ဖူးစာဖက္

မာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသည္။
အခုခ်ိန္တြင္ ကမာၻေပၚမွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးလူစာရင္း ေကာက္လုိက္ရင္ သူထိပ္ဆံုးနားေလးကပင္ ပါလာႏိုင္သည္။ တကယ္ေပါက္ရင္ေတာင္ အိမ္တစ္လံုး၀ယ္လို႕ မရႏုိင္တဲ့ ေအာင္ဘာေလ သိန္း၁၅၀၀ ထီေပါက္တာထက္ပင္ေပ်ာ္ေနရသည္ဟု ဆိုလွ်င္  လြန္အ့ံမထင္။ အေၾကာင္းကား သူအလြန္အမင္းစြဲလမ္း ခ်စ္ခင္ရပါေသာ…….. ဖူးဖူး ဟုသူအျမတ္တႏုိးေခၚဆိုအပ္ေသာ ေမမီဖူးဖူး ထံမွ ခ်စ္အေျဖ ကို အံ့ၾသတၾကီး လက္ခံရရွိလုိက္သည္မွာ နာရီပိုင္းမွ်သာရွိေသးေသာေၾကာင့္ပင္။

အံ့ၾသတၾကီး ဟူေသာစာလံုးကိုရွင္းပါအံုးမည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူ မိန္းကေလးထံမွ ခ်စ္အေျဖ စကားျပန္ၾကားရသည္မွာ ဘာမွအ့ံၾသေလာက္စရာေတာ့မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့မိေသာ ေမမီဖူးဖူးမွာ သူ႕တသက္တာ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲတြင္….ေမာ္ဒယ္၊ မင္းသမီးတမွ် လွပသူေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကလည္း ရုပ္ရွိ ေရလွ်ံ ရွဳိးေကာင္းသူ တစ္ေယာက္သာဆုိလွ်င္ အံ့ၾသစရာကိစၥမဟုတ္ေသး။ အႏွီေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ သူလုိငါလုိ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ရုပ္ရည္သာပိုင္ဆုိင္သည္။ ေငြေရးေၾကးေရးမွာလည္း အလကားေနရင္းသံုးႏုိင္ျဖဳန္းႏုိင္ ေနသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ ရူပါမလုိ ဗ်ဴဟာသာလုိသည္ ဆိုေသာ ဆရာ့ဆရာၾကီးမ်ားလုိ ေတာ္ကီအလႊတ္တြင္ ေဘာ္လီကြ်တ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေနျပီးသား။ ထို႕ေၾကာင့္ ေမမီဖူးဖူး ဟူေသာ လူတကာဆြတ္ယူခ်င္ေသာ ပန္းကေလးက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတည္းဟူေသာ သာမေညာင္ည  လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္လည္ခ်စ္ၾကိဳက္ျခင္းမွာ ကိုယ္တုိင္ မျကံုရလွ်င္ ယံုႏုိင္ဖြယ္ေတာင္ မရွိေသာ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေနအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေန၏။

စင္စစ္ေသာ္ ဖူးဖူးမွာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတုိ႕ ေက်ာင္း၏အလွပေဂးစာရင္း၀င္တစ္ဦးပင္။ ဖူးဖူး၏ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းမ်က္ဆံနက္နက္ေလးမ်ားႏွင့္ အရုပ္ကေလးလုိ လွပ ႏုနယ္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ပိန္ပိန္ပါးပါး သာရွိေသာ္လည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ အက်ီပံုဆန္းဆန္းေလးမ်ားေအာက္မွ မို႕ေမာက္ရုန္းျကြေနေသာ စေနႏွစ္ခုိင္ကိုလည္းေကာင္း၊ သိမ္ေသာခါးႏွင့္ လိုက္ဖက္လွေသာ တင္အိုးခပ္ကားကား ေလးကိုလည္းေကာင္း ေငးၾက ေဆြးၾက သက္ျပင္းခ်ၾကေသာ ေက်ာင္းသားထုမွာ ဒုႏွင့္ေဒး ရွိေခ်၏။ ထိုမွ်မကေသး ေက်ာင္းအျပင္ က်ဴရွင္ အလာတြင္ တစ္ခါတရံ၀တ္တတ္ေသာ ရင္ဘတ္ဟိုက္ဟိုက္ ဘေလာက္စ္ေလးမ်ားႏွင့္ ထဘီစကပ္အတြင္းမွ လွစ္ခနဲေပၚေပၚလာတတ္ေသာ ေျခသလံုးသားေလးမ်ားေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ကာ စာျကိုးစားၾကေလသတတ္။

ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ငါလုိလူဇမၻဴမွာရွိေသးရဲ႕လားဟု လက္ခေမာင္းခတ္မတတ္ပင္ ၀မ္းသာလံုးဆို႕ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ဖူးဖူးကို သူတိတ္တခိုးခ်စ္ေနမိသည္မွာ ၾကာလွျပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေအာင္အရင္ျကိုးစားကာ ဖူးဖူးအနားကပ္ခြင့္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ မာနမၾကီးတတ္ေသာ ဖူးဖူးက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ အားသာခ်က္မ်ားကိုရွာၾကံေျပာရလွ်င္ အလုိက္သိျခင္း ႏွင့္ သူတပါးကို နားလည္မွဳေပးႏုိင္ျခင္းတို႕ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ခ်စ္သူခင္သူ မိတ္ေဆြမရွား……။သူခ်စ္ေနေသာဖူးဖူးအေပၚပိုေရြ႕ပင္ ဂရုတစိုက္ရွိမိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးဟူေသာပန္းကေလး သူ႕လက္ထဲ ေျကြက်လာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူယံုၾကည္မိေလသည္။

ခ်စ္သူျဖစ္ကာစရက္မ်ားတြင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တိမ္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရသလုိပင္ ေပ်ာ္ရႊင္လွသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားတကာ သမီးရည္းစားေတြလို ခ်က္ခ်င္း အခြင့္အေရးတန္းမယူ ခ်စ္သူေခ်ာေခ်ာေလးအား လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ေနရာအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားေနရျခင္းျဖင့္ ပင္ သူ႕အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ ဟိုဟိုဒီဒီပန္းျခံေလးမ်ားထိုင္မိလွ်င္ ႏွဳတ္ခမ္းဆုိးေဆးေၾကာင့္ သစ္သီးနံ႕ေလးသင္းေနေသာ  ဖူူးဖူး၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကို မရဲတရဲနမ္းမိလုိက္လွ်င္ပင္ ေယာက်္ားသဘာ၀ ဇာတ္လမ္းဆံုးသို႕ေရာက္လုမတတ္္ သူစိတ္လွဳပ္ရွားရသည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးရည္းစားမထားဖူးဘူး မဟုတ္ ထားဖူးေသာ္လည္း ဖူးဖူးလို ပထမတန္းစားေလးႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ သူမိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ရည္းစားျဖစ္ျပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးအခက္အခဲတစ္ခုႏွင့္ ၾကံဳရသည္။ ဖူးဖူးကို ေျကြရုပ္ေလးလုိ အလွထုိင္ၾကည္႕ေနေသာ သူ႕အားသူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္မ်ားက အဆင့္တက္ဖို႕ ၀ိုင္း၀န္းေျမွာက္ေပးၾကသည္။ သူကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္အခ်ိန္လိိုတယ္ ဘာညာႏွင့္ ေဖာေရွာ ေျပာထားေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာ သူပင္။ ဒီေလာက္လွေသာ ဖူးဖူးကို သူမအုပ္ခ်င္လို႕မဟုတ္၊  ဖူးဖူး၏ အတြင္းက်ေသာခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို မျမင္ခ်င္လုိ႕မဟုတ္ေပ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ သူ၏ အတြင္းပစၥည္းမ်ားကို ျပသရန္ ရွက္ေနမိျခင္းသာျဖစ္သည္။ တစ္ျခားေယာက်္ားသားတုိ႕ ဒါမ်ိဳးစဥ္းစားခ်င္မွစဥ္းစားမည္ျဖစ္ေသာလည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက အေတြးလြန္တတ္သည္။

သူ၏ တီရွပ္ပြပြထူထူမ်ားျဖင့္ မသိသာေအာင္ဖံုးထားေသာ နံရိုးျပိဳင္းျပိဳင္း ေဘာ္ဒီကိုလည္းေကာင္း၊ မဲေနေသာဖင္ရွဳ႕ံရွံဳ႕ေလးအားလည္းေကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး မိန္းမကိစၥတြင္ေတာင္ “တို႕ကေတာ့ ရုပ္ကို မၾကည္႕နဲ႕ -ီး လာၾကည္႕ တသက္စြဲသြားေစရမယ္” ဆိုေသာ ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိ…သူၾကားခဲ့ဖူးေသာ ၾကိမ္း၀ါးသံမ်ားလုိ လက္မေထာင္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ေနေနသာသာ လူစဥ္မွီရုံေလာက္သာ ရွိေသာ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္အားလည္းေကာင္း…ဖူးဖူးသာျမင္သြား ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမွာပဲဟု သူေတြးရင္း ရွက္ေနမိေသာၾကာင့္ သူတို႕အခ်စ္ေရးကို ေရွ႕ဆက္မတုိးမိျခင္းသာ ျဖစ္ေလ၏။

ထိုသို႕အရွက္သည္းေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစဥ္းစားထားသည္က လက္ထပ္ျပီးမွဆိုလွ်င္ ဖူးဖူးတစ္ေယာက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပမည္ဟု…။ သို႕ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “မင့္ေမ ေသာက္ေခြး ဟိုက မင့္အတည္ယူမယ္ဘယ္သူေျပာတုန္း….. ခုလိုရည္းစားျဖစ္ရတုန္း အခြင့္သာခုိက္မွ မအုပ္ခ်င္လွ်င္ ဘာညာသာရကာ ေနၾကာကြာစိ” စသျဖင့္ ပြားလြန္းမက ပြားၾကေလေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကိုယ္တုိင္ စိတ္ပါလာေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ဆိုျပီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိေတာ့သည္။

“ဖူးရယ္…ကိုယ္တုိ႕လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ရရင္ေကာင္းမယ္ကြာ”

“ခုလည္းေတြ႕ေနရတာပဲကို ကိုရယ္……ဘယ္သူေတြကလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနလုိ႕တုန္း”

“မဟုတ္ဘူးေလ……..ႏွစ္ေယာက္ထဲ တေနရာမွာ စကားေအးေဆးေျပာခ်င္တာကို ေျပာတာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ေနရာကြာ “

“အမယ္…မသိရင္ခက္မယ္…….စကားေျပာခ်င္တာက နဲနဲ…ဟြန္း”

“ဟီး…ခ်စ္လြန္းလို႕ပါဖူးေလးရယ္……ဖူးကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလားေျပာ……..”

ထိုသို႕တတ္သမွ်မွတ္သမွ် နည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဳပ္ေလေသာအခါ ဖူးဖူးလညး္ မလိုက္ခ်င္သလုိလုိက္ခ်င္သလို ႏွင့္ ဟိုတယ္အခန္းေလးတစ္ခုထဲသို႕ပါလာရေလေတာ့သည္။

အျဖဴေရာင္ ရင္ေစ့အက်ီ၊ အျဖဴႏွင့္ မီးခိုးအပြင့္ေလးမ်ားေရာစပ္ထားေသာ ထဘီႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ဖူးဖူးတစ္ကိုယ္လံုးအား ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သိမ္းက်ံဳးၾကည္႕လုိက္သည္။ ဖူးဖူးက ရွက္ေသြးျဖာေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေခါင္းကိုငံု႕လုိက္စဥ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ေခါင္းအငံုမခံဘဲ လက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ အနမ္းမ်ားၾကာရွည္စြာေပးလုိက္ေလသည္။

“အိ……အူးးးး….ဟူး…ေမာလုိက္တာကိုရာ….”

ဖူးဖူး၏ပန္းေသြးေရာင္ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုလႊတ္ျပီး လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို အနမ္းေျခြလုိက္စဥ္ ဖူးဖူးထံမွ ညည္းသံေလးမ်ားထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အက်ီၾကယ္သီးေလးမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ညင္သာစြာ ျဖဴတ္လုိက္ျပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာေသာဘရာအျဖဴေရာင္ေလးကို ခြ်တ္မည္လုပ္ေတာ့ ဖူးဖူးက အခြ်တ္မခံဘဲ လက္ႏွင့္ဖိအုပ္ထားသည္။

“မခြ်တ္ပါနဲ႕လားကိုရယ္….ဖူးမေနတတ္လုိ႕ပါ”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ဘာမွမေျပာဘဲ မေၾကာက္ပါနဲ႕ဟူေသာႏွစ္သိမ့္အျပံဳးေလးႏွင့္ ဖူးဖူးလက္ေတြကိုဖယ္ရွားလုိက္သည္။ ခုခ်ိန္မွာအေျပာထက္အလုပ္က ပိုအေရးၾကီးတာေလာက္ကေတာ့ သူသိသည္။ အျဖဴေရာင္ဘရာေလးကြာက်ျပီးေနာက္ ဖူးဖူး၏ အိစက္ထြားက်ိဳင္းေသာ ရင္သားမ်ားကို အားရပါးရကိုင္မည္ အျပဳ…သူ႕လက္ေတြေလထဲခန တန္႕သြားရသည္။

“အဲ…”

ခုနက၀တ္ထားေသာဘရာႏွင့္မႏိုင့္တႏုိင္ျဖစ္ကာအကဲြေၾကာင္းေလးပင္ေပၚေနေသာရင္သားထြားထြားမ်ားက
မ်က္လွည္႕ျပလိုက္သလုိ သူ႕ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။ သူျမင္ေနရသည္က ၾကက္ဥ ဟတ္ဖရိုက္ေၾကာ္ မရွိတရွိေလာက္အေနအထားျဖင့္ ခပ္ျပားျပားရင္သားမ်ား………။ ဘာေၾကာင့္မွန္း နားမလည္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဖူးဖူးမရိပ္မိခင္ ထုိရင္သားျပားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေတြကိုပဲ ဆုပ္လုိက္ နယ္လုိက္ စို႕လုိက္သည္။

“အီး…ဖူးမေနတတ္ေတာ့ဘူးကိုရဲ႕”

ဖူးဖူက သူ႕ေအာက္မွာအျငိမ္မေန ဟိုဒီယိမ္းထုိးေနသျဖင့္ လက္ထဲမွ ရင္သားျပားျပားေလးမ်ားကိုပင္ သူလိုက္ဖမ္းရခက္ေနသည္။ သူစိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ျပီး ထဘီကိုအျမန္ဆံုးနည္းႏွင့္ခြ်တ္လုိက္သည္။

“အင္…ဘလိုျကီးလဲ”

ဖူးဖူး၏ထဘီေအာက္မွ ပန္တီေပၚထြက္လာေသာအခါ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သတိလက္လြတ္ေရရြတ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူျမင္ဖူးေသာအမ်ိဳးသမီးပန္တီမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးျခားကာ ဗိုက္အထိဖုံးေနေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

“ဟီး…”

သူ႕ေရရြတ္သံကိုၾကားလုိက္ေသာဖူးဖူးက ဟီးကနဲတခ်က္ရယ္ကာ ရွက္တတ္တတ္ေလးျဖစ္ေနျပီးမွ သူ႕ကိုရွင္းျပသည္။

“ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီေလ ကိုရဲ႕…ဖူးကဗိုက္ေခါက္နဲနဲထြက္ေနလို႕ ၀တ္ရတာ..”

“ေအာ္…ဒီလိုကိုး..” ဟုေရရြတ္ကာ ဖူးဖူးေဘာင္းဘီကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဆြဲခြ်တ္ရန္ျကိုးစားလုိက္သည္။ ပန္တီေဘာင္းဘီအေသးေတြေလာက္မလြယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးက်ပ္ေနလုိ႕ မနည္းျကိုးစားကာခြ်တ္လိုက္ရသည္။
                           
ေအာက္ဘက္္မွာေတာ့ မဲနက္နက္ခ်ံဳပုတ္ေလးေအာက္မွာပုန္းေနေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ခရီးဆံုးမွတ္တုိင္ေလး။ အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ ေရွ႕ေတာ္ေျပးလက္ငါးေၾကာင္းကို အရင္လႊတ္ကာ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္လုိက္သည္။ ဖူးဖူး၏ မွတ္တုိင္ေလးကလည္း မိုးဖြဲဖြဲရြာသလုိ စိုစိစိျဖစ္လာသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ ေဘာက္ဆာကို အျမန္ဆြဲခြ်တ္လုိက္သည္။ ခပ္ကုတ္ကုတ္ထြက္လာေသာ သူ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ၾကည္႕ကာ မလံုမလဲျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည္႕လုိက္ေတာ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားအစြမ္းေၾကာင့္ မိန္းေမာေနပံုရေသာ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလးမွာ ထူးျခားေသာ အရိပ္အေယာင္မရွိေပ။

ဖူးဖူ၏ မွတ္တုိင္ေလးအတြင္းသုိ႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ပို႕လိုက္သည္။ ဖူးဖူး၏မွတ္တုိင္ေလးကား အသစ္စက္စက္လုိ႕ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမထင္။ ခရီးသြားေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပံုရသည္။ သို႕ေသာ္ အရမ္းတင္းက်ပ္မေနသည္မွလြဲေရြ႕ အေကာင္ခပ္ေသးေသး သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ကို ဖူးဖူး၏ ကိုယ္အတြင္းပိုင္းက  ခပ္ေစးေစးေလးပင္ ရစ္ပတ္ ျကိုဆုိလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ဖူးဖူး၏ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴျခင္းမရွိေသာ္လည္း ႏွဳတ္ခမ္းကိုက္ကာ အံျကိတ္ရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အာရုံစိုက္ၾကည္႕ရင္း အသြင္းအထုတ္ကို အရွိန္တင္ကာ ႏွစ္ဆတိုးျကိုးစားလုိက္သည္။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူ၏သုတ္ေရမ်ားကို ဖူးဖူးကိုယ္တြင္းသို႕ေအာင္ျမင္စြာ အေရာက္ပို႕ေပးႏိုင္ လုိက္ျပီ ျဖစ္ေလသည္။

“ဟူးးး…ေကာင္းလုိက္တာဖူးရယ္….”

“ဟင့္..ရွက္စရာေတြမေျပာနဲ႕ေတာ့…ဖူး တြိဳင္းလက္သြားမလုိ႕ ကိုယ္ေပၚကဖယ္အံုး…”

ဖူးဖူး၏မ်က္ႏွာအႏွံ႕ကိုနမ္းရင္း အုပ္မိုးထားေသာေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကို တြန္းထုတ္ကာ ဟိုတယ္မွေပးေသာ တဘက္အၾကီးကိုကိုယ္ေပၚမွာမခို႕တရို႕ပတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းသို႕၀င္သြားေသာဖူးဖူးကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေက်နပ္ျပံဳးႏွင့္ၾကည္႕ေနမိသည္။ ျပီးမွ တစ္စံုတစ္ခုကိုသတိရကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕လုိက္သြားျပီး မီးကိုရုတ္တရက္ဖြင့္လုိက္သည္။

“အို…ဘာလာလုပ္တာလဲ”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလုိက္လာမည္ မထင္ေသာဖူးဖူးက တဘက္ကိုခြ်တ္ျပီး ေရပိုက္ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို သန္႕စင္ေနသည္ႏွင့္ တည္႕တည္႕တုိးေလသည္။ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ကိုယ္လံုးတီးေလးႏွင့္ ေရွ႕ဖုံးရမလုိ ေနာက္ကြယ္ရမလိုလုပ္ေနေသာ ဖူးဖူး၏အ၀တ္ဗလာခႏၶာကုိယ္ကိုေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည္႕လုိက္သည္။

သူခုနကမ်က္စိမ်ားေမွာက္သလားသိခ်င္လုိ႕ျဖစ္သည္။ တစ္တံုးတစ္ခဲၾကီးဟု သူထင္ခဲ့ေသာ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာက ခုနကအတုိင္း ခပ္ေသးေသး သာမာန္ဆိုဒ္ေလာက္ပင္ရွိမည္။ အက်ီ၀တ္ထားတုန္းက ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလးကအခုေတာ့ ခပ္စူစူေလးထြက္ေနသည္။ တင္ပါးေလးကလည္း ကားေတာ့ကားပါသည္။ ေဘးကိုအနည္းငယ္ကားေပမဲ့ ေနာက္ကၾကည္႕ေတာ့ ခပ္ျပားျပားပင္။ သူမ်ား မ်က္စိအျမင္ေတြအားနည္းေနျပီလား ေတြးမိေသာ္လည္း အျခားေသာေယာက်္ားေလးမ်ားသည္လည္း သူ႕နည္းလည္းေကာင္း ေမမီဖူးဖူးကို သြားေရက်ခဲ့ၾကတာ သူသိေနသည္။ သူနားမလည္ႏုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ဘယ္လုိေမးရမလဲစဥ္းစားေနတုန္း ဖူးဖူး၏ေလသံခပ္တင္းတင္းက ထြက္လာသည္။

“ကို႕….ဘာလာၾကည္႕ေနတာလဲလုိ႕ေမးေနတယ္ေလ”

“ေအာ္..ဟိုဒင္း..ရွဴး..ရွဴးေပါက္မလုိ႕ပါ”

“အဲ့ဒါဆိုလည္းေပါက္ေလ ဘာကိစၥသူမ်ားကိုရပ္ၾကည္႕ေနရတာလဲ”

“ဟီး…ဖူးကလွလို႕…”

သူ႕အေျပာကို ဖူးဖူးက မယံုသလုိ မ်က္ေစာင္းထုိးကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္သြား၏။ မတတ္ႏုိင္…သူမုသားေျပာလုိက္ရျပီ။ သူ႕စိတ္ထဲရွိတာေတြ အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ဟီရူရွီးမားအႏုျမဴဗံုးထက္ ဆိုးသြားမွာ အေသအခ်ာပင္။ သူ႕အေနႏွင့္ ဖူးဖူးကို အျပစ္ျမင္ကဲ့ရဲ႕လုိျခင္းမဟုတ္။ အ၀တ္အစား၀တ္ထားျခင္းႏွင့္ ၀တ္မထားျခင္းၾကားတြင္ အေတာ္ကြာျခားသြားပံုကို သူနားမလည္ႏုိင္လုိ႕သာ ျဖစ္သည္။ ေရာက္လက္စနဲ႕ ေပါက္စရာရွိတာေပါက္ရင္း ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဖူးဖူးက တဘက္ေလး ေသခ်ာပတ္ကာ အိပ္ယာေပၚ၀ယ္ ငုတ္တုတ္ေလးေျခခ်ထုိင္ေနသည္။

“ဖူးေလး…”

"........"

“ဟင္…မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား….ဘာဖစ္လဲ ကို႕ကိုေျပာစမ္း”

ျပိဳေတာ့မည့္မိုးႏွယ္ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲကာ လက္ခ်င္းဆုပ္နယ္ျပီးထုိင္ေနေသာ ဖူးဖူး မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးျပာသြားသည္။ သူေခ်ာ့ေမာ့ေမးေသာ္လည္း ဖူးဖူးကမေျပာ။ ေခ်ာ့ကာမွ ပိုဆုိးလာသလား မွတ္ရကာ မ်က္ရည္မ်ားသြင္သြင္စီးက်လာသည္။ ေနာက္ဆံုးေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ေမးလြန္းမက ေမးမွ ရွိဳက္သံတဟင့္ဟင့္ႏွင့္အတူ…..

“ဖူး…ဖူးကအပ်ိဳမဟုတ္တာ ကိုသိတယ္မဟုတ္လား…”

“အာ……ဘာမ်ားလဲလို႕…ဒါမ်ားဖူးရယ္….အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ…”

“အဲဒါတင္မကေသးဘူး……..ကို႕မ်က္လံုးေတြကိုဖူးသိပါတယ္……ဖူးကိုအားလံုးက လွလွပပေလးထင္ထားၾကတာ……. မ်က္ႏွာကလည္း မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းထားလုိ႕သာ ၾကည္႕ေကာင္းတာ… မ်က္လံုးကလည္း မ်က္ကပ္မွန္တပ္ထားတာ…. တကယ္တမ္းက် ဖူးက အျပင္အဆင္ေတြ အခုအခံေတြပါမွ လွတာ….အခု အကုန္ ခြ်တ္လုိက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာၾကီးမဟုတ္လား..”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။ သူေတြးေနေသာကိစၥ ဖူးဖူးက ေျပာလာေလျပီ။

“မဟုတ္ပါဘူး ဖူးရယ္…..ကိုယ္က တခါမွမျမင္ဖူးလုိ႕နဲနဲအ့ံၾသသြားတာပါ…ဒီလုိေတြလုပ္ရတယ္မွန္း မသိလုိ႕ေလ….”

“ ဟုတ္တယ္…အဲဒါ push up bra လို႕ေခၚတယ္…ရင္သားမရွိတဲ့သူေတာင္ ၀တ္လိုက္ရင္ ၾကီးသြားသလုိထင္ရတာ……ဗိုက္ကလည္းပူေနလို႕ ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားရတယ္….ထဘီကိုလည္း ေဒါက္ပါတာ၀တ္မွ..... တင္ျပားေနတာမသိသာေအာင္ ထဘီကိုေဒါက္ေသခ်ာထည္႕ခ်ဳပ္ပီး ၀တ္ရတာ… ကိုအခုသိျပီလား….အဟင့္”

“သိျပီ သိျပီ…..ဟားဟားးး”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တြက္မရေသာ ပုစာၧတပုဒ္အေျဖရသြားသည္႕ႏွယ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ဖူးဖူးကို ထဖက္လိုက္သည္။ ဖူးဖူးက အတင္းရုန္းထြက္ျပီး သူ႕ကိုမ်ားေလွာင္ေနသလားဟူေသာ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ အၾကည္႕ကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက လက္ကာခါ…..

“ဒီမယ္ ဖူး….ကိုယ္က နားမလည္လုိ႕သိခ်င္တာပဲရွိတာ…အခုသိေတာ့ေကာဘာျဖစ္လဲ…ဖူးက ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ.. ဖူးအပ်ိဳမဟုတ္တာေကာ ဘာအေရးလဲ……ကိုယ့္ကိုဖူးခ်စ္ရင္ေက်နပ္တယ္….ဒီလိုကိုယ္လံုးရွိတာလည္း ဘာျဖစ္လဲ….ကိုယ့္အတြက္ဖူးက လွေနျပီးသားပဲ…ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္လိုပံုမလာပန္းမလာလူမ်ိဳးကို ဖူးကျပန္ခ်စ္လုိ႕ ၀မ္းသာေနရတာ…ဒါမ်ိဳးေတြေတြးျပီး၀မ္းနည္းမေနနဲ႕ၾကားလား….အရင္လုိ လွလွပပေလးပဲေန…ကိုယ္ခ်စ္ရင္ပီးတာပဲမဟုတ္လား…”

“ဒါ..ဒါေပမဲ့..ကိုက ဖူးကို လွလုိ႕ခ်စ္တာမဟုတ္ဖူးလား…”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းထပ္ခ်ရျပန္သည္။ သူဖူးဖူးကိုလွလို႕ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းမျငင္းႏိုင္ပါ။ အခုက်ေတာ့ေရာ… သူစိတ္ထဲဘာမွမျဖစ္..ဘယ္လုိမွမေန…ခါတိုင္းလုိပဲဖူးဖူးကိုသူခ်စ္သည္။ ဖူးဖူးသည္ သူ႕ဖူးစာဖက္ ျဖစ္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ လက္ထပ္ဖုိ႕အထိေတာင္ရည္ရြယ္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ ဖူးဖူး၏၀မ္းနည္းတ၀က္အားငယ္စိတ္တစ္၀က္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို သူစိုက္ၾကည္႕ရင္းေခါင္းခါျပလိုက္သည္။

“ဟင့္အင္း….ကို႕ဖူးစာဖက္မို႕လို႕ခ်စ္တာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့္ရဲ႕ဖူးစာဖက္…”

မိုးရြာျပီး ေနျပန္ထြက္လာကာစေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမည္းမ်ားလြင့္စင္ေျပးထြက္ကုန္သလုိ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလး ျပံဳးကာ ၀င္းပသြားရေတာ့သည္။    ။

ျပီးပါျပီ.............................

CREDIT TO ( အေတြး ပင္လယ္ျပာ မွ ကူးယူသည္ )



Unicode

ဖူးစာဖက်
**********
မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက်တော်တော်ပျော်နေသည်။
အခုချိန်တွင် ကမ္ဘာပေါ်မှာ စိတ်အချမ်းသာဆုံးလူစာရင်း ကောက်လိုက်ရင် သူထိပ်ဆုံးနားလေးကပင် ပါလာနိုင်သည်။ တကယ်ပေါက်ရင်တောင် အိမ်တစ်လုံးဝယ်လို့ မရနိုင်တဲ့ အောင်ဘာလေ သိန်း၁၅၀၀ ထီပေါက်တာထက်ပင်ပျော်နေရသည်ဟု ဆိုလျှင် လွန်အံ့မထင်။ အကြောင်းကား သူအလွန်အမင်းစွဲလမ်း ချစ်ခင်ရပါသော…….. ဖူးဖူး ဟုသူအမြတ်တနိုးခေါ်ဆိုအပ်သော မေမီဖူးဖူး ထံမှ ချစ်အဖြေ ကို အံ့သြတကြီး လက်ခံရရှိလိုက်သည်မှာ နာရီပိုင်းမျှသာရှိသေးသောကြောင့်ပင်။

အံ့သြတကြီး ဟူသောစာလုံးကိုရှင်းပါအုံးမည်။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ချစ်သူ မိန်းကလေးထံမှ ချစ်အဖြေ စကားပြန်ကြားရသည်မှာ ဘာမှအံ့သြလောက်စရာတော့မဟုတ်။ သို့သော် မောင်မောင်မျိုး မျှော်မှန်းခဲ့မိသော မေမီဖူးဖူးမှာ သူ့တသက်တာ မြင်ဖူးသမျှထဲတွင်….မော်ဒယ်၊ မင်းသမီးတမျှ လှပသူလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။
မောင်မောင်မျိုးကလည်း ရုပ်ရှိ ရေလျှံ ရှိုးကောင်းသူ တစ်ယောက်သာဆိုလျှင် အံ့သြစရာကိစ္စမဟုတ်သေး။ အနှီမောင်မောင်မျိုးမှာ သူလိုငါလို ရွက်ကြမ်းရေကျို ရုပ်ရည်သာပိုင်ဆိုင်သည်။ ငွေရေးကြေးရေးမှာလည်း အလကားနေရင်းသုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင် နေသူတစ်ယောက်တော့မဟုတ်။ ရူပါမလို ဗျူဟာသာလိုသည် ဆိုသော ဆရာ့ဆရာကြီးများလို တော်ကီအလွှတ်တွင် ဘော်လီကျွတ်အောင် ဆွဲဆောင်နိုင်သူတစ်ယောက် မဟုတ်မှန်းလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေပြီးသား။ ထို့ကြောင့် မေမီဖူးဖူး ဟူသော လူတကာဆွတ်ယူချင်သော ပန်းကလေးက မောင်မောင်မျိုးတည်းဟူသော သာမညောင်ည လူတစ်ယောက်ကို ပြန်လည်ချစ်ကြိုက်ခြင်းမှာ ကိုယ်တိုင် မကြုံရလျှင် ယုံနိုင်ဖွယ်တောင် မရှိသော ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေအဖြစ်အပျက်တစ်ခုသာ ဖြစ်နေ၏။

စင်စစ်သော် ဖူးဖူးမှာ မောင်မောင်မျိုးတို့ ကျောင်း၏အလှပဂေးစာရင်းဝင်တစ်ဦးပင်။ ဖူးဖူး၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းမျက်ဆံနက်နက်လေးများနှင့် အရုပ်ကလေးလို လှပ နုနယ် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသော မျက်နှာလေးကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ပိန်ပိန်ပါးပါး သာရှိသော်လည်း မြန်မာဆန်ဆန် အကျီပုံဆန်းဆန်းလေးများအောက်မှ မို့မောက်ရုန်းကြွနေသော စနေနှစ်ခိုင်ကိုလည်းကောင်း၊ သိမ်သောခါးနှင့် လိုက်ဖက်လှသော တင်အိုးခပ်ကားကား လေးကိုလည်းကောင်း ငေးကြ ဆွေးကြ သက်ပြင်းချကြသော ကျောင်းသားထုမှာ ဒုနှင့်ဒေး ရှိချေ၏။ ထိုမျှမကသေး ကျောင်းအပြင် ကျူရှင် အလာတွင် တစ်ခါတရံဝတ်တတ်သော ရင်ဘတ်ဟိုက်ဟိုက် ဘလောက်စ်လေးများနှင့် ထဘီစကပ်အတွင်းမှ လှစ်ခနဲပေါ်ပေါ်လာတတ်သော ခြေသလုံးသားလေးများကြောင့် အချို့သောကျောင်းသားများမှာ ကျောင်းမှန်မှန်တက်ကာ စာကြိုးစားကြလေသတတ်။

ထို့ကြောင့်ပင် မောင်မောင်မျိုးမှာ ငါလိုလူဇမ္ဘူမှာရှိသေးရဲ့လားဟု လက်ခမောင်းခတ်မတတ်ပင် ဝမ်းသာလုံးဆို့နေရခြင်းဖြစ်လေသည်။ တကယ်တော့ ဖူးဖူးကို သူတိတ်တခိုးချစ်နေမိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်အောင်အရင်ကြိုးစားကာ ဖူးဖူးအနားကပ်ခွင့်ရအောင် လုပ်ခဲ့သည်။ မာနမကြီးတတ်သော ဖူးဖူးက သူ့ကို သူငယ်ချင်းအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုပါသည်။ မောင်မောင်မျိုး၏ အားသာချက်များကိုရှာကြံပြောရလျှင် အလိုက်သိခြင်း နှင့် သူတပါးကို နားလည်မှုပေးနိုင်ခြင်းတို့ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင်မျိုးမှာ ချစ်သူခင်သူ မိတ်ဆွေမရှား……။သူချစ်နေသောဖူးဖူးအပေါ်ပိုရွေ့ပင် ဂရုတစိုက်ရှိမိသောကြောင့် ဖူးဖူးဟူသောပန်းကလေး သူ့လက်ထဲ ကြွေကျလာရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူယုံကြည်မိလေသည်။

ချစ်သူဖြစ်ကာစရက်များတွင် မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက် တိမ်ပေါ်လမ်းလျှောက်နေရသလိုပင် ပျော်ရွှင်လှသည်။
တစ်ချို့သောသူများတကာ သမီးရည်းစားတွေလို ချက်ချင်း အခွင့်အရေးတန်းမယူ ချစ်သူချောချောလေးအား လက်ချင်းချိတ်ကာ နေရာအနှံ့လျှောက်သွားနေရခြင်းဖြင့် ပင် သူ့အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးစေခဲ့သည်။ ဟိုဟိုဒီဒီပန်းခြံလေးများထိုင်မိလျှင် နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးကြောင့် သစ်သီးနံ့လေးသင်းနေသော ဖူူးဖူး၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို မရဲတရဲနမ်းမိလိုက်လျှင်ပင် ယောကျ်ားသဘာ၀ ဇာတ်လမ်းဆုံးသို့ရောက်လုမတတ် သူစိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ မောင်မောင်မျိုးရည်းစားမထားဖူးဘူး မဟုတ် ထားဖူးသော်လည်း ဖူးဖူးလို ပထမတန်းစားလေးနှင့် ချစ်သူဖြစ်ရသောကြောင့် သူမိုးမမြင်လေမမြင်ဖြစ်မိခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ရည်းစားဖြစ်ပြီး အတော်လေးကြာတော့ မောင်မောင်မျိုးအခက်အခဲတစ်ခုနှင့် ကြုံရသည်။ ဖူးဖူးကို ကြွေရုပ်လေးလို အလှထိုင်ကြည့်နေသော သူ့အားသူငယ်ချင်းအပေါင်းအဖော်များက အဆင့်တက်ဖို့ ဝိုင်းဝန်းမြှောက်ပေးကြသည်။ သူကမိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်အချိန်လိုတယ် ဘာညာနှင့် ဖောရှော ပြောထားပေမဲ့ တကယ်တမ်း အဆင်သင့်မဖြစ်သေးတာ သူပင်။ ဒီလောက်လှသော ဖူးဖူးကို သူမအုပ်ချင်လို့မဟုတ်၊ ဖူးဖူး၏ အတွင်းကျသောခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းများကို မမြင်ချင်လို့မဟုတ်ပေ။ အပြန်အလှန်အနေဖြင့် သူ၏ အတွင်းပစ္စည်းများကို ပြသရန် ရှက်နေမိခြင်းသာဖြစ်သည်။ တစ်ခြားယောကျ်ားသားတို့ ဒါမျိုးစဉ်းစားချင်မှစဉ်းစားမည်ဖြစ်သောလည်း မောင်မောင်မျိုးက အတွေးလွန်တတ်သည်။

သူ၏ တီရှပ်ပွပွထူထူများဖြင့် မသိသာအောင်ဖုံးထားသော နံရိုးပြိုင်းပြိုင်း ဘော်ဒီကိုလည်းကောင်း၊ မဲနေသောဖင်ရှုံ့ရှုံ့လေးအားလည်းကောင်း၊ ယုတ်စွအဆုံး မိန်းမကိစ္စတွင်တောင် “တို့ကတော့ ရုပ်ကို မကြည့်နဲ့ -ီး လာကြည့် တသက်စွဲသွားစေရမယ်” ဆိုသော ဟုတ်လားမဟုတ်လားတော့မသိ…သူကြားခဲ့ဖူးသော ကြိမ်းဝါးသံများလို လက်မထောင်နိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့နေနေသာသာ လူစဉ်မှီရုံလောက်သာ ရှိသော သူ့ဖွားဖက်တော်အားလည်းကောင်း…ဖူးဖူးသာမြင်သွား ရင် စိတ်ပျက်သွားမှာပဲဟု သူတွေးရင်း ရှက်နေမိသောကြာင့် သူတို့အချစ်ရေးကို ရှေ့ဆက်မတိုးမိခြင်းသာ ဖြစ်လေ၏။

ထိုသို့အရှက်သည်းသော မောင်မောင်မျိုးစဉ်းစားထားသည်က လက်ထပ်ပြီးမှဆိုလျှင် ဖူးဖူးတစ်ယောက် ရွေးချယ်စရာမရှိသောကြောင့် ပိုအဆင်ပြေမည်ဟု…။ သို့သော် သူငယ်ချင်းများက “မင့်မေ သောက်ခွေး ဟိုက မင့်အတည်ယူမယ်ဘယ်သူပြောတုန်း….. ခုလိုရည်းစားဖြစ်ရတုန်း အခွင့်သာခိုက်မှ မအုပ်ချင်လျှင် ဘာညာသာရကာ နေကြာကွာစိ” စသဖြင့် ပွားလွန်းမက ပွားကြလေသော် မောင်မောင်မျိုးကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလာတော့သည်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာ ဆိုပြီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိတော့သည်။

“ဖူးရယ်…ကိုယ်တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရရင်ကောင်းမယ်ကွာ”

“ခုလည်းတွေ့နေရတာပဲကို ကိုရယ်……ဘယ်သူတွေကလိုက်နှောက်ယှက်နေလို့တုန်း”

“မဟုတ်ဘူးလေ……..နှစ်ယောက်ထဲ တနေရာမှာ စကားအေးဆေးပြောချင်တာကို ပြောတာ ဘယ်သူမှမရှိတဲ့နေရာကွာ “

“အမယ်…မသိရင်ခက်မယ်…….စကားပြောချင်တာက နဲနဲ…ဟွန်း”

“ဟီး…ချစ်လွန်းလို့ပါဖူးလေးရယ်……ဖူးကကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလားပြော……..”

ထိုသို့တတ်သမျှမှတ်သမျှ နည်းများဖြင့် ချုပ်လေသောအခါ ဖူးဖူးလည်း မလိုက်ချင်သလိုလိုက်ချင်သလို နှင့် ဟိုတယ်အခန်းလေးတစ်ခုထဲသို့ပါလာရလေတော့သည်။

အဖြူရောင် ရင်စေ့အကျီ၊ အဖြူနှင့် မီးခိုးအပွင့်လေးများရောစပ်ထားသော ထဘီနှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော ဖူးဖူးတစ်ကိုယ်လုံးအား မောင်မောင်မျိုး သိမ်းကျုံးကြည့်လိုက်သည်။ ဖူးဖူးက ရှက်သွေးဖြာသောမျက်နှာလေးနှင့် ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်စဉ် မောင်မောင်မျိုးက ခေါင်းအငုံမခံဘဲ လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ အနမ်းများကြာရှည်စွာပေးလိုက်လေသည်။

“အိ……အူးးးး….ဟူး…မောလိုက်တာကိုရာ….”

ဖူးဖူး၏ပန်းသွေးရောင်နှုတ်ခမ်းလေးများကိုလွှတ်ပြီး လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို အနမ်းခြွေလိုက်စဉ် ဖူးဖူးထံမှ ညည်းသံလေးများထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အကျီကြယ်သီးလေးများကို တစ်ခုချင်း ညင်သာစွာ ဖြူတ်လိုက်ပြီးနောက် ပေါ်ထွက်လာသောဘရာအဖြူရောင်လေးကို ချွတ်မည်လုပ်တော့ ဖူးဖူးက အချွတ်မခံဘဲ လက်နှင့်ဖိအုပ်ထားသည်။

“မချွတ်ပါနဲ့လားကိုရယ်….ဖူးမနေတတ်လို့ပါ”

မောင်မောင်မျိုးက ဘာမှမပြောဘဲ မကြောက်ပါနဲ့ဟူသောနှစ်သိမ့်အပြုံးလေးနှင့် ဖူးဖူးလက်တွေကိုဖယ်ရှားလိုက်သည်။ ခုချိန်မှာအပြောထက်အလုပ်က ပိုအရေးကြီးတာလောက်ကတော့ သူသိသည်။ အဖြူရောင်ဘရာလေးကွာကျပြီးနောက် ဖူးဖူး၏ အိစက်ထွားကျိုင်းသော ရင်သားများကို အားရပါးရကိုင်မည် အပြု…သူ့လက်တွေလေထဲခန တန့်သွားရသည်။

“အဲ…”

ခုနကဝတ်ထားသောဘရာနှင့်မနိုင့်တနိုင်ဖြစ်ကာအကွဲကြောင်းလေးပင်ပေါ်နေသောရင်သားထွားထွားများက
မျက်လှည့်ပြလိုက်သလို သူ့မြင်ကွင်းမှပျောက်သွားသောကြောင့်ပင်။ သူမြင်နေရသည်က ကြက်ဥ ဟတ်ဖရိုက်ကြော် မရှိတရှိလောက်အနေအထားဖြင့် ခပ်ပြားပြားရင်သားများ………။ ဘာကြောင့်မှန်း နားမလည်နိုင်သော်လည်း ဖူးဖူးမရိပ်မိခင် ထိုရင်သားပြားချပ်ချပ်လေးတွေကိုပဲ ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက် စို့လိုက်သည်။

“အီး…ဖူးမနေတတ်တော့ဘူးကိုရဲ့”

ဖူးဖူက သူ့အောက်မှာအငြိမ်မနေ ဟိုဒီယိမ်းထိုးနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ရင်သားပြားပြားလေးများကိုပင် သူလိုက်ဖမ်းရခက်နေသည်။ သူစိတ်လျှော့လိုက်ပြီး ထဘီကိုအမြန်ဆုံးနည်းနှင့်ချွတ်လိုက်သည်။

“အင်…ဘလိုကြီးလဲ”

ဖူးဖူး၏ထဘီအောက်မှ ပန်တီပေါ်ထွက်လာသောအခါ မောင်မောင်မျိုး သတိလက်လွတ်ရေရွတ်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမြင်ဖူးသောအမျိုးသမီးပန်တီများနှင့်မတူ တမူထူးခြားကာ ဗိုက်အထိဖုံးနေသော ဘောင်းဘီတိုလေးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ဟီး…”

သူ့ရေရွတ်သံကိုကြားလိုက်သောဖူးဖူးက ဟီးကနဲတချက်ရယ်ကာ ရှက်တတ်တတ်လေးဖြစ်နေပြီးမှ သူ့ကိုရှင်းပြသည်။

“ဗိုက်ချပ်ဘောင်းဘီလေ ကိုရဲ့…ဖူးကဗိုက်ခေါက်နဲနဲထွက်နေလို့ ဝတ်ရတာ..”

“အော်…ဒီလိုကိုး..” ဟုရေရွတ်ကာ ဖူးဖူးဘောင်းဘီကို မောင်မောင်မျိုးဆွဲချွတ်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ပန်တီဘောင်းဘီအသေးတွေလောက်မလွယ်..တော်တော်လေးကျပ်နေလို့ မနည်းကြိုးစားကာချွတ်လိုက်ရသည်။
                           
အောက်ဘက်မှာတော့ မဲနက်နက်ချုံပုတ်လေးအောက်မှာပုန်းနေသော မောင်မောင်မျိုး၏ခရီးဆုံးမှတ်တိုင်လေး။ အချိန်မဆိုင်းပဲ ရှေ့တော်ပြေးလက်ငါးကြောင်းကို အရင်လွှတ်ကာ ရွှေလမ်းငွေလမ်းဖောက်လိုက်သည်။ ဖူးဖူး၏ မှတ်တိုင်လေးကလည်း မိုးဖွဲဖွဲရွာသလို စိုစိစိဖြစ်လာသည်နှင့် မောင်မောင်မျိုးဂျင်းဘောင်းဘီနှင့် ဘောက်ဆာကို အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခပ်ကုတ်ကုတ်ထွက်လာသော သူ့ ဖွားဖက်တော်ကို ကြည့်ကာ မလုံမလဲဖြစ်မိသောကြောင့် ဖူးဖူးမျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့လက်ချောင်းများအစွမ်းကြောင့် မိန်းမောနေပုံရသော ဖူးဖူးမျက်နှာလေးမှာ ထူးခြားသော အရိပ်အယောင်မရှိပေ။

ဖူးဖူ၏ မှတ်တိုင်လေးအတွင်းသို့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဖြေးဖြေးချင်းလိုက်ပို့လိုက်သည်။ ဖူးဖူး၏မှတ်တိုင်လေးကား အသစ်စက်စက်လို့တော့ မောင်မောင်မျိုးမထင်။ ခရီးသွားတော့ ရှိခဲ့ဖူးပုံရသည်။ သို့သော် အရမ်းတင်းကျပ်မနေသည်မှလွဲရွေ့ အကောင်ခပ်သေးသေး သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဖူးဖူး၏ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းက ခပ်စေးစေးလေးပင် ရစ်ပတ် ကြိုဆိုလိုက်သည်။ မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက်ဖူးဖူး၏ အော်ဟစ်ညည်းညူခြင်းမရှိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ အံကြိတ်ရင်း မျက်လုံးမှိတ်ထားသော မျက်နှာလှလှလေးကို အာရုံစိုက်ကြည့်ရင်း အသွင်းအထုတ်ကို အရှိန်တင်ကာ နှစ်ဆတိုးကြိုးစားလိုက်သည်။ ဘယ်လောက်မှ မကြာသောအချိန်အတွင်းမှာပင် သူ၏သုတ်ရေများကို ဖူးဖူးကိုယ်တွင်းသို့အောင်မြင်စွာ အရောက်ပို့ပေးနိုင် လိုက်ပြီ ဖြစ်လေသည်။

“ဟူးးး…ကောင်းလိုက်တာဖူးရယ်….”

“ဟင့်..ရှက်စရာတွေမပြောနဲ့တော့…ဖူး တွိုင်းလက်သွားမလို့ ကိုယ်ပေါ်ကဖယ်အုံး…”

ဖူးဖူး၏မျက်နှာအနှံ့ကိုနမ်းရင်း အုပ်မိုးထားသောမောင်မောင်မျိုးကို တွန်းထုတ်ကာ ဟိုတယ်မှပေးသော တဘက်အကြီးကိုကိုယ်ပေါ်မှာမခို့တရို့ပတ်ရင်း ရေချိုးခန်းသို့ဝင်သွားသောဖူးဖူးကို မောင်မောင်မျိုး ကျေနပ်ပြုံးနှင့်ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးမှ တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့လိုက်သွားပြီး မီးကိုရုတ်တရက်ဖွင့်လိုက်သည်။

“အို…ဘာလာလုပ်တာလဲ”

မောင်မောင်မျိုးလိုက်လာမည် မထင်သောဖူးဖူးက တဘက်ကိုချွတ်ပြီး ရေပိုက်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို သန့်စင်နေသည်နှင့် တည့်တည့်တိုးလေသည်။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးလေးနှင့် ရှေ့ဖုံးရမလို နောက်ကွယ်ရမလိုလုပ်နေသော ဖူးဖူး၏အဝတ်ဗလာခန္ဓာကိုယ်ကိုမောင်မောင်မျိုးစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်သည်။

သူခုနကမျက်စိများမှောက်သလားသိချင်လို့ဖြစ်သည်။ တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးဟု သူထင်ခဲ့သော ရွှေရင်နှစ်မွှာက ခုနကအတိုင်း ခပ်သေးသေး သာမာန်ဆိုဒ်လောက်ပင်ရှိမည်။ အကျီဝတ်ထားတုန်းက ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားလေးကအခုတော့ ခပ်စူစူလေးထွက်နေသည်။ တင်ပါးလေးကလည်း ကားတော့ကားပါသည်။ ဘေးကိုအနည်းငယ်ကားပေမဲ့ နောက်ကကြည့်တော့ ခပ်ပြားပြားပင်။ သူများ မျက်စိအမြင်တွေအားနည်းနေပြီလား တွေးမိသော်လည်း အခြားသောယောကျ်ားလေးများသည်လည်း သူ့နည်းလည်းကောင်း မေမီဖူးဖူးကို သွားရေကျခဲ့ကြတာ သူသိနေသည်။ သူနားမလည်နိုင်သော ကိစ္စများကို ဘယ်လိုမေးရမလဲစဉ်းစားနေတုန်း ဖူးဖူး၏လေသံခပ်တင်းတင်းက ထွက်လာသည်။

“ကို့….ဘာလာကြည့်နေတာလဲလို့မေးနေတယ်လေ”

“အော်..ဟိုဒင်း..ရှူး..ရှူးပေါက်မလို့ပါ”

“အဲ့ဒါဆိုလည်းပေါက်လေ ဘာကိစ္စသူများကိုရပ်ကြည့်နေရတာလဲ”

“ဟီး…ဖူးကလှလို့…”

သူ့အပြောကို ဖူးဖူးက မယုံသလို မျက်စောင်းထိုးကာ ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်သွား၏။ မတတ်နိုင်…သူမုသားပြောလိုက်ရပြီ။ သူ့စိတ်ထဲရှိတာတွေ အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်ရင် ဟီရူရှီးမားအနုမြူဗုံးထက် ဆိုးသွားမှာ အသေအချာပင်။ သူ့အနေနှင့် ဖူးဖူးကို အပြစ်မြင်ကဲ့ရဲ့လိုခြင်းမဟုတ်။ အဝတ်အစားဝတ်ထားခြင်းနှင့် ဝတ်မထားခြင်းကြားတွင် အတော်ကွာခြားသွားပုံကို သူနားမလည်နိုင်လို့သာ ဖြစ်သည်။ ရောက်လက်စနဲ့ ပေါက်စရာရှိတာပေါက်ရင်း ပြန်ထွက်လာတော့ ဖူးဖူးက တဘက်လေး သေချာပတ်ကာ အိပ်ယာပေါ်ဝယ် ငုတ်တုတ်လေးခြေချထိုင်နေသည်။

“ဖူးလေး…”

"........"

“ဟင်…မျက်နှာလည်းမကောင်းပါလား….ဘာဖစ်လဲ ကို့ကိုပြောစမ်း”

ပြိုတော့မည့်မိုးနှယ် မျက်ရည်များဝဲကာ လက်ချင်းဆုပ်နယ်ပြီးထိုင်နေသော ဖူးဖူး မျက်နှာကိုမြင်တော့ မောင်မောင်မျိုးပြာသွားသည်။ သူချော့မော့မေးသော်လည်း ဖူးဖူးကမပြော။ ချော့ကာမှ ပိုဆိုးလာသလား မှတ်ရကာ မျက်ရည်များသွင်သွင်စီးကျလာသည်။ နောက်ဆုံးမောင်မောင်မျိုးတတွတ်တွတ်ပြောကာ မေးလွန်းမက မေးမှ ရှိုက်သံတဟင့်ဟင့်နှင့်အတူ…..

“ဖူး…ဖူးကအပျိုမဟုတ်တာ ကိုသိတယ်မဟုတ်လား…”

“အာ……ဘာများလဲလို့…ဒါများဖူးရယ်….အပျိုမဟုတ်တော့ဘာဖြစ်လဲ…”

“အဲဒါတင်မကသေးဘူး……..ကို့မျက်လုံးတွေကိုဖူးသိပါတယ်……ဖူးကိုအားလုံးက လှလှပပလေးထင်ထားကြတာ……. မျက်နှာကလည်း မိတ်ကပ်တွေလိမ်းထားလို့သာ ကြည့်ကောင်းတာ… မျက်လုံးကလည်း မျက်ကပ်မှန်တပ်ထားတာ…. တကယ်တမ်းကျ ဖူးက အပြင်အဆင်တွေ အခုအခံတွေပါမှ လှတာ….အခု အကုန် ချွတ်လိုက်တော့ စိတ်ပျက်စရာကြီးမဟုတ်လား..”

မောင်မောင်မျိုးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူတွေးနေသောကိစ္စ ဖူးဖူးက ပြောလာလေပြီ။

“မဟုတ်ပါဘူး ဖူးရယ်…..ကိုယ်က တခါမှမမြင်ဖူးလို့နဲနဲအံ့သြသွားတာပါ…ဒီလိုတွေလုပ်ရတယ်မှန်း မသိလို့လေ….”

“ ဟုတ်တယ်…အဲဒါ push up bra လို့ခေါ်တယ်…ရင်သားမရှိတဲ့သူတောင် ဝတ်လိုက်ရင် ကြီးသွားသလိုထင်ရတာ……ဗိုက်ကလည်းပူနေလို့ ဗိုက်ချပ်ဘောင်းဘီဝတ်ထားရတယ်….ထဘီကိုလည်း ဒေါက်ပါတာဝတ်မှ..... တင်ပြားနေတာမသိသာအောင် ထဘီကိုဒေါက်သေချာထည့်ချုပ်ပီး ဝတ်ရတာ… ကိုအခုသိပြီလား….အဟင့်”

“သိပြီ သိပြီ…..ဟားဟားးး”

မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက် တွက်မရသော ပုစ္ဆာတပုဒ်အဖြေရသွားသည့်နှယ်ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ဖူးဖူးကို ထဖက်လိုက်သည်။ ဖူးဖူးက အတင်းရုန်းထွက်ပြီး သူ့ကိုများလှောင်နေသလားဟူသော မျက်မှောင်ကျုတ် အကြည့်ကို မောင်မောင်မျိုးက လက်ကာခါ…..

“ဒီမယ် ဖူး….ကိုယ်က နားမလည်လို့သိချင်တာပဲရှိတာ…အခုသိတော့ကောဘာဖြစ်လဲ…ဖူးက ကိုယ့်ချစ်သူပဲ.. ဖူးအပျိုမဟုတ်တာကော ဘာအရေးလဲ……ကိုယ့်ကိုဖူးချစ်ရင်ကျေနပ်တယ်….ဒီလိုကိုယ်လုံးရှိတာလည်း ဘာဖြစ်လဲ….ကိုယ့်အတွက်ဖူးက လှနေပြီးသားပဲ…ကိုယ်ကသာ ကိုယ့်လိုပုံမလာပန်းမလာလူမျိုးကို ဖူးကပြန်ချစ်လို့ ဝမ်းသာနေရတာ…ဒါမျိုးတွေတွေးပြီးဝမ်းနည်းမနေနဲ့ကြားလား….အရင်လို လှလှပပလေးပဲနေ…ကိုယ်ချစ်ရင်ပီးတာပဲမဟုတ်လား…”

“ဒါ..ဒါပေမဲ့..ကိုက ဖူးကို လှလို့ချစ်တာမဟုတ်ဖူးလား…”

မောင်မောင်မျိုးသက်ပြင်းထပ်ချရပြန်သည်။ သူဖူးဖူးကိုလှလို့ချစ်ခဲ့ကြောင်းမငြင်းနိုင်ပါ။ အခုကျတော့ရော… သူစိတ်ထဲဘာမှမဖြစ်..ဘယ်လိုမှမနေ…ခါတိုင်းလိုပဲဖူးဖူးကိုသူချစ်သည်။ ဖူးဖူးသည် သူ့ဖူးစာဖက် ဖြစ်ရမည်ဟု ယုံကြည်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ လက်ထပ်ဖို့အထိတောင်ရည်ရွယ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ ဖူးဖူး၏ဝမ်းနည်းတဝက်အားငယ်စိတ်တစ်ဝက်နှင့် မျက်နှာလေးကို သူစိုက်ကြည့်ရင်းခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

“ဟင့်အင်း….ကို့ဖူးစာဖက်မို့လို့ချစ်တာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့်ရဲ့ဖူးစာဖက်…”

မိုးရွာပြီး နေပြန်ထွက်လာကာစကောင်းကင်တွင် တိမ်ညိုမည်းများလွင့်စင်ပြေးထွက်ကုန်သလို ဖူးဖူးမျက်နှာလေး ပြုံးကာ ဝင်းပသွားရတော့သည်။ ။

ပြီးပါပြီ.............................

CREDIT TO ( အတွေး ပင်လယ်ပြာ မှ ကူးယူသည် )