာက္တည္း။ေၾကာက္ေန႐ွာသည္။အသံေတာင္မထြက္ရဲ။သူတေယာက္တည္းမွန္းသိရင္ေကာင္ေလးေတြက တံခါလာေခါက္တက္သည္မို႔။ေအးမိစံက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေဆးရံုတင္တာလိုက္သြားသည္တဲ့။သူလဲ ပိုးပိုးကိုမေၾကာက္ဖို႔ေျပာရင္း ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ေမးေတာ့ ဘာမွမစားရေသး။ဘာမွမ႐ွိဘူးဆိုတာေၾကာက့္ သူလဲ အျပင္ထြက္ဝယ္ေပးကာေကြၽးလိုက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မီးပ်က္သြားတာမို႔ သူလဲ ပိုးပိုးကို စိတ္မပူဖို႔အတန္တန္ႏွစ္သိမ့္ရင္းမေၾကာက္ေအာင္ စကားလွည့္ပတ္ေျပာေနရသည္။အဲ့ခ်ိန္ကတည္းကစၿပီး ပိုးပိုးက သူ႔ကိုအရမ္းကိုခင္ကာ အစစအရာရာ တိုင္ပင္ကာ အကိုရင္းတစ္ေယာက္လိုပင္။က်န္တဲ့သူေတြကလဲ သူ႔ကို ေလးစားခင္မင္ကာအရင္ကထက္ပို ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ဆုျပည့္ကလဲ သူ႔ကိုအရမ္းခ်ီးက်ဴးကာ အခ်စ္ပိုခဲ့သည္။သူလဲ ဘာသားနဲ႔ထုထားသည္မို႔လဲ။အရင္ကတည္းက ဇ႐ွိသည့္သူ။တိုက္ခန္းတခုတည္း ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ကို မီးပ်က္ေနကာသူ႔အနားမွာ ေၾကာက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို စိတ္မေဖာက္ျပန္ပဲေနမတဲ့လား။သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္အသက္ေလာက္ခ်စ္ရတဲ့ ဆုျပည့္ ႐ွိတာတေၾကာင္း၊မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေတြးမိတာလဲပါတာမို႔သူပါ အာရံုလႊဲရေအာင္ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပင္။ သူနဲ႔ဆုျပည့္တို႔ ခ်စ္ခရီးတေလွ်ာက္မွာ အေႏွာက္အယွက္တစံုတရာမ႐ွိခဲ့သလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔တြဲ ၿပီး က်န္တဲ့သံုးေယာက္ပါ တတန္းတန္းပါလာစျမဲ။ႏွင္းျမတ္မြန္ ဘဲနဲ႔ျပတ္ေတာ့ သူတို႔ဝိုင္းႏွစ္သိမ့္ရသည္။ဆုျပည့္တို႔တိုက္ခန္းမွာပင္ ဝိုင္ပုလင္းဝယ္ကာ ေသာက္ၾကရင္း ႏွစ္သိမ့္ကာေခ်ာ့ရသည္။ပိုးပိုး ခ်စ္သူႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ သူတို႔လိုက္ပ့ိုၾကသည္။အျပန္ပိုးပိုးကို ႏွစ္သိမ့္ရသည္။သူတို႔သမီးရည္းစား စိတ္ေကာက္ၾကရင္လဲ ဝိုင္းၿပီးေခ်ာ့ၾကသည္။ေအးမိစံတို႔ရည္းစားျပသာနာတက္ရင္လဲ သူတို႔ပါၾကရျပန္သည္။တကယ့္ကိုေပ်ာ္စရာအတိပင္။သူကလဲ လစာကအိမ္ပို႔စရာမလို လိုရင္အိမ္ကလွမ္းမွာကာသံုးေနတာမို႔ အပူအပင္မ႐ွိ။ဒီလိုနဲ႔ ုဆု့ျပည့္ေက်ာင္းၿပီးေတာ့သူ႔နယ္ကိုျပန္သြားသည္။သူလဲ ဖားကန္႔ဖက္ကိုခဏတာဝန္က်တာမို႔ ေျပာင္းသြားရသည္။က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔လဲအဆက္အသြယ္မျပတ္။သူေနျပည္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး သံုးလေက်ာ္ေတာ့ ဆုျပည့္ ရန္ကုန္ကိုလာတာနဲ႔ သူလဲ သြားေတြ႔ျဖစ္သည္။မေတြ႔တာၾကာၿပီမို႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ အတိုးခ်ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။အဲ့တုန္းက ဆုျပည့္ကို သူေနာက္ေပါက္ပါဖြင့္လိုက္သည္။ဆုျပည့္ကလဲ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပးသည္။နွစ္ေယာက္သား အခ်စ္လြန္ၾကသည္။အဲ့တုန္းက သူတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့ၾကတာကိုသိရင္ သူျပန္လႊတ္မိမည္မထင္။ဆုျပည့္ရန္ကုန္မွာငါးရက္ေလာက္သဴန့ဲ့ေနၿပီး ျပန္သြားကာႏွစ္လေလာက္သူနဲ႔အဆက္အသြယ္႐ွိေသးသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားကာေျခာက္လေလာက္ေနေတာ့ ဆုျပည့္ထံမွ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္လာသည္။သူေယာက္က်ားယူေတာ့မည္။အိမ္ကေပးစားတဲ့သူကိုယူေတာ့မွာမို႔ သူ႔ကိုမုန္းဖို႔ေမ့ဖို့ေျပာလာသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္၊ ေအးမိစံနဲ႔ပိုးပိုးတို႔က သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ၾကသည္။ဆုျပည့္အေမက ႏွလံုးေရာဂါသည္မို႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ယူလိုက္ရတာလို္႔ေျပာသည္။သူဆုျပည့္ကိုမနာက်ည္း မမုန္းရက္ပါ။အသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့သူမို႔ ရင္ကြဲမတက္ခံစားရသည္။အသည္းေတြတစစီကြဲသလိုခံစားရကာ သူအနာဂတ္မဲ့ကာ လမ္းေပ်ာက္ရသည္။သူလဲ စိတ္ေတေပေလလြင့္ကာ သူမ်ားမသြားခ်င္သည့္ေနရာေတြကိုသူေတာင္းကာေျပာင္းသည္။ေတာထဲေတာင္ထဲမွာေတေပေလလြင့္ေနသည္။အသည္းကြဲသည္ဆိုေပမယ့္ သူအလုပ္ကိုေတာ့ စိတ္ႏွစ္ထားသည္။အလုပ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ကိုအာရံုစိုက္ကာလုပ္သည္။သူမ်ားထက္ပိုႀကိဳးစားကာ ပိုလုပ္သည္။ဒါမွ သူဆုျပည့္ကိုေမ့မည္ကိုး။အလုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္အရက္ကို အမူးေသာက္သည္။ဒါမွဆုျပည့္ကိုေမ့မည္။ဒီလိုနဲ႔ သူမ်ားမသြားခ်င္ေသာေနရာမွန္သမွ်သြားကာ သူေတာထဲေတာင္ထဲမွာေနသည္။အလုပ္ၿကိဳးစားသည္။အရက္ကို ေသာက္သည္။သူအလုပ္ႀကိဳးစားမႈရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ကေတာ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ သေဘာက်ျခင္းခံရၿပီးရာထူးတိုးသည္။ျပန္တမ္းဝင္အရာ႐ွိျဖစ္ၿပီး ဖားကန္႔ဖက္မွာသံုးႏွစ္ေလာက္ တာဝန္က်သည္။သူဆုျပည့္ကို စိတ္မနာေပမယ့္ မိန္းမေတြကိုမယံုေတာ့။ဖားကန္႔ဖက္ေရာက္ေတာ့ သူအရက္ျပတ္သြားသည္။မျပတ္လဲခံႏိုင္မလား အစာအိမ္နဲ႔အသည္းကိုထိကာေဆးရံုကိုတက္လိုက္ရသည္။သူ႔ဆရာသမားက သူ႔ကိုဆူသလို သူအရမ္းေလးစားရတဲ့ ဆရာကေတာ္က ငိုကာ သူ႔ကိုအရက္သိပ္မေသာက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲ အရက္ကိုႀကိဳက္လို႔ေသာက္တာမွမဟုတ္တာ။သူလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနည္ထိုင္လာတာမို႔ အရက္ကိုျဖတ္လိုက္သည္။ဖားကန္းေရာက္ေတာ့ သူအရက္ကိုလံုးဝမေသာက္ေတာ့ေပ။မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုေၾကာက္သြားမိသည္။သူေနာက္မွသိလိုက္ရသည္က ဆုျပည့္မိဘေတြက သူ႔ကိုအထင္မႀကီး။ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည့္သူနဲ႔ေပးစားလိုက္တာ။ဆုျပည့္ကလဲ မိဘစကားကိုနားေယာင္ကာ သူနဲ႔ယူရင္ ဆင္းရဲမွာေၾကာက္သည္မို႔ သူ႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္ကာ ယူသြားျခင္းျဖစ္သည္။ဒါကို ေနာက္ပိုင္းမွသူနဲ႔ခင္မင္ရသည့္ ဆုျပည့္ရဲ႕ အေဒၚကေျပာလို႔သိရျခင္းျဖစ္သည္။သူမိန္းမေတြကိုေတာ္ေတာ္အံ့ျသမိသည္။ဒါေၾကာင့္မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုမယံုဝံ့ေတာ့။ရည္းစားကိုမထားေတာ့။ဝယ္ပဲစားသည္။တန္ဖိုးမထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ အေရးတယူေတာ့မလုပ္။သူစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခ်င္လုပ္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူအဲ့ဒီဖက္မွာဆရာက်လာသည္။ဒီၾကားထဲ သူနဲ႔ခင္မင္ရသည့္ ဦးေလးတစ္ဦးက သူ႔ကို ေဂၚလီထည့္ေပးသည္။သူထည့္ေတာ့မထည့္ခ်င္။အဲ့ဒီဦးေလးက တကယ့္ေတာ္သည္ေျပာရမလားပင္။သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ေျပာတက္သည္။သူလဲ စိတ္ပါလာကာထည့္သည္။အ႐ွင္ထည့္ေပးသည္။သူမယံု။ထည့္ၿပီးမွသူအံ့ျသရသည္။တကယ္ပင္။ျဖဳတ္လို႔ရသည္။ျပန္ထည့္လိုရသည္ပင္။ေဂၚလီကို သူစိတ္ႀကိဳက္ေက်ာက္ကိုေရြးေပးေတာ့ အဲ့ဒီဦးေလးက ေသခ်ာေသြးကာစိတ္႐ွည္လက္႐ွည္လုပ္ေပးသည္။သူကို ေတာ့ေျပာသည္။သူ႔ဘဝမွာ လက္ကုန္ကိုလုပ္ေပးတာလို႔ေျပာသည္။သူလဲ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သည္။အဲ့ဒီဦးေလးက အဲ့လိုင္းမွာဆရာတစ္ဦးပင္။လိင္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အကုန္သိသည္။သူလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆရာက်သည္မွတ္ေနတာ အဲ့ဒီဦးေလးနဲ႔ေတြ႔မွ ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္းသိလာရသည္။သူလဲ ဦးလွဦးကိုေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်သြားကာ သူ႔ကိုဆရာတင္ရသည္။ဦးလွဦးက သူ႔ကိုပညာစံုသင္ေပးသည္။လိင္အားတိုးေဆးေတြ လိင္အဂါၤႀကီးထြားဖို႔ေတြ ဘယ္လိုအေနအထားဆိုရင္ဘယ္လိုစသျဖင့္ ဗဟုသုတရစရာေတြေျပာျပသည္။ဦးလွဦးက တိုင္းရင္းေဆးပါကြၽမ္းတာမို႔ သူသင္ယူရသည္။ဦးလွဦးက တိုင္းရင္းေဆးနည္းျဖင့္ေဆးေတြတိုက္ ေဆးလိမ္းလုပ္သည္။သူလဲ ယံုယံုၾကည္ၾကည္လိုက္လုပ္သည္။စိတ္ဆနၵျပင္းျပလာရင္ ဖားကန္႔မွာေနရာစံု ဆိုဒ္စံု႐ွိတာမို္႔အခက္အခဲမ႐ွိ။တခါတေလ ေဂၚလီထည့္တက္သလို တခါတေလက် ျဖဳတ္ထားသည္။ဦးလွဦးက သူ႔ကို ေဘးမျဖစ္ေစရန္ေ႐ွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ေတြေျပာသည္။သူကလဲ ဦးလွဦးကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာျပသည္။သူမိန္းမေတြကို ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ရတာပိုႀကိဳက္သည့္အေၾကာငး္။ဦးလွဦးက သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္လုပ္တာ သဘာဝတိုင္းမဟုတ္တာမို႔ မေကာင္းေၾကာင္း။ဆနၵ႐ွိလို႔လုပ္ရင္ေတာင္မွ တဖက္မိန္းကေလးကို စိတ္ပါလာသည္အထိ ႏူးနပ္ဖို႔လိုေၾကာင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေနာက္ေပါက္ကို ဆက္ဆံရင္ မိန္းမေတြအေနနဲ႔ စအိုႂကြက္သားက ေနာက္ပိုင္းတြင္မထိန္းႏိုင္ပဲ လိပ္ေခါင္းျဖစ္တက္သည့္အျပင္ တျခားေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားႏိုင္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။စအိုကိုဆက္ဆံရင္ဘာ္လိုႏူးရမည္ဆိုတာကအစ ေျပာျပသည္။သူလဲ ဦးလွဦးအေၾကာင္းကိုေမးရာ ဦးလွဥက တခ်ိန္က အေတာ္မိန္းမေပြသည့္လူပင္။လူကလဲ လူေခ်ာမို႔ အပ်ိဳအအိုမေ႐ွာင္ေပ။သူ႔ဘႀကီးက တိုင္းရင္းေဆးသမားေတာ္တစ္ဦးမို႔ သူလဲသူ႔ဘႀကီးနဲ႔လိုက္ရင္းေဆးက်မ္းေတြဖတ္ ဘႀကီးေျပာစကားေတြနားေထာင္ရင္းနဲ႔ ေဆးနည္းေပါင္းစံုသိလာသည္။ေနရာစံုေရာက္ကာ အလုပ္စံုလုပ္ရင္းအေပါင္းအသင္းစံုနဲ႔ေတြ႔ကာ မကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အရမ္းကို ေက်ညက္လာသည္။သူကိုယ္၌ကလဲ တဏွာႀကီးသူမို႔ ေတြ႔မေ႐ွာင္ေပ။ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔ဆရာသမားရဲ႕မိန္းမကိုပင္မေ႐ွာင္။ဆရာ့မိန္းမကလဲ သူ႔ကိုျမဴဆြယ္တာလဲပါသည္။အႀကီးအက်ယ္ကို ၿငိၾကသည္။ဆရာကေတာ္ကို အေပါက္စံုေအာင္ကုိ လုပ္သည္။ဆရာကေတာ္က လံုးႀကီးေပါက္လွမို႔ သူ႔အတြက္အဆီတထပ္အသားတထပ္ပင္။တရက္တြင္သူ ဆရာ့မိန္းမနဲ႔ အေပ်ာ္ၾကဴးေနတုန္းလူမိကာ ေထာင္က်သြားသည္။ေထာင္ထဲမွာ အစကသူ႔ကို ဝိုင္းကာ ႏွိပ္ကြပ္ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔ရဲ႕အလိုက္သိမႈေတြေၾကာင့္အေနေခ်ာင္လာရသည္။ေဂၚလီထည့္သည့္ပညာကလဲ ေထာင္ထဲမွာတက္လာတာပင္။သူလဲေထာင္ထဲမွာ ဆရာတစ္ဦးနဲ႔ေတြ႔ကာ အဲ့ဆရာရဲ႕သင္ျပဆံုးမမႈေတြေၾကာင့္ေနာင္တရကာ မိန္းမကိစၥကို မ႐ႈပ္ေတာ့ဟုဆိုကာ အာမခံလိုက္သည္။အဲ့ဆရာက သူ႔ကိုေဗဒင္ပညာနဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ပညာကို သင္ေပးသည္။ေထာင္ကေနထြက္ေတာ့ အဲ့ဆရာက သူ႔ကို အလုပ္ေပးကာ ေက်ာက္မ်က္ပညာကို ေသခ်ာသင္ေပးသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ဖားကန္႔ကိုေရာက္လာသည္လို႔ေျပာသည္။တကိုယ္တည္းလူပ်ိဳႀကီးလဲ ျဖစ္လို႔ ရသမ်ွပိုက္ဆံကို လႉတာမ်ားသည္။သူ႔ကိုက် ဦးလွဦးက အရမ္းခင္သည္။သူလဲဖားကန္႔မွာ ေနစဥ္ ဝင္ေငြေသာက္ေသာက္လဲရသည္။လူငယ္တစ္ဦး ဝင္ေငြမ်ားမ်ားရရင္ ပ်က္ဆီးတက္တာမို႔ ဦးလွဦးကအနီးကပ္ထိန္းသည္။သူ႔အေပၚ ဦးေလးလိုပင္။အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္သည္။ရသမွ်ေငြကို ဘဏ္ထဲထည့္ေပးကာ ဘဏ္စာအုပ္ကို သူပဲယူထားသည္။မဟုတ္တာလုပ္မွာစိုးလို႔ပင္။သူလဲ အရင္းအႏွီးေတာ္ေတာ္႐ွိလာတာနဲ႔ ဦးလွဦးနဲ႔တိုင္ပင္ကာ ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ဖို႔ပင္။ဦးလွဦးက သေဘာတူသည္။သူက ေငြစိုက္ ဦးလွဦးက လူစိုက္ကာ အေရာင္းအဝယ္လုပ္သည္။အက်ိဳးေပးေကာင္းတာလား ဦးလွဦးကပဲ ကြၽမ္းက်င္လို႔လားမသိ။အက်ိဳးအျမတ္မ်ားသည္။ရသမွ်အျမတ္ကိုတေယာက္တစ္ဝက္ခြဲေသာ္လည္း ဦးလွဦးကမယူ။သံုးပံုတပံုသာယူသည္။သူအတင္းေပးေသာ္လဲမယူ။သူတို႔ႏွစ္ဦးက တကယ့္ေသြးရင္းသားရင္းလိုပင္။သူ႔ကိုလဲ အျမဲဆံုးမသည္။မိဘညီကိုေမာင္ႏွမကိုတန္ဖိုးထားဖို႔၊မိန္းမတိုင္းကို တန္ဖိုးမထားပဲမဆက္ဆံဖို႔၊မစားေကာင္းတဲ့အသီးကိုမစားဖို႔၊ေငြကို ရတိုင္းမျဖဳန္းဖို႔၊အခြင့္အေရးကိုရတုန္းမွာလိမၼာစြာယူဖို႔အျမဲဆံုးမတက္သည္။သူဖားကန္႔မွာသံုးႏွစ္တာကာလအတြင္း ဝင္ေငြအမ်ားႀကီး႐ွာႏိုင္ခဲ့သည္။တိုက္ခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးအပါအဝင္ ဘဏ္ထဲမွာလဲ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာထည့္ထားႏိုင္သည္။ဦးလွဦးေက်းဇူးပင္။မိဘနဲ႔ အကိုအမေတြကိုလဲ အလ်ဥ္းသင့္သလို ေငြနဲ႔ကန္ေတာ့ႏိုင္လာသည္။သူလဲ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္လာၿပီမို႔ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာသည္။သူေနျပည္ေတာ္သို႔ေျပာင္းခါနီးႏွစ္လအလိုမွာ ဦးလွဦးက ဘုန္းႀကီးအၿပီးဝတ္သြားသည္။ေဆြးမ်ိဳးရင္းခ်ာလဲမ႐ွိတာမို႔ သူပဲအမ်ိဳးလိုျဖစ္ေနကာ လိုအပ္တာအကုန္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဦးလွဦးလဲ ဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းခရီးထြက္မည္ေျပာကာ သူ႔ဆီလာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဆံဳးမစကားေျပာသြားသည္။သူလဲ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ႔ကိုဆက္သြယ္ပါလို႔ေျပာလိုက္သည္။သူလဲ ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္ေျပာင္းလာၿပီးေနာက္ပိုင္း အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္သြားဖို႔အေရြးခံရသည္။အရည္အခ်င္းစစ္စာေမးပြဲေျဖဆိုရာ အဆင့္ဆင့္ေအာင္လာတာမို႔ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ေျဖဆိုရန္အတြက္ လိုအပ္တဲ့သင္တန္းမ်ားတက္ရန္ ဌာနမွသူ႔ကို ရန္ကုန္တြင္သင္တန္းတက္ရန္ေစလႊတ္တာမို႔ သူလဲ ရန္ကုန္တြင္သင္တန္းလာတက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ဆံုရတာျဖစ္သည္။
ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ေနျပည္ေတာ္မွာပင္။ပုဂၢလိက ဘဏ္တစ္ခုမွာအလုပ္ဝင္ရင္း ရာထူးတိုးလို႔သင္တန္းတက္ရန္အတြက္ဘဏ္မွ ေစလႊတ္တာမို႔လာတက္တာဟုေျပာသည္။အိမ္ေထာင္ေတြက တစ္ေယာက္မွမက်ေသးေပ။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ရည္းစားရေနၿပီ။သူ႔ရည္းစားက မနၱေလးကလို႔ေျပာသည္။သူတို႔လိုဘဏ္ကပင္။ေအးျမတ္သူက ရန္ကုန္မွာ။သူလဲ ပုဂၢလိကဘဏ္မွာပင္။သူ႔ေကာင္ေလးက မအူပင္မွာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးတစ္ခုလုပ္ေနသည္လို႔ႏွင္းျမတ္မြန္ကေျပာသည္။ပိုးပိုးက ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားလာေရးေအဂ်င္စီမွာတဲ့။သူ႔ေကာင္ေလးက ဘန္ေကာက္မွာ သြားလိုက္လာလိုက္ပင္။မယူၾကေသးဟုေျပာသည္။မိဘေတြကလဲ သိေနၾကတာၿပီး သေဘာတူထားၾကသည္မို႔ အခ်ိန္မေရြးေတြ႔လို႔ရေနတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ေနၾကတာပင္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္သူတို႔တစ္ရက္ဆံုၾကဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကသည္။

သင္တန္းပိတ္သည့္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ သူတို႔ဆံုျဖစ္ၾကသည္။သူနဲ႔လမ္းေၾကာင္းသင့္ကာ နီးသည့္ ပိုးပိုးကို ဝင္ေခၚလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ကုမၸဏီကေပးတဲ့တိုက္ခန္းမွာသံုးေယာက္ေနသည္လို႔ေျပာသည္။ပိုးပိုးကအရင္ကထက္ပိုၿပီးလွလာသည့္အျပင္ ခနၶာကိုယ္ကလဲ တကယ့္အမိုက္စားပင္။မင္းသမီးလုပ္လိုရေလာက္သည္။အဆီပိုမ႐ွိ။အသားကပိုၿပီးျဖဴလာကာ ပန္းေရာင္သန္းေနသည္။မိတ္ကပ္အစြမ္းႏွင့္ ရန္ကုန္သူတပိုင္းျဖစ္ေနတာလဲပါမည္။အရင္ကထက္ ပိုရင့္က်က္လာသည္။ကိုယ္တိအက်္ႌလက္ျပတ္အနက္ေရာင္နဲ႔စကပ္ပန္းေရာင္ ဒူးဖံုးအၾကပ္ေလးၾကည့္ေကာင္းလွသည္။တင္သားလံုးလံုးေလးေတြက ျဖစ္ညႇစ္ခ်င္စရာ။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို အျပစ္တင္သံအရင္ၾကားရသည္။အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားလို႔။သူရီပဲေနလိုက္သည္။
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံတို႔က ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။ေအးမိစံကလဲ ပိန္သြားသည္။အရင္ကထက္ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းလာကာ ခါးတင္ရင္ေတြက အပိုအလိုမ႐ွိ။အင္းေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ေတာင္ ဝိတ္ခ်လိုက္တာမို႔ ၾကည့္ေကာင္းလာတာပင္။က်န္တဲ့သူေတြလဲ တူတူပဲေပါ့ဟုသူေတြးလိုက္သည္။
”ကိုပိုင္မ်ားေနာ္ မေျပာခ်င္ဘူး။ဒီကညီမေတြကို တကယ္ပစ္ထားရက္တယ္သိလား။မမဆုျပည့္နဲ႔ သမီးတို႔က ဘာဆိုင္လို႔လဲ။တကယ္စိတ္ဆိုးတယ္”
ပိုးပိုးကေျပာရင္းသူ႔ကိုထုသည္။ေအးမိစံနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကို အျပစ္တင္ၾကသည္။သူရီကာေနလိုက္သည္။
”မရီနဲ႔။တကယ္စိတ္ဆိုးတယ္။ညီမတို႔က ကိုပိုင့္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းကေခၚလို႔မရ ဘယ္စံုစမိးလို႔စံုစမ္းရမွန္းမသိ။ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူခဲ့တယ္မွတ္လဲ။ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ၾကာတဲ့အထိကို စိတ္ပူရတာ။ေနာင္ေနာင္ကိုေတာင္ခဏခဏ ျပသာနာ႐ွာမိေသးတယ္”
”ဟင္ ေနာင္ေနာင္နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေအးမိစံရဲ႕”
”သူကေယာက္က်ားေလးေလ။ကိုပိုင့္ကို႐ွာဖို႔ေပါ့။သူကမ႐ွာႏိုင္လို႔ေလ”
”ဟားစားဟား ေနာင္ေနာင္ေတာ့ က်ဳပ္ကို ေဒါကန္ေနေတာ့မွာပဲ”
”သူကလဲ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ပူေနတာ။ခုေတြ႔ၾကတယ္ဆိုလို႔လာခ်င္ေနတာ။သူအားရင္လာလိမ့္မယ္”
”အင္းေလကိုပိုင္ကလဲ ညီမတို႔ကိုေတာ့ အဲ့လိုမလုပ္သင့္ပါဘူး။ဆုျပည့္ကသပ္သပ္ ညီမတို႔က သပ္သပ္ဟာကို”
”ကဲေအးပါဗ်ာ။ေတာင္းပန္ပါတယ္အားလံုးကို။ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ သံုးေယာက္လံုးကို ဘယ္သြားခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။အကိုဒကာခံမယ္”
”တကယ္ေနာ္။ေပ်ာ္စရာႀကီး။ဘယ္သြားမလဲ မမစံနဲ႔ မမမြန္”
”အင္းတို႔ KTVသြားရင္ေကာင္းမလား…
”ဟုတ္တယ္ ျမတ္မြန္နင္ေျပာတာေကာင္းတယ္သြားမယ္။ကိုပိုင္ဒါပဲေနာ္ က်သေလာက္အကုန္႐ွင္းရမယ္”
”ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ႐ွင္းပါ့မယ္ကဲစိတ္ဆိုးတာေတြေျပေတာ့”
သူတို႔ေတြေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။သူ႔အေၾကာင္းေတြေမးလို႔သူလဲအကုန္ေျပာျပလိုက္ရာ သူ႔ကိုသနားေနၾကသည္။မိန္းမမယူေသးဘူးလားေမးရာ သူကေၾကာက္သြားၿပီလို႔ေျပယေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကသည္။ပိုးပိုးက သူ႐ွာေပးမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူပိုးပိုးေခါင္းကိုပုတ္ကာ ညည္းတာဝန္ယူရဲလားေမးေတာ့ လ်ွာေလးထုတ္ကာ ေခါင္းပုသြားလို႔ဝိုင္းရီၾကသည္။အားလံုးကအရင္အတိုင္းပင္ခင္မင္မႈကမေျပာင္းလဲ။ေျပာင္းလဲတာက သူပင္။သူတို႔သံုးေယာက္ကို ေတြ႔ေတာ့ စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္မိသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုလဲ တက္မက္မိသလို ေအးမိစံကိုလဲ ပစ္မွားမိသည္။ပိုးပိုးကိုလဲ ဆနၵျဖစ္မိသည္။သူ သက္ျပင္းေမာသာခ်မိသည္။အားလံုးက သူ႔ဟာနဲ႔သူေတြပင္။ဦးလွဦးေျပာသလို မစားေကာင္းတဲ့အသီးေတြထဲမွာသူတို႔သံုးဦးပါသည္။တသက္လံုးသူ႔သိကၡာေရစုန္ေမ်ာရမည္။စားၾကေသာက္ၾကစကားေျပာၾကနဲ႔အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကူန္လာသည္။ေနာက္မွသတိရကာKTVသို႔ ခ်ီတက္ၾကသည္။ktvေရာက္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြက ဝိုင္ေသာက္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔ ဝိုင္မွာကာ သူကေတာ့ ဘီယာေလာက္ပင္မွာၿပီး က်န္တာေတာ့ သူတို႔စားခ်င္တာမွာၾကသည္။ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဆိုၾက ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကfbတင္ၾကနဲ႔႐ႈပ္ေနသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုtagတြဲကာ ခ်စ္ရတဲ့ ေတာပုန္းႀကီးကိုလက္ရဖမ္းမိျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ေအာင္ပြဲခံျခင္းဆိုၿပီးတင္သည္။ေအးမိစံက ေပ်ာက္ေသာသူ႐ွာရင္ေတြ႔တဲ့ဘယ္ေျပးမလဲ ကိုလူဆးိုႀကီးဆိုၿပီးတင္သည္။နွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ အသည္းကြဲတိုးရစ္ႀကီးတစ္ဦးနဲ႔ေတြဆံ့္ုျခင္းဆိုၿပီးတင္သည္။မႏိုင္စိန္ေတြ။ဝိုင္ေသာက္ၿပီး မူးလာၾကေတာ့ ဒစ္စကိုဖြင့္ကာ ကေနၾကျပန္သည္။သူ႔ကိုလဲ ကခိုင္းသည္။တေယာက္တလဲတြဲကာကေနၾကျပန္သည္။တကယ္ကိုမႏိုင္ေပ။ေလးနာရီေလာက္အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးမွ သူတို႔ကိုအေဆာင္လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ေအးမိစံကိုအရင္ပို႔ကာနွင္းျမတ္မြန္ကိုပို႔သည္။ပိုးပိုးက သူနဲ႔လမ္းေၾကာတူတာမို႔ေနာက္ဆံုးသူနဲ႔အတူျပန္သည္။ကေပၚမွာမူးေနသည္မို႔ သူလဲရီကာေနလိုက္သည္။သူရီလို႔ဆိုၿပီး သူ႔ကိုရန္ေတြ႔သည္။ရန္ေတြ႔တာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ပင္ကိုကလဲေခ်ာလွသူမို႔ ။ပိုးပိုးတိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့  သူအေပၚထိလိုက္ပို႔လိုက္သည္။အခန္းေရာက္ေတာ့သူနဲ႔ အတူေနေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။သူနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးသည္။သူလဲပိုးပိုးကိုပို႔ၿပီးသူ႔တိုက္ခန္း႐ွိရာျပန္လာၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သင္တန္းက စာေတြၾကည့္လိုက္ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ကာ အင္တာနက္က သူသိခ်င္တဲ့အရာေတြကို ႐ွာၿပီးေလ့လာခိုက္လုပ္ေနသည္။သူ႔အေကာင့္ကို ဖြင့္ျကည့္ေတာ့ သူ႔ကို tagတြဲထားတဲ့သံုးေယာက္လံုးရဲ႕ပိုစ့္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႔ေတြပလံုစီေနသည္။သူကြန္မန္႔ေတြဖတ္ရင္းရီေနရသည္။ညႏွစ္နာရီေလာက္က် ဖုန္းျမည္လာတာမို႔သူကိုင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး။တေရးႏိုးလာတာတဲ့။အိပ္မရလို႔သူ႔ကိုေႏွာက္ယွက္တာတဲ့။စကားအၾကာႀကီးေျပာျဖစ္သည္။အရင္ကအေၾကာင္းေတြေရာ သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေကာေျပာျဖစ္သည္။ပိုးပိုးက က်န္တဲ့သူေတြထက္စာရင္ သူ႔ကိုပိုၿပီးတြယ္တာသူမို႔ ဂ႐ုပိုစိုက္သည္။သနားေနသည့္ပံု။သူကလဲ ခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း စိတ္ခ်ေနဖို႔ေျပာေပမယ့္ မရ။သံုးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္သင္တန္းသြားေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ဆံုသည္။သင္တန္းအတူတူမို႔. အတူတူထိုင္ကာ သူ႔ကို မသိတာ႐ွိတာေတြေမးသည္။ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာလဲတူတူစားၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔သူက ပိုၿပီးေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ညေနသင္တန္းၿပီးရင္ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုလိုက္ပို႔ၿပီးမွသူျပန္သည္။တခါတေလ ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ကါမုန္႔လိုက္ဝယ္ေကြၽးခိုင္းရင္ ပိုးပိူးနဲ႔ျပန္ထြက္ျဖစ္ၾကသည္။ေအးမိစံနဲ႔ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မဆံုျဖစ္။သူ႔ဘဲေရာက္လာရင္ေတာ့ ေတြ႔ျဖစ္သည္။တစ္ရက္သားႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ရည္းစား၊ပိုးပိုးရည္းစား၊ ေအးမိစံရည္းစားဆံုၾကတာမို႔သူနဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားကိုပဲမသိတာမို႔ မိတ္ဆက္ေပးၾကသည္။အတြဲကိုယ္စီၾကားထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းမို႔ေငါင္ေတာင္ေတာင္။ေနာင္ေနာင္နဲ႔ ပိုးပိုးရညိးစား ရဲေဇာ္က သူ႔ကိုရည္းစား႐ွာဖို႔ေျပာေပမယ့္သူရီသာေနလိုက္သည္။ညဖက္က်ေယာက္က်ားေလးေတြခ်ိန္းၿပီးဘီယာဆိုင္ထိုင္ကာ ကလပ္ကိုသြားၾကၿပီးကဲ ၾကသည္။ကလပ္ကေဆာ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ကာ ဟိုတယ္ကိုမသြားၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစား ေအာင္ျမတ္က အေတာ္ကိုသေဘာက်ေနသည္။သူ႔ကိုလဲ ျပန္မေျပာဖို႔ပိတ္သည္။သူကေတာ့ အားလံုးေအးေဆးပါလို႔ေျပာရသည္။ဒီလိုနဲ႔သင္တန္းကာလကေလးလေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကအရင္ကထက္ပိုရင္းႏွီးလာသည္။အေပးအယူမွ်လာသည္။တခါတရံ သင္တန္းခ်ိန္ဖ်က္ကာ ႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္တက္သည္။ပိုးပိုးနဲ႔လဲဒီအတိုင္းပင္။ညဖက္ေတြမွာ သူတို႔သံုးဦးနဲ႔လိုင္းေပၚမွာခ်က္ျဖစ္သည္။ညတိုင္းပင္။သူကအ႐ိုးသားဆံုးေနဖို႔ စိတ္ကူးေပမယ့္ သူတို႔ေတြက သဒၵါလြန္ေနၾကသည္လားမေျပာတက္။ဒါမွမဟုတ္သူကပဲ႐ိုးသားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနေနရတာမို႔ အထင္လြဲသည္လားမေျပာတက္ေတာ့ေခ်။သူတို႔သံုးဦးကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သူ႔ကို လွည့္ပတ္ကာစတက္သည္။ပိုးပိုးကသူ႔ကို ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔စသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုသေဘာက်ေနတာဟုေျပာသလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကက် ေအးမိစံကသူ႔ကိုႀကိတ္ေႂကြေနတာဟုေျပာသည္။ေအးမိစံကလဲ ပိုးပိုးက သူ႔ကို အရင္ကတည္းက ခိုက္ေနတာဟုေျပာသည္။သူလွည့္ပတ္ကာျငင္းရသည္။ယူမယ့္ခ်စ္သူေတြ႐ွိေနတာမို႔ မစနဲ႔လို႔ေျပာေတာ့ သံုးေယာက္လံုးက မိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲယူမယ့္သူ႐ွိတာ႐ွိတာပဲခ်စ္တဲ့သူ႐ွိတာက႐ွိတာပဲ သေဘာက်တာကသပ္သပ္တဲ့။သူနားကိုမလည္ေတာ့။သူ႔ကိုအရင္ကတည္းက ႀကိတ္ၿပီးသေဘာက်ေနၾကတာလို႔အခ်င္းခ်င္းေဖာ္ၾကသည္။သူမိန္းမေတြရဲ႕စိတ္ကိုေၾကာက္မိတာမို႔ မယံုခ်င္။သူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။စမ္းၾကည့္မယ္ဟု။အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ပင္။သူနဲ႔ေန႔တိုင္းနီးပါးေတြ႔ရသည့္အျပင္ ရည္းစားနဲ႔သိပ္မေတြ႔ရသူမို႔။ဒါေၾကာင့္တရက္ သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဒီေန့႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ေျပာေတာ့ အိုေကသည္။ဒါေၾကာင့္သူတို႔႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္ေတာ့အတြဲခံုကေနသူလတ္မွတ္ျဖတ္လိုက္ၿပီးႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေျပာေတာ့ သူမကလဲ အတြဲေခ်ာင္းခ်င္တာနဲ႔အေတာ္ပဲေျပာသည္။႐ုပ္႐ွင္ရံုထဲေရာက္ေတာ့လူသိပ္မ႐ွိေသး။ျပကာမွအလွ်ိဳအလွ်ိဳးေပၚလာၾကသည္။ျပသည့္ကားက အဂၤလိပ္ကား။မိန္းမကအိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လို႔ေယာက္က်ားကလိုက္ေခ်ာင္းရင္းလက္လြန္မိကာေထာင္က်သြားၿပီးေထာင္ေဖာက္ေျပးသူမ်ားၾကားမွာပါသြားရင္း လမ္းမွာေတြ႔သမွ်သတ္ မိန္းကေလးေတြမုဒိမ္းက်င့္တာကိုစက္စုပ္လာၿပီး အဲ့ဒီလူေတြကိုတဦးခ်င္းလိုက္သတ္ကာေနညက္ဆံုးနယ္စပ္မွာေကာင္မေလးတစ္ဦးနဲ႔ေတြ႔ကာယူၿပီးဇာတ္ျမႇဳပ္ေနတာကို႐ိုက္ကူးထားသည့္ကာ။အခ်စ္အၾကမ္းစြန္႔စားခန္းေတြႏွင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။၁၈+အခန္းေတြကိုလဲ ဆင္ဆာမျဖတ္ေပ။အနားတဝိုက္က အတြဲေတြကလဲ မီးပိတ္တာနဲ႔ကဲၾကသလို ဇာတ္လမ္းကအခ်စ္ခန္းေတြပါေတာ့ ၾကည့္တဲ့သူေတြကိုပိုအားေပးေနသလို။လာၾကည့္တဲ့သူေတြက အတြဲေတြမ်ားသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ဘာမွမဟုတ္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုမသိမသာအကဲခတ္ေတာ့ သူလဲ မ႐ိုးမရြျဖစ္လာသည္ထင္သည္။ဟိုဖက္လွည့္လဲ အတြဲေတြကကဲ ဒီဖက္လွည့္လဲအတူတူ။ေနာက္လွည့္လဲ ဒီအတိုင္း။ေ႐ွ႕ၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ မထူး။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို လွည့္ကာ
”ကဲ ဂ်ီးေတာ္ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္လုပ္မေနဲ႔။ပတ္ခ်ာလည္အတြဲေတြႀကီး။ေတာ္ၾကာ ဝဋ္လည္ေနမယ္”
”အံမယ္ ဘာလည္စရာ႐ွိလဲ။သူမ်ားကသနိ႔သန္႔ေလး”
”ဟာဟ ေအးပါဟယ္။အဘက ရန္ကုန္မွမေရာက္ဖူးတာ။မိုးပ်ံတံတားႀကီးကအႀကီးႀကီးဆိုလဲ ယံုကမွာပဲေပါ့”
”ကိုပိုင္ေနာ္ ဟင့္သူမ်ားကို”သူ႔ကိုလွမ္းဆိတ္ေတာ့သူလဲေ႐ွာင္လိဳက္ရာသူ႔အနားတိုးလာၿပီး သူ႔ကိုလိုက္ဆိတ္ေလသည္။သူလဲ ေ႐ွာင္ရင္းနဲ႔ သူ႔ခါးကိုထိုးမိေတာ့ သဴယားတာကိုသေဘာက်ၿပီး သူ႔ကိုကလိလိုက္ထိုးရာသူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္လက္ကိုလိုက္ဖမ္းေနရသည္။တခ်က္မွာေတာ့ သူ႔ကို ကလိလွမ္းအထိုးသူကလဲလက္ကိုမိမိရရကိုင္လိုက္ရင္းေနာက္ကိုယိမ္းလိုက္တာမို႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္ကာ အ႐ွိန္လြန္ၿပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲကိုယ္လံုးကဝင္လာေတာ့ သူလဲ လက္ကိုခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။႐ုတ္တရက္ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေၾကာင္သြားကာၿငိမ္ေနရင္းသတိရေတာ့႐ုန္းထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ သူကလဲ မလႊတ္။ဟိုက႐ုန္းေလ သူကဖက္ထားေလပင္။႐ုန္းလို႔မရေတာ့ ၿငိမ္ေနလႈက္သည္။အဲ့အခ်ိန္မွာ ဇတ္လမ္းက မင္းသားရဲ႕မိန္းမက သူ႔ရည္းစားနဲ႔အခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းေနသည့္အခန္းပင္။ညည္းညဴသံေတြက စိတ္ႂကြခ်င္စရာ။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ႐ုန္းလိုက္ရင္း
”ကိုပိုင္ လႊတ္ေတာ့ကြာ။အသက္႐ွဴၾကပ္လာၿပီ။သူမ်ားေတြေတြ႔ရင္႐ွက္စရာႀကီး။အက်ႌေတြလဲ ေၾကကုန္ၿပီ။သူနဲ႔လဲ ဘာမွမဆိုင္ပဲနဲ႔ ဖက္ထားတယ္။လႊတ္ေတာ့လို႔”
အသံေလးက ႐ွက္ဝဲဝဲနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးပင္။သူလဲ စိတ္ပိုႂကြကာႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕လက္ကိုကိုင္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ကာ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကာနမ္းလိုက္သည္။
”အို ”
အသံဆက္မထြက္လာေတာ့ေပ။သူႏႈတ္ခမ္းျခင္းဖိကာပါးစပ္အဟမွာလွ်ာကို ထည့္လိုက္ၿပီး လွ်ာျခင္းကလိလိုက္သည္။လက္ေတြက ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ခနၶာကိုယ္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပ်ာ့ေခြၾကလာသည္။သူလဲ ရဲသြားကာ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကို ၾကာ႐ွည္စြာနမ္းလိုက္သည္။လက္ေတြက ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔သူ႔ၾကားထားလိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကို အက်ႌေပၚကေန ကိုင္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္အသက္႐ွဴသံေတြျပင္းလာကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။ၿပီးမွ သူ႔ကို”ကိုပိုင္ ဘာေတြေလ်ာက္လုပ္ေနတာလဲလို႔ သူမ်ားအက်ႌေတြေၾကကုန္ေတာ့မွာပဲအဟင့္”
သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာက ဇစ္ကိုအေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္ၿပီးေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုပါျဖဳတ္လိုက္ရာ
”အိုဘာလုပ္တာလဲ။သူမ်ားေတြျမင္ရင္႐ွက္စရာႀကီးကြာ။ေဟေအးကြာ ကိုပိုင္ေနာ္ ျမတ္မြန္မႀကိဳက္ဘူးေနာ္ မလုပ္နဲ႔လို႔ဆို ၾကည့္ေျပာေနတာမရဘူးလား။စိတ္ဆိုးလာၿပီေနာ္။အာ့ ကိုပိုင္ေနာ္ မလုပ္နဲ႔လို႔ဆို”ေျပာေနေပမယ့္ သုကေတာ့ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုကလိလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုပက္လက္သူ႔အေပၚလွန္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ကုန္းကာစို႔ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿငိမ္က်သြားကာ သူ႔လက္ကိုတင္းတင္းေလးဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေမာဟိုက္ေနသည္။သူလဲအေပၚပိုင္းႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔လိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုထူလိုက္ၿပီးသူ႔ကိုေက်ာေပးအေနအထားနဲ႔မွီလိုက္ကာ ေျခေထာက္တဖက္ကိုခံုေပၚတင္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးၿပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာမွိကာသူ႔ကိုေနာက္ျပန္သိုင္းဖက္ထားသည္။သူလဲညာဖက္လက္ကႏို႔ေတြကိုကလိေနရင္းဘယ္ဖက္လက္က ေပါင္ေတြကိုပြတ္သပ္ေနကာ ထမိန္ကိုအသာေျဖခ်ကာဖင္ေပၚကေန ပင္တီအတြင္းဝင္ကာတျဖည္းျဖည္းေလ်ာဆင္းရင္း ပိပိဝကိုတို႔ထိကစားလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အသက္ရ်ဴသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔အတူသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုေမာ့ကာလာနမ္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ပိပိဝကအရည္ေတြစိုေနသည္။သူလဲပိပိထဲကို လက္ခလယ္ထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္လိုက္ရာဖင္က ႂကြႂကြတက္လာသည္။သူလဲ လက္ကိုျပန္ထုတ္ကာအေ႐ွ႕ဖက္ကေနပင္တီထဲနွုိက္ကာ အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ရာ ယ”အ့ ဟ ကိုပိုင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္”
အားမလိုအားမရသံျဖင့္ညည္းေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို ဖိကာေခ်ေပးရင္းႏို႔သီးေခါင္းကိုလက္မနဲ႔လက္ညႇိဳးညႇပ္ကာေခ်ေပးလိုက္ရာ တအိအိအသံနဲ႔ဖင္က ႂကြႂကြတက္သြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သူ႔လီးကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ေဘာင္းဘီထဲမွလီးကို ထုတ္ကာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ထက္ေအာက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။သူလဲ အေစ့ကိုကလိေနရင္းမွ လက္ကိုေနာက္ဖက္ကေန ျပန္ပတ္ကာ ပိပိထဲကိုထည့္လိုက္ရင္း ႏို႔ေတြကိုင္ထားတဲ့ လက္က အေစ့ကိုကလိလိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုပါးစပ္နဲ႔ကုန္းစို႔လိုက္သည္။ကာမခလုတ္ေတြကိုအခုျခင္းဖြင့္ေနတာမို႔ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဘယ္လိုမွမကေတာ့ေပ။ပါးစပ္ကညည္းသံေလးနဲ႔ဖင္ကိုေကာ့ကာယမ္းေပးေနသည္။သူလဲ
”ႏွင္းျမတ္မြန္ ကိုယ့္ကို စုပ္ေပးမလား”ေမးရာ ေခါင္းၿငိမ့္သျဖင့္သူလဲ အေနအထားျပင္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ပက္လက္အေနအထားမွ ထကုန္းကုန္းေလးေနလိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုစုပ္ေပးသည္။သူလဲ လက္တဖက္ကဖင္ေနာက္ကေန ပိပိထဲကိုထည့္ကာေမႊေနရင္းတဖက္က အေစ့ကိုလွမ္းႏိႈက္ကာ ကလိေပးလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္က တရမ္းရမ္းျဖစ္ၿပီးသူ႔လီးကို စုပ္ေပးေနသည္။သိပ္ေတာ့ ကြၽမ္းက်င္မႈမ႐ွိေပမယ့္အဆင္ေျပသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ အသက္႐ွဴသံေတြျပင္းလာသည္။သူလဲ ကလိတာကိုမနားတမ္းလုပ္ေပးလိုက္ရာ အသံအစ္အစ္နဲ႔အတူ ၿပီးသြားသည္။သူ႔လီးကိုလက္နဲ႔ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာပါးစပ္က အင့္ခနဲအင့္ခနဲ႔ ညည္းေနသည္။ၿပီးမွ အသာထကာ သူ႔အိတ္ထဲက စႏိုးတာဝါကိုယူကာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသုတ္ေပးသည္။ၿပီးေတာ့ သူလဲပင္တီကိုေသခ်ာျပန္ဝတ္ကာ ထမိန္ကိုဝတ္လိုက္ၿပီးေဘာ္လီခ်ိတ္ျပန္တပ္ အက်ႌကိုဇစ္ျပန္ဆြဲလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး
”အိမ္သာသြားမလို႔ လိုက္ပို႔ေပး။သူလဲအိမ္သာကိုလိုက္ပို႔ရင္း အိမ္သာထဲဝင္ကာလက္ေဆးလိုက္သည္။ျပန္ဝင္ကာထိုင္ေတာ့
”ဟင့္ သူေခၚလို႔လဲ လိုက္ၾကည့္ရေသး သူမ်ားကို သူ႔ရည္းစားက်ေနတာပဲ  ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔”သူလဲ ခပ္သဲ့သဲ့ရီလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဆြဲဖက္လိုက္သည္။႐ုန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီႏြဲ႔ကာေနလိုက္သည္။႐ုပ္႐ွင္ၿပီးတဲ့အထိ ဒီတိုင္းေနရင္းၿပီးခါနီးေတာ့ အျပင္ဖက္ကိုထြက္လာၾကသည္။
ညေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို လူဆိုးႀကီးလို႔ေျပာေတာ့သူကလဲ သူမၿပီးေသးဘူးဆိုတဲ့အေၾကာငး္ရယ္ ေအးေဆးေတြ႔ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူ႔ကိုေျပာင္သည္။သူကလဲမေတြ႔ခ်င္ဘူးလားေမးေတာ့ ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ေျပာသည္။
ႏွင္းျမတ္မြန္
သူမက ဝါးခယ္မသူ။မြန္ကရင္ဗမာစပ္သည္။ဆယ္တန္းေအာင္လို႔စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ကိုရန္ကုန္မွာလာတက္ရင္းပထမႏွစ္မွာခ်စ္ကိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ၿငိသည္။ပထမႏွစ္တက္တက္ခ်င္းမွာ လိႈင္သာယာဖက္မွာေနရင္းေတြ႔ၾကတာ။ေနာက္မွသူ႔ေကာင္ေလးက ေဆးသမားျဖစ္ေနမွန္းသိသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းတားသည့္ၾကားမွ မခ်စ္ဖူးတဲ့အခ်စ္႐ူးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ခ်စ္ကိုကလဲ လက္သြက္သည္။ျဖစ္ၿပီးငါးလေလာက္မွာသူ႔ကို တည္းခိုခန္းေခၚသြားၿပီးသူ႔ရဲ႕အပ်ိဳစင္ဘဝကိုရယူခဲ့သည္။အေတြ႔အၾကံဳကလဲမ႐ွိ အေတြ႔ကလဲထူးတာမို႔ခ်စ္ကိုရဲ႕အျပဳစုေတြေအာက္မွာဒူးေထာက္ခဲ့ရသည္။ခ်စ္ကိုကေနာက္ပိုင္းမွာသူ႔ဆီက ေငြခဏခဏေတာင္းသည္။သူကလဲခ်စ္တာမို႔ေပးသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ၾကာလာေတာ့ ေဆးခ်တာကိုသူသိလာသည္။သူေ႐ွာင္ေပမယ့္ တဏွာစိတ္ကေ႐ွာင္မရခဲ့။မေတြ႔ဖူးေနေပမယ့္ စိတ္ကပါသြားခ်ည္းပင္။ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးတိုက္ခန္းငွါးေနၾကသည္၊အဲ့ခ်ိန္က်မွခ်စ္ကိုလဲဆုျပည့္တို႔ ေအးမိစ့တို႔ပါးစပ္ကိုေၾကာက္လို႔သိပ္မလာ။ဒါေတာင္တလတခါေတာ့ေတြ႔ျဖစ္သည္။ဆုျပည့္တိုကဝိုင္းဖ်က္သည့္ၾကားမွမရမကေတြ႔သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ခ်စ္ကိုကလဲ သူ႔ကိုတန္ဖိုးမထားသလိုခံစားလာရသည္။ေတြ႔သည့္အခါတိုင္းခ်စ္ကိုက လီးကိုစုပ္ခိုင္းသည္။အၾကမ္းပတမ္းဆက္ဆံလာသည္။ဒါေပမယ့္သူအဲ့ဒါကိုႀကိဳက္ေနေတာ့ေ႐ွာင္ဖို႔ခက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခ်စ္ကို ကိုသူမခ်စ္ေတာ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီရမက္ကိုေတာ့မေ႐ွာင္ႏိုင္။ဆုျပည့္နဲ႔ကိုပိုင္တို႔အတြဲကိုေတြ႔ေတာ့အားက်သည္။ကိုပိုင္က လူေခ်ာတစ္ဦးပင္။ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က မိန္းကေလးေတြအားကိုးခ်င္စရာ။စကားေျပာေကာင္းသလို အေနလဲတည္သည္။တျဖည္းျဖည္းရင္းႏွီးလာေတာ့ သူခ်စ္ကိုနဲ႔ယွဥ္တိုင္းဘာမွမတိုင္။ဆုျပည့္ပိုအားက်မိသည္။သူခ်စ္ကိုနဲ႔ျပတ္သြားေတာ့အားလံုးက ဝိုင္းႏွစ္သိမ့္ၾကေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ညဖက္ေတြမွာဆိုကိုပိုင့္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ကာ ခ်စ္မိသည္အထိ စိတ္ေတြက ယိုင္လာသည္။ဒါကို ပိုးပိုးေရာ ေအးမိစံကပါရိပ္မိသည္။သူတို႔သံုးေယာက္စကားစပ္မိရင္ ကိုပိုင္အေၾကာင္းေျပာမိတိုင္း သူတို႔ေတြကလဲ သေဘာက်သည့္ပံု။ပိုးပိုးက ကိုပိုင့္ကိုအကိုတစ္ဦးလိုခင္ရင္းနဲ႔စိတ္ေျပာင္းလာသလို ေအးမိစံကလဲ သူ႔ရည္းစားနဲ႔ ယွဥ္တိုင္းကိုပိုင့္ကိုပိုသေဘာက်တက္သည္။သူ႔ကိုလဲေျပာတက္သည္။ရည္းစားထားရင္ ကိုပိုင့္လိုလူကိုေရြးဖို႔။သူတို႔ကေတာ့မရေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ညည္းတက္ၾကသည္။ေအးမိစံရည္းစားက ပိန္ေသးေသးနဲ႔ အရပ္႐ွည္႐ွည္။လက္ေၾကာမတင္းဟုေျပာသည္။ဟုတ္ေလာက္သည္။ေတြ႔ရသည့္ပံုက အလုပ္ကိုသိပ္မလုပ္ခ်င္သလို စိတ္ေနသေဘာထားကမ႐ိုးသား။ေအးမိစံ႐ွိေနေပမယ့္ ပိုးပိုးကို ငမ္းတက္သည္။ပိုးပိုးကလဲသိသည္။ပိုးပိုးေကာင္းေလးကက်ေတာ့ မိဘက ခ်မ္းသာသည္မို႔ ဘယ္ဟာကိုမွသိပ္အေလးမထား။သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္သည္။ပိုးပိုးကိုလဲ ခ်စ္ေပမယ့္ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္။ဆုျပည့္သာကံအေကာင္းဆံုး။ကိုပိုင္လာတိုင္းဆုျပည့္ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္။လိုအပ္တာမွန္သမ်ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။သူတို႔ကိုလဲ ညီမေတြလိုေစာင့္ေ႐ွာက္တက္သည္။ဒီလိုနဲ႔ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားေတာ့ ကိုပိုင့္ကို အားလံုးက ဆက္သြယ္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွမရခဲ့။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ကိုပိုင္လြတ္လပ္သြားတာမို႔ ႀကိဳးစားပါလားေျမႇာက္ေပးေတာ့သူ အားတက္သြားမိသည္။ကိုပိုင့္ကိုတိတ္တခိုးေမ်ွာ္လင့္ရင္းလိုက္႐ွာေပမယ့္ ႐ွာလို႔မေတြ႔။တေန႔ေတြ႔ႏိုးနဲ႔ေက်ာင္းၿပီးကာ အလုပ္ဝင္သည္အထိ႐ွာလို႔မရ။အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူလဲ ခ်စ္သူတေယာက္ရသြားသည္။ေသခ်ာစဥ္းစားေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ ကိုပိုင့္ကိုလက္ေလ်ွာ့လိုက္တာလဲပါသည္။အေျဖေပးခဲ့တာ။သူကလဲ အရမ္းခ်စ္တာမို႔ကံေကာင္းသည္ေျပာရမည္။အလုပ္ကလဲ ပင္ပန္း မိန္းမသားေတြစုေနတာလဲပါတာမို႔။သူဝိတ္ကိုခ်ၿပီးျပင္လာေတာ့ အရင္ကနဲ႔မတူပိုၿပီးလွကာ ၾကည့္ေကာင္းလာသည္လို႔ေျပာၾကသည္။သူလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သေဘာက်ကာ အျမဲတမ္းလွေနေအာင္ေနသည္။သူရာထူးတိုးေတာ့ သင္တန္းကိုရန္ကုန္မွာလာတက္ရင္း ကိုပိုင္နဲ႔တူသည့္တေယာက္ကိုေတြ႔ေတာ့ လိုက္ၾကည့္မိသည္။တကယ္လဲဟုတ္ေနတာမို႔ အရမ္းေပ်ာ္သြားမိသည္။ျပန္ေတြ႔ေတာ့ကိုပိုင္က အရင္ကထက္ေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းလာကာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာသည္။အဆင္ေျပသည္ထင္သည္။ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းနဲ့ကားနဲ႔ပင္။သူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသျဖစ္မိျပန္သည္။ကိုပိုင္နဲ႔ျပန္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ သူ႔မွာရည္ရြယ္သူ႐ွိေနလို႔။ကိုပိုင္ကေတာ့တကိုယ္တည္း ခ်စ္သူမ႐ွိေသးလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ေတြျပန္ဆံုေတာ့ အရင္တိုင္းခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ေပ်ာ္စရာ။ေအးမိစံေရာပိုးပိုးေရာ အရင္လိုပင္ ကိုပိုင့္ကို သေဘာက်ဆဲပင္။မိန္းမခ်င္းမို႔ရိပ္မိၾကသည္။သူနဲ႔ေန႔တိုင္းေတြ႔တာမို႔ သူလဲ ကိုပိုင့္ကို ဆြဲေဆာင္မိသည္။႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္ေလွ်ာက္လည္နဲ႔ ကိုပိုင့္ကို ဆြဲေဆာင္မိသည္။ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္။တဒဂၤေလးစိတ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဆိုၿပီးေတာ့ပင္။ကိုပိုင့္ရင္ခြင္ထဲ ခဏျဖစ္ျဖစ္ေမွးလိုက္ခ်င္သည္။ကိုပိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပင္။သူတို႔ကိုသေဘာထားသည္။အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီးမိန္းမတို႔တက္တဲ့မာယာေတြနဲ႔ဆြဲေဆာင္ျဖစ္သည္။တရက္ကိုပိုင္က ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္မယ္ေျပာေတာ့သူလဲ ဝမ္းသာသြားၿပီးလိုက္သြားသည္။အတြဲခံုမွာလက္မွတ္ဝယ္ေတာ့သူလိႈက္ခနဲ ဝမ္းသာသြားသည္။အထဲေရာက္ေတာ့အတြဲေတြက ကဲ ႐ုပ္ရ်ထင္ကလဲ 18+ဆန္ဆန္မို႔ သူလဲ စိတ္ေတြက မ႐ိုးမရြျဖစ္လာသည္။ေဝးေနတာလဲ ၾကာမို႔။ကိုပိုင္ကသူ႔ကို စေတာ့သူလဲ အလိုက္သင့္ပါသြားသည္။ကိုပိုင့္ကို သူ႔ဘဝႀကီးခဏျဖစ္ျဖစ္ေပးလိုက္သည္။ညက်ကိုပိုင္က အျပင္မဖ်ာေအးေဆးေတြ႔ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူလဲ ေခါင္းၿငိမ့္မိသည္။
စေနေန႔ညေနတြင္ ေအးမိစံတို႔အတြဲက အထိမ္းအမွတ္႐ွိလို႔ သူနဲ႔ကိုပိုင္ကို ေခၚကာktvကိုသြားၾကသည္။ပိုးပိုးက ပုဂံဖက္သြားတာမို႔မပါ။သူတို႔ေလးေယာက္ ဆိုၾက ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ ႐ွစ္နာရီခြဲေက်ာ္ေတာ့ ေအးမိစံက ကိုပိုင့္ကို သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းသည္။ေအးမိစံဘဲက ကိုပိုင့္နားကို ကပ္ကာတိုးတိုးေလးေျပာေနသည္။ကိုပိုင္က ရီၿပီးျပန္ေျပာသည္။လမ္းေရာက္မွေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔အတြဲက ဟိုတယ္ကိုသြားမလို႔တဲ့လိုေျပာသည္။ဒီလိုနဲ႔ကိုပိုင္က သူ႔ကို ကိုပိုင့္တိုက္ခန္းကိုေခၚလာသည္။
တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဟိုေန႔ကအ႐ွိန္ကလဲ႐ွိေနျပန္ေတာ့ စိတ္ကထိန္းမရေတာ့။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ဝိုင္ေသာက္လာတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔မို႔ ရဲေနသည္။အက်ႌအနက္အၾကပ္နဲ႔ ထမိန္အေပ်ာ့သား အနီေလးက သူမရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းအလွကိုေဖာ္ျပေနတာမို႔သူလဲ စိတ္ထိန္းဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့။အခန္းထဲေခၚလာၿပီးအခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ နွင္းျမတ္မြန္ကို  ဖက္ကာနမ္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကိုျပန္နမ္းလိုက္သည္။သူနမ္းေနရင္းနဲ႔ တကိုယ္လံုးကိုပြတ္သပ္ရင္း တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အသက္႐ွဴသံျပင္းသြားးၿပီးသူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာလာဖက္ေလသည္။နမ္းေနရင္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီးသူ႔အက်္ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီကို ျမန္ျမန္ခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံသာက်န္ေတာ့သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေဘာ္လီ အသားေရာင္ေလးက ျဖဴတဲ့အသားမွာ ပဏာရေနသည္။ေဘာ္လီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးက လွပစြာေပၚလာသည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္ရင္ ႏို႔သီးေခါင္းကို ကလိလိုက္ေတာ့ ခါးေကာ့တက္လာၿပီ
”အင္းဟင္းဟင္း ကိုပိုင္ရယ္”သူ႔ကိုလာဖက္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြစို႔ရင္း ထမိန္ကိုခ်ခ္တ္ိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က ကူၿပီးခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ပင္တီအျဖဴသာက်န္ေတာ့ သူလဲ ပင္တီဂြဆံုကို လက္တင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္အေျမႇာင္းလိုက္ ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းျမတိမြန္တေယာက္ေကာ့တက္သြားသည္။ႏို႔ေတြကို စို႔ရင္း အဖုတ္ကို ခပ္သြက္သြက္ကစားေပးလိုက္ရာ ပင္တီဂြဆံုမွာအရည္ေတြ ရႊဲလာသည္။သူလဲ ႏို႔ေတြစို႔တာရပ္လိုက္ၿပီးပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔႐ွင္းထားသည္ထင္သည္။စုစုေလးနဲ႔ပါးပါးေလးပဲျဖစ္ေနသည္။သူလဲ ေပါင္ကိုေဘးကိုခ်ဲလိုက္ၿပီးအေစ့ကို လက္နဲ႔ကလိလိုက္သည္။လက္တစ္ဖက္ကႏို႔ေတြကိုကိုင္ၿပီးအေစ့ကိုအဆက္မျပတ္ေခ်ေပးရာ ဖင္ကေကာ့ေကာ့တက္လာၿပီး ပါးစပ္က လဲ ညည္းေနသည္။လက္မနဲ႔အေစ့ကိဳ ေခ်ၿပီး က်န္လက္တဖက္က အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္က Gsportေနရာကိုမွန္းကာ ခက္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္ရာ
”အာ အာ ကိုပိုင္ အင့္ ဟင့္ အ အ ”ဖင္ႀကီးကေျမာက္တက္လာၿပီးအေတာၾကာသည္အထိရမ္းခါေနၿပီး ျပန္ျပဳတ္က်သြားသည္။အဖုတ္ကအရည္ေတြက ထြက္လာသည္။တခ်ီၿပီးသြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထူလိုက္ၿပီး လီးကိုကိုင္ကာ မ်က္ႏွာနားကို တိုးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲအသာကုန္းကာ သူ႔လီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။မစိမ္းလွတာမို႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့အေနအထားေတာ့႐ွိသည္။သူလဲ လီးကိုအာေခါင္ထဲေရာက္ေအာင္ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ဖင္ကကုန္းထားတာမို႔ ဖင္ကိုလွမ္းကာညႇစ္လိုက္ ခပ္ဆက္ဆက္ေလး႐ိုက္လိုက္လုပ္ေပးသည္။တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္ လိုလားဟန္ျပတာမို႔သူလဲ ဆက္လုပ္ေပးေနသည္။ေကာင္းလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါးစပ္ထဲမွ လီးကိုထုတ္လိုက္ေတာ့ သိပ္ေက်နပ္ဟန္မျပ။ဆက္လုပ္ေပးခ်င္သည့္သေဘာ။သူလဲ ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြမ္ကို ထူလိုက္ကာ သူ႔အေပၚမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အဖုတ္ဝကို လီးနဲ႔ေတ့ကာ အသာထိုင္ခိလိုက္သည္။
”အ့ ဟ ႀကီးလိုက္တာ ကိုပိုင္ရယ္ ”ညည္းရင္း သူ႔ပုခံုးကို အသာကိုင္ကာႂကြလိုက္ ထိုင္လိုက္အသာလုပ္ေနသည္။လီးကေတာ့ က်ဥ္းၾကပ္စြာတိုးဝင္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ လီးတစ္ခုလံုးဝင္သြားကာဆီးခံုႏွစ္ခုထိကပ္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ရမက္ထန္စြာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရ နမ္းရင္း အေပၚကေန အသာေဆာင့္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကို ကိုက္လိုက္ေခ်လိုက္လုပ္ေနရင္း တခါတခါဖင္ကို ညႇစ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သြက္လာသည္။
”ဇြပ္ ဇြပ္ ဖတ္ဖတ္ ”
”ေကာင္းလား ႏွင္းျမတ္မြန္”
”ေကာင္းတယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ ဟင္း ဟင္း”
ေမာဟိုက္သံနဲ႔ေျဖရင္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနသည္။သူလဲ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း လက္ေတြက ဖင္ဝကို အသာကစားေနလိုက္သည္။ဖင္ဝက ႐ွံု႔သြားလိုက္ က်ယ္လာလိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္စိပ္လာၿပီး ညည္းသံက ပိုျမန္လာသည္။သူ႔ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက တင္းၾကပ္လာသည္။

”အာ့ အာ့ ေကာင္းတယ္ ကိုပိုင္ရယ္ ဟင့္ အင့္ အင့္ အင့္ ဟူးဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ အာ့ အာ့”ေဆာင့္ခ်က္က ျမန္လာၿပီးအခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါႏွင္းျမတ္မြန္ ေကာ့တက္သြားၿပီးခပ္ဆက္ဆက္သံုးေလးခ်က္ေဆာင့္ခ်ရင္းသူ႔အေပၚကို လဲက်လာသည္။ၿပီးသြားေလၿပီ။သူလဲ အသာဖက္ထားရင္း နဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အတြင္းသားေတြညႇစ္အားကို အရသာခံေနလိုက္သည္။အေတာ္ၾကာၿငိမ္ေနၿပီးမွ သူ႔ပါးကို လာနမ္းေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚကေန အသာဆင္းကာ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ကုန္းေပးလိုက္သည္။လံုးဝန္းတဲ့တင္ေလးကို ေကာက္ကာခါးကို ေကာ့ၿပီးေ႐ွ႕ပိုင္းက လက္ေထာက္ကာ သူ့ကို ၾကည့္ေနတဲ့ဟန္က သူ႔စိတ္ပိုေသြးဆူေစသည္။သူလဲ ထကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေနာက္ကေန ေနရာယူလိုက္ၿပီး ဖင္ကိုအသာျဖဲလိုက္ရာ ဖင္ေပါက္ ညိဳညိဳေလးက အရည္ေတြရႊဲေနသလို အဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲေနသည္။သူလဲ လီးကိုအဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္ရင္း အသာဖိထည့္လိုက္သည္။အ ခနဲ႔အသံနဲ႔ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဖင္ကိုေနာက္ကိုပိုၿပီးေကာ့ေပးတာမို႔ သူလဲ အဆံုးထိထည့္လိုက္သည္။အရည္ေတြနဲ႔မို႔ ေခ်ာေမြ႔စြာဝင္သြားသည္။သူလဲ အသာေဆာင့္ရင္း ဖင္ကို ညွစ္လိုက္ ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေဆာင့္ခိုင္းတာမို္ သူလဲ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ညႇပ္ကိုင္ကာ ေနာက္ကေန ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။
”ဗြတ္ ဗြတ္ ႁဗြတ္ ႁဗြတ္”
”အ အ အင့္ အင့္ ေကာင္းတယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္”
သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔ မနားတမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ သူ႔လီးတစ္ခုလံုးေတာင့္တင္းလာကာ သုတ္ရည္ေတြက ႏွင္းျမတ္မြန္အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တခ်ီၿပီးသြားသည္။အဖုတ္အတြင္းသားေတြက သူ႔လီးကို အတင္းကိုညႇစ္ထားသည္။လက္ေတြက ေမြ႔ရာခင္းကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆုပ္ေခ်ထားရင္း ပါးစပ္ကလဲ တအားအားနဲ႔ ါါါါါါါါါါါါါါေအါၚေနသည္။ါါသူလဲေလးငါးခ်က္ေဆာင့္ါါါလိုက္ၿပီးႏွင္းျမတ္မြန္ေပၚ ကုန္းကုန္းႀကီးအေမာေျဖေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အိပ္ရာေပၚသို႔ ေဘးတိုက္လဲက်သြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ေနာက္ကေန ဖက္ထားလိုက္သည္။အဖုတ္က တခ်က္တခ်က္ညႇစ္ေနတုန္းပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို လွည့္ကာ နမ္းလိုက္ရင္း”ကိုပိုင္က သိပ္အားႀကီးတာပဲဟင့္ သူမ်ားကို ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ႏႈန္းသြားတာပဲ”
သူလဲ ခပ္သဲ့သဲရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို အသာဖယ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားရင္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနသည္။သူလဲ တစ္႐ွဴးယူကာသန္႔႐ွင္းလိုက္ၿပီး ပုဆိုးတထည္ထုတ္ကာ ဝတ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူလဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ အေပါ့သြားကာ ေရေဆးလိုက္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဝတ္ေတြဝတ္ၿပီးသြားသည္။သူက အဝတ္ေတြလဲမလားေမးေတာ့ ေခါင္းခါတာနဲ႔ သူလဲ အက်ႌတထည္ဝတ္လိုက္ၿပီးကုတက္ေပၚတြင္းလွဲခ်လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို လာဖက္ရင္း အနားမွာစကားလာေျပာေနသည္။စကားအတန္ေျပာၿပီးႏွစ္ေယာက္သားေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။သူတေရးႏိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေက်ာေပးကာ ေဘးေစာင္းေလးအိပ္ေနသည္။သူလဲ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔စိတ္က ထန္လာတာမို႔ အနားကိုကပ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳကာ ႏို႔ေတြကိုကိုင္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ မႏိုးေသး။သူလဲ လက္တဖက္က ထမိန္ကို အသာေျဖခ်လိုက္ကာ ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္ရာ တင္းပါးေဖြးေဖြးေလးေတြနဲ႔ေပါင္တံျဖူျဖဴေလးကေပၚလာသည္။သူလဲ ပုဆိုးကိုေျဖခ်လိုက္ရာ ရန္သူေတြတဲ့ေႁမြေဟာက္အလား ေခါင္းေထာက္ထလာသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ေျခေထာက္တဖက္ကိုအသာမလိုက္ရင္း အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္အဖုတ္ကိုကိုင္လိုက္ရာအရည္ေတြက စိုေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲႏိုးလာရာ
”ကိုပိုင္ရယ္ ဟင့္ သူမ်ားအိပ္ေနတာကို ေႏွာက္ယွက္တယ္ လူဆိုးႀကီး”
”ဘာလဲ မခံခ်င္ဘူးလားဟမ္”
”အာ ဘာမွန္းမသိဘူး သြား”
သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အဖုတ္ဝကို အသာေတ့လိုက္ကာ ဖိထည့္လိုက္ရာ
”အားကြၽတ္ကြၽတ္ ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္းကြာ အရမ္းနာတယ္ဟင့္ဟင့္”
အဖုတ္ထဲသု႔ိ တင္းၾကပ္စြာဝင္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးထားသည္။သူလဲ လီးတဝက္ေလာက္ကို ထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္လုပ္ရင္းလက္တဖက္က ႏို႔ေတြကိုင္ တဖက္က အေစ့ကို ေခ်ေပးရင္း အသာေညႇာင့္ေနလိုက္သည္။အရည္ေတြကထြက္လာျပန္တာမို႔ အဝင္အထြက္က ေခ်ာေမြ႔လာသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကို ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ေပးပါလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ လီးကိုအဆံုးထိထည့္လိုက္ရင္း ျဖည္းျဖည္ခ်င္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အေစ့ကို ကလိေနတဲ့ လက္ကိုခပ္တင္းတင္းကိုင္ထားရင္း ဖင္ကိုေနာက္သို႔ေကာ့ေကာ့ေပးထားသည္။ပါးစပ္ကလဲ တဟင့္ဟင့္နဲ႔ညည္းေနသည္။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕လက္ကိုယူကာ ႏို႔ေတြေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း သူ႔ႏို႔ကို သူ႔ဟာသူ ကိုင္ခိုင္းးရင္းခါးကိုကိုင္ကာ ေနာက္ကေန အားရပါးရေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲအရမ္းေကာင္းလာၿပီထင္သည္။ႏို႔ေတြကို အရမ္းေခ်ေနရင္းပါးစပ္ကလဲ ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲေနာက္ကေန ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေမွာက္လိုက္ၿပီးအေပၚကေန အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရာသုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ညည္းေနသည္။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္အေပၚေမွာက္လိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္ကို နမ္းလိုက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သားအေမာေျဖေနသည္။အေမာေျပာေတာ့ သူလဲ အေပၚကေန ေဘးကိုလိမ့္ခ်လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ထမိန္ကို ယူကာေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး ေရေဆးေနသည္။တေအာင့္ေနေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့သူလဲ ဝင္ၿပီးသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ကာအေပါ့သြားၿပီးကုတင္ေပၚတက္ကာႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဖက္ကာအိပ္လိုက္သည္။မနက္အိပ္ရာႏိုးေတာ့ တခ်ီထပ္ဆြဲလိုက္ၾကျပန္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကအေပးေကာင္းသလို ပုေလြေကာင္းသည္။သူ႔ရဲ႕လိုးခ်က္ေတြကိုအဆြဲႀကီးဆြဲေနသည္။ေရခ်ိဳးအဝတ္ေတြဝတ္ကာ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေဆာင္ကိုလိုက္ပို႔လိုက္သည္။
ညဖက္တြင္ သူနဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ အရင္ကထက္ပိုကာ ပြင့္လင္းလာၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူေမးသမ််ွေျဖသည္။သူနဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ ဆနၵ႐ွိရင္႐ွိသလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။သူ႔တိုက္ခန္းမွာတြင္ေတြ႔ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းေတြ႔သည့္အခါတိုင္း သူကႏွင္းျမတ္မြန္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ အဲလိုဆက္ဆံရတာကိုသေဘာက်သည္။ကုန္းခိုင္းကာ တင္ပါးေတြကို ႐ိုက္ရင္း ေနာက္ကေန ေဆာင့္ရတာကို သူကလဲ သေဘာက်သလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ႀကိဳက္တာမို႔ အေပးအယူမွ်သည္ေနာက္ေပါက္ကို ဖြင့္ဖို႔အတြက္ သူတျဖည္းျဖည္းခ်င္းက်င့္ေပးရသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ဇိမ္ခံတက္လာသည္။နာနာက်င္က်င္အရာသာကို ႀကိဳက္တက္သူမို႔ စည္းရံုးရတာေတာ့ သိပ္မခက္။ဒါေပမယ့္ ခုထိေတာ့ သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေနာက္ေပါက္ကို မလုပ္ေသး။
ဒီလိုနဲ႔သင္တန္းကာလ ငါးလေက်ာ္ေရာက္လာသည္။ရံုက သူ႔ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခဏျပန္လာရန္ေခၚသျဖင့္အေရးတႀကီးျပန္ရမည္။စကားစပ္မိလို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက သူလဲ ေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားစရာ႐ွိသည္တဲ့။သူသြားမယ့္ရက္နဲ႔ ၾကံဳေနတာမို႔ သူနဲ႔လိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံရဲ႕ ရည္းစားကလဲ လိုက္သြားဖို္႔ေျပာသည္။ဟိုေရာက္ရင္လဲ လိုအပ္တဲ့အကူအညီေပးဖို႔လဲ အကူညီေတာင္းသည္။သူလဲ သြားမယ္ရက္က်ေတာ့ ေအးမိစံကိုအေဆာင္ကိုသြားေခၚလိုက္သည္။ဟိုမွာ တည္းဖို႔ေနရာ႐ွိလားေမးရာ မ႐ွိဘူးတဲ့။သူလဲ လူပ်ိဳေဆာင္မွာေနတာမို႔ မိန္းကေလးေခၚတည္းဖို႔မျဖစ္ႏိုင္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ သူတို႔ရံုးက အမႀကီးတေယာက္ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ ရတာနဲ႔အဆင္ေျပသြားသည္။သူ႔ညီမလို႔ေျပာထားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ညေနေလးနာရီေလာက္မွ ထြက္လာၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ ေစာင္မၿပီးၾကည့္႐ွဴကာ ကိုယ္ဖိရင္ဖိေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔စသည္။သူတို႔ထြက္လာေတာ့ လမ္းမွာ မိုးေတြတအားရြာသည္။အခ်ိန္အခါမဟုတ္ရြာသည္။သည္းသည္းမဲမဲရြာတာမို႔ ကားကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဂ႐ုတစိုက္ေမာင္းေနရသည္မို႔ ခရီးမတြင္။ေျခာက္နာရီေလာက္က ရန္ကုန္ကထြက္တာျဖစ္ေပမယ့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းေနရတာမို႔ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီထိုးေနၿပီ။ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ကလဲဆာေနတာမို႔ ထမင္းမွာစားရင္း သူလဲ ရံုးကအမႀကိ္းဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းလိုင္းကေခၚမရ။နာရီဝက္ေက်ာ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။မိုးကမတိတ္။ပိုပိုသည္းလာသည္မွတ္ရ။စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာသြားရသည္။ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ တစ္နာရီထိုးေနၿပီ။သူလဲအပ်ိဳေဆာင္ကိုေမာင္းသြားေတာ့ မီးကပ်က္ေနသည့္အျပင္ ဘယ္လိုမွႏိႈးလို႔မရ။မိုးသံေၾကာင့္ မၾကားတာျဖစ္နိုင္သလို မိုးကလဲ ေအးတာမို႔ မိုးေအးေအးနဲ႔အိပ္ေမာက်ေနၾကတာျဖစ္မည္။ဒါေၾကာင့္သူလဲ အၾကံအိုက္ေနသည္။လူေတြကလဲ ေအးၿပီး မိုးေရကလဲ စိုေနၾကသည္။အိပ္ကလဲ အိပ္ခ်င္ေနၾကတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ရသည္။ေအးမိစံကို တည္းခိုခန္းတခုတြင္တည္းဖို႔အတြက္။သူကေတာ့ အေဆာင္ျပန္အိပ္မယ္ေျပာေတာ့ ေအးမိစံကလဲ တေယာက္တည္းမို႔ေၾကာက္သည္တဲ့။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တည္းခိုခန္းတြင္တည္းဖို႔သေဘာတူလိုက္ၾကၿပီး၊ တည္းခိုခန္းသို႔သြားကာအခန္းတခန္းယူလိုက္ၾကသည္။
ေအးမိစံ
သူမက ေဒးဒရဲသူ။သူနဲ႔ သူ႔ရည္းစားနဲ႔က ကိုးတန္းႏွစ္ကတည္းက ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာတာ။ငယ္ကတည္းကလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ။မိဘခ်င္းကလဲ ရင္းႏွီးေနၾကတာမို႔ သူတို႔ျဖစ္သြားၾကေတာ့ အိမ္ကို အသိေပးေတာ့ စာႀကိဳးစားၾကဖို႔ပဲေျပာၿပီးဘာမွသိပ္မေျပာၾက။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ မိဘေတြက သူတို႔ကို အခ်ိန္တန္ရင္ေပးစားၾကဖို႔ေျပာဆိုေနၾကေတာ့ နွစ္ေယာက္သား ပြင့္လင္းသြားၾကသည္။သူကလဲ သူ႔ရည္းစားကလဲြၿပီးဘယ္ေယာက္က်ားေလးကိုမွ သိပ္မခင္ခဲ့သလို မရင္းႏွီးခဲ။သူ႔ရည္းစားကလဲ ဘယ္သူေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္မသိ။တစ္ရက္ အိမ္မွာဘယ္သူမွမ႐ွိတုန္း သူ႔အိမ္ကိုလာၿပီး သူ႔ကိုဖက္လိုက္နမ္းလိုက္လုပ္ရင္းနဲ႔ သူမညဝရဲ႕အပ်ိဳစင္ပန္းကိုဆြတ္ခူးသြားသည္။သူကလဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ေပးခဲ့တာလဲပါသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအေတြ႔အၾကံဳမ႐ွိ အ႐ိုင္းေတြမို႔ အေတြ႔ထူးသည္မို႔ ငတ္မေျပႏိုင္။သူမလဲ စီပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ရသလို သူ႔ရည္းစားကလဲ အေဝစသင္သာတက္ကာ မိဘေတြလက္ငူပ္လက္ရင္း လယ္ယာလုပ္ငန္းကိုဝင္ကူသည္။ဝင္ကူသည္ဆိုသည္ျငား ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ပင္။ရန္ကုန္ကို တက္လာၿပီးသူနဲ႔ေတြ႔သည့္အခါမ်ားတြင္းသူမ အရမ္းေပ်ာ္ရသည္။ေနာကိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား႐ိုးလာတာလား ဘာလားမသိ။သိပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့။ခဏခဏလဲေတြ႔ုဖစ္ၾကလို႔လဲပါသည္။ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးတိုက္ခန္းငွါးေတာ့ ဆုျပည့္ရည္းစား ကိုပိုင္နဲ႔ခင္သည္။ကိုပိုင္က သေဘာေကာင္းသလို ႐ုပ္ရည္ကလဲ မိန္းကေလးေတြသေဘာက်သည္႐ုပ္ရည္မ်ိဳး။အေျပာကလဲေကာင္း ပိုက္ဆံကလဲ ရႊင္သူမို႔ သူ႔ရည္းစားကေတာင္အားက် သေဘာက်သည္။တခါတေလ သူကေတာင္ သူ႔ရည္းစားကိူ ကိုပုိင္ကို ေယာက္က်ားခ်င္းမ်ားႀကိဳက္ေနသလားလို႔စသည္။သူတို႔ေတြ႔ရင္ ကိုပိုင့္ကိုဘယ္လိုသေဘာက်ေၾကာင္း မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့သူမကမေျပာရပဲ သူကႀကီးေျပာလို႔။အဲ့လိုစေတာ့ သူ႔ရည္းစားက သူသာမိန္းကေလးဆိုရင္ ကိုပိုင့္ကို လိုက္ႀကိဳက္တယ္ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ သူ႔ႏွဖူးသူျပန္ရိုက္ရသည္။ေျပာမယ့္သာေျပာတာ သူမလဲ ကိုပိုင္နဲ႔သူ႔ရည္းစားကိုယွဥ္တိုင္း သူ႔ရည္းစားကိုအားမရ။အလုပ္ကအစပင္။ကိုပိုင္က အရည္အခ်င္း႐ွိၿပီး ဦးေဆာင္ႏိုင္သည္။သူ႔ရည္းစားက ေရသာခိုကာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိ။ကိုပိုင္ကေတာ့ ငယ္ေသးလို႔ပါလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ေတြရင္းႏွီးလာၾကေတာ့ အံ့ျသဖို႔ေကာင္းတာက ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ပိုးပိုးကပါ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ကစားေနၾကတာကိုပင္။ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္ၾကသည္။ဒါေပမယ့္သူငယ္ခ်င္းရည္းစားျဖစ္ေနတာတေၾကာင္း ဆိုင္သူကိုယ္ဆီ႐ွိေနၾကတာမို႔ ႐ိုးသားစြာဆက္ဆံၾကေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုပိုင့္လိုခ်စ္သူမ်ိဳးရခ်င္မိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ကိုပိုင္နဲ႔ရင္းႏွီးလာေလ ကိုပိုင့္ရဲ႕အေျပာ ျပဳမူပံုေတြက သူတို႔ကို စြဲလန္းေစသည္။တခါတေလ ကိုပိုင္ကမ်ားေတာင္းဆိုရင္ ကိုပိုင့္ကို နမ္းမိမည္လားမသိ။က်န္တဲ့သူေတြေတာ့မသိ။သူကေတာ့ အဲ့ေလာက္ထိကို စိတ္ကစားမိသည္။ဆုျပည့္နဲ႔ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရည္းစားအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အခါတိုင္း သူမတို႔ ရင္ခုန္မိသည္။တခါတေလသူနဲ႔သူ႔ခ်စ္သူတို႔ဆက္ဆံျဖစ္ရင္ ကိုပိုင္ဆိုၿပီးစိတ္ကူးယဥ္မိတိုင္းသူမေက်နပ္အားရမႈကိုတမူထူးစြာရခဲ့တာေတာ့အမွန္ပင္။ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားေတာ့ သူတို႔ ကိုပိုင့္ကိုစိတ္ပူစြာလိုက္႐ွာမိၾကသည္။အဆက္အသြယ္လဲမရ ဘယ္လိုမွ႐ွာမရေတာ့ သူမ သူ႔ရည္းစားကို ျပသာနာ႐ွာမိသည္အထိ။ေနာက္ပိုင္း
ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္မရေတာ့တာနဲ႔ အားလံုးစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကသည္။ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္ရေတာ့လဲ သူမတို႔မယူၾကေသး။အရာရာအဆင္သင့္ျဖစ္မွယူၾကဖို႔တိုင္ပင္ထားတာမို႔ သူလဲ ေငြစု ကိုယ္လဲ ေငြစုကာ တစ္လတစ္ခါႏွစ္ခါေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ေတြ႔သည့္အႀကိမ္ကဟိုးအရင္ကေလာက္ မစိပ္ေတာ့တာမို႔ ေတြ႔သည့္အခါတိုင္း စိတ္လႈပ္႐ွားမႈေပးစြမ္းနိုင္တာေတာ့အမွန္။ဗဟုသုတလဲ ႂကြယ္လာၾကတာမို႔ sexကိစၥကို အတက္ႏိုင္ဆံုး သာယာေအာင္ႏွစ္ေယာက္သားလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။မိဘေတြကလဲ တခ်ိန္ယူၾကမည့္သူေတြမို႔ ခုယူေစခ်င္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေနတာမို႔အရမ္းေတာ့မတိုက္တြန္းၾက။ဒီလိုနဲ႔ေနလာရင္း မေမွ်ာ္လင့္ပဲကိုပိုင့္ကိုျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့ ကိုပိုင္က အရင္ကထက္ကို ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းလာကာ ပိုၿပီးလဲ တည္ၿငိမ္လာသည္။အရင္လိုေႏြးေထြးစြာျပန္ဆက္ဆံခါၾကေတာ့ သူတို႔သံုးဦး ျပန္ၿပီး အတိတ္ကအေၾကာင္းကို သတိရကာ ရင္ခုန္သံျပန္ေႏြးလာၾကသည္။သံုးေယာက္လံုးက ဆိုင္သူေတြ႐ွိေနၾကဆဲမို႔ ကိုယ္႐ွိန္သတ္ကာ ေနရေပမယ့္ ေတြ႔သည့္အခါတိုင္း စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ေျဖရသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ထက္ပိုကာ ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ကိုပိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပင္သူတို႔ကိုဆက္ဆံသည္။သူတို႔ရည္းစားေတြနဲ႔လဲ အဆင္ေျပၿပီးကိုပိုင့္ကို အားလံုးက ခင္ၾကသည္။ပိုးပိုးရည္းစားဆို ကိုပိုင့္ကို သူ႔အမနဲ႔ခ်ိတ္ေပးသည္။ပိုးပိုးက သေဘာမတူ။ခါးခါးသီးသီးပင္။ကိုပိုင္က သူ႔အကိုဆိုၿပီးသေဘာမတူေၾကာင္းေျပာေတာ့ အားလံုးကဝိုင္းရီေတာ့ စိတ္ေကာက္သြားလို႔ ေခ်ာ့ရေသးသည္။အဲ့ကတည္းက သူေရာႏွင္းျမတ္မြန္ပါ ပိုးပိုးရဲ႕စိတ္ကိုသိလိုက္ၾကသည္။ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ရည္းစားနဲ႔ ယူမွာျဖစ္သလို သူေရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါ ဆိုင္သူကိုယ္စီနဲ႔ ယူၾကမည္ပင္။သို႔ေသာ္ သူတို႔မယူခင္ ကိုပိုင့္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနခ်င္မိေသးသည္။သူတို႔ေတြကလဲ ကိုပိုင္နဲ႔ဆိုရင္ သူတို႔ရည္းစားေတြကို စိတ္ခ်သည္။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရည္းစားေတြကလဲ ကိုပိုင့္ကို အားကိုးသလို ကိုပိုင္ကလဲ ညီေတြလိုပင္။ခုလဲ သူေနျပည္ေတာ္ကို လာဖို႔႐ွိေတာ့ သူတေယာက္တည္းသြားရမွာမို႔ စိတ္ညစ္မိသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သင္တန္းမၿပီးေသး။သူ႔ရည္းစားကလဲ အလုပ္ကိစၥ႐ွိေနတာမို႔ ေခၚမရ။တိုက္ဆိုင္စြာ ကိုပိုင္က ေနျပည္ေတာ္သြားမွာလို႔ေျပာေတာ့ အဆင္ေျပသြားသည္။သူ႔ရည္းစားကိုေတာင္ ကိုပိုင့္ကို ေျပာေသးလားေမးေတာ့ မေျပာဘူးလို႔ေျပာသည္။ေနဖို႔အတြက္ ကိုပိုင္ကပဲစီစဥ္ေပးသည္မို႔ ေနဖို႔ေရာ ဟိုမွာ သြားဖို႔လာဖို႔ပါ ကိုပိုင္႐ွိေနတာမို႔ အဆင္ေျပသြားတာေၾကာင့္စိတ္ေအးသြားရသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ စိတ္ခ်သြားကာ ျပန္သြားသည္။ထြက္လာေတာ့ ရန္ကုန္ေက်ာ္ကတည္းက သည္းလိုက္တဲ့မိုး။ကားကိုထိန္းေမာင္းေနရသည္။ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ တစ္နာရီ။ကိုပိုင္က သူ႔ရံုးကအမႀကီးအေဆာင္ကိုလိုက္ပို႔ေတာ့ ႏိႈးလို႔မရ၊သူတို႔လဲ ပင္ပန္းလာ၊ ေအးကေအးလာတာမို႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တိုင္ပင္ရာ တည္းခိုခန္းတည္းဖို႔ျဖစ္လာသည္။တေယာက္တည္းက်ေတာ့လဲ သူေၾကာက္သည္။ေနာက္ဆံုး ကိုပိုင္ပါ လိုက္တည္းဖို႔ျဖစ္လာကာ အခန္းယူၿပီးတည္းၾကသည္။ကုတင္နွစ္လံဳးမိဳ့ဆင္ေျပသည္။သူတို႔အခန္းထဲေရာက္ၿပီး ေအးလာၾကတာမို႔ ကိုယ္ဆီ ကုတင္ေပၚတက္ကာ ေစာင္ျခံဳလိုက္ၾကၿပီး အိပ္မယ္လုပ္ေတာ့ မီးက ပ်က္သြားသည္။ညလဲ နက္ ေအးလဲေအးတာမို႔ မီးစက္မႏိုးတာလား မ႐ွိတာလားမသိ ေမွာင္ေနသည္။အျပင္မွာ ေလေတြကတိုက္ လွ်ပ္ေတြကလက္ေနတာမို႔ သူမေၾကာက္သည္။ဒါေၾကာင့္ ကိုပိုင့္ကုတင္ဖက္သို႔တိုးကပ္ၿပီးေနရသည္။အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မိုးက ခ်ဳန္းဆို အနားကပ္ကာ ပစ္ခ်လိုက္သလိုမို႔ သူလဲ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေအာ္ၿပီး ထခုန္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က လာထိန္းေပးရသည္။သူလဲ ကိုပိုင့္ကို အားကိုးတႀကီးဖက္ထားေတာ့ မေၾကာက္ဖို႔ကိုပိုင္ကနွစ္သိမ့္ေပးသည္။အေျခအေနကတည္ၿငိမ္သြားေတာ့ ေသြးသားမေတာ္စပ္သူႏွစ္ဦး သူ႔ဖက္ကမ႐ိုးသားသူမို႔ ဖက္ခံထားရေတာ့ ႐ုန္းထြက္ေတာ့ကိုပိုင္မလႊတ္ေပးေတာ့။သူ႔ကိုငံု႔ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ေတာ့ သူမ ဘာျဖစ္သြားသည္မသိ။ဒီလိုမ်ိဳးေမွ်ာ္လင့္ထားတာက စိတ္ကူးထဲမွာ လက္ေတြ႔ၾကံဳလာရေတာ့ ေလဟာနယ္လိုလို အိပ္မက္လိုလိုျဖစ္သြားသည္။
ေအးမိစံကိုသူ နမ္းလိုက္ရင္း လက္ေတြက တင္ပါးေတြကိုပြတ္ကာ  ညႇစ္လိုက္ ထမိန္စကပ္အျကပ္ေပၚကေန ပင္တီႀကိဳးေလးကိုဆြဲလိုက္လုပ္လိုက္သည္။ေအးမိစံသူ႔ကို စိတ္ယိုင္ေနမွန္းသိသည္။ဒီလိုလုပ္ဖို႔အရင္က စိတ္ကူးမ႐ွိေပမယ့္ ႏွင္းျမတ္မြန္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာထားၿပီးတာမို႔ သူစမ္းခ်င္မိသည္။ခုေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာၾကံဳလာတာမို႔ ငါးေၾကာ္မႀကိဳက္ေၾကာင္မိုက္ျဖစ္သြားေပမည္။သူလဲ ေအးမိစံကိုကုတင္ေပၚသို႔ကန္းလန္႔ျဖတ္ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ မီးက ျဖတ္ခနဲ ျပန္လာသည္။သူ ေအးမိစံ ႐ွပ္အက်ႌအျဖဴကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အနက္ေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏို႔ေတြက စို႔ခ်င္စရာေလးေတြ။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုစို႔လိုက္ၿပီးလက္တဖက္က က်န္ႏို႔ကို ေခ်လိုက္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုကစားလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔သူ႔ေခါင္းကို ပြတ္ေနသည္။သူႏို႔စို႔ေနရင္း ေအးမိစံရဲ႕ ထမိန္စကပ္အနက္ကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္လိုက္ကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ တင္ပါးကိုႂကြကာခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ပင္တီပနိးေရာင္းဂြဆံုက စိုေနသည္။သူလဲ ပင္တီအတြင္းကိုႏႈိက္ကာ အဖုတ္နုတ္ခမ္းသားေတြကိုကလိလိုက္ေတာ့ ဖင္က ႂကြတက္လာသည္။အေစ့ကိုကလိရာ ဖင္က ရမ္းသြားသလို သူ႔ေခါင္းကိုလဲ အတင္းဖက္ထားသည္။နို႔ေတြစို့ရင္းအေစ့ကို ခပ္သြက္သြက္ဖိကာကလိရာ ပါးစပိမွ ႐ွီးခနဲ႔အသံနဲ႔အတူ ဖင္က ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။သူလဲ အသာရပ္လိုက္ၿပီး အက်ႌေတြေဘာင္းဘီေတြကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံရဲ႕ပင္တီပိုခြၽတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ဆြဲထူလိုက္ကာ ေအးမိစံမ်က္ႏွာေ႐ွ႕ ဂြင္းတိုက္ျပလိုက္ရာ ေအးမိစံက အလိုက္သိစြာ ပါးစပ္ကို အသာဟလိုက္ၿပီး လီးကိုငံုကာကစားေပးလိုက္သည္။သူအရသာခံလိုက္ၿပီးခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကိုပက္လက္လွန္လိုက္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို မကာ ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး လက္ေမာင္းမွာခ်ိတ္လိုက္သည္။အဖဳတ္ေမြးေတြက မထူမပါးေလးေတြနဲ႔။သူလဲ ႏို႔ကိုကုန္းကာစို႔လိုက္ရင္း အဖုတ္ဝကိုအသာေတ့ကာ ဖိထည့္လိုက္ရာ လီးထိပ္တစ္ခုလံုးဝင္သြားသည္။
”အာ့ က်ြတ္ကြၽတ္ ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္း”
ေအးမိစံမဖက္ႏွာက ႐ွံု႔မဲ့သြားၿပီး ညည္းသည္။လကိေတြက သူ႔ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ကာ တြန္းထားသည္။သူလဲ ႏို႔ကိုစို႔လိုက္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။အဖုတိထဲသို႔ သု႔ရည္းစား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဝင္ထြက္ေနေပမယ့္ ႀကီးမားတဲ့ကိုပိုင့္ရဲ႕ လီးႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္တခုလ့္ုးျပည့္ၾကပ္ေနသည္။သူကလဲ ကြၽမ္းက်င္စြာ လုပ္ေနတာမို႔ သိပ္မၾကာခင္ အရည္ေတြရႊဲလာကာ အဝင္အထြက္ေခ်ာလာသည္။ေကာင္းလာသည္။သူလဲ ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္လိုက္ သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ေအးမိစံတေယာက္ ၿပီးခ်င္လာသည္။ဖင္ကေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ေကာ့ကာေပးလိုက္သည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ကာ အားကုန္ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲုအတူ ႏွစ္ေယာက္သား ညည္းသံ အသားခ်င္း႐ိုက္သံေတြက မိုးသံနဲ႔အၿပိဳင္စည္းခ်က္ညီစြာထြက္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔လီးက ေတာင့္တင္းလာကာ သုတ္ထြက္ခ်င္လာတာမို႔ အားကုန္ကို မညႇာတမ္းေဆာင့္လိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲသို္ ပန္းထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္သလိုျဖစ္သြားရသည္။သူမတခါမွ အဲ့လိုမၿပီးဖူး။ခုၿပီးသြားရေတာ့ လူတကိုယ္လံုးမလႈပ္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္။ႏွစ္ေယာက္သားအနားယူအေမာေျဖၿပီး ကိုပိုင့္ကိုအသာဖယ္ကာ အိမ္သာထဲဝင္ကာ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုပိုင္လဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုပိုင့္ကုတင္မွာပင္ ဖက္ကာ အိပ္လိုက္ၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီက် သူမႏိုးလာေတာ့ ကိုပိုင္ကမႏိုးေသး။သူညကအျဖစ္အပ်က္ကိုေတြးရင္း ေက်နပ္မိသည္။ကိုပိုင္းမ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္း  ေအာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင့္ဟာ့ႀကီးက မတ္ေနသည္။
”ဟြန္႔ လြန္ကိုလြန္တယ္။အမေလး သူ႔ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီပဲ။”
တေယာက္တည္းေျပာရင္း ကိုပိုင့္လီးကို ကိုင္ကာ အသာထုေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အသာထကာ ပါးစပ္နဲ႔ ငံုကာ စုပ္ေပးလိုက္ရာ ကိုပိုင္ႏိုးသြားသည္။ သူမေခါင္းကိုကိုင္ကာ ေအာက္ကေနေညႇာင့္ေညႇာင့္ေပးသည္။သူမအဖုတ္ကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ အသာထည့္ရင္းကလိေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ဖက္ ဖင္ကုန္းေပးရင္း လီးကို စုပ္ေပးလိဳက္သညိ။သူလဲ ေအးမိစံအဖုတ္ကို ႏိႈက္လိုက္ရင္း ဖင္ဝကိုတံေတြစြတ္က ကလိလိုက္သည္။ဖင္က ရမ္းသြားသည္။ဖင္ဝက အဖြင့္မခံရေသးတာမို႔ သူစိတ္က ဖင္ခ်ခ်င္သြားသည္။ေလာေလာဆယ္ေတာ့မလုပ္ေသး။တရက္ေတာ့ လုပ္မယ္လို႔ေတးထားရင္း သူလဲ ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကို ကလိေနသည္။အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ရႊဲလာကာ ေအးမိစံစိတ္က ထန္လာသည္မို႔ သူ႔အေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အေပၚကေန အားရပါးရေဆာင့္ေမသည္။
”ဖတ္ဖတ္  ဗ်ိ ဗ်ိ အာ့ ႐ွီး ကြၽတ္ကြၽတ္”
သုကလဲ ႏို႔ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာသည္။နျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးမိစံေဆာင့္ရင္းနဲ႔ ၿပီးသြားကာ သူ႔အေပၚကို လွဲခ်ကာ အငမ္းမရ နမ္းေနသည္။အဖုတ္ကလဲ သူ႔လီးကို ဆက္ခနဲ ဆကိခနဲ႔ ညႇစ္ေနသည္။အေမာေျပေတာ့ သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။
”ေအးမိစံ ဖင္မခံဘူးဘူး ထင္တယ္”
”ဟင့္အင့္မခံဖူးဘူး”
”မေတာင္းဖူးလား”
”မေတာင္းပါဘူး”
”ကိုယ္ ဖင္ခ်ခ်င္တယ္ကြာ”
”ကိုပိုင္ရယ္ ေၾကာက္တယ္။ကိုပိုင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ ။ကြဲသြားမွျဖင့္”
သူလဲဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ စအိုေပၚကိုတံေတြးေထြးခ်ကာ လက္နဲ႔ကလိရင္း လီးကို အဖုတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္ရင္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္လိုက္ ကပ္ေဆာင့္လိုက္ သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ေပးမိစံေနာက္တခါ စိတ္ထလာရျပန္သည္။ဖင္ကိုေနာက္ကိုအစြမ္းကုန္ပစ္ကာ ပါးစပ္မွလဲ အားမလိုအားမရဟန္နဲ႔ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖ်န္းခနဲဖ်န္းခနဲ ေလးငါးခ်က္႐ိုက္လိုက္ရာ တင္ပါးေတြက ရဲကာသြားေပမယ့္ေအးမိစံက မျငင္းေပ။သူ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အားနဲ႔ ညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း ေနာက္ကေန ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္သြားသည္။မညႇာေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္ေတြက တ႐ွိန္ထိုး ပန္းထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ဖိုထိုးထားသလို တ႐ွဴးရ်ဴးတ႐ွဲ႐ွဲနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး ဖက္ကာ အေမာေျဖေနၾကသည္။အေမာေျပသြားေတာ့ ေအးမိစံကသူ႔ကိုအသာနမ္းကာ ဖယ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ သူလဲ ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္လိုက္သည္။
”ကိုပိုင္ ဘာဝင္လုပ္တာလဲ သူမ်ားေရခ်ိဳးမလို႔”
”ကိုယ္လဲ ခ်ိဳးမလို႔ တူတူခ်ိဳးမယ္”
ေျပာရင္းေရပန္းဖြင့္ကာ ေအးမိစံကိုပက္လိုက္သည္စေနျကသည္။နွစ္ေယာက္သားတေယာက္ကိုတေယာက္ ျပန္ပက္ရင္းဆပ္ျပာတိုက္ေပးၾကသည္။သူ႔လီးက ျပန္မတ္လာျပန္ရာ ေအးမိစံက ေတာ္ေတာ္ထကိုထတယ္ေျပာၿပီး လီးကို ညႇစ္ကာဂြင္းတိုက္ေပးရာ သူလဲ ေအးမိစံ ပုခံုးကိုကိုင္ကာဖိလိုက္ရာ ေအးမိစံက သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ ေလြေပးသည္။သူလဲေအးမိစံ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ေညႇာင့္ေနသည္။ေအးမိစံက ပုေလြကြၽမ္းေနတာမို႔ ခံလို႔ေကာင္းသည္။သူၿပီးခ်င္လာတာမို႔ ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးရမလားေမးရာ ေအးမိစံက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္တာေတြ႔ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲတမ်ိဳးေလးျဖစ္သြားရသည္။သူတို႔ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္လဲကာ မနက္စာ စားၾကသည္။ဒီတည္းခိုခန္းမွာပဲ ဆက္ေနမလားေမးရာ ေအးမိစံက ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေနမယ္လို႔ေျပာသည္။သူတို႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ ျပန္လာၾကသည္။ေအးမိစံက သူ႔ဘဲဆီကိုဖုန္းဆက္ေနသည္။သူလဲ ဖုနး္ကလိေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီက ဖုန္းလာတာမို႔ စကားေျပာလိုက္သည္။အေျခအေနေမးရာ သူက ေအးေဆးပါပဲေျဖသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။ဒီေန႔ သူမ ပုဂံဖက္ကို ခရီးသြားရမည္တဲ့။ရက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမည္။ဘာမွာမလဲေမးေတာ့ သူလဲ လက္ေဆာင္ဝယ္ခဲ့ဖို႔ေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ၾကာဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ဖုန္းခ်သြားသည္။ကိုးနာရိ္ထိုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ကားနဲ႔ ေအးမိစံအလုပ္႐ွိရာကို လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ရံုးကို သြားကာ လူႀကီးကိုသတင္းပို႔လိုက္သည္။သူလုပ္စရာ႐ွိတာေတြကို လုပ္ၿပီးေန႔လည္က် ေအးမိစံကို ေခၚကာ ေန႔ခင္းစားသြားစားၿပီး တည္းခိုခန္းကို ျပန္လာကာ ႏွစ္ေယာက္သား လုပ္ၾကသည္။ညေနေစာင္းေတာ့ ေရခ်ိဳးကာ အျပင္သို႔ထမင္းစားသြားၿပီး ဘုရားကိုလိုက္ပို႔ ေရပန္းဥယ်ဥ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ကိုးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ျပန္လာကာ ႏွစ္ေယာက္သား လုပ္ၾကျပန္သည္။သူကလဲ ေအးမိစံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတာကို သေဘာက်လာေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသိမ္းသြင္းသည္။ဖင္ကိုခ်ဖို႔အတြက္လဲ စည္းရံုးရသည္။ေအးမိစံကို သူ႔ရည္းစားနဲ႔အေၾကာင္းကို နွုိုက္ႏိႈက္ခြၽတ္ခြၽတ္ေမးေတာ့ ေျပာျပသည္။ဖင္မခံဖူးတာမို႔ ေၾကာက္ေနသည္။သူလဲ ဖင္ထဲကိုလက္နဲ႔ ကလိရင္းခ်ဲ့ေပးရင္း ဆြဲေဆာင္ရသည္။တညလံုးနီးပါးလုပ္ၾကရင္းအိပ္ေတာ့ သံုးနာရီေက်ာ္ၿပီ။မနက္က်ေတာ့ ႐ွစ္နာရီမွ ႏိုးကာ ေရအတူခ်ိဳးၾကသည္။မနက္စာ စားၿပီး ရံုးကိုလာသည္။သူ႔ကိစၥကေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ။ေအးမိစံဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ သူလဲ ၿပီးသြားၿပီမို႔ ေအးမိစံကိုေခၚကာတည္းခိုခန္းကို ျပန္လာကာ လုပ္ၾကျပန္သည္။မနက္က်မွျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ းအျပင္ကိုမထြက္ၾကေတာ့ပဲ လုပ္ၾကသည္။အဝတ္ဆိုလို႔ႏွစ္ေယာက္သားကိုယ္ေပၚမွာမ႐ွိ။ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ သူမနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔က မလြယ္။သူမဘဲက ခဏ ခဏလာတက္တာမို႔ ေတြ႔ဖို႔သိပ္မလြယ္။ဒါေၾကာင့္ ေအးမိစံကလဲ အသားကုန္ ကဲသည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူတို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာၾကသည္။ေအးမိစံကို အေဆာင္ကို လိုက္ပို႔ၿပီး သူလဲ တိုက္ခန္းကို ျပန္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ညေနက် ႏွင္းျမတ္မြန္အေဆာင္ကိုသြားကာ သင္တန္းက စာကိုသြားေမးရသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ သူအျပင္မွာ ညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ျပန္ပို႔ကာ သူလဲ အေဆာင္ကို ျပန္လာၿပီး သင္တန္းကစာေတြကို ျပန္ၿပီးေလ့လာလိုက္သည္။ဆယ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ေအးမိစံဆီက ဖုန္းလာသည္။သတိရလို႔တဲ့။ၿပီးေတာ့ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီက။သူအိပ္မယ္လုပ္ေတာ့ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုဆိုရင္ အေတာ္ခြၽဲသည္။အရင္ကတည္းကပင္။ဆုျပည့္ေ႐ွ႕လဲ ခြၽဲသည္။ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္။ခုလဲ အိပ္မေပ်ာ္လို႔ဆိုၿပီးသူ႔ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ လိုင္းမအားေသးတဲ့။ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔ ၾကဴေနတာလဲေမးၿပီး စိတ္ေကာက္တာမို႔ ေခ်ာ့ရေသးသည္။ဘယ္သူမွမယူနဲ႔တဲ့။မိန္းကေလးေတြကမေကာင္းဖူးလို႔ျပာေတာ့ သူက ရီၿပီး က်ဳပ္က် မယူနဲ႔ ညည္းက်ေတာ့ ယူေတာ့မွာကို တရားသလားေမးေတာ့ တရားတယ္ တူတူမေလးေတြကိုလာထိန္းေပးလိူ႔ေျပာၿပီးရီေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သားညနက္သည္ထိေျပာၿပီးဖုန္းခ်ကာ အိပ္လိုက္ၾကသည္။
ေနာက္ရက္သင္တန္းမွာ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို တိုးတိုးေလးစသည္။ေအးမိစံကို ေသခ်ာၾကည့္႐ွဴေစာင္မလိုက္ရဲ႕လားဟု။သူလဲ ရီပဲေနလိုက္သည္။ညေနက်ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေဆာင္လိုက္ပို႔ၿပီး သူျပန္ကာေရခ်ိဳး ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားေခၚကာ သူ႔တိုက္ခန္းမွာ လုပ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔က စိတ္တူကိုယ္တူ႐ွိလွသည္။သူမကိုယ္တိုင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်တာမို႔ သူနဲ႔အကိုက္ပင္။အဖုတ္က လုပ္လို႔ေကာင္းေနတာမို႔ ဖင္ကိုမခ်ျဖစ္ေသး။ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဘဲနဲ႔ ေအးမိစံရဲ႕ဘဲ တို႔ေရာက္လာက်သည္။သူလဲ ပိုးပိုးရည္းစားကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူပါေရာက္လာသည္။ေနာက္သံုးရင္ေနရင္ စင္ကာပူကို သံုးလေလာက္သြားရမယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူးလားေမးရာ ပိုးပိုးလဲ သိတယ္လို႔ေျပာသည္။သြားေနၾကမို႔ ေအးေဆးပင္။သူတို႔ေျခာက္ေယာက္ KTVမွာ ကဲ ၾကသည္။ပိုးပိုးကေတာ့ ေကာက္လို႔မဆံုးေတာ့။သူ႔မ႐ွိတဲ့ခ်ိန္မွ လဳပ္တယ္ဆိုၿပီး။ေနာက္တပတ္က် ပိုးပိုးျပန္ေရာက္လာသည္။ေအးမိစံက သူ႔ၿမိဳ႕ျပန္သြားသလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ျပန္သြားသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို မုန္႔လိုက္ဝယ္ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ ပိုးပိုးကိုေခၚကာ မုန္႔သြားစားၾကရင္း ေစ်းပတ္ၾကသည္။မိုးကလဲရြာေနသည္။ညေနစာကို အျပင္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သားစားၾကသည္။ထမင္းစားေနတုန္းသူ႔ရည္းစားဆီက ဖုန္းလာတာနဲ႔ေျပာေနသည္။အက်ႌပန္းေရာင္လက္ျပတ္ေလးနဲ႔ စကပ္တို ပန္းေရာင္ေလးဝတ္ကာ ေျခအိတ္ပန္းေရာင္းေလးဝတ္ၿပီး ႐ွဴးဖိနပ္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ သူမ ဟန္ပန္ေလးက ခ်စ္စရာ။ဆံပင္ကိုအေျဖာင့္ဆြဲထားၿပီး ပခံုးေက်ာ္ေက်ာ္ေလးကိုဝဲကာစကားေျပာေနတဲ့ ပံုေလးက အသည္းယားစရာ။သူ႔ရည္းစားဘယ္ေလာက္ေတာင္ အသည္းယားမည္မသိ။သူကေတာ့ အေတာ့ကို အသည္းယားမိသည္။ဖုန္းေျပာတာအၾကာႀကီး။ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ သူကစားၿပီးၿပီ။သူ႔ကိုလွ်ာေလးထုတ္ကာ ေျပာင္ျပၿပီးထမင္းကိုဆက္စားေနသည္။သူကလဲ ထမင္းကုန္ေအာင္စားလိူ႔ေျပာလိုက္သည္။စားေသာက္ၿပီးေတာ့ဘယ္သြားဦးမလဲေမးေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီမနက္ျဖန္မွၾကည့္လို႔ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာက စူပုပ္သြားသည္။သူလဲ အသာရီလိုက္ၿပီး နက္ျဖန္မွၾကည့္ လိုက္ျပမယ္ေျပာေတာ့မွ ၾကည္သြားသည္။ပိုးပိုးကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္။အိမ္နားေရာက္ခါနီးေတာ့ ပိုးပိုးဖုန္းကျမည္လာတာမို႔ ကိုင္လိုက္ရင္းစကားေျပာေနသည္။ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးသူ႔ကို
”ကိုႀကီး မျပည့္က သူ႔အေမ ေဆးရံုတက္ရလို႔တဲ့ ျပန္သြားတယ္။ပိုးတေယာက္တည္းျဖစ္ၿပီ”
”ဥမၼာကေရာ”
”မမဥမၼက မနက္က ေတာင္ႀကီးသြားတယ္”
”ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
”ပိုးတေယာက္တည္းေၾကာက္တယ္။အေဖာ္ေခၚရေအာင္လဲ ခုမွ ဘယ္သူမွေခၚရမွာမဟုတ္ဘူး။မနက္ျဖန္မွ ေခၚရမွာ။ ဒီည ကိုႀကီး ပိုးကို ေစာင့္ေပးေလ။”
”ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။အလကားေတာ့မရဘူး”
”ကိုႀကီးကို ေဘာင္းဘီတထည္ဝယ္ေပးမယ္။အမေလး ေစ်းႀကီးလိုက္တာ။ကိုယ့္ညီမေလးေၾကာက္လို႔ အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္မ႐ွိဘူး။ဟင့္မေျပာခ်င္ဘူး”စိတ္ေကာက္သေယာင္ျပဳကာ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္း§ိုးလိုက္သည္။သူလဲ စိတ္ထဲမွာအေတာ့ကို အသည္းယားသြားကာ ဖက္နမ္းလိုက္ခ်င္မိသြားသည္။ပိုးပိုးတိုက္ခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားကိုေနရာခ်ႏဲွစ္ေယာက္သားထီးတေခ်ာင္းနဲ႔ အေျပးေလးလာလိုက္ရသည္။တိုက္ခန္းေပၚတက္ေတာ့ မီးကပ်က္သြားသည္။တိုက္ခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ေသာ့ဖြင့္ကာ အတြင္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ပိုးပိုးပါးစပ္က ပြစိပြစိနဲ႔ မီးပ်က္တာကိုေျပာေနသည္။

Unicode

အချစ်တက္ကသိုလ် မှ ကူးယူသည်.......

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ ( ၁ )

”ဟယ် ကိုပိုင်စိုးမဟုတ်လား”
”ဟုတ်ပါ့ဗျား။ နှင်းမြတ်မွန်ပါလား။မတွေ့တာကြာလို့ ပိန်သွားတာလား ဝိတ်ချထားတာလား ဟမ်”
”နှစ်ခုစလုံးပဲ။ကြည့်စမ်း မတွေ့တာတောင်ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ခုဘယ်ရောက်နေလဲ။ဘာတွေလုပ်နေလဲ။ဒီသင်တန်းမှာ ဟိုနေ့ကတွေ့လိုက်လို့ ကိုပိုင်နဲ့တူတယ်ဆိုပြီး ကြည့်နေတာ။နှုတ်ဆက်မယ်လုပ်တော့ မတွေ့တော့ဘူး။မိန်းမရပြီလား။ကလေးကောရပြီလား”
”အမလေးဗျာ။နှင်းမြတ်မွန်ရယ် မေးလိုက်တာလဲ ရေလေးဘာလေးသောက်ပါဦး။ဘယ်ကစဖြေရမှန်းမသိတော့ဘူး။”
”ခိခိအကုန်လုံးဖြေ။တကတည်း ပျောက်သွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ။ညီမတို့ကိုတော့ အရင်လိုခင်လို့ရပါတယ်။အဆက်ဖြတ်ထားပြီး မခင်ချင်တော့တာလား”
”မဟုတ်ပါဘူးအေ။ဒီလိုပါပဲ။ညည်းအားတယ်မဟုတ်လား။တခုခုသောက်ရင်းပြောကြတာပေါ့”
”အင်း အားပါတယ်။သွားမယ်လေ”
အအေးဆိုင်တခုတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။စုံေိတာပင်။ပြန်ခါနီးက နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ facebookအကောင့်ကိုတောင်းကာ သူ့ကိုအပ်လိုက်ပြီး သူမဖုန်းနံပါတ်လဲပေးသည်။
သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး ခဏနားကာ ရေချိုးပြီးအဝတ်လဲကာ ညနေစာစားဖို့ပြင်နေတုန်း ဖုန်းလာသဖြင့် ကိုင်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။စကားအတော်ကြာပြောပြီးနောက် သူ အတွေးတွေက အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသည်။လွန်ခဲ့တဲ့ရှစ်နှစ်ကျော် ကိုးနှစ်လောက်က သူ ဘူမိဗေဒနဲ့ဘွဲ့ရပြီး အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေရင်း ရန်ကုန်သို့ ဘူမိဆိုင်ရာ သင်တန်းကို ခြောက်လလောက်လာတက်ရင်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည့်ကိစ္စတွေပင်။သူက ဧရာဝတီတိုင်း ဖျာပုံနယ်ဖက်ကဇာတိပင်။မိဘတွေကတော့ လယ်ယာလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်နေသူများပင်။လယ်သမားမျိုးရိုးဖြစ်ပြီး လယ်ဧကများစွာပိုင်ပေမယ့် သူကတော့ လယ်လုပ်ဖို့စိတ်မဝင်စား။အိမ်မှာလဲ သူကသားအငယ်ဆုံး။စာလဲတော်တာမို့ ဘာမှမခိုင်း။သူကလဲ စိတ်မဝင်စားမို့ကွက်တိပင်။အကိုနဲ့ အမကတော့ စာကိုသိပ်စိတ်မဝင်စားပေ။မိဘတွေကိုကူလုပ်ပြီး သူကတော့ ကျောင်းတက်သည်။ဆယ်တန်းအောင်တော့ ဘူမိဗေဒဘာသာကို ယူခဲ့ပေမယ့်ဘာမှန်းသူမသိ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားလာပြီး ကြိုးစားခဲ့တာမို့ မာစတာတန်းပြီးအောင်တက်ခဲ့သည်။ကျောင်းတက်စဉ်ကာလတလျှောက်မှာ မိဘကလဲ ပြေလည်သူမို့ မပူမပင်နေရပြီး ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းပြီးအရပ်အမောင်းကလဲ ကောင်းတာမို့ မိန်းကလေးတွေကြိုက်သည့် ယောက်ကျားလေးစာရင်းထဲမှာ ထိပ်ဆုံးကမပါတောင်မှ အလယ်အလတ်တော့ရှိသည်။လူငယ်သဘာဝမို့ ရည်းစားထည်လဲထားပေမယ့် စာကိုတော့ကြိုးစားသည်။မာစတာပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်လုပ်ချင်တာနဲ့ ဌာနဆိုင်ရာအလုပ်ခေါ်တော့ဝင်လျှောက်လိုက်ရာ ရပြီးနေပြည်တော်သို့ သူပြောင်းရသည်။အလုပ်ရကာစတော့ ဒုဦးစီးမှုးဘဝနဲ့ တောထဲတောင်ထဲမှာ သွားလာကာ ဆရာသမားသဘာရင့်ဝါရင့်တွေနဲ့ လိုက်ရင်းပညာသင်ပညာယူခဲ့ရသည်။အလုပ်ဝင်ပြီးနှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ သင်တန်းတက်ရန် ရန်ကုန်သို့လာရသည်။သင်တန်းတက်ရင်း ကွန်ပျူတာသင်တန်းပါ ရောတက်ရင်း ဆုပြည့်ဆိုသည့်ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ တွေ့ကာ ကြိုက်သွားသည်။ဆုပြည့်က သူ့ထက်ခုနှစ်နှစ်လောက်ငယ်မည်။စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်နေသည်။သူလဲ ဆုပြည့်နဲ့တွေ့မှ အရမ်းချစ်သွားမိသည်။ဆုပြည့်က မလှပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းသည်။သူတွဲခဲ့ ငြိခဲ့ဖူးတဲ့ကောင်မလေးတွေကို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲမလှ။ပုပုသေးသေးပင်။အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းသလို ကလေးလိုပင်။တွေ့တာဘယ်လောက်မှမကြာပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်အရမ်းချစ်မိကြသည်။သူသင်တန်းပြီးလို့ ပြန်လာသည်အထိ နှစ်ယောက်သား ဖက်တာနမ်းတာလောက်ပဲရှိခဲ့သည်။သူကလဲ စည်းစောင့်သလို ဆုပြည့်ကလဲ မပေး။သူအရင်ကကောင်မလေးတွေနဲ့တုန်းကတော့ မရ။ဘယ်သူမှအလွတ်မပေး။ဆုပြည့်ကျတော့ အရမ်းချစ်တာကြောင့် မကြည်ဖြူရင် မယူချင်တာလဲပါသည်။သူနေပြည်တော်ပြန်ရောက်ပြီး တစ်လတစ်ခါအနည်းဆုံး ရန်ကုန်ကိုလာကာ ဆုပြည့်နဲ့တွေ့ဖြစ်သည်။ဆုပြည့် ပထမနှစ်ပြီးတော့ ဒုတိယနှစ်စတက်သည့်အခါ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တိုက်ခန်းစုငှါးပြီးနေသည်။ဆုပြည့်နဲ့ ချစ်သည့်သက်တမ်းတစ်နှစ်ပြည့်သည့်နေမှ ဆုပြည့်နဲ့သူ ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။နောက်ပိုင်းအစရှိအနှောင်နှောင် သူရန်ကုန်ရောက်တိုင်း အချစ်လွန်ဖြစ်ကြသည်။နောက်ပိုင်း သူနဲ့ဆုပြည့်သူငယ်ချင်းသုံးယောက်နဲ့ ရင်းနှီးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန် ၊ အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက ခုမှပထမနှစ်တက်သည့်သူ။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်နဲ့ ဆုပြည့်က ပထမနှစ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ။ သူကလဲ ဟာသတွေပြောကာ ရွှတ်နောက်နောက်နေပြီး စကားပြောကောင်းသူမို့ အားလုံးက ခင်သည်။အကိုတစ်ယောက်လိုစောင့်ရှောက်ကာ ရိုးသားသူမို့ နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့လေးတွေကပါ သူ့ကို အရမ်းရင်းနှီးလာကာ ပြောမနာ ဆိုမနာဖြစ်လာရသည်။သူတို့သုံးယောက်လုံးတွင်လဲ ရည်းစားကိုယ်စီရှိကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က မွန်ကရင်ဗမာစပ်။လူက အသားမဖြူမညို။ခန္ဓာကိုယ်က ငါးပေသုံးလက်မလောက်ရှိပြီး တင်တွေရင်တွေက ဖွံ့ထွားသည်။နည်းနည်းဝသည်လို့ပြောရမည်။အဝတ်အစားဝတ်ရင်တော့ ကိုယ်ကြပ်တွေ ဝတ်တက်တာမို့သိပ်မသိသာပေမယ့် အရမ်းကြပ်သည့်အခါတွင် ဗိုက်ခေါက်တွေနဲ့ခါးဘေးနားကအဆီတွေက သိသာသည်။သူ့ရည်းစာက ဆေးသမားလို့တော့ဆုပြည့်ကပြောသည်။အေးမိစံက အသားကဖြူသည်။အရပ်က ငါးပေနှစ်လက်မလောက်ရှိပြီး တင်တွေရင်တွေက နှင်းမြတ်မွန်လောက်မဖွံ့ပေမယ့် သူ့ဟာနှင့်သူကြည့်ကောင်းသည်။သူ့ချစ်သူက သူတို့နယ်ကပင်။ကိုးတန်းကတည်းက ချစ်လာကြသည်ပြောသည်။မိဘတွေကလဲ ရင်းနှိးပြီးသား သဘောတူထားတာမို့ အချိန်တန်ရင်ပေးစားကြမည် လို့သိရသည်။သူနဲ့ နှစ်ခါသုံးခါတော့တွေ့ဖူးကာ သူနဲ့လဲ ခင်သည်။ပိုးပိုးကတော့ အားလုံးထဲမှာအချောဆုံး။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မော်ဒယ်တစ်ဦးလိုပင်။တင်နဲ့ရင်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို ရုပ်ရည်က အရမ်းလှသည်။ကျောင်းတွင်လဲ လိုက်သည့်ပေါလှသလို သူတို့နေသည့် ရပ်ကွက်ကကောင်လေးတွေကလဲ လိုက်ကြသည်။သူ့ကောင်လေးက သူဆယ်တန်းနှစ်က ဖြစ်ခဲ့သည်လို့ပြောသည်။သူ့ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းသွားတက်ဖို့လုပ်နေသည်လို့ပြောသည်။သူတို့မြို့တွင် ချမ်းသာသည့်စာရင်းဝင်တဲ့သူလို့သိရသည်။
သူရန်ကုန်ရောက်တိုင်း ဆုပြည့်အဆောင်မှာ သူတို့တွေက ချက်ပြုတ်ကာထမင်းဝိုင်းဖွဲ့စားကြရင်း စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ပျော်စရာ။ဘုရားသွားလိုက် ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက် ဈေးပတ်လိုက်အကုန်လိုက်ကြသည်။တခါတလေ သူတို့အဆောင်မှာအိပ်တက်သည်။တစ်ခါသား သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ဆုပြည့်က သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ အိမ်ပြန်သွားတာမို့ အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုးက ကြောက်လို့ဟုဆိုကာ သူ့ကို လာအိပ်ခိုင်းသည်။ဖြစ်ချင်တော့ သူညနေစောင်းရောက်တော့ ပိုးပိုးတစ်ယောက်တည်း။ကြောက်နေရှာသည်။အသံတောင်မထွက်ရဲ။သူတယောက်တည်းမှန်းသိရင်ကောင်လေးတွေက တံခါလာခေါက်တက်သည်မို့။အေးမိစံက သူ့သူငယ်ချင်းဆေးရုံတင်တာလိုက်သွားသည်တဲ့။သူလဲ ပိုးပိုးကိုမကြောက်ဖို့ပြောရင်း ဘာစားပြီးပြီလဲ မေးတော့ ဘာမှမစားရသေး။ဘာမှမရှိဘူးဆိုတာကြောက့် သူလဲ အပြင်ထွက်ဝယ်ပေးကာကျွေးလိုက်သည်။သူတို့နှစ်ယောက်တည်း။ဖြစ်ချင်တော့ မီးပျက်သွားတာမို့ သူလဲ ပိုးပိုးကို စိတ်မပူဖို့အတန်တန်နှစ်သိမ့်ရင်းမကြောက်အောင် စကားလှည့်ပတ်ပြောနေရသည်။အဲ့ချိန်ကတည်းကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့ကိုအရမ်းကိုခင်ကာ အစစအရာရာ တိုင်ပင်ကာ အကိုရင်းတစ်ယောက်လိုပင်။ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ သူ့ကို လေးစားခင်မင်ကာအရင်ကထက်ပို ရင်းနှီးလာကြသည်။ဆုပြည့်ကလဲ သူ့ကိုအရမ်းချီးကျူးကာ အချစ်ပိုခဲ့သည်။သူလဲ ဘာသားနဲ့ထုထားသည်မို့လဲ။အရင်ကတည်းက ဇရှိသည့်သူ။တိုက်ခန်းတခုတည်း သွေးမတော်သားမစပ် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်ကို မီးပျက်နေကာသူ့အနားမှာ ကြောက်နေတဲ့ကောင်မလေးကို စိတ်မဖောက်ပြန်ပဲနေမတဲ့လား။သို့သော် သူ့တွင်အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့ ဆုပြည့် ရှိတာတကြောင်း၊မဖြစ်သင့်ဘူးလို့တွေးမိတာလဲပါတာမို့သူပါ အာရုံလွှဲရအောင် လျှောက်ပြောနေတာပင်။ သူနဲ့ဆုပြည့်တို့ ချစ်ခရီးတလျှောက်မှာ အနှောက်အယှက်တစုံတရာမရှိခဲ့သလို သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့တွဲ ပြီး ကျန်တဲ့သုံးယောက်ပါ တတန်းတန်းပါလာစမြဲ။နှင်းမြတ်မွန် ဘဲနဲ့ပြတ်တော့ သူတို့ဝိုင်းနှစ်သိမ့်ရသည်။ဆုပြည့်တို့တိုက်ခန်းမှာပင် ဝိုင်ပုလင်းဝယ်ကာ သောက်ကြရင်း နှစ်သိမ့်ကာချော့ရသည်။ပိုးပိုး ချစ်သူနိုင်ငံခြားသွားတော့ သူတို့လိုက်ပ့ိုကြသည်။အပြန်ပိုးပိုးကို နှစ်သိမ့်ရသည်။သူတို့သမီးရည်းစား စိတ်ကောက်ကြရင်လဲ ဝိုင်းပြီးချော့ကြသည်။အေးမိစံတို့ရည်းစားပြသာနာတက်ရင်လဲ သူတို့ပါကြရပြန်သည်။တကယ့်ကိုပျော်စရာအတိပင်။သူကလဲ လစာကအိမ်ပို့စရာမလို လိုရင်အိမ်ကလှမ်းမှာကာသုံးနေတာမို့ အပူအပင်မရှိ။ဒီလိုနဲ့ ုဆု့ပြည့်ကျောင်းပြီးတော့သူ့နယ်ကိုပြန်သွားသည်။သူလဲ ဖားကန့်ဖက်ကိုခဏတာဝန်ကျတာမို့ ပြောင်းသွားရသည်။ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့လဲအဆက်အသွယ်မပြတ်။သူနေပြည်တော်ပြန်ရောက်ပြီး သုံးလကျော်တော့ ဆုပြည့် ရန်ကုန်ကိုလာတာနဲ့ သူလဲ သွားတွေ့ဖြစ်သည်။မတွေ့တာကြာပြီမို့ချစ်သူနှစ်ယောက် အတိုးချချစ်ခဲ့ကြသည်။အဲ့တုန်းက ဆုပြည့်ကို သူနောက်ပေါက်ပါဖွင့်လိုက်သည်။ဆုပြည့်ကလဲ လိုလိုချင်ချင်ပေးသည်။နှစ်ယောက်သား အချစ်လွန်ကြသည်။အဲ့တုန်းက သူတို့ချစ်သူနှစ်ယောက်နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့ကြတာကိုသိရင် သူပြန်လွှတ်မိမည်မထင်။ဆုပြည့်ရန်ကုန်မှာငါးရက်လောက်သူနဲ့နေပြီး ပြန်သွားကာနှစ်လလောက်သူနဲ့အဆက်အသွယ်ရှိသေးသည်။နောက်ပိုင်းတွင်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားကာခြောက်လလောက်နေတော့ ဆုပြည့်ထံမှ သူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။သူယောက်ကျားယူတော့မည်။အိမ်ကပေးစားတဲ့သူကိုယူတော့မှာမို့ သူ့ကိုမုန်းဖို့မေ့ဖို့ပြောလာသည်။နောက်ပိုင်းတွင် ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်၊ အေးမိစံနဲ့ပိုးပိုးတို့က သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ကြသည်။ဆုပြည့်အမေက နှလုံးရောဂါသည်မို့ မလွန်ဆန်နိုင်လို့ယူလိုက်ရတာလို့်ပြောသည်။သူဆုပြည့်ကိုမနာကျည်း မမုန်းရက်ပါ။အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့သူမို့ ရင်ကွဲမတက်ခံစားရသည်။အသည်းတွေတစစီကွဲသလိုခံစားရကာ သူအနာဂတ်မဲ့ကာ လမ်းပျောက်ရသည်။သူလဲ စိတ်တေပေလေလွင့်ကာ သူများမသွားချင်သည့်နေရာတွေကိုသူတောင်းကာပြောင်းသည်။တောထဲတောင်ထဲမှာတေပေလေလွင့်နေသည်။အသည်းကွဲသည်ဆိုပေမယ့် သူအလုပ်ကိုတော့ စိတ်နှစ်ထားသည်။အလုပ်ချိန်မှာ အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်ကာလုပ်သည်။သူများထက်ပိုကြိုးစားကာ ပိုလုပ်သည်။ဒါမှ သူဆုပြည့်ကိုမေ့မည်ကိုး။အလုပ်ပြီးချိန်တွင်အရက်ကို အမူးသောက်သည်။ဒါမှဆုပြည့်ကိုမေ့မည်။ဒီလိုနဲ့ သူများမသွားချင်သောနေရာမှန်သမျှသွားကာ သူတောထဲတောင်ထဲမှာနေသည်။အလုပ်ကြိုးစားသည်။အရက်ကို သောက်သည်။သူအလုပ်ကြိုးစားမှုရဲ့ အကျိုးရလာဘ်ကတော့ လူကြီးတွေရဲ့ သဘောကျခြင်းခံရပြီးရာထူးတိုးသည်။ပြန်တမ်းဝင်အရာရှိဖြစ်ပြီး ဖားကန့်ဖက်မှာသုံးနှစ်လောက် တာဝန်ကျသည်။သူဆုပြည့်ကို စိတ်မနာပေမယ့် မိန်းမတွေကိုမယုံတော့။ဖားကန့်ဖက်ရောက်တော့ သူအရက်ပြတ်သွားသည်။မပြတ်လဲခံနိုင်မလား အစာအိမ်နဲ့အသည်းကိုထိကာဆေးရုံကိုတက်လိုက်ရသည်။သူ့ဆရာသမားက သူ့ကိုဆူသလို သူအရမ်းလေးစားရတဲ့ ဆရာကတော်က ငိုကာ သူ့ကိုအရက်သိပ်မသောက်ဖို့မှာသည်။သူလဲ အရက်ကိုကြိုက်လို့သောက်တာမှမဟုတ်တာ။သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အနည်ထိုင်လာတာမို့ အရက်ကိုဖြတ်လိုက်သည်။ဖားကန်းရောက်တော့ သူအရက်ကိုလုံးဝမသောက်တော့ပေ။မိန်းမတွေရဲ့အချစ်ကိုကြောက်သွားမိသည်။သူနောက်မှသိလိုက်ရသည်က ဆုပြည့်မိဘတွေက သူ့ကိုအထင်မကြီး။ဒါကြောင့် ပိုက်ဆံချမ်းသာသည့်သူနဲ့ပေးစားလိုက်တာ။ဆုပြည့်ကလဲ မိဘစကားကိုနားယောင်ကာ သူနဲ့ယူရင် ဆင်းရဲမှာကြောက်သည်မို့ သူ့ကိုအဆက်အသွယ်ဖြတ်ကာ ယူသွားခြင်းဖြစ်သည်။ဒါကို နောက်ပိုင်းမှသူနဲ့ခင်မင်ရသည့် ဆုပြည့်ရဲ့ အဒေါ်ကပြောလို့သိရခြင်းဖြစ်သည်။သူမိန်းမတွေကိုတော်တော်အံ့သြမိသည်။ဒါကြောင့်မိန်းမတွေရဲ့အချစ်ကိုမယုံဝံ့တော့။ရည်းစားကိုမထားတော့။ဝယ်ပဲစားသည်။တန်ဖိုးမထားတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် အရေးတယူတော့မလုပ်။သူစိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်လုပ်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူအဲ့ဒီဖက်မှာဆရာကျလာသည်။ဒီကြားထဲ သူနဲ့ခင်မင်ရသည့် ဦးလေးတစ်ဦးက သူ့ကို ဂေါ်လီထည့်ပေးသည်။သူထည့်တော့မထည့်ချင်။အဲ့ဒီဦးလေးက တကယ့်တော်သည်ပြောရမလားပင်။သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလာအောင်ပြောတက်သည်။သူလဲ စိတ်ပါလာကာထည့်သည်။အရှင်ထည့်ပေးသည်။သူမယုံ။ထည့်ပြီးမှသူအံ့သြရသည်။တကယ်ပင်။ဖြုတ်လို့ရသည်။ပြန်ထည့်လိုရသည်ပင်။ဂေါ်လီကို သူစိတ်ကြိုက်ကျောက်ကိုရွေးပေးတော့ အဲ့ဒီဦးလေးက သေချာသွေးကာစိတ်ရှည်လက်ရှည်လုပ်ပေးသည်။သူကို တော့ပြောသည်။သူ့ဘဝမှာ လက်ကုန်ကိုလုပ်ပေးတာလို့ပြောသည်။သူလဲ တော်တော်သဘောကျသည်။အဲ့ဒီဦးလေးက အဲ့လိုင်းမှာဆရာတစ်ဦးပင်။လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လာရင် အကုန်သိသည်။သူလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆရာကျသည်မှတ်နေတာ အဲ့ဒီဦးလေးနဲ့တွေ့မှ ဘာမှမဟုတ်ကြောင်းသိလာရသည်။သူလဲ ဦးလှဦးကိုတော်တော်လေးသဘောကျသွားကာ သူ့ကိုဆရာတင်ရသည်။ဦးလှဦးက သူ့ကိုပညာစုံသင်ပေးသည်။လိင်အားတိုးဆေးတွေ လိင်အဂါၤကြီးထွားဖို့တွေ ဘယ်လိုအနေအထားဆိုရင်ဘယ်လိုစသဖြင့် ဗဟုသုတရစရာတွေပြောပြသည်။ဦးလှဦးက တိုင်းရင်းဆေးပါကျွမ်းတာမို့ သူသင်ယူရသည်။ဦးလှဦးက တိုင်းရင်းဆေးနည်းဖြင့်ဆေးတွေတိုက် ဆေးလိမ်းလုပ်သည်။သူလဲ ယုံယုံကြည်ကြည်လိုက်လုပ်သည်။စိတ်ဆန္ဒပြင်းပြလာရင် ဖားကန့်မှာနေရာစုံ ဆိုဒ်စုံရှိတာမို့်အခက်အခဲမရှိ။တခါတလေ ဂေါ်လီထည့်တက်သလို တခါတလေကျ ဖြုတ်ထားသည်။ဦးလှဦးက သူ့ကို ဘေးမဖြစ်စေရန်ရှောင်ရန်ဆောင်ရန်တွေပြောသည်။သူကလဲ ဦးလှဦးကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြသည်။သူမိန်းမတွေကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ရတာပိုကြိုက်သည့်အကြောင်း။ဦးလှဦးက သူ့ကို နောက်ပေါက်လုပ်တာ သဘာဝတိုင်းမဟုတ်တာမို့ မကောင်းကြောင်း။ဆန္ဒရှိလို့လုပ်ရင်တောင်မှ တဖက်မိန်းကလေးကို စိတ်ပါလာသည်အထိ နူးနပ်ဖို့လိုကြောင်း ကြိမ်ဖန်များစွာနောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံရင် မိန်းမတွေအနေနဲ့ စအိုကြွက်သားက နောက်ပိုင်းတွင်မထိန်းနိုင်ပဲ လိပ်ခေါင်းဖြစ်တက်သည့်အပြင် တခြားဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများနိုင်ကြောင်းပြောပြသည်။စအိုကိုဆက်ဆံရင်ဘာ်လိုနူးရမည်ဆိုတာကအစ ပြောပြသည်။သူလဲ ဦးလှဦးအကြောင်းကိုမေးရာ ဦးလှဥက တချိန်က အတော်မိန်းမပွေသည့်လူပင်။လူကလဲ လူချောမို့ အပျိုအအိုမရှောင်ပေ။သူ့ဘကြီးက တိုင်းရင်းဆေးသမားတော်တစ်ဦးမို့ သူလဲသူ့ဘကြီးနဲ့လိုက်ရင်းဆေးကျမ်းတွေဖတ် ဘကြီးပြောစကားတွေနားထောင်ရင်းနဲ့ ဆေးနည်းပေါင်းစုံသိလာသည်။နေရာစုံရောက်ကာ အလုပ်စုံလုပ်ရင်းအပေါင်းအသင်းစုံနဲ့တွေ့ကာ မကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လာရင် အရမ်းကို ကျေညက်လာသည်။သူကိုယ်၌ကလဲ တဏှာကြီးသူမို့ တွေ့မရှောင်ပေ။နောက်ဆုံးတွင် သူ့ဆရာသမားရဲ့မိန်းမကိုပင်မရှောင်။ဆရာ့မိန်းမကလဲ သူ့ကိုမြူဆွယ်တာလဲပါသည်။အကြီးအကျယ်ကို ငြိကြသည်။ဆရာကတော်ကို အပေါက်စုံအောင်ကို လုပ်သည်။ဆရာကတော်က လုံးကြီးပေါက်လှမို့ သူ့အတွက်အဆီတထပ်အသားတထပ်ပင်။တရက်တွင်သူ ဆရာ့မိန်းမနဲ့ အပျော်ကြူးနေတုန်းလူမိကာ ထောင်ကျသွားသည်။ထောင်ထဲမှာ အစကသူ့ကို ဝိုင်းကာ နှိပ်ကွပ်ကြသည်။နောက်ပိုင်းတွင် သူ့ရဲ့အလိုက်သိမှုတွေကြောင့်အနေချောင်လာရသည်။ဂေါ်လီထည့်သည့်ပညာကလဲ ထောင်ထဲမှာတက်လာတာပင်။သူလဲထောင်ထဲမှာ ဆရာတစ်ဦးနဲ့တွေ့ကာ အဲ့ဆရာရဲ့သင်ပြဆုံးမမှုတွေကြောင့်နောင်တရကာ မိန်းမကိစ္စကို မရှုပ်တော့ဟုဆိုကာ အာမခံလိုက်သည်။အဲ့ဆရာက သူ့ကိုဗေဒင်ပညာနဲ့ ကျောက်မျက်ပညာကို သင်ပေးသည်။ထောင်ကနေထွက်တော့ အဲ့ဆရာက သူ့ကို အလုပ်ပေးကာ ကျောက်မျက်ပညာကို သေချာသင်ပေးသည်။နောက်ပိုင်းတွင်ဖားကန့်ကိုရောက်လာသည်လို့ပြောသည်။တကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးလဲ ဖြစ်လို့ ရသမျှပိုက်ဆံကို လှူတာများသည်။သူ့ကိုကျ ဦးလှဦးက အရမ်းခင်သည်။သူလဲဖားကန့်မှာ နေစဉ် ဝင်ငွေသောက်သောက်လဲရသည်။လူငယ်တစ်ဦး ဝင်ငွေများများရရင် ပျက်ဆီးတက်တာမို့ ဦးလှဦးကအနီးကပ်ထိန်းသည်။သူ့အပေါ် ဦးလေးလိုပင်။အနီးကပ်ပြုစုစောင့်ရှောက်သည်။ရသမျှငွေကို ဘဏ်ထဲထည့်ပေးကာ ဘဏ်စာအုပ်ကို သူပဲယူထားသည်။မဟုတ်တာလုပ်မှာစိုးလို့ပင်။သူလဲ အရင်းအနှီးတော်တော်ရှိလာတာနဲ့ ဦးလှဦးနဲ့တိုင်ပင်ကာ ကျောက်အရောင်းအဝယ်လုပ်ဖို့ပင်။ဦးလှဦးက သဘောတူသည်။သူက ငွေစိုက် ဦးလှဦးက လူစိုက်ကာ အရောင်းအဝယ်လုပ်သည်။အကျိုးပေးကောင်းတာလား ဦးလှဦးကပဲ ကျွမ်းကျင်လို့လားမသိ။အကျိုးအမြတ်များသည်။ရသမျှအမြတ်ကိုတယောက်တစ်ဝက်ခွဲသော်လည်း ဦးလှဦးကမယူ။သုံးပုံတပုံသာယူသည်။သူအတင်းပေးသော်လဲမယူ။သူတို့နှစ်ဦးက တကယ့်သွေးရင်းသားရင်းလိုပင်။သူ့ကိုလဲ အမြဲဆုံးမသည်။မိဘညီကိုမောင်နှမကိုတန်ဖိုးထားဖို့၊မိန်းမတိုင်းကို တန်ဖိုးမထားပဲမဆက်ဆံဖို့၊မစားကောင်းတဲ့အသီးကိုမစားဖို့၊ငွေကို ရတိုင်းမဖြုန်းဖို့၊အခွင့်အရေးကိုရတုန်းမှာလိမ္မာစွာယူဖို့အမြဲဆုံးမတက်သည်။သူဖားကန့်မှာသုံးနှစ်တာကာလအတွင်း ဝင်ငွေအများကြီးရှာနိုင်ခဲ့သည်။တိုက်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ ကားတစ်စီးအပါအဝင် ဘဏ်ထဲမှာလဲ သိန်းပေါင်းများစွာထည့်ထားနိုင်သည်။ဦးလှဦးကျေးဇူးပင်။မိဘနဲ့ အကိုအမတွေကိုလဲ အလျဉ်းသင့်သလို ငွေနဲ့ကန်တော့နိုင်လာသည်။သူလဲ အသက်သုံးဆယ်ကျော်လာပြီမို့ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်လာသည်။သူနေပြည်တော်သို့ပြောင်းခါနီးနှစ်လအလိုမှာ ဦးလှဦးက ဘုန်းကြီးအပြီးဝတ်သွားသည်။ဆွေးမျိုးရင်းချာလဲမရှိတာမို့ သူပဲအမျိုးလိုဖြစ်နေကာ လိုအပ်တာအကုန်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ဦးလှဦးလဲ ဘုန်းကြီးဝတ်ပြီးနောက်ပိုင်းခရီးထွက်မည်ပြောကာ သူ့ဆီလာပြီး နှုတ်ဆက်ရင်း ဆုံးမစကားပြောသွားသည်။သူလဲ လိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်းမှာ သူ့ကိုဆက်သွယ်ပါလို့ပြောလိုက်သည်။သူလဲ နေပြည်တော်သို့ပြန်ပြောင်းလာပြီးနောက်ပိုင်း အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။နေပြည်တော်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူနိုင်ငံခြားပညာတော်သင်သွားဖို့အရွေးခံရသည်။အရည်အချင်းစစ်စာမေးပွဲဖြေဆိုရာ အဆင့်ဆင့်အောင်လာတာမို့ နောက်ဆုံးအဆင့်ဖြေဆိုရန်အတွက် လိုအပ်တဲ့သင်တန်းများတက်ရန် ဌာနမှသူ့ကို ရန်ကုန်တွင်သင်တန်းတက်ရန်စေလွှတ်တာမို့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင်သင်တန်းလာတက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံရတာဖြစ်သည်။
နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ နေပြည်တော်မှာပင်။ပုဂ္ဂလိက ဘဏ်တစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်း ရာထူးတိုးလို့သင်တန်းတက်ရန်အတွက်ဘဏ်မှ စေလွှတ်တာမို့လာတက်တာဟုပြောသည်။အိမ်ထောင်တွေက တစ်ယောက်မှမကျသေးပေ။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရည်းစားရနေပြီ။သူ့ရည်းစားက မန္တလေးကလို့ပြောသည်။သူတို့လိုဘဏ်ကပင်။အေးမြတ်သူက ရန်ကုန်မှာ။သူလဲ ပုဂ္ဂလိကဘဏ်မှာပင်။သူ့ကောင်လေးက မအူပင်မှာ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးတစ်ခုလုပ်နေသည်လို့နှင်းမြတ်မွန်ကပြောသည်။ပိုးပိုးက နိုင်ငံခြားခရီးသွားလာရေးအေဂျင်စီမှာတဲ့။သူ့ကောင်လေးက ဘန်ကောက်မှာ သွားလိုက်လာလိုက်ပင်။မယူကြသေးဟုပြောသည်။မိဘတွေကလဲ သိနေကြတာပြီး သဘောတူထားကြသည်မို့ အချိန်မရွေးတွေ့လို့ရနေတာကြောင့် စီးပွားရေးကို ဦးစားပေးလုပ်နေကြတာပင်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ကောင်းမှုကြောင့်သူတို့တစ်ရက်ဆုံကြဖို့ ချိန်းလိုက်ကြသည်။

သင်တန်းပိတ်သည့်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့ တွင် သူတို့ဆုံဖြစ်ကြသည်။သူနဲ့လမ်းကြောင်းသင့်ကာ နီးသည့် ပိုးပိုးကို ဝင်ခေါ်လိုက်သည်။ပိုးပိုးက ကုမ္ပဏီကပေးတဲ့တိုက်ခန်းမှာသုံးယောက်နေသည်လို့ပြောသည်။ပိုးပိုးကအရင်ကထက်ပိုပြီးလှလာသည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တကယ့်အမိုက်စားပင်။မင်းသမီးလုပ်လိုရလောက်သည်။အဆီပိုမရှိ။အသားကပိုပြီးဖြူလာကာ ပန်းရောင်သန်းနေသည်။မိတ်ကပ်အစွမ်းနှင့် ရန်ကုန်သူတပိုင်းဖြစ်နေတာလဲပါမည်။အရင်ကထက် ပိုရင့်ကျက်လာသည်။ကိုယ်တိအကျ်ႌလက်ပြတ်အနက်ရောင်နဲ့စကပ်ပန်းရောင် ဒူးဖုံးအကြပ်လေးကြည့်ကောင်းလှသည်။တင်သားလုံးလုံးလေးတွေက ဖြစ်ညှစ်ချင်စရာ။ ကားပေါ်ရောက်တော့ သူ့ကို အပြစ်တင်သံအရင်ကြားရသည်။အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားလို့။သူရီပဲနေလိုက်သည်။
ဆိုင်ရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံတို့က ရောက်နှင့်နေပြီ။အေးမိစံကလဲ ပိန်သွားသည်။အရင်ကထက်ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာကာ ခါးတင်ရင်တွေက အပိုအလိုမရှိ။အင်းလေ နှင်းမြတ်မွန်တောင် ဝိတ်ချလိုက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းလာတာပင်။ကျန်တဲ့သူတွေလဲ တူတူပဲပေါ့ဟုသူတွေးလိုက်သည်။
”ကိုပိုင်များနော် မပြောချင်ဘူး။ဒီကညီမတွေကို တကယ်ပစ်ထားရက်တယ်သိလား။မမဆုပြည့်နဲ့ သမီးတို့က ဘာဆိုင်လို့လဲ။တကယ်စိတ်ဆိုးတယ်”
ပိုးပိုးကပြောရင်းသူ့ကိုထုသည်။အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို အပြစ်တင်ကြသည်။သူရီကာနေလိုက်သည်။
”မရီနဲ့။တကယ်စိတ်ဆိုးတယ်။ညီမတို့က ကိုပိုင့်ကို ဖုန်းဆက်တော့လဲ ဖုန်းကခေါ်လို့မရ ဘယ်စုံစမိးလို့စုံစမ်းရမှန်းမသိ။ဘယ်လောက်စိတ်ပူခဲ့တယ်မှတ်လဲ။နှစ်တွေဒီလောက်ကြာတဲ့အထိကို စိတ်ပူရတာ။နောင်နောင်ကိုတောင်ခဏခဏ ပြသာနာရှာမိသေးတယ်”
”ဟင် နောင်နောင်နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ အေးမိစံရဲ့”
”သူကယောက်ကျားလေးလေ။ကိုပိုင့်ကိုရှာဖို့ပေါ့။သူကမရှာနိုင်လို့လေ”
”ဟားစားဟား နောင်နောင်တော့ ကျုပ်ကို ဒေါကန်နေတော့မှာပဲ”
”သူကလဲ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ပူနေတာ။ခုတွေ့ကြတယ်ဆိုလို့လာချင်နေတာ။သူအားရင်လာလိမ့်မယ်”
”အင်းလေကိုပိုင်ကလဲ ညီမတို့ကိုတော့ အဲ့လိုမလုပ်သင့်ပါဘူး။ဆုပြည့်ကသပ်သပ် ညီမတို့က သပ်သပ်ဟာကို”
”ကဲအေးပါဗျာ။တောင်းပန်ပါတယ်အားလုံးကို။တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ သုံးယောက်လုံးကို ဘယ်သွားချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ။အကိုဒကာခံမယ်”
”တကယ်နော်။ပျော်စရာကြီး။ဘယ်သွားမလဲ မမစံနဲ့ မမမွန်”
”အင်းတို့ KTVသွားရင်ကောင်းမလား…
”ဟုတ်တယ် မြတ်မွန်နင်ပြောတာကောင်းတယ်သွားမယ်။ကိုပိုင်ဒါပဲနော် ကျသလောက်အကုန်ရှင်းရမယ်”
”ဟုတ်ပါပြီဗျာရှင်းပါ့မယ်ကဲစိတ်ဆိုးတာတွေပြေတော့”
သူတို့တွေရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြောဖြစ်ကြသည်။သူ့အကြောင်းတွေမေးလို့သူလဲအကုန်ပြောပြလိုက်ရာ သူ့ကိုသနားနေကြသည်။မိန်းမမယူသေးဘူးလားမေးရာ သူကကြောက်သွားပြီလို့ပြေယတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကြသည်။ပိုးပိုးက သူရှာပေးမယ်လို့ပြောတော့ သူပိုးပိုးခေါင်းကိုပုတ်ကာ ညည်းတာဝန်ယူရဲလားမေးတော့ လျှာလေးထုတ်ကာ ခေါင်းပုသွားလို့ဝိုင်းရီကြသည်။အားလုံးကအရင်အတိုင်းပင်ခင်မင်မှုကမပြောင်းလဲ။ပြောင်းလဲတာက သူပင်။သူတို့သုံးယောက်ကို တွေ့တော့ စိတ်တွေဖောက်ပြန်မိသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကိုလဲ တက်မက်မိသလို အေးမိစံကိုလဲ ပစ်မှားမိသည်။ပိုးပိုးကိုလဲ ဆန္ဒဖြစ်မိသည်။သူ သက်ပြင်းမောသာချမိသည်။အားလုံးက သူ့ဟာနဲ့သူတွေပင်။ဦးလှဦးပြောသလို မစားကောင်းတဲ့အသီးတွေထဲမှာသူတို့သုံးဦးပါသည်။တသက်လုံးသူ့သိက္ခာရေစုန်မျောရမည်။စားကြသောက်ကြစကားပြောကြနဲ့အချိန်ကုန်မှန်းမသိကူန်လာသည်။နောက်မှသတိရကာKTVသို့ ချီတက်ကြသည်။ktvရောက်တော့ မိန်းကလေးတွေက ဝိုင်သောက်ချင်တယ်ပြောလို့ ဝိုင်မှာကာ သူကတော့ ဘီယာလောက်ပင်မှာပြီး ကျန်တာတော့ သူတို့စားချင်တာမှာကြသည်။ပြီးတော့ သီချင်းဆိုကြ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြfbတင်ကြနဲ့ရှုပ်နေသည်။ပိုးပိုးက သူ့ကိုtagတွဲကာ ချစ်ရတဲ့ တောပုန်းကြီးကိုလက်ရဖမ်းမိခြင်းအထိမ်းအမှတ်နဲ့အောင်ပွဲခံခြင်းဆိုပြီးတင်သည်။အေးမိစံက ပျောက်သောသူရှာရင်တွေ့တဲ့ဘယ်ပြေးမလဲ ကိုလူဆးိုကြီးဆိုပြီးတင်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ အသည်းကွဲတိုးရစ်ကြီးတစ်ဦးနဲ့တွေဆံ့်ုခြင်းဆိုပြီးတင်သည်။မနိုင်စိန်တွေ။ဝိုင်သောက်ပြီး မူးလာကြတော့ ဒစ်စကိုဖွင့်ကာ ကနေကြပြန်သည်။သူ့ကိုလဲ ကခိုင်းသည်။တယောက်တလဲတွဲကာကနေကြပြန်သည်။တကယ်ကိုမနိုင်ပေ။လေးနာရီလောက်အချိန်ဖြုန်းပြီးမှ သူတို့ကိုအဆောင်လိုက်ပို့လိုက်သည်။အေးမိစံကိုအရင်ပို့ကာနှင်းမြတ်မွန်ကိုပို့သည်။ပိုးပိုးက သူနဲ့လမ်းကြောတူတာမို့နောက်ဆုံးသူနဲ့အတူပြန်သည်။ကပေါ်မှာမူးနေသည်မို့ သူလဲရီကာနေလိုက်သည်။သူရီလို့ဆိုပြီး သူ့ကိုရန်တွေ့သည်။ရန်တွေ့တာလေးက ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ပင်ကိုကလဲချောလှသူမို့ ။ပိုးပိုးတိုက်ခန်းရောက်တော့ သူအပေါ်ထိလိုက်ပို့လိုက်သည်။အခန်းရောက်တော့သူနဲ့ အတူနေကောင်မလေးနှစ်ယောက်ထွက်လာသည်။သူနဲ့မိတ်ဆက်ပေးသည်။သူလဲပိုးပိုးကိုပို့ပြီးသူ့တိုက်ခန်းရှိရာပြန်လာပြီးရေချိုးလိုက်သည်။ပြီးတော့ သင်တန်းက စာတွေကြည့်လိုက် ကွန်ပျူတာဖွင့်ကာ အင်တာနက်က သူသိချင်တဲ့အရာတွေကို ရှာပြီးလေ့လာခိုက်လုပ်နေသည်။သူ့အကောင့်ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ကို tagတွဲထားတဲ့သုံးယောက်လုံးရဲ့ပိုစ့်အောက်မှာ ကွန်မန့်တွေပလုံစီနေသည်။သူကွန်မန့်တွေဖတ်ရင်းရီနေရသည်။ညနှစ်နာရီလောက်ကျ ဖုန်းမြည်လာတာမို့သူကိုင်လိုက်တော့ ပိုးပိုး။တရေးနိုးလာတာတဲ့။အိပ်မရလို့သူ့ကိုနှောက်ယှက်တာတဲ့။စကားအကြာကြီးပြောဖြစ်သည်။အရင်ကအကြောင်းတွေရော သူ့အကြောင်းတွေကိုကောပြောဖြစ်သည်။ပိုးပိုးက ကျန်တဲ့သူတွေထက်စာရင် သူ့ကိုပိုပြီးတွယ်တာသူမို့ ဂရုပိုစိုက်သည်။သနားနေသည့်ပုံ။သူကလဲ ခုဘာမှမဖြစ်တော့တဲ့အကြောင်း စိတ်ချနေဖို့ပြောပေမယ့် မရ။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်သင်တန်းသွားတော့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံသည်။သင်တန်းအတူတူမို့. အတူတူထိုင်ကာ သူ့ကို မသိတာရှိတာတွေမေးသည်။နေ့လည်ထမင်းစားချိန်မှာလဲတူတူစားကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့သူက ပိုပြီးတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ညနေသင်တန်းပြီးရင်နှင်းမြတ်မွန်ကိုလိုက်ပို့ပြီးမှသူပြန်သည်။တခါတလေ ပိုးပိုးက သူ့ကို ဖုန်းဆက်ကါမုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးခိုင်းရင် ပိုးပိူးနဲ့ပြန်ထွက်ဖြစ်ကြသည်။အေးမိစံနဲ့ကသူတို့နှစ်ယောက်လောက်မဆုံဖြစ်။သူ့ဘဲရောက်လာရင်တော့ တွေ့ဖြစ်သည်။တစ်ရက်သားနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ရည်းစား၊ပိုးပိုးရည်းစား၊ အေးမိစံရည်းစားဆုံကြတာမို့သူနဲ့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားကိုပဲမသိတာမို့ မိတ်ဆက်ပေးကြသည်။အတွဲကိုယ်စီကြားထဲမှာ သူတစ်ယောက်တည်းမို့ငေါင်တောင်တောင်။နောင်နောင်နဲ့ ပိုးပိုးရညိးစား ရဲဇော်က သူ့ကိုရည်းစားရှာဖို့ပြောပေမယ့်သူရီသာနေလိုက်သည်။ညဖက်ကျယောက်ကျားလေးတွေချိန်းပြီးဘီယာဆိုင်ထိုင်ကာ ကလပ်ကိုသွားကြပြီးကဲ ကြသည်။ကလပ်ကဆော်တွေနဲ့ ချိတ်ကာ ဟိုတယ်ကိုမသွားကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ရည်းစား အောင်မြတ်က အတော်ကိုသဘောကျနေသည်။သူ့ကိုလဲ ပြန်မပြောဖို့ပိတ်သည်။သူကတော့ အားလုံးအေးဆေးပါလို့ပြောရသည်။ဒီလိုနဲ့သင်တန်းကာလကလေးလလောက်ကြာလာတော့ သူနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကအရင်ကထက်ပိုရင်းနှီးလာသည်။အပေးအယူမျှလာသည်။တခါတရံ သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တက်သည်။ပိုးပိုးနဲ့လဲဒီအတိုင်းပင်။ညဖက်တွေမှာ သူတို့သုံးဦးနဲ့လိုင်းပေါ်မှာချက်ဖြစ်သည်။ညတိုင်းပင်။သူကအရိုးသားဆုံးနေဖို့ စိတ်ကူးပေမယ့် သူတို့တွေက သဒ္ဒါလွန်နေကြသည်လားမပြောတက်။ဒါမှမဟုတ်သူကပဲရိုးသားချင်ယောင်ဆောင်ကာ နေနေရတာမို့ အထင်လွဲသည်လားမပြောတက်တော့ချေ။သူတို့သုံးဦးကတော့ တယောက်နဲ့တယောက် သူ့ကို လှည့်ပတ်ကာစတက်သည်။ပိုးပိုးကသူ့ကို နှင်းမြတ်မွန်နဲ့စသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုသဘောကျနေတာဟုပြောသလို နှင်းမြတ်မွန်ကကျ အေးမိစံကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေတာဟုပြောသည်။အေးမိစံကလဲ ပိုးပိုးက သူ့ကို အရင်ကတည်းက ခိုက်နေတာဟုပြောသည်။သူလှည့်ပတ်ကာငြင်းရသည်။ယူမယ့်ချစ်သူတွေရှိနေတာမို့ မစနဲ့လို့ပြောတော့ သုံးယောက်လုံးက မိန်းကလေးတွေအကြောင်းဘယ်လောက်သိလို့လဲယူမယ့်သူရှိတာရှိတာပဲချစ်တဲ့သူရှိတာကရှိတာပဲ သဘောကျတာကသပ်သပ်တဲ့။သူနားကိုမလည်တော့။သူ့ကိုအရင်ကတည်းက ကြိတ်ပြီးသဘောကျနေကြတာလို့အချင်းချင်းဖော်ကြသည်။သူမိန်းမတွေရဲ့စိတ်ကိုကြောက်မိတာမို့ မယုံချင်။သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။စမ်းကြည့်မယ်ဟု။အကောင်းဆုံးကတော့ နှင်းမြတ်မွန်ပင်။သူနဲ့နေ့တိုင်းနီးပါးတွေ့ရသည့်အပြင် ရည်းစားနဲ့သိပ်မတွေ့ရသူမို့။ဒါကြောင့်တရက် သူနှင်းမြတ်မွန်ကို ဒီနေ့ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်ပြောတော့ အိုကေသည်။ဒါကြောင့်သူတို့ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တော့အတွဲခုံကနေသူလတ်မှတ်ဖြတ်လိုက်ပြီးနှင်းမြတ်မွန်ကိုပြောတော့ သူမကလဲ အတွဲချောင်းချင်တာနဲ့အတော်ပဲပြောသည်။ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်တော့လူသိပ်မရှိသေး။ပြကာမှအလျှိုအလျှိုးပေါ်လာကြသည်။ပြသည့်ကားက အင်္ဂလိပ်ကား။မိန်းမကအိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်လို့ယောက်ကျားကလိုက်ချောင်းရင်းလက်လွန်မိကာထောင်ကျသွားပြီးထောင်ဖောက်ပြေးသူများကြားမှာပါသွားရင်း လမ်းမှာတွေ့သမျှသတ် မိန်းကလေးတွေမုဒိမ်းကျင့်တာကိုစက်စုပ်လာပြီး အဲ့ဒီလူတွေကိုတဦးချင်းလိုက်သတ်ကာနေညက်ဆုံးနယ်စပ်မှာကောင်မလေးတစ်ဦးနဲ့တွေ့ကာယူပြီးဇာတ်မြှုပ်နေတာကိုရိုက်ကူးထားသည့်ကာ။အချစ်အကြမ်းစွန့်စားခန်းတွေနှင့် ကြည့်ကောင်းသည်။၁၈+အခန်းတွေကိုလဲ ဆင်ဆာမဖြတ်ပေ။အနားတဝိုက်က အတွဲတွေကလဲ မီးပိတ်တာနဲ့ကဲကြသလို ဇာတ်လမ်းကအချစ်ခန်းတွေပါတော့ ကြည့်တဲ့သူတွေကိုပိုအားပေးနေသလို။လာကြည့်တဲ့သူတွေက အတွဲတွေများသည်။သူတို့နှစ်ယောက်သာ ဘာမှမဟုတ်။နှင်းမြတ်မွန်ကိုမသိမသာအကဲခတ်တော့ သူလဲ မရိုးမရွဖြစ်လာသည်ထင်သည်။ဟိုဖက်လှည့်လဲ အတွဲတွေကကဲ ဒီဖက်လှည့်လဲအတူတူ။နောက်လှည့်လဲ ဒီအတိုင်း။ရှေ့ကြည့်ပြန်တော့လဲ မထူး။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လှည့်ကာ
”ကဲ ဂျီးတော် ဟိုလှည့်ဒီလှည့်လုပ်မနေဲ့။ပတ်ချာလည်အတွဲတွေကြီး။တော်ကြာ ဝဋ်လည်နေမယ်”
”အံမယ် ဘာလည်စရာရှိလဲ။သူများကသနိ့သန့်လေး”
”ဟာဟ အေးပါဟယ်။အဘက ရန်ကုန်မှမရောက်ဖူးတာ။မိုးပျံတံတားကြီးကအကြီးကြီးဆိုလဲ ယုံကမှာပဲပေါ့”
”ကိုပိုင်နော် ဟင့်သူများကို”သူ့ကိုလှမ်းဆိတ်တော့သူလဲရှောင်လိုက်ရာသူ့အနားတိုးလာပြီး သူ့ကိုလိုက်ဆိတ်လေသည်။သူလဲ ရှောင်ရင်းနဲ့ သူ့ခါးကိုထိုးမိတော့ သူယားတာကိုသဘောကျပြီး သူ့ကိုကလိလိုက်ထိုးရာသူလဲ နှင်းမြတ်မွန်လက်ကိုလိုက်ဖမ်းနေရသည်။တချက်မှာတော့ သူ့ကို ကလိလှမ်းအထိုးသူကလဲလက်ကိုမိမိရရကိုင်လိုက်ရင်းနောက်ကိုယိမ်းလိုက်တာမို့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဆွဲလိုက်သလိုဖြစ်ကာ အရှိန်လွန်ပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲကိုယ်လုံးကဝင်လာတော့ သူလဲ လက်ကိုချုပ်လိုက်ပြီးသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ရုတ်တရက်နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကြောင်သွားကာငြိမ်နေရင်းသတိရတော့ရုန်းထွက်မယ်လုပ်တော့ သူကလဲ မလွှတ်။ဟိုကရုန်းလေ သူကဖက်ထားလေပင်။ရုန်းလို့မရတော့ ငြိမ်နေလှုက်သည်။အဲ့အချိန်မှာ ဇတ်လမ်းက မင်းသားရဲ့မိန်းမက သူ့ရည်းစားနဲ့အချစ်ဗျူဟာခင်းနေသည့်အခန်းပင်။ညည်းညူသံတွေက စိတ်ကြွချင်စရာ။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရုန်းလိုက်ရင်း
”ကိုပိုင် လွှတ်တော့ကွာ။အသက်ရှူကြပ်လာပြီ။သူများတွေတွေ့ရင်ရှက်စရာကြီး။အကျႌတွေလဲ ကြေကုန်ပြီ။သူနဲ့လဲ ဘာမှမဆိုင်ပဲနဲ့ ဖက်ထားတယ်။လွှတ်တော့လို့”
အသံလေးက ရှက်ဝဲဝဲနဲ့ ချစ်စရာလေးပင်။သူလဲ စိတ်ပိုကြွကာနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့လက်ကိုကိုင်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ကာ ခေါင်းကိုမော့လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကာနမ်းလိုက်သည်။
”အို ”
အသံဆက်မထွက်လာတော့ပေ။သူနှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကာပါးစပ်အဟမှာလျှာကို ထည့်လိုက်ပြီး လျှာခြင်းကလိလိုက်သည်။လက်တွေက ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တောင့်ကြီးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ခွေကြလာသည်။သူလဲ ရဲသွားကာ နှုတ်ခမ်းခြင်းကို ကြာရှည်စွာနမ်းလိုက်သည်။လက်တွေက နှင်းမြတ်မွန်နဲ့သူ့ကြားထားလိုက်ပြီးနို့တွေကို အကျႌပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ သူ့ကို”ကိုပိုင် ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲလို့ သူများအကျႌတွေကြေကုန်တော့မှာပဲအဟင့်”
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ကျောက ဇစ်ကိုအပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ပြီးဘော်လီချိတ်ကိုပါဖြုတ်လိုက်ရာ
”အိုဘာလုပ်တာလဲ။သူများတွေမြင်ရင်ရှက်စရာကြီးကွာ။ဟေအေးကွာ ကိုပိုင်နော် မြတ်မွန်မကြိုက်ဘူးနော် မလုပ်နဲ့လို့ဆို ကြည့်ပြောနေတာမရဘူးလား။စိတ်ဆိုးလာပြီနော်။အာ့ ကိုပိုင်နော် မလုပ်နဲ့လို့ဆို”ပြောနေပေမယ့် သုကတော့ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာနို့တွေကို ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကိုကလိလိုက်သည်။ပြီးတော့နှင်းမြတ်မွန်ကိုပက်လက်သူ့အပေါ်လှန်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ကုန်းကာစို့ပေးလိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွားကာ သူ့လက်ကိုတင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ထားပြီး မောဟိုက်နေသည်။သူလဲအပေါ်ပိုင်းနို့တွေကို အားရအောင်စို့လိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်ကိုထူလိုက်ပြီးသူ့ကိုကျောပေးအနေအထားနဲ့မှီလိုက်ကာ ခြေထောက်တဖက်ကိုခုံပေါ်တင်ခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမှိကာသူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ထားသည်။သူလဲညာဖက်လက်ကနို့တွေကိုကလိနေရင်းဘယ်ဖက်လက်က ပေါင်တွေကိုပွတ်သပ်နေကာ ထမိန်ကိုအသာဖြေချကာဖင်ပေါ်ကနေ ပင်တီအတွင်းဝင်ကာတဖြည်းဖြည်းလျောဆင်းရင်း ပိပိဝကိုတို့ထိကစားလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အသက်ရျူသံခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့အတူသူ့နှုတ်ခမ်းကိုမော့ကာလာနမ်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ပိပိဝကအရည်တွေစိုနေသည်။သူလဲပိပိထဲကို လက်ခလယ်ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လိုက်ရာဖင်က ကြွကြွတက်လာသည်။သူလဲ လက်ကိုပြန်ထုတ်ကာအရှေ့ဖက်ကနေပင်တီထဲနှိုက်ကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ရာ ယ”အ့ ဟ ကိုပိုင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ။ဟင့်ဟင့်”
အားမလိုအားမရသံဖြင့်ညည်းနေသည်။သူလဲ အစေ့ကို ဖိကာချေပေးရင်းနို့သီးခေါင်းကိုလက်မနဲ့လက်ညှိုးညှပ်ကာချေပေးလိုက်ရာ တအိအိအသံနဲ့ဖင်က ကြွကြွတက်သွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ဘောင်းဘီထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ထက်အောက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလဲ အစေ့ကိုကလိနေရင်းမှ လက်ကိုနောက်ဖက်ကနေ ပြန်ပတ်ကာ ပိပိထဲကိုထည့်လိုက်ရင်း နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်က အစေ့ကိုကလိလိုက်ကာ နို့တွေကိုပါးစပ်နဲ့ကုန်းစို့လိုက်သည်။ကာမခလုတ်တွေကိုအခုခြင်းဖွင့်နေတာမို့ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဘယ်လိုမှမကတော့ပေ။ပါးစပ်ကညည်းသံလေးနဲ့ဖင်ကိုကော့ကာယမ်းပေးနေသည်။သူလဲ
”နှင်းမြတ်မွန် ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးမလား”မေးရာ ခေါင်းငြိမ့်သဖြင့်သူလဲ အနေအထားပြင်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပက်လက်အနေအထားမှ ထကုန်းကုန်းလေးနေလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုစုပ်ပေးသည်။သူလဲ လက်တဖက်ကဖင်နောက်ကနေ ပိပိထဲကိုထည့်ကာမွှေနေရင်းတဖက်က အစေ့ကိုလှမ်းနှိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်က တရမ်းရမ်းဖြစ်ပြီးသူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။သိပ်တော့ ကျွမ်းကျင်မှုမရှိပေမယ့်အဆင်ပြေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာသည်။သူလဲ ကလိတာကိုမနားတမ်းလုပ်ပေးလိုက်ရာ အသံအစ်အစ်နဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။သူ့လီးကိုလက်နဲ့ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာပါးစပ်က အင့်ခနဲအင့်ခနဲ့ ညည်းနေသည်။ပြီးမှ အသာထကာ သူ့အိတ်ထဲက စနိုးတာဝါကိုယူကာ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုသုတ်ပေးသည်။ပြီးတော့ သူလဲပင်တီကိုသေချာပြန်ဝတ်ကာ ထမိန်ကိုဝတ်လိုက်ပြီးဘော်လီချိတ်ပြန်တပ် အကျႌကိုဇစ်ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး
”အိမ်သာသွားမလို့ လိုက်ပို့ပေး။သူလဲအိမ်သာကိုလိုက်ပို့ရင်း အိမ်သာထဲဝင်ကာလက်ဆေးလိုက်သည်။ပြန်ဝင်ကာထိုင်တော့
”ဟင့် သူခေါ်လို့လဲ လိုက်ကြည့်ရသေး သူများကို သူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့”သူလဲ ခပ်သဲ့သဲ့ရီလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်ကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။ရုန်းချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီနွဲ့ကာနေလိုက်သည်။ရုပ်ရှင်ပြီးတဲ့အထိ ဒီတိုင်းနေရင်းပြီးခါနီးတော့ အပြင်ဖက်ကိုထွက်လာကြသည်။
ညရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို လူဆိုးကြီးလို့ပြောတော့သူကလဲ သူမပြီးသေးဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းရယ် အေးဆေးတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ သူ့ကိုပြောင်သည်။သူကလဲမတွေ့ချင်ဘူးလားမေးတော့ တွေ့ချင်ပါတယ်ပြောသည်။
နှင်းမြတ်မွန်
သူမက ဝါးခယ်မသူ။မွန်ကရင်ဗမာစပ်သည်။ဆယ်တန်းအောင်လို့စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ကိုရန်ကုန်မှာလာတက်ရင်းပထမနှစ်မှာချစ်ကိုဆိုတဲ့ကောင်လေးတယောက်နဲ့ငြိသည်။ပထမနှစ်တက်တက်ချင်းမှာ လှိုင်သာယာဖက်မှာနေရင်းတွေ့ကြတာ။နောက်မှသူ့ကောင်လေးက ဆေးသမားဖြစ်နေမှန်းသိသည်။သူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းတားသည့်ကြားမှ မချစ်ဖူးတဲ့အချစ်ရူးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ချစ်ကိုကလဲ လက်သွက်သည်။ဖြစ်ပြီးငါးလလောက်မှာသူ့ကို တည်းခိုခန်းခေါ်သွားပြီးသူ့ရဲ့အပျိုစင်ဘဝကိုရယူခဲ့သည်။အတွေ့အကြုံကလဲမရှိ အတွေ့ကလဲထူးတာမို့ချစ်ကိုရဲ့အပြုစုတွေအောက်မှာဒူးထောက်ခဲ့ရသည်။ချစ်ကိုကနောက်ပိုင်းမှာသူ့ဆီက ငွေခဏခဏတောင်းသည်။သူကလဲချစ်တာမို့ပေးသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ကြာလာတော့ ဆေးချတာကိုသူသိလာသည်။သူရှောင်ပေမယ့် တဏှာစိတ်ကရှောင်မရခဲ့။မတွေ့ဖူးနေပေမယ့် စိတ်ကပါသွားချည်းပင်။ဒုတိယနှစ်ရောက်လာတော့ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးတိုက်ခန်းငှါးနေကြသည်၊အဲ့ချိန်ကျမှချစ်ကိုလဲဆုပြည့်တို့ အေးမိစ့တို့ပါးစပ်ကိုကြောက်လို့သိပ်မလာ။ဒါတောင်တလတခါတော့တွေ့ဖြစ်သည်။ဆုပြည့်တိုကဝိုင်းဖျက်သည့်ကြားမှမရမကတွေ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင်ချစ်ကိုကလဲ သူ့ကိုတန်ဖိုးမထားသလိုခံစားလာရသည်။တွေ့သည့်အခါတိုင်းချစ်ကိုက လီးကိုစုပ်ခိုင်းသည်။အကြမ်းပတမ်းဆက်ဆံလာသည်။ဒါပေမယ့်သူအဲ့ဒါကိုကြိုက်နေတော့ရှောင်ဖို့ခက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ချစ်ကို ကိုသူမချစ်တော့ပေမယ့် အဲ့ဒီရမက်ကိုတော့မရှောင်နိုင်။ဆုပြည့်နဲ့ကိုပိုင်တို့အတွဲကိုတွေ့တော့အားကျသည်။ကိုပိုင်က လူချောတစ်ဦးပင်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မိန်းကလေးတွေအားကိုးချင်စရာ။စကားပြောကောင်းသလို အနေလဲတည်သည်။တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာတော့ သူချစ်ကိုနဲ့ယှဉ်တိုင်းဘာမှမတိုင်။ဆုပြည့်ပိုအားကျမိသည်။သူချစ်ကိုနဲ့ပြတ်သွားတော့အားလုံးက ဝိုင်းနှစ်သိမ့်ကြတော့ ကျေးဇူးတင်မိသည်။ညဖက်တွေမှာဆိုကိုပိုင့်ကိုစိတ်ကူးယဉ်ကာ ချစ်မိသည်အထိ စိတ်တွေက ယိုင်လာသည်။ဒါကို ပိုးပိုးရော အေးမိစံကပါရိပ်မိသည်။သူတို့သုံးယောက်စကားစပ်မိရင် ကိုပိုင်အကြောင်းပြောမိတိုင်း သူတို့တွေကလဲ သဘောကျသည့်ပုံ။ပိုးပိုးက ကိုပိုင့်ကိုအကိုတစ်ဦးလိုခင်ရင်းနဲ့စိတ်ပြောင်းလာသလို အေးမိစံကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ ယှဉ်တိုင်းကိုပိုင့်ကိုပိုသဘောကျတက်သည်။သူ့ကိုလဲပြောတက်သည်။ရည်းစားထားရင် ကိုပိုင့်လိုလူကိုရွေးဖို့။သူတို့ကတော့မရတော့ဘူးဆိုပြီး ညည်းတက်ကြသည်။အေးမိစံရည်းစားက ပိန်သေးသေးနဲ့ အရပ်ရှည်ရှည်။လက်ကြောမတင်းဟုပြောသည်။ဟုတ်လောက်သည်။တွေ့ရသည့်ပုံက အလုပ်ကိုသိပ်မလုပ်ချင်သလို စိတ်နေသဘောထားကမရိုးသား။အေးမိစံရှိနေပေမယ့် ပိုးပိုးကို ငမ်းတက်သည်။ပိုးပိုးကလဲသိသည်။ပိုးပိုးကောင်းလေးကကျတော့ မိဘက ချမ်းသာသည်မို့ ဘယ်ဟာကိုမှသိပ်အလေးမထား။သူလုပ်ချင်တာလုပ်သည်။ပိုးပိုးကိုလဲ ချစ်ပေမယ့် သိပ်ဂရုမစိုက်။ဆုပြည့်သာကံအကောင်းဆုံး။ကိုပိုင်လာတိုင်းဆုပြည့်ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်။လိုအပ်တာမှန်သမျဖြည့်ဆည်းပေးသည်။သူတို့ကိုလဲ ညီမတွေလိုစောင့်ရှောက်တက်သည်။ဒီလိုနဲ့ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားတော့ ကိုပိုင့်ကို အားလုံးက ဆက်သွယ်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှမရခဲ့။ပိုးပိုးက သူ့ကို ကိုပိုင်လွတ်လပ်သွားတာမို့ ကြိုးစားပါလားမြှောက်ပေးတော့သူ အားတက်သွားမိသည်။ကိုပိုင့်ကိုတိတ်တခိုးမျှော်လင့်ရင်းလိုက်ရှာပေမယ့် ရှာလို့မတွေ့။တနေ့တွေ့နိုးနဲ့ကျောင်းပြီးကာ အလုပ်ဝင်သည်အထိရှာလို့မရ။အလုပ်ထဲရောက်တော့ သူလဲ ချစ်သူတယောက်ရသွားသည်။သေချာစဉ်းစားရွေးချယ်ပြီးမှ ကိုပိုင့်ကိုလက်လျှော့လိုက်တာလဲပါသည်။အဖြေပေးခဲ့တာ။သူကလဲ အရမ်းချစ်တာမို့ကံကောင်းသည်ပြောရမည်။အလုပ်ကလဲ ပင်ပန်း မိန်းမသားတွေစုနေတာလဲပါတာမို့။သူဝိတ်ကိုချပြီးပြင်လာတော့ အရင်ကနဲ့မတူပိုပြီးလှကာ ကြည့်ကောင်းလာသည်လို့ပြောကြသည်။သူလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သဘောကျကာ အမြဲတမ်းလှနေအောင်နေသည်။သူရာထူးတိုးတော့ သင်တန်းကိုရန်ကုန်မှာလာတက်ရင်း ကိုပိုင်နဲ့တူသည့်တယောက်ကိုတွေ့တော့ လိုက်ကြည့်မိသည်။တကယ်လဲဟုတ်နေတာမို့ အရမ်းပျော်သွားမိသည်။ပြန်တွေ့တော့ကိုပိုင်က အရင်ကထက်တောင် ကြည့်ကောင်းလာကာ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်လာသည်။အဆင်ပြေသည်ထင်သည်။ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းနဲ့ကားနဲ့ပင်။သူ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်မိပြန်သည်။ကိုပိုင်နဲ့ပြန်တွေ့တဲ့အချိန် သူ့မှာရည်ရွယ်သူရှိနေလို့။ကိုပိုင်ကတော့တကိုယ်တည်း ချစ်သူမရှိသေးလို့ပြောသည်။သူတို့တွေပြန်ဆုံတော့ အရင်တိုင်းခင်ခင်မင်မင်နဲ့ပျော်စရာ။အေးမိစံရောပိုးပိုးရော အရင်လိုပင် ကိုပိုင့်ကို သဘောကျဆဲပင်။မိန်းမချင်းမို့ရိပ်မိကြသည်။သူနဲ့နေ့တိုင်းတွေ့တာမို့ သူလဲ ကိုပိုင့်ကို ဆွဲဆောင်မိသည်။ရုပ်ရှင်သွားကြည့်လျှောက်လည်နဲ့ ကိုပိုင့်ကို ဆွဲဆောင်မိသည်။ဘာရယ်တော့မဟုတ်။တဒင်္ဂလေးစိတ်ပျော်ပျော်ဆိုပြီးတော့ပင်။ကိုပိုင့်ရင်ခွင်ထဲ ခဏဖြစ်ဖြစ်မှေးလိုက်ချင်သည်။ကိုပိုင်ကတော့ အရင်လိုပင်။သူတို့ကိုသဘောထားသည်။အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီးမိန်းမတို့တက်တဲ့မာယာတွေနဲ့ဆွဲဆောင်ဖြစ်သည်။တရက်ကိုပိုင်က ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်ပြောတော့သူလဲ ဝမ်းသာသွားပြီးလိုက်သွားသည်။အတွဲခုံမှာလက်မှတ်ဝယ်တော့သူလှိုက်ခနဲ ဝမ်းသာသွားသည်။အထဲရောက်တော့အတွဲတွေက ကဲ ရုပ်ရျထင်ကလဲ 18+ဆန်ဆန်မို့ သူလဲ စိတ်တွေက မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ဝေးနေတာလဲ ကြာမို့။ကိုပိုင်ကသူ့ကို စတော့သူလဲ အလိုက်သင့်ပါသွားသည်။ကိုပိုင့်ကို သူ့ဘဝကြီးခဏဖြစ်ဖြစ်ပေးလိုက်သည်။ညကျကိုပိုင်က အပြင်မဖျာအေးဆေးတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်မိသည်။
စနေနေ့ညနေတွင် အေးမိစံတို့အတွဲက အထိမ်းအမှတ်ရှိလို့ သူနဲ့ကိုပိုင်ကို ခေါ်ကာktvကိုသွားကြသည်။ပိုးပိုးက ပုဂံဖက်သွားတာမို့မပါ။သူတို့လေးယောက် ဆိုကြ သောက်ကြရင်းနဲ့ ရှစ်နာရီခွဲကျော်တော့ အေးမိစံက ကိုပိုင့်ကို သူ့ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းသည်။အေးမိစံဘဲက ကိုပိုင့်နားကို ကပ်ကာတိုးတိုးလေးပြောနေသည်။ကိုပိုင်က ရီပြီးပြန်ပြောသည်။လမ်းရောက်မှမေးကြည့်တော့ သူတို့အတွဲက ဟိုတယ်ကိုသွားမလို့တဲ့လိုပြောသည်။ဒီလိုနဲ့ကိုပိုင်က သူ့ကို ကိုပိုင့်တိုက်ခန်းကိုခေါ်လာသည်။
တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဟိုနေ့ကအရှိန်ကလဲရှိနေပြန်တော့ စိတ်ကထိန်းမရတော့။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ဝိုင်သောက်လာတဲ့အရှိန်နဲ့မို့ ရဲနေသည်။အကျႌအနက်အကြပ်နဲ့ ထမိန်အပျော့သား အနီလေးက သူမရဲ့ကောက်ကြောင်းအလှကိုဖော်ပြနေတာမို့သူလဲ စိတ်ထိန်းဖို့မကြိုးစားတော့။အခန်းထဲခေါ်လာပြီးအခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကိုပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူနမ်းနေရင်းနဲ့ တကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့ အသက်ရှူသံပြင်းသွားးပြီးသူ့ကိုတင်းကြပ်စွာလာဖက်လေသည်။နမ်းနေရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီးသူ့အကျ်ႌနဲ့ဘောင်းဘီကို မြန်မြန်ချွတ်လိုက်သည်။အတွင်းခံသာကျန်တော့သည်။နှင်းမြတ်မွန်အကျႌကို ချွတ်လိုက်တော့ ဘော်လီ အသားရောင်လေးက ဖြူတဲ့အသားမှာ ပဏာရနေသည်။ဘော်လီကိုချွတ်လိုက်တော့ နို့လေးနှစ်လုံးက လှပစွာပေါ်လာသည်။သူလဲ နို့တွေကို စို့လိုက်ရင် နို့သီးခေါင်းကို ကလိလိုက်တော့ ခါးကော့တက်လာပြီ
”အင်းဟင်းဟင်း ကိုပိုင်ရယ်”သူ့ကိုလာဖက်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေစို့ရင်း ထမိန်ကိုချခ်တိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က ကူပြီးချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီအဖြူသာကျန်တော့ သူလဲ ပင်တီဂွဆုံကို လက်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းမြတိမွန်တယောက်ကော့တက်သွားသည်။နို့တွေကို စို့ရင်း အဖုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက်ရာ ပင်တီဂွဆုံမှာအရည်တွေ ရွှဲလာသည်။သူလဲ နို့တွေစို့တာရပ်လိုက်ပြီးပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ရှင်းထားသည်ထင်သည်။စုစုလေးနဲ့ပါးပါးလေးပဲဖြစ်နေသည်။သူလဲ ပေါင်ကိုဘေးကိုချဲလိုက်ပြီးအစေ့ကို လက်နဲ့ကလိလိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကနို့တွေကိုကိုင်ပြီးအစေ့ကိုအဆက်မပြတ်ချေပေးရာ ဖင်ကကော့ကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်က လဲ ညည်းနေသည်။လက်မနဲ့အစေ့ကို ချေပြီး ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်က Gsportနေရာကိုမှန်းကာ ခက်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ
”အာ အာ ကိုပိုင် အင့် ဟင့် အ အ ”ဖင်ကြီးကမြောက်တက်လာပြီးအတောကြာသည်အထိရမ်းခါနေပြီး ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။အဖုတ်ကအရည်တွေက ထွက်လာသည်။တချီပြီးသွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထူလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ မျက်နှာနားကို တိုးလိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်လဲအသာကုန်းကာ သူ့လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။မစိမ်းလှတာမို့ ကျွမ်းကျင်တဲ့အနေအထားတော့ရှိသည်။သူလဲ လီးကိုအာခေါင်ထဲရောက်အောင်ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ဖင်ကကုန်းထားတာမို့ ဖင်ကိုလှမ်းကာညှစ်လိုက် ခပ်ဆက်ဆက်လေးရိုက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် လိုလားဟန်ပြတာမို့သူလဲ ဆက်လုပ်ပေးနေသည်။ကောင်းလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်တော့ သိပ်ကျေနပ်ဟန်မပြ။ဆက်လုပ်ပေးချင်သည့်သဘော။သူလဲ ပြုံးပြလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွမ်ကို ထူလိုက်ကာ သူ့အပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့တေ့ကာ အသာထိုင်ခိလိုက်သည်။
”အ့ ဟ ကြီးလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ”ညည်းရင်း သူ့ပုခုံးကို အသာကိုင်ကာကြွလိုက် ထိုင်လိုက်အသာလုပ်နေသည်။လီးကတော့ ကျဉ်းကြပ်စွာတိုးဝင်နေသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ လီးတစ်ခုလုံးဝင်သွားကာဆီးခုံနှစ်ခုထိကပ်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရမက်ထန်စွာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ နမ်းရင်း အပေါ်ကနေ အသာဆောင့်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေကို ကိုက်လိုက်ချေလိုက်လုပ်နေရင်း တခါတခါဖင်ကို ညှစ်ချေပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာသည်။
”ဇွပ် ဇွပ် ဖတ်ဖတ် ”
”ကောင်းလား နှင်းမြတ်မွန်”
”ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဟင်း ဟင်း”
မောဟိုက်သံနဲ့ဖြေရင်း ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်။သူလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးရင်း လက်တွေက ဖင်ဝကို အသာကစားနေလိုက်သည်။ဖင်ဝက ရှုံ့သွားလိုက် ကျယ်လာလိုက်နဲ့ဖြစ်နေသည်။ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာပြီး ညည်းသံက ပိုမြန်လာသည်။သူ့ကို ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေက တင်းကြပ်လာသည်။

”အာ့ အာ့ ကောင်းတယ် ကိုပိုင်ရယ် ဟင့် အင့် အင့် အင့် ဟူးဘယ်လိုကြီးလဲကွာ အာ့ အာ့”ဆောင့်ချက်က မြန်လာပြီးအချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးသောအခါနှင်းမြတ်မွန် ကော့တက်သွားပြီးခပ်ဆက်ဆက်သုံးလေးချက်ဆောင့်ချရင်းသူ့အပေါ်ကို လဲကျလာသည်။ပြီးသွားလေပြီ။သူလဲ အသာဖက်ထားရင်း နဲ့နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အတွင်းသားတွေညှစ်အားကို အရသာခံနေလိုက်သည်။အတော်ကြာငြိမ်နေပြီးမှ သူ့ပါးကို လာနမ်းတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ကနေ အသာဆင်းကာ သူ့ရှေ့မှာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။လုံးဝန်းတဲ့တင်လေးကို ကောက်ကာခါးကို ကော့ပြီးရှေ့ပိုင်းက လက်ထောက်ကာ သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ဟန်က သူ့စိတ်ပိုသွေးဆူစေသည်။သူလဲ ထကာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ နောက်ကနေ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်ကိုအသာဖြဲလိုက်ရာ ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးက အရည်တွေရွှဲနေသလို အဖုတ်ကလဲ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေသည်။သူလဲ လီးကိုအဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ရင်း အသာဖိထည့်လိုက်သည်။အ ခနဲ့အသံနဲ့ဖြစ်သွားပေမယ့် ဖင်ကိုနောက်ကိုပိုပြီးကော့ပေးတာမို့ သူလဲ အဆုံးထိထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ ချောမွေ့စွာဝင်သွားသည်။သူလဲ အသာဆောင့်ရင်း ဖင်ကို ညှစ်လိုက် ဖျန်းခနဲရိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဆောင့်ခိုင်းတာမို သူလဲ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ညှပ်ကိုင်ကာ နောက်ကနေ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
”ဗွတ် ဗွတ် ဗြွတ် ဗြွတ်”
”အ အ အင့် အင့် ကောင်းတယ် ဆောင့် ဆောင့် ဟင့် ဟင့် ဟင့်”
သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတာနဲ့ သူ့လီးတစ်ခုလုံးတောင့်တင်းလာကာ သုတ်ရည်တွေက နှင်းမြတ်မွန်အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တချီပြီးသွားသည်။အဖုတ်အတွင်းသားတွေက သူ့လီးကို အတင်းကိုညှစ်ထားသည်။လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကိုတင်းကြပ်နေအောင် ဆုပ်ချေထားရင်း ပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့ ါါါါါါါါါါါါါါအေါါ်နေသည်။ါါသူလဲလေးငါးချက်ဆောင့်ါါါလိုက်ပြီးနှင်းမြတ်မွန်ပေါ် ကုန်းကုန်းကြီးအမောဖြေနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနှင်းမြတ်မွန်လဲ အိပ်ရာပေါ်သို့ ဘေးတိုက်လဲကျသွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်နောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်သည်။အဖုတ်က တချက်တချက်ညှစ်နေတုန်းပင်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို လှည့်ကာ နမ်းလိုက်ရင်း”ကိုပိုင်က သိပ်အားကြီးတာပဲဟင့် သူများကို ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။နှုန်းသွားတာပဲ”
သူလဲ ခပ်သဲ့သဲရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။အတော်လေးကြာတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို အသာဖယ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားရင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။သူလဲ တစ်ရှူးယူကာသန့်ရှင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးတထည်ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်က ပြန်ထွက်လာတော့ သူလဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အပေါ့သွားကာ ရေဆေးလိုက်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဝတ်တွေဝတ်ပြီးသွားသည်။သူက အဝတ်တွေလဲမလားမေးတော့ ခေါင်းခါတာနဲ့ သူလဲ အကျႌတထည်ဝတ်လိုက်ပြီးကုတက်ပေါ်တွင်းလှဲချလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို လာဖက်ရင်း အနားမှာစကားလာပြောနေသည်။စကားအတန်ပြောပြီးနှစ်ယောက်သားမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။သူတရေးနိုးကြည့်လိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုကျောပေးကာ ဘေးစောင်းလေးအိပ်နေသည်။သူလဲ ကြည့်နေရင်းနဲ့စိတ်က ထန်လာတာမို့ အနားကိုကပ်ကာ နှင်းမြတ်မွန်ကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ချိုင်းအောက်ကနေလျှိုကာ နို့တွေကိုကိုင်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ မနိုးသေး။သူလဲ လက်တဖက်က ထမိန်ကို အသာဖြေချလိုက်ကာ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ရာ တင်းပါးဖွေးဖွေးလေးတွေနဲ့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးကပေါ်လာသည်။သူလဲ ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ရာ ရန်သူတွေတဲ့မြွေဟောက်အလား ခေါင်းထောက်ထလာသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ခြေထောက်တဖက်ကိုအသာမလိုက်ရင်း အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ပြီးနောက်အဖုတ်ကိုကိုင်လိုက်ရာအရည်တွေက စိုနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲနိုးလာရာ
”ကိုပိုင်ရယ် ဟင့် သူများအိပ်နေတာကို နှောက်ယှက်တယ် လူဆိုးကြီး”
”ဘာလဲ မခံချင်ဘူးလားဟမ်”
”အာ ဘာမှန်းမသိဘူး သွား”
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို အသာတေ့လိုက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ
”အားကျွတ်ကျွတ် ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်းကွာ အရမ်းနာတယ်ဟင့်ဟင့်”
အဖုတ်ထဲသု့ိ တင်းကြပ်စွာဝင်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးထားသည်။သူလဲ လီးတဝက်လောက်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်းလက်တဖက်က နို့တွေကိုင် တဖက်က အစေ့ကို ချေပေးရင်း အသာညှောင့်နေလိုက်သည်။အရည်တွေကထွက်လာပြန်တာမို့ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပေးပါလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လီးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်ချင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေက ကြာလာသည်နှင့်အမျှသူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အစေ့ကို ကလိနေတဲ့ လက်ကိုခပ်တင်းတင်းကိုင်ထားရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ကော့ကော့ပေးထားသည်။ပါးစပ်ကလဲ တဟင့်ဟင့်နဲ့ညည်းနေသည်။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့လက်ကိုယူကာ နို့တွေပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း သူ့နို့ကို သူ့ဟာသူ ကိုင်ခိုင်းးရင်းခါးကိုကိုင်ကာ နောက်ကနေ အားရပါးရဆောင့်နေလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲအရမ်းကောင်းလာပြီထင်သည်။နို့တွေကို အရမ်းချေနေရင်းပါးစပ်ကလဲ ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲနောက်ကနေ နှင်းမြတ်မွန်ကို မှောက်လိုက်ပြီးအပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရာသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ညည်းနေသည်။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်အပေါ်မှောက်လိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်ကို နမ်းလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သားအမောဖြေနေသည်။အမောပြောတော့ သူလဲ အပေါ်ကနေ ဘေးကိုလိမ့်ချလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ထမိန်ကို ယူကာရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ရေဆေးနေသည်။တအောင့်နေရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့သူလဲ ဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာအပေါ့သွားပြီးကုတင်ပေါ်တက်ကာနှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာအိပ်လိုက်သည်။မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ တချီထပ်ဆွဲလိုက်ကြပြန်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကအပေးကောင်းသလို ပုလွေကောင်းသည်။သူ့ရဲ့လိုးချက်တွေကိုအဆွဲကြီးဆွဲနေသည်။ရေချိုးအဝတ်တွေဝတ်ကာ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အဆောင်ကိုလိုက်ပို့လိုက်သည်။
ညဖက်တွင် သူနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့ အရင်ကထက်ပိုကာ ပွင့်လင်းလာပြီး နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူမေးသမျျှဖြေသည်။သူနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့ ဆန္ဒရှိရင်ရှိသလို တွေ့ဖြစ်ကြသည်။သူ့တိုက်ခန်းမှာတွင်တွေ့ကြသည်။နောက်ပိုင်းတွေ့သည့်အခါတိုင်း သူကနှင်းမြတ်မွန်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတက်သလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ အဲလိုဆက်ဆံရတာကိုသဘောကျသည်။ကုန်းခိုင်းကာ တင်ပါးတွေကို ရိုက်ရင်း နောက်ကနေ ဆောင့်ရတာကို သူကလဲ သဘောကျသလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ကြိုက်တာမို့ အပေးအယူမျှသည်နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်ဖို့အတွက် သူတဖြည်းဖြည်းချင်းကျင့်ပေးရသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ဇိမ်ခံတက်လာသည်။နာနာကျင်ကျင်အရာသာကို ကြိုက်တက်သူမို့ စည်းရုံးရတာတော့ သိပ်မခက်။ဒါပေမယ့် ခုထိတော့ သူနှင်းမြတ်မွန်ကို နောက်ပေါက်ကို မလုပ်သေး။
ဒီလိုနဲ့သင်တန်းကာလ ငါးလကျော်ရောက်လာသည်။ရုံက သူ့ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခဏပြန်လာရန်ခေါ်သဖြင့်အရေးတကြီးပြန်ရမည်။စကားစပ်မိလို့ပြောတော့ အေးမိစံက သူလဲ နေပြည်တော်သို့ သွားစရာရှိသည်တဲ့။သူသွားမယ့်ရက်နဲ့ ကြုံနေတာမို့ သူနဲ့လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံရဲ့ ရည်းစားကလဲ လိုက်သွားဖို့်ပြောသည်။ဟိုရောက်ရင်လဲ လိုအပ်တဲ့အကူအညီပေးဖို့လဲ အကူညီတောင်းသည်။သူလဲ သွားမယ်ရက်ကျတော့ အေးမိစံကိုအဆောင်ကိုသွားခေါ်လိုက်သည်။ဟိုမှာ တည်းဖို့နေရာရှိလားမေးရာ မရှိဘူးတဲ့။သူလဲ လူပျိုဆောင်မှာနေတာမို့ မိန်းကလေးခေါ်တည်းဖို့မဖြစ်နိုင်။ဒါကြောင့် သူလဲ သူတို့ရုံးက အမကြီးတယောက်ကိုအကူအညီတောင်းတော့ ရတာနဲ့အဆင်ပြေသွားသည်။သူ့ညီမလို့ပြောထားသည်။နှစ်ယောက်သား ညနေလေးနာရီလောက်မှ ထွက်လာကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ စောင်မပြီးကြည့်ရှူကာ ကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်ဖို့စသည်။သူတို့ထွက်လာတော့ လမ်းမှာ မိုးတွေတအားရွာသည်။အချိန်အခါမဟုတ်ရွာသည်။သည်းသည်းမဲမဲရွာတာမို့ ကားကိုဖြေးဖြေးချင်းဂရုတစိုက်မောင်းနေရသည်မို့ ခရီးမတွင်။ခြောက်နာရီလောက်က ရန်ကုန်ကထွက်တာဖြစ်ပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေရတာမို့ ၁၁၅မိုင်ရောက်တော့ ဆယ်နာရီထိုးနေပြီ။နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ကလဲဆာနေတာမို့ ထမင်းမှာစားရင်း သူလဲ ရုံးကအမကြိးဆီဖုန်းဆက်တော့ ဖုန်းလိုင်းကခေါ်မရ။နာရီဝက်ကျော် လောက်ကြာတော့ ပြန်ထွက်လာကြသည်။မိုးကမတိတ်။ပိုပိုသည်းလာသည်မှတ်ရ။စိတ်ကိုလျော့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာသွားရသည်။နေပြည်တော်ကိုရောက်တော့ တစ်နာရီထိုးနေပြီ။သူလဲအပျိုဆောင်ကိုမောင်းသွားတော့ မီးကပျက်နေသည့်အပြင် ဘယ်လိုမှနှိုးလို့မရ။မိုးသံကြောင့် မကြားတာဖြစ်နိုင်သလို မိုးကလဲ အေးတာမို့ မိုးအေးအေးနဲ့အိပ်မောကျနေကြတာဖြစ်မည်။ဒါကြောင့်သူလဲ အကြံအိုက်နေသည်။လူတွေကလဲ အေးပြီး မိုးရေကလဲ စိုနေကြသည်။အိပ်ကလဲ အိပ်ချင်နေကြတာမို့ နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ရသည်။အေးမိစံကို တည်းခိုခန်းတခုတွင်တည်းဖို့အတွက်။သူကတော့ အဆောင်ပြန်အိပ်မယ်ပြောတော့ အေးမိစံကလဲ တယောက်တည်းမို့ကြောက်သည်တဲ့။နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ယောက်သား တည်းခိုခန်းတွင်တည်းဖို့သဘောတူလိုက်ကြပြီး၊ တည်းခိုခန်းသို့သွားကာအခန်းတခန်းယူလိုက်ကြသည်။
အေးမိစံ
သူမက ဒေးဒရဲသူ။သူနဲ့ သူ့ရည်းစားနဲ့က ကိုးတန်းနှစ်ကတည်းက ချစ်သူတွေဖြစ်လာတာ။ငယ်ကတည်းကလဲ သူငယ်ချင်းတွေ။မိဘချင်းကလဲ ရင်းနှီးနေကြတာမို့ သူတို့ဖြစ်သွားကြတော့ အိမ်ကို အသိပေးတော့ စာကြိုးစားကြဖို့ပဲပြောပြီးဘာမှသိပ်မပြောကြ။ဆယ်တန်းအောင်တော့ မိဘတွေက သူတို့ကို အချိန်တန်ရင်ပေးစားကြဖို့ပြောဆိုနေကြတော့ နှစ်ယောက်သား ပွင့်လင်းသွားကြသည်။သူကလဲ သူ့ရည်းစားကလွဲပြီးဘယ်ယောက်ကျားလေးကိုမှ သိပ်မခင်ခဲ့သလို မရင်းနှီးခဲ။သူ့ရည်းစားကလဲ ဘယ်သူမြှောက်ပေးလိုက်သည်မသိ။တစ်ရက် အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်း သူ့အိမ်ကိုလာပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ သူမညဝရဲ့အပျိုစင်ပန်းကိုဆွတ်ခူးသွားသည်။သူကလဲ ကျေကျေနပ်နပ်ပေးခဲ့တာလဲပါသည်။နှစ်ယောက်သားအတွေ့အကြုံမရှိ အရိုင်းတွေမို့ အတွေ့ထူးသည်မို့ ငတ်မပြေနိုင်။သူမလဲ စီပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်ရသလို သူ့ရည်းစားကလဲ အဝေစသင်သာတက်ကာ မိဘတွေလက်ငူပ်လက်ရင်း လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုဝင်ကူသည်။ဝင်ကူသည်ဆိုသည်ငြား ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်ပင်။ရန်ကုန်ကို တက်လာပြီးသူနဲ့တွေ့သည့်အခါများတွင်းသူမ အရမ်းပျော်ရသည်။နောကိတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားရိုးလာတာလား ဘာလားမသိ။သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့။ခဏခဏလဲတွေ့ုဖစ်ကြလို့လဲပါသည်။ဒုတိယနှစ်ရောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးတိုက်ခန်းငှါးတော့ ဆုပြည့်ရည်းစား ကိုပိုင်နဲ့ခင်သည်။ကိုပိုင်က သဘောကောင်းသလို ရုပ်ရည်ကလဲ မိန်းကလေးတွေသဘောကျသည်ရုပ်ရည်မျိုး။အပြောကလဲကောင်း ပိုက်ဆံကလဲ ရွှင်သူမို့ သူ့ရည်းစားကတောင်အားကျ သဘောကျသည်။တခါတလေ သူကတောင် သူ့ရည်းစားကိူ ကိုပိုင်ကို ယောက်ကျားချင်းများကြိုက်နေသလားလို့စသည်။သူတို့တွေ့ရင် ကိုပိုင့်ကိုဘယ်လိုသဘောကျကြောင်း မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့သူမကမပြောရပဲ သူကကြီးပြောလို့။အဲ့လိုစတော့ သူ့ရည်းစားက သူသာမိန်းကလေးဆိုရင် ကိုပိုင့်ကို လိုက်ကြိုက်တယ်ဆိုပြီးပြောတော့ သူ့နှဖူးသူပြန်ရိုက်ရသည်။ပြောမယ့်သာပြောတာ သူမလဲ ကိုပိုင်နဲ့သူ့ရည်းစားကိုယှဉ်တိုင်း သူ့ရည်းစားကိုအားမရ။အလုပ်ကအစပင်။ကိုပိုင်က အရည်အချင်းရှိပြီး ဦးဆောင်နိုင်သည်။သူ့ရည်းစားက ရေသာခိုကာ ဦးဆောင်နိုင်စွမ်းမရှိ။ကိုပိုင်ကတော့ ငယ်သေးလို့ပါလို့ပြောသည်။သူတို့တွေရင်းနှီးလာကြတော့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာက နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးကပါ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ကစားနေကြတာကိုပင်။မြွေမြွေချင်းခြေမြင်ကြသည်။ဒါပေမယ့်သူငယ်ချင်းရည်းစားဖြစ်နေတာတကြောင်း ဆိုင်သူကိုယ်ဆီရှိနေကြတာမို့ ရိုးသားစွာဆက်ဆံကြပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကိုပိုင့်လိုချစ်သူမျိုးရချင်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ကိုပိုင်နဲ့ရင်းနှီးလာလေ ကိုပိုင့်ရဲ့အပြော ပြုမူပုံတွေက သူတို့ကို စွဲလန်းစေသည်။တခါတလေ ကိုပိုင်ကများတောင်းဆိုရင် ကိုပိုင့်ကို နမ်းမိမည်လားမသိ။ကျန်တဲ့သူတွေတော့မသိ။သူကတော့ အဲ့လောက်ထိကို စိတ်ကစားမိသည်။ဆုပြည့်နဲ့ စကားစပ်မိလို့ ပြောကြပြီဆိုရင် ကိုယ့်ရည်းစားအကြောင်းပြောဖြစ်ကြတဲ့အခါတိုင်း သူမတို့ ရင်ခုန်မိသည်။တခါတလေသူနဲ့သူ့ချစ်သူတို့ဆက်ဆံဖြစ်ရင် ကိုပိုင်ဆိုပြီးစိတ်ကူးယဉ်မိတိုင်းသူမကျေနပ်အားရမှုကိုတမူထူးစွာရခဲ့တာတော့အမှန်ပင်။ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားတော့ သူတို့ ကိုပိုင့်ကိုစိတ်ပူစွာလိုက်ရှာမိကြသည်။အဆက်အသွယ်လဲမရ ဘယ်လိုမှရှာမရတော့ သူမ သူ့ရည်းစားကို ပြသာနာရှာမိသည်အထိ။နောက်ပိုင်း
ဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်မရတော့တာနဲ့ အားလုံးစိတ်လျှော့လိုက်ကြသည်။ကျောင်းပြီး အလုပ်ရတော့လဲ သူမတို့မယူကြသေး။အရာရာအဆင်သင့်ဖြစ်မှယူကြဖို့တိုင်ပင်ထားတာမို့ သူလဲ ငွေစု ကိုယ်လဲ ငွေစုကာ တစ်လတစ်ခါနှစ်ခါတွေ့ဖြစ်ကြသည်။တွေ့သည့်အကြိမ်ကဟိုးအရင်ကလောက် မစိပ်တော့တာမို့ တွေ့သည့်အခါတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုပေးစွမ်းနိုင်တာတော့အမှန်။ဗဟုသုတလဲ ကြွယ်လာကြတာမို့ sexကိစ္စကို အတက်နိုင်ဆုံး သာယာအောင်နှစ်ယောက်သားလုပ်ဖြစ်ကြသည်။မိဘတွေကလဲ တချိန်ယူကြမည့်သူတွေမို့ ခုယူစေချင်ကြပေမယ့် သူတို့ရဲ့အကြောင်းပြချက်ကောင်းနေတာမို့အရမ်းတော့မတိုက်တွန်းကြ။ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း မမျှော်လင့်ပဲကိုပိုင့်ကိုပြန်တွေ့ကြတော့ ကိုပိုင်က အရင်ကထက်ကို ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာကာ ပိုပြီးလဲ တည်ငြိမ်လာသည်။အရင်လိုနွေးထွေးစွာပြန်ဆက်ဆံခါကြတော့ သူတို့သုံးဦး ပြန်ပြီး အတိတ်ကအကြောင်းကို သတိရကာ ရင်ခုန်သံပြန်နွေးလာကြသည်။သုံးယောက်လုံးက ဆိုင်သူတွေရှိနေကြဆဲမို့ ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ နေရပေမယ့် တွေ့သည့်အခါတိုင်း စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ စိတ်ဖြေရသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးကတော့ သူ့ထက်ပိုကာ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ကိုပိုင်ကတော့ အရင်လိုပင်သူတို့ကိုဆက်ဆံသည်။သူတို့ရည်းစားတွေနဲ့လဲ အဆင်ပြေပြီးကိုပိုင့်ကို အားလုံးက ခင်ကြသည်။ပိုးပိုးရည်းစားဆို ကိုပိုင့်ကို သူ့အမနဲ့ချိတ်ပေးသည်။ပိုးပိုးက သဘောမတူ။ခါးခါးသီးသီးပင်။ကိုပိုင်က သူ့အကိုဆိုပြီးသဘောမတူကြောင်းပြောတော့ အားလုံးကဝိုင်းရီတော့ စိတ်ကောက်သွားလို့ ချော့ရသေးသည်။အဲ့ကတည်းက သူရောနှင်းမြတ်မွန်ပါ ပိုးပိုးရဲ့စိတ်ကိုသိလိုက်ကြသည်။ပိုးပိုးကတော့ သူ့ရည်းစားနဲ့ ယူမှာဖြစ်သလို သူရော နှင်းမြတ်မွန်ပါ ဆိုင်သူကိုယ်စီနဲ့ ယူကြမည်ပင်။သို့သော် သူတို့မယူခင် ကိုပိုင့်နဲ့ ပျော်ရွှင်စွာနေချင်မိသေးသည်။သူတို့တွေကလဲ ကိုပိုင်နဲ့ဆိုရင် သူတို့ရည်းစားတွေကို စိတ်ချသည်။ဒါကြောင့် သူတို့ရည်းစားတွေကလဲ ကိုပိုင့်ကို အားကိုးသလို ကိုပိုင်ကလဲ ညီတွေလိုပင်။ခုလဲ သူနေပြည်တော်ကို လာဖို့ရှိတော့ သူတယောက်တည်းသွားရမှာမို့ စိတ်ညစ်မိသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သင်တန်းမပြီးသေး။သူ့ရည်းစားကလဲ အလုပ်ကိစ္စရှိနေတာမို့ ခေါ်မရ။တိုက်ဆိုင်စွာ ကိုပိုင်က နေပြည်တော်သွားမှာလို့ပြောတော့ အဆင်ပြေသွားသည်။သူ့ရည်းစားကိုတောင် ကိုပိုင့်ကို ပြောသေးလားမေးတော့ မပြောဘူးလို့ပြောသည်။နေဖို့အတွက် ကိုပိုင်ကပဲစီစဉ်ပေးသည်မို့ နေဖို့ရော ဟိုမှာ သွားဖို့လာဖို့ပါ ကိုပိုင်ရှိနေတာမို့ အဆင်ပြေသွားတာကြောင့်စိတ်အေးသွားရသည်။သူ့ရည်းစားကလဲ စိတ်ချသွားကာ ပြန်သွားသည်။ထွက်လာတော့ ရန်ကုန်ကျော်ကတည်းက သည်းလိုက်တဲ့မိုး။ကားကိုထိန်းမောင်းနေရသည်။နေပြည်တော်ရောက်တော့ တစ်နာရီ။ကိုပိုင်က သူ့ရုံးကအမကြီးအဆောင်ကိုလိုက်ပို့တော့ နှိုးလို့မရ၊သူတို့လဲ ပင်ပန်းလာ၊ အေးကအေးလာတာမို့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ တိုင်ပင်ရာ တည်းခိုခန်းတည်းဖို့ဖြစ်လာသည်။တယောက်တည်းကျတော့လဲ သူကြောက်သည်။နောက်ဆုံး ကိုပိုင်ပါ လိုက်တည်းဖို့ဖြစ်လာကာ အခန်းယူပြီးတည်းကြသည်။ကုတင်နှစ်လုံးမို့ဆင်ပြေသည်။သူတို့အခန်းထဲရောက်ပြီး အေးလာကြတာမို့ ကိုယ်ဆီ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံလိုက်ကြပြီး အိပ်မယ်လုပ်တော့ မီးက ပျက်သွားသည်။ညလဲ နက် အေးလဲအေးတာမို့ မီးစက်မနိုးတာလား မရှိတာလားမသိ မှောင်နေသည်။အပြင်မှာ လေတွေကတိုက် လျှပ်တွေကလက်နေတာမို့ သူမကြောက်သည်။ဒါကြောင့် ကိုပိုင့်ကုတင်ဖက်သို့တိုးကပ်ပြီးနေရသည်။အဲ့အချိန်မှာပဲ မိုးက ချုန်းဆို အနားကပ်ကာ ပစ်ချလိုက်သလိုမို့ သူလဲ ကြောက်အားလန့်အား အော်ပြီး ထခုန်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က လာထိန်းပေးရသည်။သူလဲ ကိုပိုင့်ကို အားကိုးတကြီးဖက်ထားတော့ မကြောက်ဖို့ကိုပိုင်ကနှစ်သိမ့်ပေးသည်။အခြေအနေကတည်ငြိမ်သွားတော့ သွေးသားမတော်စပ်သူနှစ်ဦး သူ့ဖက်ကမရိုးသားသူမို့ ဖက်ခံထားရတော့ ရုန်းထွက်တော့ကိုပိုင်မလွှတ်ပေးတော့။သူ့ကိုငုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့ သူမ ဘာဖြစ်သွားသည်မသိ။ဒီလိုမျိုးမျှော်လင့်ထားတာက စိတ်ကူးထဲမှာ လက်တွေ့ကြုံလာရတော့ လေဟာနယ်လိုလို အိပ်မက်လိုလိုဖြစ်သွားသည်။
အေးမိစံကိုသူ နမ်းလိုက်ရင်း လက်တွေက တင်ပါးတွေကိုပွတ်ကာ ညှစ်လိုက် ထမိန်စကပ်အကြပ်ပေါ်ကနေ ပင်တီကြိုးလေးကိုဆွဲလိုက်လုပ်လိုက်သည်။အေးမိစံသူ့ကို စိတ်ယိုင်နေမှန်းသိသည်။ဒီလိုလုပ်ဖို့အရင်က စိတ်ကူးမရှိပေမယ့် နှင်းမြတ်မွန်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောထားပြီးတာမို့ သူစမ်းချင်မိသည်။ခုတော့ တိုက်ဆိုင်စွာကြုံလာတာမို့ ငါးကြော်မကြိုက်ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားပေမည်။သူလဲ အေးမိစံကိုကုတင်ပေါ်သို့ကန်းလန့်ဖြတ် လှဲချလိုက်တော့ မီးက ဖြတ်ခနဲ ပြန်လာသည်။သူ အေးမိစံ ရှပ်အကျႌအဖြူကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အနက်ရောင်လေးပေါ်လာသည်။ဘရာကိုပါချွတ်လိုက်တော့ နို့တွေက စို့ချင်စရာလေးတွေ။သူလဲ နို့တွေကိုစို့လိုက်ပြီးလက်တဖက်က ကျန်နို့ကို ချေလိုက်ပြီးနို့သီးခေါင်းတွေကိုကစားလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့သူ့ခေါင်းကို ပွတ်နေသည်။သူနို့စို့နေရင်း အေးမိစံရဲ့ ထမိန်စကပ်အနက်ကိုချိတ်ဖြုတ်လိုက်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။အေးမိစံကလဲ တင်ပါးကိုကြွကာချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီပနိးရောင်းဂွဆုံက စိုနေသည်။သူလဲ ပင်တီအတွင်းကိုနှိုက်ကာ အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေကိုကလိလိုက်တော့ ဖင်က ကြွတက်လာသည်။အစေ့ကိုကလိရာ ဖင်က ရမ်းသွားသလို သူ့ခေါင်းကိုလဲ အတင်းဖက်ထားသည်။နို့တွေစို့ရင်းအစေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ဖိကာကလိရာ ပါးစပိမှ ရှီးခနဲ့အသံနဲ့အတူ ဖင်က မြောက်မြောက်တက်သွားသည်။သူလဲ အသာရပ်လိုက်ပြီး အကျႌတွေဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံရဲ့ပင်တီပိုချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဆွဲထူလိုက်ကာ အေးမိစံမျက်နှာရှေ့ ဂွင်းတိုက်ပြလိုက်ရာ အေးမိစံက အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ကို အသာဟလိုက်ပြီး လီးကိုငုံကာကစားပေးလိုက်သည်။သူအရသာခံလိုက်ပြီးခဏကြာတော့ အေးမိစံကိုပက်လက်လှန်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မကာ မြှောက်လိုက်ပြီး လက်မောင်းမှာချိတ်လိုက်သည်။အဖုတ်မွေးတွေက မထူမပါးလေးတွေနဲ့။သူလဲ နို့ကိုကုန်းကာစို့လိုက်ရင်း အဖုတ်ဝကိုအသာတေ့ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားသည်။
”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်း”
အေးမိစံမဖက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ညည်းသည်။လကိတွေက သူ့ရင်ဘတ်ကိုထောက်ကာ တွန်းထားသည်။သူလဲ နို့ကိုစို့လိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။အဖုတိထဲသို့ သု့ရည်းစား ကြိမ်ဖန်များစွာ ဝင်ထွက်နေပေမယ့် ကြီးမားတဲ့ကိုပိုင့်ရဲ့ လီးကြီးကြောင့် အဖုတ်တခုလ့်ုးပြည့်ကြပ်နေသည်။သူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာ လုပ်နေတာမို့ သိပ်မကြာခင် အရည်တွေရွှဲလာကာ အဝင်အထွက်ချောလာသည်။ကောင်းလာသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက် သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ အေးမိစံတယောက် ပြီးချင်လာသည်။ဖင်ကအောက်ကနေ အလိုက်သင့်ကော့ကာပေးလိုက်သည်။သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်နေလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေနဲုအတူ နှစ်ယောက်သား ညည်းသံ အသားချင်းရိုက်သံတွေက မိုးသံနဲ့အပြိုင်စည်းချက်ညီစွာထွက်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လီးက တောင့်တင်းလာကာ သုတ်ထွက်ချင်လာတာမို့ အားကုန်ကို မညှာတမ်းဆောင့်လိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲသို ပန်းထည့်လိုက်သည်။အေးမိစံ အရုပ်ကြိုးပျက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။သူမတခါမှ အဲ့လိုမပြီးဖူး။ခုပြီးသွားရတော့ လူတကိုယ်လုံးမလှုပ်ချင်တော့လောက်အောင်ပင်။နှစ်ယောက်သားအနားယူအမောဖြေပြီး ကိုပိုင့်ကိုအသာဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုပိုင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ကိုပိုင့်ကုတင်မှာပင် ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။မနက် ခြောက်နာရီကျ သူမနိုးလာတော့ ကိုပိုင်ကမနိုးသေး။သူညကအဖြစ်အပျက်ကိုတွေးရင်း ကျေနပ်မိသည်။ကိုပိုင်းမျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း အောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုပိုင့်ဟာ့ကြီးက မတ်နေသည်။
”ဟွန့် လွန်ကိုလွန်တယ်။အမလေး သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီပဲ။”
တယောက်တည်းပြောရင်း ကိုပိုင့်လီးကို ကိုင်ကာ အသာထုပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ အသာထကာ ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ရာ ကိုပိုင်နိုးသွားသည်။ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ အောက်ကနေညှောင့်ညှောင့်ပေးသည်။သူမအဖုတ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ အသာထည့်ရင်းကလိနေသည်။သူမလဲ ကိုပိုင့်ဖက် ဖင်ကုန်းပေးရင်း လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သညိ။သူလဲ အေးမိစံအဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုတံတွေစွတ်က ကလိလိုက်သည်။ဖင်က ရမ်းသွားသည်။ဖင်ဝက အဖွင့်မခံရသေးတာမို့ သူစိတ်က ဖင်ချချင်သွားသည်။လောလောဆယ်တော့မလုပ်သေး။တရက်တော့ လုပ်မယ်လို့တေးထားရင်း သူလဲ ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို ကလိနေသည်။အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ရွှဲလာကာ အေးမိစံစိတ်က ထန်လာသည်မို့ သူ့အပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်မေသည်။
”ဖတ်ဖတ် ဗျိ ဗျိ အာ့ ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”
သုကလဲ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ကနေ အလိုက်သင့်ကော့ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။နဖြည်းဖြည်းနဲ့ အေးမိစံဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်ကို လှဲချကာ အငမ်းမရ နမ်းနေသည်။အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကို ဆက်ခနဲ ဆကိခနဲ့ ညှစ်နေသည်။အမောပြေတော့ သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။
”အေးမိစံ ဖင်မခံဘူးဘူး ထင်တယ်”
”ဟင့်အင့်မခံဖူးဘူး”
”မတောင်းဖူးလား”
”မတောင်းပါဘူး”
”ကိုယ် ဖင်ချချင်တယ်ကွာ”
”ကိုပိုင်ရယ် ကြောက်တယ်။ကိုပိုင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ ။ကွဲသွားမှဖြင့်”
သူလဲဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ စအိုပေါ်ကိုတံတွေးထွေးချကာ လက်နဲ့ကလိရင်း လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ရင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက် ကပ်ဆောင့်လိုက် သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ကြာလာတော့ ပေးမိစံနောက်တခါ စိတ်ထလာရပြန်သည်။ဖင်ကိုနောက်ကိုအစွမ်းကုန်ပစ်ကာ ပါးစပ်မှလဲ အားမလိုအားမရဟန်နဲ့ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျန်းခနဲဖျန်းခနဲ လေးငါးချက်ရိုက်လိုက်ရာ တင်ပါးတွေက ရဲကာသွားပေမယ့်အေးမိစံက မငြင်းပေ။သူ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း နောက်ကနေ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ သူလဲ ပြီးချင်သွားသည်။မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလို တရှူးရျူးတရှဲရှဲနဲ့ ဖြစ်နေပြီး ဖက်ကာ အမောဖြေနေကြသည်။အမောပြေသွားတော့ အေးမိစံကသူ့ကိုအသာနမ်းကာ ဖယ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လိုက်သည်။
”ကိုပိုင် ဘာဝင်လုပ်တာလဲ သူများရေချိုးမလို့”
”ကိုယ်လဲ ချိုးမလို့ တူတူချိုးမယ်”
ပြောရင်းရေပန်းဖွင့်ကာ အေးမိစံကိုပက်လိုက်သည်စနေကြသည်။နှစ်ယောက်သားတယောက်ကိုတယောက် ပြန်ပက်ရင်းဆပ်ပြာတိုက်ပေးကြသည်။သူ့လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ အေးမိစံက တော်တော်ထကိုထတယ်ပြောပြီး လီးကို ညှစ်ကာဂွင်းတိုက်ပေးရာ သူလဲ အေးမိစံ ပုခုံးကိုကိုင်ကာဖိလိုက်ရာ အေးမိစံက သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ လွေပေးသည်။သူလဲအေးမိစံ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ညှောင့်နေသည်။အေးမိစံက ပုလွေကျွမ်းနေတာမို့ ခံလို့ကောင်းသည်။သူပြီးချင်လာတာမို့ ပါးစပ်ထဲမှာပြီးရမလားမေးရာ အေးမိစံက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ပါးစပ်ထဲမှာပြီးလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူ့သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တာတွေ့တော့ သူ့စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်သွားရသည်။သူတို့ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားကြသည်။ဒီတည်းခိုခန်းမှာပဲ ဆက်နေမလားမေးရာ အေးမိစံက ခေါင်းငြိမ့်ကာ နေမယ်လို့ပြောသည်။သူတို့စားသောက်ပြီးတော့ အခန်းထဲ ပြန်လာကြသည်။အေးမိစံက သူ့ဘဲဆီကိုဖုန်းဆက်နေသည်။သူလဲ ဖုန်းကလိနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ဆီက ဖုန်းလာတာမို့ စကားပြောလိုက်သည်။အခြေအနေမေးရာ သူက အေးဆေးပါပဲဖြေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ဖုန်းချသွားတော့ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။ဒီနေ့ သူမ ပုဂံဖက်ကို ခရီးသွားရမည်တဲ့။ရက်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာမည်။ဘာမှာမလဲမေးတော့ သူလဲ လက်ဆောင်ဝယ်ခဲ့ဖို့ပြောလိုက်သည်။အတော်ကြာဖုန်းပြောပြီးတော့ ဖုန်းချသွားသည်။ကိုးနာရိထိုးတော့ နှစ်ယောက်သား ကားနဲ့ အေးမိစံအလုပ်ရှိရာကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ရုံးကို သွားကာ လူကြီးကိုသတင်းပို့လိုက်သည်။သူလုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်ပြီးနေ့လည်ကျ အေးမိစံကို ခေါ်ကာ နေ့ခင်းစားသွားစားပြီး တည်းခိုခန်းကို ပြန်လာကာ နှစ်ယောက်သား လုပ်ကြသည်။ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးကာ အပြင်သို့ထမင်းစားသွားပြီး ဘုရားကိုလိုက်ပို့ ရေပန်းဥယျဉ်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာကာ နှစ်ယောက်သား လုပ်ကြပြန်သည်။သူကလဲ အေးမိစံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတာကို သဘောကျလာအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသိမ်းသွင်းသည်။ဖင်ကိုချဖို့အတွက်လဲ စည်းရုံးရသည်။အေးမိစံကို သူ့ရည်းစားနဲ့အကြောင်းကို နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးတော့ ပြောပြသည်။ဖင်မခံဖူးတာမို့ ကြောက်နေသည်။သူလဲ ဖင်ထဲကိုလက်နဲ့ ကလိရင်းချဲ့ပေးရင်း ဆွဲဆောင်ရသည်။တညလုံးနီးပါးလုပ်ကြရင်းအိပ်တော့ သုံးနာရီကျော်ပြီ။မနက်ကျတော့ ရှစ်နာရီမှ နိုးကာ ရေအတူချိုးကြသည်။မနက်စာ စားပြီး ရုံးကိုလာသည်။သူ့ကိစ္စကတော့ ပြီးသွားပြီ။အေးမိစံဆီဖုန်းဆက်တော့ သူလဲ ပြီးသွားပြီမို့ အေးမိစံကိုခေါ်ကာတည်းခိုခန်းကို ပြန်လာကာ လုပ်ကြပြန်သည်။မနက်ကျမှပြန်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာမို့ နှစ်ယောက်သာ းအပြင်ကိုမထွက်ကြတော့ပဲ လုပ်ကြသည်။အဝတ်ဆိုလို့နှစ်ယောက်သားကိုယ်ပေါ်မှာမရှိ။ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် သူမနဲ့ တွေ့ဖို့က မလွယ်။သူမဘဲက ခဏ ခဏလာတက်တာမို့ တွေ့ဖို့သိပ်မလွယ်။ဒါကြောင့် အေးမိစံကလဲ အသားကုန် ကဲသည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူတို့ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာကြသည်။အေးမိစံကို အဆောင်ကို လိုက်ပို့ပြီး သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ညနေကျ နှင်းမြတ်မွန်အဆောင်ကိုသွားကာ သင်တန်းက စာကိုသွားမေးရသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ သူအပြင်မှာ ညနေစာစားလိုက်ကြသည်။ပြီးတော့ ပြန်ပို့ကာ သူလဲ အဆောင်ကို ပြန်လာပြီး သင်တန်းကစာတွေကို ပြန်ပြီးလေ့လာလိုက်သည်။ဆယ်နာရီကျော်တော့ အေးမိစံဆီက ဖုန်းလာသည်။သတိရလို့တဲ့။ပြီးတော့နှင်းမြတ်မွန်ဆီက။သူအိပ်မယ်လုပ်တော့ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက သူ့ကိုဆိုရင် အတော်ချွဲသည်။အရင်ကတည်းကပင်။ဆုပြည့်ရှေ့လဲ ချွဲသည်။ကလေးတစ်ယောက်လိုပင်။ခုလဲ အိပ်မပျော်လို့ဆိုပြီးသူ့ဆီဖုန်းဆက်တော့ လိုင်းမအားသေးတဲ့။ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့ ကြူနေတာလဲမေးပြီး စိတ်ကောက်တာမို့ ချော့ရသေးသည်။ဘယ်သူမှမယူနဲ့တဲ့။မိန်းကလေးတွေကမကောင်းဖူးလို့ပြာတော့ သူက ရီပြီး ကျုပ်ကျ မယူနဲ့ ညည်းကျတော့ ယူတော့မှာကို တရားသလားမေးတော့ တရားတယ် တူတူမလေးတွေကိုလာထိန်းပေးလိူ့ပြောပြီးရီနေသည်။နှစ်ယောက်သားညနက်သည်ထိပြောပြီးဖုန်းချကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။
နောက်ရက်သင်တန်းမှာ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို တိုးတိုးလေးစသည်။အေးမိစံကို သေချာကြည့်ရှူစောင်မလိုက်ရဲ့လားဟု။သူလဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။ညနေကျနှင်းမြတ်မွန်ကို အဆောင်လိုက်ပို့ပြီး သူပြန်ကာရေချိုး နှင်းမြတ်မွန်ကို သွားခေါ်ကာ သူ့တိုက်ခန်းမှာ လုပ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့က စိတ်တူကိုယ်တူရှိလှသည်။သူမကိုယ်တိုင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျတာမို့ သူနဲ့အကိုက်ပင်။အဖုတ်က လုပ်လို့ကောင်းနေတာမို့ ဖင်ကိုမချဖြစ်သေး။ နောက်သုံးရက်လောက်နေတော့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဘဲနဲ့ အေးမိစံရဲ့ဘဲ တို့ရောက်လာကျသည်။သူလဲ ပိုးပိုးရည်းစားကို ဖုန်းဆက်တော့ သူပါရောက်လာသည်။နောက်သုံးရင်နေရင် စင်ကာပူကို သုံးလလောက်သွားရမယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကိုမစောင့်တော့ဘူးလားမေးရာ ပိုးပိုးလဲ သိတယ်လို့ပြောသည်။သွားနေကြမို့ အေးဆေးပင်။သူတို့ခြောက်ယောက် KTVမှာ ကဲ ကြသည်။ပိုးပိုးကတော့ ကောက်လို့မဆုံးတော့။သူ့မရှိတဲ့ချိန်မှ လုပ်တယ်ဆိုပြီး။နောက်တပတ်ကျ ပိုးပိုးပြန်ရောက်လာသည်။အေးမိစံက သူ့မြို့ပြန်သွားသလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြန်သွားသည်။ပိုးပိုးက သူ့ကို မုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ ပိုးပိုးကိုခေါ်ကာ မုန့်သွားစားကြရင်း ဈေးပတ်ကြသည်။မိုးကလဲရွာနေသည်။ညနေစာကို အပြင်မှာပဲ နှစ်ယောက်သားစားကြသည်။ထမင်းစားနေတုန်းသူ့ရည်းစားဆီက ဖုန်းလာတာနဲ့ပြောနေသည်။အကျႌပန်းရောင်လက်ပြတ်လေးနဲ့ စကပ်တို ပန်းရောင်လေးဝတ်ကာ ခြေအိတ်ပန်းရောင်းလေးဝတ်ပြီး ရှူးဖိနပ်ပန်းရောင်လေးနဲ့ သူမ ဟန်ပန်လေးက ချစ်စရာ။ဆံပင်ကိုအဖြောင့်ဆွဲထားပြီး ပခုံးကျော်ကျော်လေးကိုဝဲကာစကားပြောနေတဲ့ ပုံလေးက အသည်းယားစရာ။သူ့ရည်းစားဘယ်လောက်တောင် အသည်းယားမည်မသိ။သူကတော့ အတော့ကို အသည်းယားမိသည်။ဖုန်းပြောတာအကြာကြီး။ဖုန်းပြောပြီးတော့ သူကစားပြီးပြီ။သူ့ကိုလျှာလေးထုတ်ကာ ပြောင်ပြပြီးထမင်းကိုဆက်စားနေသည်။သူကလဲ ထမင်းကုန်အောင်စားလိူ့ပြောလိုက်သည်။စားသောက်ပြီးတော့ဘယ်သွားဦးမလဲမေးတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်တယ်ပြောတော့ မိုးချုပ်နေပြီမနက်ဖြန်မှကြည့်လို့ပြောတော့ မျက်နှာက စူပုပ်သွားသည်။သူလဲ အသာရီလိုက်ပြီး နက်ဖြန်မှကြည့် လိုက်ပြမယ်ပြောတော့မှ ကြည်သွားသည်။ပိုးပိုးကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။အိမ်နားရောက်ခါနီးတော့ ပိုးပိုးဖုန်းကမြည်လာတာမို့ ကိုင်လိုက်ရင်းစကားပြောနေသည်။ဖုန်းချလိုက်ပြီးသူ့ကို
”ကိုကြီး မပြည့်က သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ပြန်သွားတယ်။ပိုးတယောက်တည်းဖြစ်ပြီ”
”ဥမ္မာကရော”
”မမဥမ္မက မနက်က တောင်ကြီးသွားတယ်”
”ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
”ပိုးတယောက်တည်းကြောက်တယ်။အဖော်ခေါ်ရအောင်လဲ ခုမှ ဘယ်သူမှခေါ်ရမှာမဟုတ်ဘူး။မနက်ဖြန်မှ ခေါ်ရမှာ။ ဒီည ကိုကြီး ပိုးကို စောင့်ပေးလေ။”
”ဟုတ်ပါပြီဗျာ။အလကားတော့မရဘူး”
”ကိုကြီးကို ဘောင်းဘီတထည်ဝယ်ပေးမယ်။အမလေး ဈေးကြီးလိုက်တာ။ကိုယ့်ညီမလေးကြောက်လို့ အဖော်လုပ်ပေးမယ်မရှိဘူး။ဟင့်မပြောချင်ဘူး”စိတ်ကောက်သယောင်ပြုကာ သူ့ကိုမျက်စောင်း§ိုးလိုက်သည်။သူလဲ စိတ်ထဲမှာအတော့ကို အသည်းယားသွားကာ ဖက်နမ်းလိုက်ချင်မိသွားသည်။ပိုးပိုးတိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားကိုနေရာချနဲှစ်ယောက်သားထီးတချောင်းနဲ့ အပြေးလေးလာလိုက်ရသည်။တိုက်ခန်းပေါ်တက်တော့ မီးကပျက်သွားသည်။တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ သော့ဖွင့်ကာ အတွင်းထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ပိုးပိုးပါးစပ်က ပွစိပွစိနဲ့ မီးပျက်တာကိုပြောနေသည်။