မလွလွ အပိုင္း ၁

ကၽြန္ေတာ္ First Year ႏွစ္ေလာက္ကဇာတ္လမ္းေလးပါ.......
အေရးအခင္းမွာေက်ာင္းပိတ္ျပီး....တကၠသိုလ္ေတြျပန္ဖြင္႔ေတာ႔... နယ္ကေနရန္ကုန္ကို
ေက်ာင္းတက္ဖို႔လာတာ....။
ျပည္ျမိဳ ႔ကေန...ေန႔လည္စာစားျပီး..နမယံဇက္ဆိပ္ကေန (၁၁)နာရီေလာက္ Hilux ကားနဲ႔လိုက္လာခဲ႔တယ္...။
ေရႊေတာင္ေရာက္ေတာ႔ ေဆာ္ၾကီးတစ္ေပြတက္လာတယ္....။ လက္ထဲမွာလည္း.. ဆြဲျခင္းေတြေရာ...
အထုပ္အပိုးေတြေရာ...ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္..။ ေဆာ္ၾကီးကအသက္(၃၀)ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္...။
ရုပ္ကေတာ႔အေတာ္ႏုတယ္..လွလည္းလွတယ္ဗ်...။အသားျဖဴျဖဴနဲ႔...။
Hilux ကားေတြက ေဘးတန္းမွာ..တစ္ဘက္ကိုလူ(၇)ေယာက္စီနဲ႔ ..အလယ္မွာက်ေတာ႔ ေခြးေျခပုေလးေတြနဲ႔
ၾကားခံု(၅)ခံုတင္တယ္....။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ႔ကားက အလယ္ခံုမေျပာနဲ႔.... ေဘးတန္းေတာင္..
တစ္ဘက္ကို ၅ေယာက္/၆ေယာက္ေလာက္ပဲပါတယ္...။ ဒါနဲ႔ေဆာ္ၾကီးကားေပၚတက္လာတယ္....။
က်ဳပ္ေရွ႔ဘက္ျခမ္း- က်ဳပ္ေရွ ႔တည့္တည့္မွာက ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးရွိတယ္ဆိုေတာ႔ သူလည္းက်ဳပ္ေဘးနားပဲ
၀င္ထိုင္လိုက္ရတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္က ကားရဲ ႔ဘယ္ဘက္ျခမ္းေဘးတန္းမွာထိုင္တယ္...။ ေဆာ္ၾကီးက
ေဘးတန္းထိပ္..ကၽြန္ေတာ္႔နားမွာကပ္လ်က္၀င္ထိုင္တယ္....။ ေဆာ္ၾကီးကပိုက္ဆံရွိပံုရတယ္...။
အ၀တ္အစား၀တ္ထားတာကအစအပ်ံစား.. လန္ထြက္ေနတာပဲ... အေတာ္မိုက္တာဗ်...။
ကၽြန္ေတာ္လည္း..သူ႔ဆြဲျခင္းေတြအထုပ္ေတြကို ၀ိုင္းကူသယ္မျပီး.. သူထိုင္မဲ႔ေနရာေရွ ႔ ကားေခါင္းခန္း
ကပ္လ်က္မွာ.. ေနရာခ်ေပးလိုက္တယ္...။ ေက်းဇူးလို႔ေတာ႔...တိုးတိုးေလး...ေျပာသား........။
ဒီလိုနဲ႔ေန႔လည္(၁)နာရီခြဲေလာက္မွာ နတၱလင္းေရာက္ေတာ႔.. ကားကလူေစာင္႔တင္ေနတာနဲ႔
အေတာ္ၾကာၾကာရပ္ထားတယ္.... ေဆာ္ၾကီးလည္း..သူ႔ဆြဲျခင္းထဲကထမင္းခ်ိဳင္႔ထုတ္ျပီး ေန႔လည္စာစားတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္႔ကို.."စားပါဦးလား.." တဲ႔....ကၽြန္ေတာ္ကလည္း..ငယ္ေသးေတာ႔..ဘယ္လိုIntro၀င္ရမွန္းမသိတာနဲ႔..
ဒီလိုပဲ ဟိုေငး၊ဒီေငးနဲ႔ ပ်င္းစရာေကာင္းပါ႔ဗ်ာ...။ သူကေတာ႔ ေရွ ႔ကဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ေလေပးေျဖာင္႔လို႔.....။
ေဆာ္ကေရေမႊးအေကာင္းစားဆြတ္ထားေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ..ေလတိုးရင္..အနံ႔ေလးကသင္းသင္းေလးနဲ႔ Sexy
နံ႔ဗ်ာ....။ အဲ႔အနံ႔ရတာနဲ႔ ေအာက္ကဒုတ္က မတ္လာပါေရာ....။ ဟင္း...ငါ႔ႏွယ္ေနာ္....။
ဒီလိုနဲ႔ နတၱလင္းမွာ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာကားရပ္ျပီး ျပန္ထြက္လာတယ္.....။ ေဆာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီး
ကပ္ထိုင္တာဆိုေတာ႔ သူ႔ေပါင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ကထိေနတာေပါ႔ဗ်ာ....။ ကားေဆာင္႔တာနဲ႔ ဟိုဒီလူးတာနဲ႔
၂ေယာက္သားေပါင္ခ်င္းထိျပီးပြတ္ေနသလိုပဲ.....။
နဂိုကတည္းကေဆာ္ၾကီးကိုသြားရည္က်ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မာန္ေတြတက္လာျပီး ဘယ္ဘက္လက္က
ေဘးနားကေဆာ္ရဲ ႔ညာဘက္ေပါင္ကို မသိမသာေလးပြတ္လိုက္တယ္.......။ စပြတ္ကာစက ေဆာ္ၾကီးက
အိပ္ငိုက္ေနတာဆိုေတာ႔ မသိလို႔ပဲလား ၊ သိသိနဲ႔ ဖီးလ္တက္ျပီးဇိမ္ယူေနတာလား မေျပာတတ္ဘူး....။
ေဆာ္ၾကီးကျငိမ္ေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပိုအတင္႔ရဲလာျပီး သူ႔ရဲ ႔ေပါင္အရင္း ပိပိေလးနားအထိ
လက္ကိုမသိမသာေရႊ ႔လိုက္ ္တယ္....။ ပိပိေလးနားမေရာက္ခင္...ေဆာ္ၾကီးက သူ႔ေပါင္ကို ဟိုဘက္တိုးလိုက္ျပီး
ေနရာေရႊ ႔လိုက္တယ္....။ အင္း...ကၽြန္ေတာ္ပြတ္ေနတာ သူသိေနတဲ႔သေဘာနဲ႔ မလုပ္နဲ႔လို႔ ကိုယ္ဟန္ျပျပီး
သတိေပးလိုက္တာေပါ႔ဗ်ာ....။
ေဆာ္ၾကီးက ေစာေစာတံုးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ရာကေန အပြတ္ေကာင္းတာနဲ႔...
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေက်ာေပးကာ ခံုတန္းေပၚသူ႔ေျခေထာက္ ေရႊ ႔လိုက္ျပီး...ဒူးေခါင္း၂လံုးေထာင္၍ ၊
ဒူးေပၚလက္ႏွစ္ဘက္တင္ ၊ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္ ငိုက္ပါေတာ႔တယ္...။ ကားေပၚမွာလူကပါးတာနဲ႔ ေခ်ာင္ေခ်ာင္
ခ်ိခ်ိေနလို႔ရပါတယ္...။ ကားေပၚကလူေတြကေတာ႔ ထမင္းစားျပီးစအခ်ိန္ ကားေမာင္းေနတဲ႔အရွိန္နဲ႔
ေလေလးကတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ အေတာ္ငိုက္ေကာင္း ေနၾကပါတယ္....။ ဒီအခ်ိန္မွာ မငိုက္ပဲ ၀ိရိယေကာင္းေနတာ
ကေတာ႔ တစ္ကားလံုးမွာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိပါတယ္....။ ေအာက္က.......ညီေတာ္ေမာင္က...
တဟင္းဟင္းနဲ႔မာန္ထေနေလေတာ႔ ေဆာ္ၾကီးကို...ဘယ္လိုဆက္လႈပ္ရွားရမလဲ ဆင္ၾကံၾကံေနရတာေပါ႔....
ေစာေစာကအပြတ္ေကာင္းလို႔ ေနရာျပင္ထိုင္သြားတာျဖင္႔မၾကာေသး.....။ ဒီတစ္ခါထပ္ပြတ္လိုက္ရင္...
ထေအာ္မလား.." ျဖန္း.." ကနဲ..ပါးထတီးလိုက္မလား....စသျဖင္႔ မ်ိဳးစံုေတြးရင္း...မ၀ံ႔မရဲျဖစ္ေနပါတယ္.....။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ကိုယ္႔၀မ္းပူဆာမေနသာေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ဘယ္ဘက္လက္ကို ကားရဲ႔
ေဘးလက္တန္းဆီကို အသာေလးဆန္႔ထုတ္ျပီးလွမ္းတင္လိုက္တယ္........။
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ဆန္႔ထုတ္လိုက္တဲ႔ေနရာအဆံုးနားမွာက ေထာင္ထားတဲ႔သူ ႔ရဲ ႔ဘယ္ဘက္ဒူးေခါင္းနဲ႔
ကြက္တိပဲ.........။ အဲ႔လိုတင္ထားရင္း..ကားေဆာင္႔တဲ႔အခါ မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ သူ႔ဒူးေခါင္းကိုမသိမသာ
ပြတ္တာေပါ႔ဗ်ာ....။
တကယ္ပဲအိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား..ဖီးလ္ယူေနတာလားမေျပာတတ္ဘူး..။ ဒီတစ္ခါပြတ္တာ ဘာမွမတံု႔ျပန္ဘူး...။
ကၽြန္ေတာ္ပြတ္ေနတာကလည္း သူ႔ ကိုယ္ကိုကြယ္ျပီးပြတ္ေနတာဆိုေတာ႔ ေရွ ႔ကလူေတြေရာ
ေဘးဘက္ကလူေတြပါ လံုး၀မျမင္ရဘူး...။ သူ ႔ဆီကျငင္းဆန္တဲ႔ လကၡဏာ မျပေတာ႔.... ကၽြန္ေတာ္လည္း
အတင္႔ရဲလာျပီး.....သူ႔ဒူးေခါင္းကတဆင္႔ ေပါင္သားတေလွ်ာက္ အရင္နားထိေရာက္ေအာင္ တမင္ပြတ္ပါ
ေတာ႔တယ္................။သူ႔ေပါင္ေလးေတြက ႏူးညံ ႔လိုက္တာ...တင္းျပီး..အိေနတာပဲ.....။
ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္ကလည္း 90ဒီဂရီမတ္ေထာင္ေနျပီ.....။ အဲ႔အခ်ိန္ေကာင္းခ်က္ကေတာ႔ဗ်ာ....
အနားမွာေပါင္2000ဗံုးၾကီးထကြဲရင္ေတာင္ သိမွာမဟုတ္ဘူး..။
သူ႔ေပါင္ကိုလက္ကပြတ္ရင္း..ထမီစေလးကိုလည္း...မသိမသာဆြဲဆြဲေပးတယ္...။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ႔
သူ႔ေပါင္ရင္းကေန ဆီးစပ္ဆီကိုလက္ေရႊ ႔ျပီး သာသာေလးပြတ္ေပးတာေပါ႔....။ သူ ႔ထမီက ရွန္သားဆိုေတာ႔
ေခ်ာေတာေတာနဲ႔ ဆီးခံုကိုပြတ္ရတာ သိပ္အားမရဘူး.....။ ေဆာ္ၾကီးကေတာ႔ ဖီးလ္ေတြတက္ျပီး ျငိမ္လို႔.....။
ဒါနဲ႔သူ႔ထမီထက္ဆင္စကို စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ လိုက္စမ္းရတာေပါ႔.....။ သူကဘယ္၀တ္ဆိုေတာ႔ ထက္ဆင္စက
သူ႔ညာဘက္ခါးမွာအဆံုးသတ္ထားတယ္....။ ထက္ဆင္စကိုအသာေျဖျပီး ေအာက္ကိုလက္ထိုးထည္ ႔လိုက္တာ
အတြင္းခံတစ္ထပ္က်န္ေနေသးတယ္...။ သူ႔အတြင္းခံေပၚကပဲ ပိပိေလးကိုအသာပြတ္ၾကည္ ႔တာ
တင္းျပီး..ေဖာင္းေနတာပဲဗ်ာ....။ ပြတ္ရတာအေတာ္ ဖီးလ္ရွိပါ႔.......။
သူ႔ပိပိေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္..အကြဲေၾကာင္းေနရာေလးကို လက္ခလယ္ေလးနဲ႔ပြတ္ဆြဲဆြဲလိုက္နဲ႔ ..
သူ႔ပိပိေလးကအရည္ေတြရႊဲေနတာပဲ......။ ပိပိေလးအရည္ေတြရႊဲေနပံုေထာက္ရင္... ေဆာ္ၾကီးမအိပ္ပဲ..
ကၽြန္ေတာ္ပြတ္ေနတာ.ဇိမ္ေတြ ႔ျပီးဖီးလ္ယူေနတယ္ဆိုတာ..သေဘာေပါက္လိုက္တယ္...။
ဒါနဲ႔ လက္ကို အတြင္းခံသားေရၾကိဳးကိုဟျပီး.. အထဲထိုးသြင္းလိုက္ေတာ႔... သူ႔ပိပိကအရည္ေတြ
ထြက္ေနလိုက္တာ.. ေပါင္ရင္းႏွစ္ဘက္မွာစိုရႊဲေနတာပဲ...သူ႔အရည္ေတြကမက်ဲဘူး..ခၽြဲက်ိေနတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္လည္း..ပိပိေလးတျပင္လံုးကို လက္နဲ႔အသာပြတ္လိုက္တယ္..။ ျပီးေတာ႔ဆီးခံု..၊ တစ္ခါ
ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာလိုက္...အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ထိုးထည္ ႔လိုက္နဲ႔ ေဆာ္ၾကီးလည္း..ဟင္း..ဟင္း..နဲ႔
ညည္းသံတိုးတိုးေလးထြက္လာတယ္။ အဲ႔အခ်ိန္ကၽြန္ေတာ္လည္း..ဖီးလ္အရမ္းလာျပီး...က်န္တဲ႔ညာဘက္လက္ကို
သူ႔ပုခံုးေပၚတင္ျပီးဖက္လိုက္တယ္...။
"..ပုခံုးမကိုင္နဲ႔.....ေဘးမွာလူေတြရွိတယ္......" သူ႔ဆီကအသံတိုးတိုးေလးထြက္လာတယ္....။
ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ကိုအသာျပန္ရုတ္ျပီး....ေဘးဘီကိုအကဲခတ္လိုက္ေတာ႔... ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေရွ႔တည့္တည့္က ဆရာေတာ္ဘုရား....မ်က္လံုးၾကီးျပဴးျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္ကိုၾကည္ ႔ေနတယ္...။
ဆရာေတာ္ၾကီးရိပ္မိပံုပဲ....။ ဒါနဲ႔သူ႔ပိပိကိုပြတ္ေနတဲ႔ လက္ကိုအသာရုတ္ျပီး...ကိုယ္ကိုဟိုဒီလွည့္ျပီး..
ဟန္မပ်က္ေနလိုက္ရတယ္....။ ကားကေတာ႔အရွိန္နဲ႔ေျပးေကာင္းေနတံုးေပါ႔.......။ ဒီလိုနဲ႔ကားက
တိုက္ၾကီးေရာက္ေတာ႔ လမ္းဆံုမွာလူခ်ျပီး...ဆီျဖည္ ႔ ၊လဘက္ရည္ေသာက္နဲ႔ ခဏနားပါတယ္..။
ေဆာ္ၾကီးလည္း..သူ႔ကိုယ္ကိုေရွ ႔ဘက္ျပန္လွည္ ႔ျပီး...ဆြဲျခင္းထဲကေရဗူးထုတ္ေသာက္ပါတယ္....။
ေသာက္ျပီးေတာ႔ေရဗူးကိုလက္ကေျမွာက္ျပီး.
"...ေသာက္ဦးမလား..." တဲ႔....။ "ရတယ္..မ.." သူ႔ဆီကအျပံဳးတခ်ိဳ ႔ကိုလွစ္ကနဲေတြ ႔လိုက္ရတယ္....။
အင္း..အေျခအေနေကာင္းျပီ.....။
"မ..အေညာင္းအညာေျပ..ေအာက္ခဏဆင္းရေအာင္....."
"..အင္း...ဆင္းေလ....."
ကားေအာက္ကိုေရာက္ေတာ႔...ခပ္လွမ္းလွမ္းကဇီးပင္ေအာက္ကို....ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္......
"မ...တိုက္ၾကီးမွာ...တည္းခိုခန္းရွိတယ္...ဒီမွာတစ္ညအိပ္ျပီး..မနက္မွ..ရန္ကုန္ဆက္သြားၾကတာေပါ႔...."
"အင္း....တို႔မွာမွတ္ပံုတင္မပါဘူးကြ....ညအိပ္လို႔ျဖစ္ပါ႔မလား........."
"..ဟင္..မွတ္ပံုတင္မပါရင္ေတာ႔...တည္းလို႔မရေလာက္ဘူး...." (မွတ္ခ်က္ ။ တိုအခ်ိန္က
အခ်ိန္ပိုင္းမ်ားေခတ္မစားေသးပါ....။ တည္းခိုခန္းမ်ား၌ မွတ္ပံုတင္မပါရင္...လံုး၀ေပးမတည္းပါ..........။)
"..ရန္ကုန္ေရာက္မွ...တစ္ေနရာ၀င္မယ္ေလ...."
"..အင္း....။ ဒါနဲ႔..မက..ရန္ကုန္..ဘယ္မွာေနတာလည္း..."
"..ဂြတၱလစ္...မင္းလမ္း...။...မင္းကေရာ...."
"...ကၽြန္ေတာ္က....RIT-First Yearတက္ေနတာ...သမိုင္းေကာလိပ္၀င္းထဲက ဒူးယားေဆာင္မွာေနတယ္....."
"...ေအာ္....ပထမႏွစ္...Fresherေလးသာဆိုတယ္...အေတာ္ေတာ႔ကၽြမ္းက်င္သားေနာ္....."
"..မကၽြမ္းက်င္ပါဘူး...မရယ္...။ မနဲ ႔ေတြ ႔မွ..ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး....။ မက...လွတာကိုး...."
"..ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးေနာ္....သူ..အရမ္းအတင္႔ရဲတာပဲ.....ေရွ ႔မွာဘုန္းၾကီးကၾကည္ ႔ေနတာ...."
"....ခ်စ္မိသြားေတာ႔လည္း...ပတ္၀န္းက်င္ကိုေမ႔သြားတာ...."
"...ထားပါေတာ႔...မင္းကအေဆာင္ေနတာဆိုေတာ႔...ဇာတိကဘယ္ကလဲ...."
"...ျပည္တစ္ဘက္ကမ္း..ပန္းေတာင္း-ဥသွ်စ္ပင္က..."
"...သိတယ္...အဲ႔မွာ..မ..ေယာင္းမေတြရွိတယ္..."
"...ေအာ္..မ...ေယာင္းမေတြဆိုေတာ႔........"
"...မ..အမ်ိဳးသား....ညီမပါ....."
"...ဟင္...မကအိမ္ေထာင္ရွိတယ္....သြားပါျပီ...မရယ္..."
"...ေဟ႔...မ်က္ႏွာပ်က္တာကလည္း..ျမန္လိုက္တာ...အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆိုတာ..ဟိုတံုးကပါ...။
လြန္ခဲ႔တဲ႔(၃)ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကကြဲသြားျပီ.....။ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ရွိေသးတယ္...
ခု(၄)တန္းတက္ေနတယ္....။..............."
"...ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ ႔...အိမ္ေထာင္လက္ရွိနဲ႔ဆို...ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ငရဲၾကီးေတာ႔မွာပဲဆိုျပီး...
ေၾကာက္သြားတာ..."
"...ေမာင္ေလးရယ္...မကအိမ္ေထာင္ရွိလ်က္နဲ႔...အခုလိုေလာ္လီပါ႔မလား....မ..အရင္အမ်ိဳးသားက..ဇာတ္ထဲမွာ
ေအာ္ဂင္တီးတယ္...ဇာတ္သမားဆိုေတာ႔...မိန္းမကိစၥအရမ္းရႈတ္တာပဲ....’မ..’ရွိေနလ်က္နဲ႔...ပခုကၠဴဘက္က
မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကိုတရား၀င္ယူသြားတယ္ေလဒါနဲ႔ပဲ...မတို႔ကြာခဲ႔ၾကတာ....."
ႏွစ္ေယာက္သားစကားေကာင္းေနတံုး...ကားစပါယ္ယာမွ ကားဆက္ထြက္ရန္ လွမ္းေအာ္ေျပာသျဖင္႔
ေျပာလက္စရပ္ျပီး ကားဆီအျမန္ေလွ်ာက္လာခဲ႔ ၾကသည္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္႔ေနရာအသီးသီးမွာ
ဟန္မပ်က္၀င္ထိုင္ျဖစ္သည္....။ ကားေပၚေရာက္စတံုးကလိုမဟုတ္ပဲ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ႔
အေတာ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိသြားသည္....။ သူမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္...ဟိုအေၾကာင္း ၊
ဒီအေၾကာင္းေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေျပာရင္း....ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ျဖင္႔ စကား၀ိုင္းေလးစိုေျပေနသည္....။
တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကား၀ိုင္းထဲ ေရွ ႔ကဆရာေတာ္ၾကီးပါ ၀င္ေရာက္ေျပာဆို ေဆြးေႏြးသည္....။
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားကလူၾကီးတစ္ဦးပါစကား၀ိုင္းထဲ၀င္ပါရင္း...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဆြးေႏြးပြဲေလးအေတာ္စည္ကားသြား
သည္......။ ကားကလည္းရန္ကုန္ေရာက္ကာနီးနဲ႔ ၊ ေဆာ္ၾကီးကလည္း ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ တစ္ေနရာသြားမယ္
ေျပာထားတာနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း...ကိုယ္ရွိန္သပ္ျပီး လူရိုးေလးလုပ္ေနရတာေပါ႔....။
ေစာေစာတံုးကလိုမဟုတ္ပဲ ေဘးလူေတြရိပ္မိမွာစိုးတာနဲ႔ လူခ်င္းေတာင္ အသာခြါထိုင္ေနလိုက္
တယ္....။ ေဆာ္ၾကီးကလည္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ႔လို႔ သူမဟုတ္ခဲ႔သလိုပဲ....။ ေအာ္... မုတ္ဆိတ္ေတာ႔
ပ်ားစြဲစျပဳျပီေနမွာ....။
စကားတေျပာေျပာနဲ႔ဆိုေတာ႔ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိပဲ ညေန(၆)နာရီေေလာက္မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ထဲေရာက္လာတယ္....။
"...မ...ေရွ ႔သမိုင္းလမ္းဆံုေရာက္ရင္...ဆင္းရေအာင္..."
"...အင္း..." သူ႔ဆီကစကားျပန္ရတာနဲ႔ ကားစပါယ္ယာအား သမိုင္းလမ္းဆံုပါတယ္ဟု...လွမ္းေျပာလိုက္သည္....။
သမိုင္းလမ္းဆံုမီးပြိဳင္႔အလြန္မွာ ကားကရပ္ေပးသည္...။ ကၽြန္ေတာ္႔အ၀တ္အစားအိတ္အားေက်ာ၌လြယ္ျပီး
သူ႔ဆြဲျခင္းႏွင္႔ ၊ အထုပ္အပိုးမ်ားအားႏိုင္သေလာက္ကူသယ္လိုက္သည္....။ လမ္းေဘး၌ပစၥည္းမ်ားအားခဏခ်ျပီး
အငွားကားေစာင္႔ရသည္....။ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔...........ေလးဘီးတစ္စီးအနားေရာက္လာတာနဲ႔ေစ်းေမးျပီး
သမိုင္း၀င္း ၊ ဒူးယားေဆာင္သို႔ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။ ေလးဘီးေပၚမွာေတာ႔ သူမရယ္ကၽြန္ေတာ္ရယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ထိုင္ျဖစ္ၾကသည္......။
"....ေမာင္႔အေဆာင္က..မိန္းခေလးေတြလာလို႔ရလို႔လား...?.."
"...လာလို႔ရတယ္ေလ...ေယာက်္ားေလးအေဆာင္ဆိုေတာ႔ ...မိန္းခေလးဧည္ ႔သည္ေရာ...ေယာက်္ားေလး
ဧည့္သည္ေရာ...၀င္ထြက္ ေနၾကတာပါပဲ....။ ဒါနဲ႔အေဆာင္ေရာက္လို႔...ေဘာ္ဒါေတြေမးရင္ ေမာင္႔အစ္မလို႔
ေျပာထားမယ္... ဆြဲျခင္းေတြ အထုပ္အပိုးေတြကို ေမာင္႔အခန္း ထဲ ၀င္ထားျပီး..ဆင္မလိုက္အေ၀းေျပး၀င္းထဲက
တည္းခိုခန္းတစ္ခုခုသြားတာေပါ႔....."
"..အင္း..." ဟုဆိုရင္းေခါင္းျငိမ္႔ျပသည္.....။
သမိုင္းလမ္းဆံုနဲ႔အေဆာင္က နီးနီးေလးဆိုေတာ႔ 15မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာမည္...အေဆာင္ကိုေရာက္လာသည္....။
ဆင္၀င္ေအာက္မွာ ေလးဘီးရပ္ျပီးတာနဲ႔ ကားေပၚကပစၥည္းပစၥယမ်ားအား ေအာက္ကိုသယ္ခ်လိုက္သည္....။ ျပီး
ႏွစ္ေယာက္သား အထုပ္အပိုးမ်ားသယ္ျပီးအေဆာင္ထဲ၀င္လိုက္သည္....။
"...မ...Parlourထဲက...ခဏေစာင္႔ေနာ္.....ပစၥည္းေတြ အခန္းထဲသြားထားလိုက္ဦးမယ္...."
သူမအားေျပာရင္း အေဆာင္ဧည္ ႔ခန္းသို႔ေခၚသြားကာ ထိုင္ခံုတစ္ခု၌ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္....။
အနားရွိဇယ္ခံု၌ဇယ္ေတာက္ေနေသာ...သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးအား အကူအညီေတာင္းျပီး ပစၥည္းမ်ားကို
ကၽြန္ေတာ္႔အခန္းသို႔ ၀ိုင္းကူသယ္ခိုင္းရသည္....။ အခန္းေရာက္ေတာ႔ ပစၥည္းမ်ားခ်ျပီး........
သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္ကေဆာ္ၾကီးလဲဟုေမးလာသည္....။
"..ဂြတၱလစ္ကငါ႔အမပါကြာ...အိမ္ကအတူတူျပန္လာတာ...ဘုရားလမ္းကသူ႔ေယာကၡမအိမ္လူၾကံဳစာေပးခိုင္းလိုက္
လို႔ ပစၥည္းေတြမသယ္ သြားခ်င္တာနဲ႔..ဒီမွာ..ခဏထားျပီး...စာေပးျပီးျပန္လာမွ..၀င္ယူမယ္ဆိုလို႔ ....
ငါ႔အခန္းထဲ...ခဏယူထားေပးတာ...."
အတည္ေပါက္ႏွင္႔ျဖီးလိုက္တာက အဓိပၸါယ္ရွိေနသျဖင္႔သူငယ္ခ်င္းလည္းယံုသြားသည္....။
အခန္းထဲကအျမန္ျပန္ဆင္းလာျပီး Parlour ထဲက မ..ကိုေခၚကာ...လမ္းထိပ္ဘက္ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
လမ္းထိပ္ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ ဆင္မလိုက္အေ၀းေျပးကား၀င္းသို႔ ေလးဘီးကားငွားလိုက္သည္....။
ကားေပၚမွာေတာ႔ သူေရာကိုယ္ေရာအေတြးကိုယ္စီနဲ႔ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ၾက။ ဒီလိုနဲ႔ဆင္မလိုက္ေရာက္ေတာ႔
ကားခရွင္းျပီး ကား၀င္းအ၀င္ေပါက္၀ရွိ အနီးဆံုးတည္းခိုခန္းသို႔၀င္လိုက္သည္....။ Receptionေရွ ႔ရပ္ျပီး
အခန္းလိုခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ႔....တာ၀န္ရွိသူကကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အေသအခ်ာအကဲခတ္
ၾကည့္ရင္း...........
"...မွတ္ပံုတင္ေပးပါ...."
"...သူ႔မွတ္ပံုတင္ကေပ်ာက္သြားလို႔.....ကၽြန္ေတာ္႔မွာေတာ႔ပါတယ္...."
"...မွတ္ပံုတင္က..ႏွစ္ေယာက္စလံုးပါမွရမယ္..."
"...ခဏေလးပါပဲ..ခုက..၇နာရီခြဲေတာ႔မွာဆိုေတာ႔...၉နာရီေလာက္ျပန္မွာပါ...ကူညီေပးပါ brotherရယ္....."
"...မွတ္ပံုတင္မပါရင္..ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္..ညအိပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္..စစ္ေဒသကလက္မခံရဘူး..စာထြက္ထားလို႔ပါ....မရလို႔ပါ
ညီေလးရယ္.."
"..ကၽြန္ေတာ္က RITေက်ာင္းသားပါ...အကိုျပႆနာမျဖစ္ေစရပါဘူး..တစ္နာရီေလာက္ပါပဲ...."
"...မရလို႔ပါညီေလးရယ္..တျခားတည္းခိုခန္းေမးၾကည္ ႔ပါလား...."
သက္ျပင္းခ်ရင္...မရဲ ႔လက္ကိုဆြဲလို႔ တည္းခိုခန္းကထြက္လိုက္သည္....။ အေ၀းေျပး၀င္းအတြင္းရွိ
တျခားတည္းခိုခန္းမ်ားအား လိုက္ေမးၾကည့္ ေတာ႔လည္း သူမမွတ္ပံုတင္မပါသျဖင္႔ ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပ....။
စားရကာနီးဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ ႔ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း အရမ္းကိုတြန္းကန္မာန္ၾကြေနတဲ႔အခ်ိန္ ေနရာကမရဆိုေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔မွာအေတာ္ကို ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနရသည္.......။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔အေ၀းေျပး၀င္းထဲမရ
လည္း..ျမိဳ ႔ထဲမွာေတာ႔ အခ်ိန္ပိုင္းရေလာက္ပါရဲ ႔ဆိုျပီး ျမိဳ ႔ထဲကိုလာခဲ႔လိုက္တယ္....။
ျမိဳ ႔ထဲ (ယခု Tradersဟိုတယ္က အရင္ကပပ၀င္းရုပ္ရွင္ရံုပါ....။) ပပ၀င္းရုပ္ရွင္ရံုေဘးက တည္းခိုခန္းကို
၀င္ေမးေတာ႔လည္း...သူမမွတ္ပံုတင္မပါတာနဲ႔ အဆင္မေျပ...။ ဘယ္လိုမွၾကံမရတဲ႔အဆံုး အေဆာင္ျပန္
သူ႔ပစၥည္းယူျပီး ဂြတၱလစ္ျပန္ပို႔ရံုသာရွိေတာ႔တာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေလးဘီးငွားျပီးသမိုင္း၀င္း ၊
ဒူးယားေဆာင္ျပန္လာလိုက္သည္.....။ ရင္ထဲမွာေတာ႔ ကလိကလိနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ....။ အပီအျပင္ဖုတ္ဖို႔အားခဲထားေပမဲ႔
ေနရာအခက္အခဲေၾကာင္႔ တိုင္ပတ္ျပီးျပန္လာရတာဆိုေတာ႔...ေနမထိထိုင္မထိနဲ႔..အေတာ္ဂြက်က်ႏိုင္လွသည္....။
ဒီလိုနဲ႔အေဆာင္ျပန္ေရာက္ျပီးသူ႔ပစၥည္းေတြယူကာ အလာတံုးက ငွားလာတဲ႔ကားကိုပဲ ဂြတၱလစ္ကို
လိုက္ပို႔ခိုင္းရသည္....။ မိုးအေတာ္ခ်ဳပ္ေနျပီမို႔ အေဆာင္ေရာက္စက ပစၥည္းကူသယ္ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းကို
အေဖာ္အျဖစ္ေခၚလာလိုက္သည္....။ ကားေပၚမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ သူရယ္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရယ္
စိတ္မပါတပါနဲ႔ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း..လိုက္လာခဲ႔ၾကသည္...။ ဂြတၱလစ္မီးပြိဳင္႔ေက်ာ္ျပီး
မင္းလမ္းထိပ္မွာ ကားရပ္တာနဲ႔ ကားေပၚကအထုပ္အပိုးေတြ သယ္ခ်ရင္း..
"မနက္ျဖန္ညေန အေဆာင္လာခဲ႔မယ္...." ဟုသူမကတိုးတိုးေလးေျပာသည္....။
သူမကိုေခါင္းျငိမ္႔ျပျပီး ေလးဘီးကားေပၚျပန္တက္ကာ အေဆာင္သို႔ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔သည္.............။
အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ည(၁၀)နာရီထိုးေတာ႔မယ္။ အခန္း၀မွာ အေဆာင္မွဴးကသူနဲ႔လာေတြ႔
ရန္စာကပ္ထားတာေတြ ႔သည္....။ ျပႆနာေတာ႔ တက္ျပီထင္သည္....။ ညအခ်ိန္မေတာ္
အေဆာင္ကိုေဆာ္ေခၚလာတဲ႔ကိစၥေမးဖို႔ျဖစ္မည္....။ ဘယ္လိုျဖီးရင္ေကာင္းမလဲ အၾကံထုတ္ရသည္...။
ကၽြန္ေတာ္႔အစ္မအရင္းပါ....။ ဘုရားလမ္းက သူ႔ေယာကၡမအိမ္သြားရင္းနဲ႔ အေဆာင္ကိုခဏ၀င္လာတာဟု...
လိမ္ရမွာပဲ..။အခန္းထဲေတာင္မ၀င္ျဖစ္ေတာ႔ပဲ အေဆာင္မွဴးဆီတန္းလာခဲ႔လိုက္သည္.....။ အေဆာင္မွဴးအခန္း
ေရာက္ေတာ႔..အေဆာင္မွဴးက......
"..လာ..ေမာင္ေပါသြပ္....ဒီလိုကြ..."
ဇာတ္လမ္းစျပီ......ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ သူေျပာလာမဲ႔စကားအား...ေစာင္႔ေနမိသည္....။
"...မနက္ျဖန္ Sunday မနက္(၉)နာရီမွာ....ႏိုင္ငံေတာ္အဆင္႔(၄၄)ႏွစ္ေျမာက္လြတ္လပ္ေရးေန႔
စာစီစာကံုးနဲ႔ကဗ်ာျပိဳင္ပြဲရွိတယ္....ညဦးပိုင္းကမင္းေရာက္ေနျပီၾကားတာနဲ႔ ဆရာဖုန္းဆက္ျပီး..
မင္း၀င္ျပိဳင္ဖို႔စာရင္းေပးလိုက္တယ္....။ မင္းက..ဒီေန႔မွေရာက္တာဆိုေတာ႔.....ေလ႔လာခ်ိန္ေတာ႔နည္းတယ္...
ဒါေပမဲ႔..မင္းကအရင္ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာဆုရဘူးေတာ႔.....စာေပအေရးအသား အေတြ႔အၾကံဳရွိတယ္....
အဲ႔ဒါမနက္ျဖန္ျပိဳင္ပြဲအတြက္......ျပင္ဆင္ရေအာင္....ဆရာ..ေခၚေျပာတာ....."
ဟိုက္...ဗုေဒၶါ...အထင္နဲ႔အျမင္..တက္တက္စင္လြဲသည္....။ အေဆာင္မွဴးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အခၽြန္နဲ႔ပင္႔ျပီ.....။
ျပိဳင္ပြဲက်င္းပေရးဗဟိုေကာ္မတီမွာကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက ပါေမာကၡဆရာၾကီးက အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သည္....။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းအေနနဲ႔ အရင္ျပိဳင္ပြဲတံုးကလည္း..ဆုရဘူးထားေတာ႔..ပါေမာကၡက ဒီတစ္ခါလည္း...
ဆုတစ္ဆုရခ်င္ေနသည္....။ ေက်ာင္းဂုဏ္တက္ေအာင္ေပါ႔.....။ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔အေဆာင္မွဴးကို အရင္တစ္ခါ
ဆုရဘူးတဲ႔ေက်ာင္းသားကို ၀င္ေျဖခိုင္းရန္ ဖိအားေပးလာ၍ အေဆာင္မွဴးလည္း..ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ျပီသိတာနဲ႔
ပါေမာကၡထံဖုန္းဆက္ျပီး စာရင္းေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္....။
ၾကိဳးစားပါ႔မယ္ဆရာဟု...အေဆာင္မွဴးအား..ေျပာျပီး...အခန္းသို႔ျပန္လာလိုက္သည္....။
အခန္းေရာက္ေတာ႔ အ၀တ္အစားခၽြတ္ျပီး..ေရခြက္ယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
ည(၁၀)နာရီေက်ာ္ေပမဲ႔ အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြအခန္းကေတာ႔ မီးမပိတ္ ၊ မအိပ္ၾကေသး...။
အခန္းေတြမီးဖြင္႔ျပီးျငိမ္ေနပံုေထာက္ရင္...ဖဲ၀ိုင္းပဲျဖစ္မည္....။ အေဆာင္မွာလည္း..ဖဲ၀ိုင္းကေန႔ညမျပတ္။
ဖဲ၀ိုင္းျပီးလို႔ေနာက္ေန႔ေတြဆိုရင္ နာရီ ၊ လက္စြတ္ ၊ ဆြဲၾကိဳး ေပါင္တဲ႔သူနဲ႔....။ တစ္ခ်ိဳ ႔ဆိုဘာမွေပါင္စရာမရွိလို႔ မီးပူ
၊ ဓါတ္ဘူး ၊ ကက္ဆက္ ၊ ေမြ ႔ယာ အိပ္ယာခင္း စသျဖင္႔ေပါင္သူေပါင္နဲ႔ အေတာ္ဗရုတ္က်လွသည္....။
ျပီး..အိမ္ကို..ဘာေၾကး/ညာေၾကးသြင္းရမွာမို႔ ဒီလေတာ႔ေငြပိုပို႔ေပးဖို႔ လိမ္ျပီးလွမ္းမွာၾကေတာ႔သည္....။
ဟိုးတံုးကေတာ႔ အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ စက္မႈ(RIT)ေက်ာင္းသားေတြက ဖဲဂ်ိဳးေတြဟု
နံမည္ၾကီးသည္.....။ အီကိုေက်ာင္းသားေတြက အေျခာက္တဲ႔....။ ရွားပါးပစၥည္းတဲ႔....။
တစ္တန္းကို..မိန္းခေလးေတြအေယာက္(၁၀၀၀)ေလာက္ၾကားမွာ ေယာက်္ားေလးက(၂၀၀)ေလာက္ပဲ
ရွိတာဆိုေတာ႔ ရွားပါးသတၱ၀ါျဖစ္ကုန္ျပီး..ေပါင္းစရာသူငယ္ခ်င္းကလည္း မိန္းခေလးေတြပဲမ်ားတာဆိုေတာ႔
ေျခာက္ကုန္ျပီဟု ဆိုလိုဟန္တူသည္...။ ေဆးေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ႔..ေဆးသမားတဲ႔....။ အဲ႔ဒီေခတ္က
ေဆးေက်ာင္းမွာ...နံပတ္(4) ၊ ေဆးေျခာက္ အကုန္ရပါတယ္...။ ကၽြန္ေတ္တို႔ဆီက ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႔
ေတာင္...အဲ႔ဒါေတြလိုရင္ လမၼေတာ္ေဆာင္မွာ သြားရွာရပါတယ္....။ ခုေခတ္ေတာ႔မေျပာတတ္ေတာ႔ပါ....။
ေဆးေက်ာင္းေတြကလည္းမ်ား..။ အီကိုေက်ာင္းေတြကလည္း..ရြာသာၾကီး ၊ မံုရြာ ၊ မိတၳီလာစသျဖင္႔
ေပါလာလိုက္တာ...။ စက္မႈဆိုရင္လည္း.....နည္းပညာတကၠသိုလ္ဆိုျပီး...ေနရာအႏွံ ႔အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔
ရသည္...။ ဟိုတံုးကလို အစိုးရေက်ာင္းေဆာင္ေတြမရွိေတာ႔ပဲ အျပင္ပုဂၢလိကအေဆာင္ေတြမွာပဲ
ျဖစ္သလိုေနၾကရသည္....။ ဟိုးတံုးကလို...အေဆာင္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ ႔ရသကို အျပည့္အ၀
မခံစားရေတာ႔.......။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္..အစိုးရအေဆာင္ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ႔...အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္......။
အဲ႔ေခတ္ကစာဆိုရွိခဲ႔သည္...။ တကၠသိုလ္တက္ရင္....စာေပးစာယူမတက္ပဲ Dayတက္မွ...။ Day တက္ရင္လည္း..
အစိုးရအေဆာင္ေက်ာင္းသားျဖစ္မွ..တကၠသိုလ္တက္ရတာအရသာအျပည့္ရွိျပီး... တကၠသိုလ္ တက္ရက်ိဳး
နပ္သည္.... ဟူ၍ျဖစ္သည္....။ (ေနာင္အလ်ဥ္းသင္႔ပါက...အေဆာင္ေက်ာင္းသားဘ၀အေတြအၾကံဳမ်ား..
ေရးပါဦးမည္..။)
အေဆာင္ေက်ာင္းသားမ်ားအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း...ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ေရဘံုဘိုင္ေခါင္းဖြင္႔ျပီး...
ေျခလက္ေဆး..မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္....။ ေရခ်ိဳးခန္းက အုတ္နံရံနဲ႔အလံုဆိုေတာ႔ေရခ်ိဳးရင္..
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေက်ာင္းသားအားလံုး naked ခ်ိဳးတတ္ၾကသည္...။ ခုလည္း..၀တ္ထားတဲ႔
လံုခ်ည္ကို...ေခါင္းမွေက်ာ္ခၽြတ္ျပီး...ေဘးကတန္းေပၚတင္လိုက္သည္....။ တစ္ေန႔လံုး.. ကားစီးလာတာဆိုေတာ႔
လူတစ္ကိုယ္လံုးဖုတ္ေတြ ၊ သဲေတြနဲ႔ညစ္စုတ္ေနသည္....။ ကားစီးလာတာစဥ္းစားမိျပီး... ေဆာ္ၾကီးအေၾကာင္း
အေတြးထဲေရာက္လာေတာ႔...ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္က ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေမာ႔လာသည္....။
ညမိုးခ်ဳပ္တဲ႔အထိ...ဖုတ္ရႏိုးႏိုးနဲ႔...ေနရာလိုက္ရွာရင္း..တင္းခဲ႔သမွ် ကိုယ္႔လက္ပဲ ကိုယ္အားကိုးရေတာ႔သည္.......။
တစ္ေနကုန္တင္းေနတာဆိုေတာ႔...၃မိနစ္ေလာက္ပဲ...ထုလိုက္ရသည္...ကိစၥကျပီးသြားသည္....။
ဒါနဲ႔ေရအျမန္ခ်ိဳးျပီး...အခန္းထဲျပန္လာ အ၀တ္အစားလဲျပီး ေနာက္ေန႔စာစီစာကုံုးနဲ႔ကဗ်ာျပိဳင္ပြဲအတြက္
ဖတ္မွတ္ရသည္....။ စာဖတ္ေနရင္း...စိတ္ကေဆာ္ၾကီးဆီပဲေရာက္ေနသည္....။ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိျပန္
ေတာ႔...ညီေတာ္ေမာင္က ေဒါသထြက္လာျပန္သည္....။ ဒါနဲ႔ပဲ မီးပိတ္ ၊ ျခင္ေထာင္ခ်ျပီး... ဒုတိယမၸိ...
ထုရျပန္သည္.....။ ဒီတစ္ခါလည္း...၃မိနစ္ေလာက္နဲ႔ကိစၥကျပီးျပန္သည္.....။ ေအာ္...ခုမွတင္းေနတဲ႔ အေၾကာေတြ
နည္းနည္းေလ်ာ႔သြားသလိုပဲ......။
ကိစၥျပီးေတာ႔ ျခင္ေထာင္ျပန္တင္ ၊ မီးျပန္ဖြင္႔ျပီး...ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြား...လက္ေဆး ၊ ဘာေဆးလုပ္ရသည္...။
ျပီး အခန္းထဲျပန္လာျပီး စာျပန္ဖတ္ရသည္။ အခ်ိန္လည္း..အေတာ္လင္႔ေနျပီမို႔....စာစီစာကံုးအတြက္ေရာ...
ကဗ်ာအတြက္ေရာ...အာရံုစူးစိုက္ျပီးက်က္မွတ္လိုက္ရသည္...။ ည(၁)နာရီေလာက္မွ စာက်က္တာ ျပီးသည္.....။
ကိုယ္လက္ေကြးဆန္႔ ၊ အေညာင္းအညာေျဖျပီး မီးပိတ္ ၊ ျခင္ေထာင္ခ်ျပီး အိပ္ယာ၀င္လိုက္သည္....။
အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ႔ ေဆာ္ၾကီးအေၾကာင္းကေခါင္းထဲေရာက္လာျပီး အိပ္လို႔မရ....။
ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း..၂ပင္ေကၽြးထားတာေတာင္ အျငိမ္မေန........။ အသားေတြမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္လို႔.....။
ဒါနဲ႔ပဲ တတိယမၸိ...ထုရျပန္သည္.....။ ဒီတစ္ခါေတာ႔...၅မိနစ္ေလာက္မွကိစၥကျပီးသည္.....။ အရမ္းလည္း
အိပ္ခ်င္ေနျပီဆိုေတာ႔ေရခ်ိဳးခန္းထ

Unicode

Credit...

မမလှလှ (အပိုင်း ၁)

ကျွန်တော် First Year နှစ်လောက်ကဇာတ်လမ်းလေးပါ.......

အရေးအခင်းမှာကျောင်းပိတ်ပြီး....တက္ကသိုလ်တွေပြန်ဖွင့်တော့... နယ်ကနေရန်ကုန်ကို

ကျောင်းတက်ဖို့လာတာ....။

ပြည်မြို့ကနေ...နေ့လည်စာစားပြီး..နမယံဇက်ဆိပ်ကနေ (၁၁)နာရီလောက် Hilux ကားနဲ့လိုက်လာခဲ့တယ်...။

ရွှေတောင်ရောက်တော့ ဆော်ကြီးတစ်ပွေတက်လာတယ်....။ လက်ထဲမှာလည်း.. ဆွဲခြင်းတွေရော...

အထုပ်အပိုးတွေရော...တော်တော်များတယ်..။ ဆော်ကြီးကအသက်(၃၀)ကျော်လောက်ရှိမယ်...။

ရုပ်ကတော့အတော်နုတယ်..လှလည်းလှတယ်ဗျ...။အသားဖြူဖြူနဲ့...။

Hilux ကားတွေက ဘေးတန်းမှာ..တစ်ဘက်ကိုလူ(၇)ယောက်စီနဲ့ ..အလယ်မှာကျတော့ ခွေးခြေပုလေးတွေနဲ့

ကြားခုံ(၅)ခုံတင်တယ်....။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်စီးလာတဲ့ကားက အလယ်ခုံမပြောနဲ့.... ဘေးတန်းတောင်..

တစ်ဘက်ကို ၅ယောက်/၆ယောက်လောက်ပဲပါတယ်...။ ဒါနဲ့ဆော်ကြီးကားပေါ်တက်လာတယ်....။

ကျုပ်ရှေ့ဘက်ခြမ်း- ကျုပ်ရှေ့တည့်တည့်မှာက ဘုန်းကြီးတစ်ပါးရှိတယ်ဆိုတော့ သူလည်းကျုပ်ဘေးနားပဲ

ဝင်ထိုင်လိုက်ရတယ်...။ ကျွန်တော်က ကားရဲ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းဘေးတန်းမှာထိုင်တယ်...။ ဆော်ကြီးက

ဘေးတန်းထိပ်..ကျွန်တော့်နားမှာကပ်လျက်ဝင်ထိုင်တယ်....။ ဆော်ကြီးကပိုက်ဆံရှိပုံရတယ်...။

အဝတ်အစားဝတ်ထားတာကအစအပျံစား.. လန်ထွက်နေတာပဲ... အတော်မိုက်တာဗျ...။

ကျွန်တော်လည်း..သူ့ဆွဲခြင်းတွေအထုပ်တွေကို ဝိုင်းကူသယ်မပြီး.. သူထိုင်မဲ့နေရာရှေ့ ကားခေါင်းခန်း

ကပ်လျက်မှာ.. နေရာချပေးလိုက်တယ်...။ ကျေးဇူးလို့တော့...တိုးတိုးလေး...ပြောသား........။

ဒီလိုနဲ့နေ့လည်(၁)နာရီခွဲလောက်မှာ နတ္တလင်းရောက်တော့.. ကားကလူစောင့်တင်နေတာနဲ့

အတော်ကြာကြာရပ်ထားတယ်.... ဆော်ကြီးလည်း..သူ့ဆွဲခြင်းထဲကထမင်းချိုင့်ထုတ်ပြီး နေ့လည်စာစားတယ်...။

ကျွန်တော့်ကို.."စားပါဦးလား.." တဲ့....ကျွန်တော်ကလည်း..ငယ်သေးတော့..ဘယ်လိုIntroဝင်ရမှန်းမသိတာနဲ့..

ဒီလိုပဲ ဟိုငေး၊ဒီငေးနဲ့ ပျင်းစရာကောင်းပါ့ဗျာ...။ သူကတော့ ရှေ့ကဆရာတော်ကြီးနဲ့လေပေးဖြောင့်လို့.....။

ဆော်ကရေမွှေးအကောင်းစားဆွတ်ထားတော့ တစ်ခါတစ်လေ..လေတိုးရင်..အနံ့လေးကသင်းသင်းလေးနဲ့ Sexy

နံ့ဗျာ....။ အဲ့အနံ့ရတာနဲ့ အောက်ကဒုတ်က မတ်လာပါရော....။ ဟင်း...ငါ့နှယ်နော်....။

ဒီလိုနဲ့ နတ္တလင်းမှာ တစ်နာရီကျော်ကြာကားရပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်.....။ ဆော်နဲ့ကျွန်တော်ကဘေးချင်းယှဉ်ပြီး

ကပ်ထိုင်တာဆိုတော့ သူ့ပေါင်နဲ့ ကျွန်တော့်ပေါင်ကထိနေတာပေါ့ဗျာ....။ ကားဆောင့်တာနဲ့ ဟိုဒီလူးတာနဲ့

၂ယောက်သားပေါင်ချင်းထိပြီးပွတ်နေသလိုပဲ.....။

နဂိုကတည်းကဆော်ကြီးကိုသွားရည်ကျနေတဲ့ ကျွန်တော်လည်း မာန်တွေတက်လာပြီး ဘယ်ဘက်လက်က

ဘေးနားကဆော်ရဲ့ညာဘက်ပေါင်ကို မသိမသာလေးပွတ်လိုက်တယ်.......။ စပွတ်ကာစက ဆော်ကြီးက

အိပ်ငိုက်နေတာဆိုတော့ မသိလို့ပဲလား ၊ သိသိနဲ့ ဖီးလ်တက်ပြီးဇိမ်ယူနေတာလား မပြောတတ်ဘူး....။

ဆော်ကြီးကငြိမ်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း ပိုအတင့်ရဲလာပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်အရင်း ပိပိလေးနားအထိ

လက်ကိုမသိမသာရွှေ့လိုက် ်တယ်....။ ပိပိလေးနားမရောက်ခင်...ဆော်ကြီးက သူ့ပေါင်ကို ဟိုဘက်တိုးလိုက်ပြီး

နေရာရွှေ့လိုက်တယ်....။ အင်း...ကျွန်တော်ပွတ်နေတာ သူသိနေတဲ့သဘောနဲ့ မလုပ်နဲ့လို့ ကိုယ်ဟန်ပြပြီး

သတိပေးလိုက်တာပေါ့ဗျာ....။

ဆော်ကြီးက စောစောတုံးက ကျွန်တော်နဲ့ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင်ရာကနေ အပွတ်ကောင်းတာနဲ့...

ကျွန်တော့်ကိုကျောပေးကာ ခုံတန်းပေါ်သူ့ခြေထောက် ရွှေ့လိုက်ပြီး...ဒူးခေါင်း၂လုံးထောင်၍ ၊

ဒူးပေါ်လက်နှစ်ဘက်တင် ၊ မျက်နှာအပ်လျက် ငိုက်ပါတော့တယ်...။ ကားပေါ်မှာလူကပါးတာနဲ့ ချောင်ချောင်

ချိချိနေလို့ရပါတယ်...။ ကားပေါ်ကလူတွေကတော့ ထမင်းစားပြီးစအချိန် ကားမောင်းနေတဲ့အရှိန်နဲ့

လေလေးကတဖြူးဖြူးနဲ့ အတော်ငိုက်ကောင်း နေကြပါတယ်....။ ဒီအချိန်မှာ မငိုက်ပဲ ဝိရိယကောင်းနေတာ

ကတော့ တစ်ကားလုံးမှာကျွန်တော်တစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်....။ အောက်က.......ညီတော်မောင်က...

တဟင်းဟင်းနဲ့မာန်ထနေလေတော့ ဆော်ကြီးကို...ဘယ်လိုဆက်လှုပ်ရှားရမလဲ ဆင်ကြံကြံနေရတာပေါ့....

စောစောကအပွတ်ကောင်းလို့ နေရာပြင်ထိုင်သွားတာဖြင့်မကြာသေး.....။ ဒီတစ်ခါထပ်ပွတ်လိုက်ရင်...

ထအော်မလား.." ဖြန်း.." ကနဲ..ပါးထတီးလိုက်မလား....စသဖြင့် မျိုးစုံတွေးရင်း...မဝံ့မရဲဖြစ်နေပါတယ်.....။

နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုယ့်ဝမ်းပူဆာမနေသာလေတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကို ကားရဲ့

ဘေးလက်တန်းဆီကို အသာလေးဆန့်ထုတ်ပြီးလှမ်းတင်လိုက်တယ်........။

ကျွန်တော့်လက်ဆန့်ထုတ်လိုက်တဲ့နေရာအဆုံးနားမှာက ထောင်ထားတဲ့သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်ဒူးခေါင်းနဲ့

ကွက်တိပဲ.........။ အဲ့လိုတင်ထားရင်း..ကားဆောင့်တဲ့အခါ မတော်တဆလိုလိုနဲ့ သူ့ဒူးခေါင်းကိုမသိမသာ

ပွတ်တာပေါ့ဗျာ....။

တကယ်ပဲအိပ်ပျော်နေတာလား..ဖီးလ်ယူနေတာလားမပြောတတ်ဘူး..။ ဒီတစ်ခါပွတ်တာ ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘူး...။

ကျွန်တော်ပွတ်နေတာကလည်း သူ့ ကိုယ်ကိုကွယ်ပြီးပွတ်နေတာဆိုတော့ ရှေ့ကလူတွေရော

ဘေးဘက်ကလူတွေပါ လုံးဝမမြင်ရဘူး...။ သူ့ဆီကငြင်းဆန်တဲ့ လက္ခဏာ မပြတော့.... ကျွန်တော်လည်း

အတင့်ရဲလာပြီး.....သူ့ဒူးခေါင်းကတဆင့် ပေါင်သားတလျှောက် အရင်နားထိရောက်အောင် တမင်ပွတ်ပါ

တော့တယ်................။သူ့ပေါင်လေးတွေက နူးညံ့လိုက်တာ...တင်းပြီး..အိနေတာပဲ.....။

ကျွန်တော့်ဒုတ်ကလည်း 90ဒီဂရီမတ်ထောင်နေပြီ.....။ အဲ့အချိန်ကောင်းချက်ကတော့ဗျာ....

အနားမှာပေါင်2000ဗုံးကြီးထကွဲရင်တောင် သိမှာမဟုတ်ဘူး..။

သူ့ပေါင်ကိုလက်ကပွတ်ရင်း..ထမီစလေးကိုလည်း...မသိမသာဆွဲဆွဲပေးတယ်...။ နည်းနည်းကြာလာတော့

သူ့ပေါင်ရင်းကနေ ဆီးစပ်ဆီကိုလက်ရွှေ့ပြီး သာသာလေးပွတ်ပေးတာပေါ့....။ သူ့ထမီက ရှန်သားဆိုတော့

ချောတောတောနဲ့ ဆီးခုံကိုပွတ်ရတာ သိပ်အားမရဘူး.....။ ဆော်ကြီးကတော့ ဖီးလ်တွေတက်ပြီး ငြိမ်လို့.....။

ဒါနဲ့သူ့ထမီထက်ဆင်စကို စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ လိုက်စမ်းရတာပေါ့.....။ သူကဘယ်ဝတ်ဆိုတော့ ထက်ဆင်စက

သူ့ညာဘက်ခါးမှာအဆုံးသတ်ထားတယ်....။ ထက်ဆင်စကိုအသာဖြေပြီး အောက်ကိုလက်ထိုးထည့်လိုက်တာ

အတွင်းခံတစ်ထပ်ကျန်နေသေးတယ်...။ သူ့အတွင်းခံပေါ်ကပဲ ပိပိလေးကိုအသာပွတ်ကြည့်တာ

တင်းပြီး..ဖောင်းနေတာပဲဗျာ....။ ပွတ်ရတာအတော် ဖီးလ်ရှိပါ့.......။

သူ့ပိပိလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်..အကွဲကြောင်းနေရာလေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ပွတ်ဆွဲဆွဲလိုက်နဲ့ ..

သူ့ပိပိလေးကအရည်တွေရွှဲနေတာပဲ......။ ပိပိလေးအရည်တွေရွှဲနေပုံထောက်ရင်... ဆော်ကြီးမအိပ်ပဲ..

ကျွန်တော်ပွတ်နေတာ.ဇိမ်တွေ့ပြီးဖီးလ်ယူနေတယ်ဆိုတာ..သဘောပေါက်လိုက်တယ်...။

ဒါနဲ့ လက်ကို အတွင်းခံသားရေကြိုးကိုဟပြီး.. အထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့... သူ့ပိပိကအရည်တွေ

ထွက်နေလိုက်တာ.. ပေါင်ရင်းနှစ်ဘက်မှာစိုရွှဲနေတာပဲ...သူ့အရည်တွေကမကျဲဘူး..ချွဲကျိနေတယ်....။

ကျွန်တော်လည်း..ပိပိလေးတပြင်လုံးကို လက်နဲ့အသာပွတ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ဆီးခုံ..၊ တစ်ခါ

အောက်ကိုပြန်ဆင်းလာလိုက်...အကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ ဆော်ကြီးလည်း..ဟင်း..ဟင်း..နဲ့

ညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။ အဲ့အချိန်ကျွန်တော်လည်း..ဖီးလ်အရမ်းလာပြီး...ကျန်တဲ့ညာဘက်လက်ကို

သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးဖက်လိုက်တယ်...။

"..ပုခုံးမကိုင်နဲ့.....ဘေးမှာလူတွေရှိတယ်......" သူ့ဆီကအသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်....။

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း လက်ကိုအသာပြန်ရုတ်ပြီး....ဘေးဘီကိုအကဲခတ်လိုက်တော့... ကျွန်တော်တို့

ရှေ့တည့်တည့်က ဆရာတော်ဘုရား....မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး ကျွန်တော်တို့၂ယောက်ကိုကြည့်နေတယ်...။

ဆရာတော်ကြီးရိပ်မိပုံပဲ....။ ဒါနဲ့သူ့ပိပိကိုပွတ်နေတဲ့ လက်ကိုအသာရုတ်ပြီး...ကိုယ်ကိုဟိုဒီလှည့်ပြီး..

ဟန်မပျက်နေလိုက်ရတယ်....။ ကားကတော့အရှိန်နဲ့ပြေးကောင်းနေတုံးပေါ့.......။ ဒီလိုနဲ့ကားက

တိုက်ကြီးရောက်တော့ လမ်းဆုံမှာလူချပြီး...ဆီဖြည့် ၊လဘက်ရည်သောက်နဲ့ ခဏနားပါတယ်..။

ဆော်ကြီးလည်း..သူ့ကိုယ်ကိုရှေ့ဘက်ပြန်လှည့်ပြီး...ဆွဲခြင်းထဲကရေဗူးထုတ်သောက်ပါတယ်....။

သောက်ပြီးတော့ရေဗူးကိုလက်ကမြှောက်ပြီး.

"...သောက်ဦးမလား..." တဲ့....။ "ရတယ်..မ.." သူ့ဆီကအပြုံးတချို့ကိုလှစ်ကနဲတွေ့လိုက်ရတယ်....။

အင်း..အခြေအနေကောင်းပြီ.....။

"မ..အညောင်းအညာပြေ..အောက်ခဏဆင်းရအောင်....."

"..အင်း...ဆင်းလေ....."

ကားအောက်ကိုရောက်တော့...ခပ်လှမ်းလှမ်းကဇီးပင်အောက်ကို....နှစ်ယောက်သားလျှောက်သွားလိုက်တယ်......

"မ...တိုက်ကြီးမှာ...တည်းခိုခန်းရှိတယ်...ဒီမှာတစ်ညအိပ်ပြီး..မနက်မှ..ရန်ကုန်ဆက်သွားကြတာပေါ့...."

"အင်း....တို့မှာမှတ်ပုံတင်မပါဘူးကွ....ညအိပ်လို့ဖြစ်ပါ့မလား........."

"..ဟင်..မှတ်ပုံတင်မပါရင်တော့...တည်းလို့မရလောက်ဘူး...." (မှတ်ချက် ။ တိုအချိန်က

အချိန်ပိုင်းများခေတ်မစားသေးပါ....။ တည်းခိုခန်းများ၌ မှတ်ပုံတင်မပါရင်...လုံးဝပေးမတည်းပါ..........။)

"..ရန်ကုန်ရောက်မှ...တစ်နေရာဝင်မယ်လေ...."

"..အင်း....။ ဒါနဲ့..မက..ရန်ကုန်..ဘယ်မှာနေတာလည်း..."

"..ဂွတ္တလစ်...မင်းလမ်း...။...မင်းကရော...."

"...ကျွန်တော်က....RIT-First Yearတက်နေတာ...သမိုင်းကောလိပ်ဝင်းထဲက ဒူးယားဆောင်မှာနေတယ်....."

"...အော်....ပထမနှစ်...Fresherလေးသာဆိုတယ်...အတော်တော့ကျွမ်းကျင်သားနော်....."

"..မကျွမ်းကျင်ပါဘူး...မရယ်...။ မနဲ့တွေ့မှ..ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး....။ မက...လှတာကိုး...."

"..ဘာမှမဆိုင်ပါဘူးနော်....သူ..အရမ်းအတင့်ရဲတာပဲ.....ရှေ့မှာဘုန်းကြီးကကြည့်နေတာ...."

"....ချစ်မိသွားတော့လည်း...ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့သွားတာ...."

"...ထားပါတော့...မင်းကအဆောင်နေတာဆိုတော့...ဇာတိကဘယ်ကလဲ...."

"...ပြည်တစ်ဘက်ကမ်း..ပန်းတောင်း-ဥသျှစ်ပင်က..."

"...သိတယ်...အဲ့မှာ..မ..ယောင်းမတွေရှိတယ်..."

"...အော်..မ...ယောင်းမတွေဆိုတော့........"

"...မ..အမျိုးသား....ညီမပါ....."

"...ဟင်...မကအိမ်ထောင်ရှိတယ်....သွားပါပြီ...မရယ်..."

"...ဟေ့...မျက်နှာပျက်တာကလည်း..မြန်လိုက်တာ...အိမ်ထောင်ရှိတယ်ဆိုတာ..ဟိုတုံးကပါ...။

လွန်ခဲ့တဲ့(၃)နှစ်လောက်ကတည်းကကွဲသွားပြီ.....။ သမီးလေးတစ်ယောက်တောင်ရှိသေးတယ်...

ခု(၄)တန်းတက်နေတယ်....။..............."

"...ဟူး...တော်ပါသေးရဲ့...အိမ်ထောင်လက်ရှိနဲ့ဆို...ကျွန်တော်တော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲဆိုပြီး...

ကြောက်သွားတာ..."

"...မောင်လေးရယ်...မကအိမ်ထောင်ရှိလျက်နဲ့...အခုလိုလော်လီပါ့မလား....မ..အရင်အမျိုးသားက..ဇာတ်ထဲမှာ

အော်ဂင်တီးတယ်...ဇာတ်သမားဆိုတော့...မိန်းမကိစ္စအရမ်းရှုတ်တာပဲ....’မ..’ရှိနေလျက်နဲ့...ပခုက္ကူဘက်က

မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကိုတရားဝင်ယူသွားတယ်လေဒါနဲ့ပဲ...မတို့ကွာခဲ့ကြတာ....."

နှစ်ယောက်သားစကားကောင်းနေတုံး...ကားစပါယ်ယာမှ ကားဆက်ထွက်ရန် လှမ်းအော်ပြောသဖြင့်

ပြောလက်စရပ်ပြီး ကားဆီအမြန်လျှောက်လာခဲ့ ကြသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ကိုယ့်နေရာအသီးသီးမှာ

ဟန်မပျက်ဝင်ထိုင်ဖြစ်သည်....။ ကားပေါ်ရောက်စတုံးကလိုမဟုတ်ပဲ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့

အတော်ရင်းရင်းနှီးနှီး ၊ နွေးနွေးထွေးထွေးရှိသွားသည်....။ သူမရယ် ကျွန်တော်ရယ်...ဟိုအကြောင်း ၊

ဒီအကြောင်းရောက်တတ်ရာရာများပြောရင်း....ရယ်လိုက်မောလိုက်ဖြင့် စကားဝိုင်းလေးစိုပြေနေသည်....။

တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်တော်တို့စကားဝိုင်းထဲ ရှေ့ကဆရာတော်ကြီးပါ ဝင်ရောက်ပြောဆို ဆွေးနွေးသည်....။

ကျွန်တော့်ဘေးနားကလူကြီးတစ်ဦးပါစကားဝိုင်းထဲဝင်ပါရင်း...ကျွန်တော်တို့ဆွေးနွေးပွဲလေးအတော်စည်ကားသွား

သည်......။ ကားကလည်းရန်ကုန်ရောက်ကာနီးနဲ့ ၊ ဆော်ကြီးကလည်း ရန်ကုန်ရောက်ရင် တစ်နေရာသွားမယ်

ပြောထားတာနဲ့ ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း...ကိုယ်ရှိန်သပ်ပြီး လူရိုးလေးလုပ်နေရတာပေါ့....။

စောစောတုံးကလိုမဟုတ်ပဲ ဘေးလူတွေရိပ်မိမှာစိုးတာနဲ့ လူချင်းတောင် အသာခွါထိုင်နေလိုက်

တယ်....။ ဆော်ကြီးကလည်း စကားတွေဖောင်ဖွဲ့လို့ သူမဟုတ်ခဲ့သလိုပဲ....။ အော်... မုတ်ဆိတ်တော့

ပျားစွဲစပြုပြီနေမှာ....။

စကားတပြောပြောနဲ့ဆိုတော့ အချိန်ကုန်မှန်းမသိပဲ ညနေ(၆)နာရီေလောက်မှာ ရန်ကုန်မြို့ထဲရောက်လာတယ်....။

"...မ...ရှေ့သမိုင်းလမ်းဆုံရောက်ရင်...ဆင်းရအောင်..."

"...အင်း..." သူ့ဆီကစကားပြန်ရတာနဲ့ ကားစပါယ်ယာအား သမိုင်းလမ်းဆုံပါတယ်ဟု...လှမ်းပြောလိုက်သည်....။

သမိုင်းလမ်းဆုံမီးပွိုင့်အလွန်မှာ ကားကရပ်ပေးသည်...။ ကျွန်တော့်အဝတ်အစားအိတ်အားကျော၌လွယ်ပြီး

သူ့ဆွဲခြင်းနှင့် ၊ အထုပ်အပိုးများအားနိုင်သလောက်ကူသယ်လိုက်သည်....။ လမ်းဘေး၌ပစ္စည်းများအားခဏချပြီး

အငှားကားစောင့်ရသည်....။ ၅မိနစ်လောက်ကြာတော့...........လေးဘီးတစ်စီးအနားရောက်လာတာနဲ့ဈေးမေးပြီး

သမိုင်းဝင်း ၊ ဒူးယားဆောင်သို့ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။ လေးဘီးပေါ်မှာတော့ သူမရယ်ကျွန်တော်ရယ် မျက်နှာချင်းဆိုင်

ထိုင်ဖြစ်ကြသည်......။

"....မောင့်အဆောင်က..မိန်းခလေးတွေလာလို့ရလို့လား...?.."

"...လာလို့ရတယ်လေ...ယောကျ်ားလေးအဆောင်ဆိုတော့ ...မိန်းခလေးဧည့်သည်ရော...ယောကျ်ားလေး

ဧည့်သည်ရော...ဝင်ထွက် နေကြတာပါပဲ....။ ဒါနဲ့အဆောင်ရောက်လို့...ဘော်ဒါတွေမေးရင် မောင့်အစ်မလို့

ပြောထားမယ်... ဆွဲခြင်းတွေ အထုပ်အပိုးတွေကို မောင့်အခန်း ထဲ ဝင်ထားပြီး..ဆင်မလိုက်အဝေးပြေးဝင်းထဲက

တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုသွားတာပေါ့....."

"..အင်း..." ဟုဆိုရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်.....။

သမိုင်းလမ်းဆုံနဲ့အဆောင်က နီးနီးလေးဆိုတော့ 15မိနစ်လောက်ပဲကြာမည်...အဆောင်ကိုရောက်လာသည်....။

ဆင်ဝင်အောက်မှာ လေးဘီးရပ်ပြီးတာနဲ့ ကားပေါ်ကပစ္စည်းပစ္စယများအား အောက်ကိုသယ်ချလိုက်သည်....။ ပြီး

နှစ်ယောက်သား အထုပ်အပိုးများသယ်ပြီးအဆောင်ထဲဝင်လိုက်သည်....။

"...မ...Parlourထဲက...ခဏစောင့်နော်.....ပစ္စည်းတွေ အခန်းထဲသွားထားလိုက်ဦးမယ်...."

သူမအားပြောရင်း အဆောင်ဧည့်ခန်းသို့ခေါ်သွားကာ ထိုင်ခုံတစ်ခု၌ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်....။

အနားရှိဇယ်ခုံ၌ဇယ်တောက်နေသော...သူငယ်ချင်း တစ်ဦးအား အကူအညီတောင်းပြီး ပစ္စည်းများကို

ကျွန်တော့်အခန်းသို့ ဝိုင်းကူသယ်ခိုင်းရသည်....။ အခန်းရောက်တော့ ပစ္စည်းများချပြီး........

သူငယ်ချင်းက ဘယ်ကဆော်ကြီးလဲဟုမေးလာသည်....။

"..ဂွတ္တလစ်ကငါ့အမပါကွာ...အိမ်ကအတူတူပြန်လာတာ...ဘုရားလမ်းကသူ့ယောက္ခမအိမ်လူကြုံစာပေးခိုင်းလိုက်

လို့ ပစ္စည်းတွေမသယ် သွားချင်တာနဲ့..ဒီမှာ..ခဏထားပြီး...စာပေးပြီးပြန်လာမှ..ဝင်ယူမယ်ဆိုလို့ ....

ငါ့အခန်းထဲ...ခဏယူထားပေးတာ...."

အတည်ပေါက်နှင့်ဖြီးလိုက်တာက အဓိပ္ပါယ်ရှိနေသဖြင့်သူငယ်ချင်းလည်းယုံသွားသည်....။

အခန်းထဲကအမြန်ပြန်ဆင်းလာပြီး Parlour ထဲက မ..ကိုခေါ်ကာ...လမ်းထိပ်ဘက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။

လမ်းထိပ်ဘတ်စ်ကားဂိတ်ရောက်တော့ ဆင်မလိုက်အဝေးပြေးကားဝင်းသို့ လေးဘီးကားငှားလိုက်သည်....။

ကားပေါ်မှာတော့ သူရောကိုယ်ရောအတွေးကိုယ်စီနဲ့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြ။ ဒီလိုနဲ့ဆင်မလိုက်ရောက်တော့

ကားခရှင်းပြီး ကားဝင်းအဝင်ပေါက်ဝရှိ အနီးဆုံးတည်းခိုခန်းသို့ဝင်လိုက်သည်....။ Receptionရှေ့ရပ်ပြီး

အခန်းလိုချင်ကြောင်းပြောတော့....တာဝန်ရှိသူကကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို အသေအချာအကဲခတ်

ကြည့်ရင်း...........

"...မှတ်ပုံတင်ပေးပါ...."

"...သူ့မှတ်ပုံတင်ကပျောက်သွားလို့.....ကျွန်တော့်မှာတော့ပါတယ်...."

"...မှတ်ပုံတင်က..နှစ်ယောက်စလုံးပါမှရမယ်..."

"...ခဏလေးပါပဲ..ခုက..၇နာရီခွဲတော့မှာဆိုတော့...၉နာရီလောက်ပြန်မှာပါ...ကူညီပေးပါ brotherရယ်....."

"...မှတ်ပုံတင်မပါရင်..ခဏပဲဖြစ်ဖြစ်..ညအိပ်ပဲဖြစ်ဖြစ်..စစ်ဒေသကလက်မခံရဘူး..စာထွက်ထားလို့ပါ....မရလို့ပါ

ညီလေးရယ်.."

"..ကျွန်တော်က RITကျောင်းသားပါ...အကိုပြဿနာမဖြစ်စေရပါဘူး..တစ်နာရီလောက်ပါပဲ...."

"...မရလို့ပါညီလေးရယ်..တခြားတည်းခိုခန်းမေးကြည့်ပါလား...."

သက်ပြင်းချရင်...မရဲ့လက်ကိုဆွဲလို့ တည်းခိုခန်းကထွက်လိုက်သည်....။ အဝေးပြေးဝင်းအတွင်းရှိ

တခြားတည်းခိုခန်းများအား လိုက်မေးကြည့် တော့လည်း သူမမှတ်ပုံတင်မပါသဖြင့် ဘယ်လိုမှအဆင်မပြေ....။

စားရကာနီးဆိုတော့ ကိုယ့်ရဲ့ညီတော်မောင်ကလည်း အရမ်းကိုတွန်းကန်မာန်ကြွနေတဲ့အချိန် နေရာကမရဆိုတော့

ကျွန်တော့်မှာအတော်ကို ကသိကအောက်ဖြစ်နေရသည်.......။ နောက်ဆုံးတော့အဝေးပြေးဝင်းထဲမရ

လည်း..မြို့ထဲမှာတော့ အချိန်ပိုင်းရလောက်ပါရဲ့ဆိုပြီး မြို့ထဲကိုလာခဲ့လိုက်တယ်....။

မြို့ထဲ (ယခု Tradersဟိုတယ်က အရင်ကပပဝင်းရုပ်ရှင်ရုံပါ....။) ပပဝင်းရုပ်ရှင်ရုံဘေးက တည်းခိုခန်းကို

ဝင်မေးတော့လည်း...သူမမှတ်ပုံတင်မပါတာနဲ့ အဆင်မပြေ...။ ဘယ်လိုမှကြံမရတဲ့အဆုံး အဆောင်ပြန်

သူ့ပစ္စည်းယူပြီး ဂွတ္တလစ်ပြန်ပို့ရုံသာရှိတော့တာမို့ နှစ်ယောက်သား လေးဘီးငှားပြီးသမိုင်းဝင်း ၊

ဒူးယားဆောင်ပြန်လာလိုက်သည်.....။ ရင်ထဲမှာတော့ ကလိကလိနဲ့ပေါ့ဗျာ....။ အပီအပြင်ဖုတ်ဖို့အားခဲထားပေမဲ့

နေရာအခက်အခဲကြောင့် တိုင်ပတ်ပြီးပြန်လာရတာဆိုတော့...နေမထိထိုင်မထိနဲ့..အတော်ဂွကျကျနိုင်လှသည်....။

ဒီလိုနဲ့အဆောင်ပြန်ရောက်ပြီးသူ့ပစ္စည်းတွေယူကာ အလာတုံးက ငှားလာတဲ့ကားကိုပဲ ဂွတ္တလစ်ကို

လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်....။ မိုးအတော်ချုပ်နေပြီမို့ အဆောင်ရောက်စက ပစ္စည်းကူသယ်ပေးသော သူငယ်ချင်းကို

အဖော်အဖြစ်ခေါ်လာလိုက်သည်....။ ကားပေါ်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် ၊ သူရယ် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းရယ်

စိတ်မပါတပါနဲ့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းတွေပြောရင်း..လိုက်လာခဲ့ကြသည်...။ ဂွတ္တလစ်မီးပွိုင့်ကျော်ပြီး

မင်းလမ်းထိပ်မှာ ကားရပ်တာနဲ့ ကားပေါ်ကအထုပ်အပိုးတွေ သယ်ချရင်း..

"မနက်ဖြန်ညနေ အဆောင်လာခဲ့မယ်...." ဟုသူမကတိုးတိုးလေးပြောသည်....။

သူမကိုခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး လေးဘီးကားပေါ်ပြန်တက်ကာ အဆောင်သို့ပြန်လာခဲ့တော့သည်.............။

အဆောင်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီထိုးတော့မယ်။ အခန်းဝမှာ အဆောင်မှူးကသူနဲ့လာတွေ့

ရန်စာကပ်ထားတာတွေ့သည်....။ ပြဿနာတော့ တက်ပြီထင်သည်....။ ညအချိန်မတော်

အဆောင်ကိုဆော်ခေါ်လာတဲ့ကိစ္စမေးဖို့ဖြစ်မည်....။ ဘယ်လိုဖြီးရင်ကောင်းမလဲ အကြံထုတ်ရသည်...။

ကျွန်တော့်အစ်မအရင်းပါ....။ ဘုရားလမ်းက သူ့ယောက္ခမအိမ်သွားရင်းနဲ့ အဆောင်ကိုခဏဝင်လာတာဟု...

လိမ်ရမှာပဲ..။အခန်းထဲတောင်မဝင်ဖြစ်တော့ပဲ အဆောင်မှူးဆီတန်းလာခဲ့လိုက်သည်.....။ အဆောင်မှူးအခန်း

ရောက်တော့..အဆောင်မှူးက......

"..လာ..မောင်ပေါသွပ်....ဒီလိုကွ..."

ဇာတ်လမ်းစပြီ......ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ သူပြောလာမဲ့စကားအား...စောင့်နေမိသည်....။

"...မနက်ဖြန် Sunday မနက်(၉)နာရီမှာ....နိုင်ငံတော်အဆင့်(၄၄)နှစ်မြောက်လွတ်လပ်ရေးနေ့

စာစီစာကုံးနဲ့ကဗျာပြိုင်ပွဲရှိတယ်....ညဦးပိုင်းကမင်းရောက်နေပြီကြားတာနဲ့ ဆရာဖုန်းဆက်ပြီး..

မင်းဝင်ပြိုင်ဖို့စာရင်းပေးလိုက်တယ်....။ မင်းက..ဒီနေ့မှရောက်တာဆိုတော့.....လေ့လာချိန်တော့နည်းတယ်...

ဒါပေမဲ့..မင်းကအရင်ပြိုင်ပွဲတစ်ခုမှာဆုရဘူးတော့.....စာပေအရေးအသား အတွေ့အကြုံရှိတယ်....

အဲ့ဒါမနက်ဖြန်ပြိုင်ပွဲအတွက်......ပြင်ဆင်ရအောင်....ဆရာ..ခေါ်ပြောတာ....."

ဟိုက်...ဗုဒ္ဓေါ...အထင်နဲ့အမြင်..တက်တက်စင်လွဲသည်....။ အဆောင်မှူးတော့ ကျွန်တော့်ကို အချွန်နဲ့ပင့်ပြီ.....။

ပြိုင်ပွဲကျင်းပရေးဗဟိုကော်မတီမှာကျွန်တော်တို့ကျောင်းက ပါမောက္ခဆရာကြီးက အတွင်းရေးမှူးဖြစ်သည်....။

ကျွန်တော်တို့ကျောင်းအနေနဲ့ အရင်ပြိုင်ပွဲတုံးကလည်း..ဆုရဘူးထားတော့..ပါမောက္ခက ဒီတစ်ခါလည်း...

ဆုတစ်ဆုရချင်နေသည်....။ ကျောင်းဂုဏ်တက်အောင်ပေါ့.....။ ဒါနဲ့ကျွန်တော့်အဆောင်မှူးကို အရင်တစ်ခါ

ဆုရဘူးတဲ့ကျောင်းသားကို ဝင်ဖြေခိုင်းရန် ဖိအားပေးလာ၍ အဆောင်မှူးလည်း..ကျွန်တော်ရောက်ပြီသိတာနဲ့

ပါမောက္ခထံဖုန်းဆက်ပြီး စာရင်းပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်....။

ကြိုးစားပါ့မယ်ဆရာဟု...အဆောင်မှူးအား..ပြောပြီး...အခန်းသို့ပြန်လာလိုက်သည်....။

အခန်းရောက်တော့ အဝတ်အစားချွတ်ပြီး..ရေခွက်ယူကာ ရေချိုးခန်းဘက်လာခဲ့လိုက်သည်...။

ည(၁၀)နာရီကျော်ပေမဲ့ အဆောင်ကျောင်းသားတွေအခန်းကတော့ မီးမပိတ် ၊ မအိပ်ကြသေး...။

အခန်းတွေမီးဖွင့်ပြီးငြိမ်နေပုံထောက်ရင်...ဖဲဝိုင်းပဲဖြစ်မည်....။ အဆောင်မှာလည်း..ဖဲဝိုင်းကနေ့ညမပြတ်။

ဖဲဝိုင်းပြီးလို့နောက်နေ့တွေဆိုရင် နာရီ ၊ လက်စွတ် ၊ ဆွဲကြိုး ပေါင်တဲ့သူနဲ့....။ တစ်ချို့ဆိုဘာမှပေါင်စရာမရှိလို့ မီးပူ

၊ ဓါတ်ဘူး ၊ ကက်ဆက် ၊ မွေ့ယာ အိပ်ယာခင်း စသဖြင့်ပေါင်သူပေါင်နဲ့ အတော်ဗရုတ်ကျလှသည်....။

ပြီး..အိမ်ကို..ဘာကြေး/ညာကြေးသွင်းရမှာမို့ ဒီလတော့ငွေပိုပို့ပေးဖို့ လိမ်ပြီးလှမ်းမှာကြတော့သည်....။

ဟိုးတုံးကတော့ အဆောင်ကျောင်းသားတွေထဲမှာ စက်မှု(RIT)ကျောင်းသားတွေက ဖဲဂျိုးတွေဟု

နံမည်ကြီးသည်.....။ အီကိုကျောင်းသားတွေက အခြောက်တဲ့....။ ရှားပါးပစ္စည်းတဲ့....။

တစ်တန်းကို..မိန်းခလေးတွေအယောက်(၁၀၀၀)လောက်ကြားမှာ ယောကျ်ားလေးက(၂၀၀)လောက်ပဲ

ရှိတာဆိုတော့ ရှားပါးသတ္တဝါဖြစ်ကုန်ပြီး..ပေါင်းစရာသူငယ်ချင်းကလည်း မိန်းခလေးတွေပဲများတာဆိုတော့

ခြောက်ကုန်ပြီဟု ဆိုလိုဟန်တူသည်...။ ဆေးကျောင်းသားတွေကိုတော့..ဆေးသမားတဲ့....။ အဲ့ဒီခေတ်က

ဆေးကျောင်းမှာ...နံပတ်(4) ၊ ဆေးခြောက် အကုန်ရပါတယ်...။ ကျွန်တေ်တို့ဆီက ကျောင်းသားတစ်ချို့

တောင်...အဲ့ဒါတွေလိုရင် လမ္မတော်ဆောင်မှာ သွားရှာရပါတယ်....။ ခုခေတ်တော့မပြောတတ်တော့ပါ....။

ဆေးကျောင်းတွေကလည်းများ..။ အီကိုကျောင်းတွေကလည်း..ရွာသာကြီး ၊ မုံရွာ ၊ မိတ္ထီလာစသဖြင့်

ပေါလာလိုက်တာ...။ စက်မှုဆိုရင်လည်း.....နည်းပညာတက္ကသိုလ်ဆိုပြီး...နေရာအနှံ့အတော်များများတွေ့

ရသည်...။ ဟိုတုံးကလို အစိုးရကျောင်းဆောင်တွေမရှိတော့ပဲ အပြင်ပုဂ္ဂလိကအဆောင်တွေမှာပဲ

ဖြစ်သလိုနေကြရသည်....။ ဟိုးတုံးကလို...အဆောင်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ရဲ့ရသကို အပြည့်အဝ

မခံစားရတော့.......။

ကျွန်တော်တို့ခေတ်..အစိုးရအဆောင်ကျောင်းသားဘဝကတော့...အတော်ပျော်စရာကောင်းသည်......။

အဲ့ခေတ်ကစာဆိုရှိခဲ့သည်...။ တက္ကသိုလ်တက်ရင်....စာပေးစာယူမတက်ပဲ Dayတက်မှ...။ Day တက်ရင်လည်း..

အစိုးရအဆောင်ကျောင်းသားဖြစ်မှ..တက္ကသိုလ်တက်ရတာအရသာအပြည့်ရှိပြီး... တက္ကသိုလ် တက်ရကျိုး

နပ်သည်.... ဟူ၍ဖြစ်သည်....။ (နောင်အလျဉ်းသင့်ပါက...အဆောင်ကျောင်းသားဘဝအတွေအကြုံများ..

ရေးပါဦးမည်..။)

အဆောင်ကျောင်းသားများအကြောင်းစဉ်းစားရင်း...ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းဖွင့်ပြီး...

ခြေလက်ဆေး..မျက်နှာသစ်လိုက်သည်....။ ရေချိုးခန်းက အုတ်နံရံနဲ့အလုံဆိုတော့ရေချိုးရင်..

ကျွန်တော်တို့အဆောင်ကျောင်းသားအားလုံး naked ချိုးတတ်ကြသည်...။ ခုလည်း..ဝတ်ထားတဲ့

လုံချည်ကို...ခေါင်းမှကျော်ချွတ်ပြီး...ဘေးကတန်းပေါ်တင်လိုက်သည်....။ တစ်နေ့လုံး.. ကားစီးလာတာဆိုတော့

လူတစ်ကိုယ်လုံးဖုတ်တွေ ၊ သဲတွေနဲ့ညစ်စုတ်နေသည်....။ ကားစီးလာတာစဉ်းစားမိပြီး... ဆော်ကြီးအကြောင်း

အတွေးထဲရောက်လာတော့...အောက်ကညီတော်မောင်က ဆတ်ကနဲ ခေါင်းမော့လာသည်....။

ညမိုးချုပ်တဲ့အထိ...ဖုတ်ရနိုးနိုးနဲ့...နေရာလိုက်ရှာရင်း..တင်းခဲ့သမျှ ကိုယ့်လက်ပဲ ကိုယ်အားကိုးရတော့သည်.......။

တစ်နေကုန်တင်းနေတာဆိုတော့...၃မိနစ်လောက်ပဲ...ထုလိုက်ရသည်...ကိစ္စကပြီးသွားသည်....။

ဒါနဲ့ရေအမြန်ချိုးပြီး...အခန်းထဲပြန်လာ အဝတ်အစားလဲပြီး နောက်နေ့စာစီစာကုံးနဲ့ကဗျာပြိုင်ပွဲအတွက်

ဖတ်မှတ်ရသည်....။ စာဖတ်နေရင်း...စိတ်ကဆော်ကြီးဆီပဲရောက်နေသည်....။ သူ့အကြောင်းတွေးမိပြန်

တော့...ညီတော်မောင်က ဒေါသထွက်လာပြန်သည်....။ ဒါနဲ့ပဲ မီးပိတ် ၊ ခြင်ထောင်ချပြီး... ဒုတိယမ္ပိ...

ထုရပြန်သည်.....။ ဒီတစ်ခါလည်း...၃မိနစ်လောက်နဲ့ကိစ္စကပြီးပြန်သည်.....။ အော်...ခုမှတင်းနေတဲ့ အကြောတွေ

နည်းနည်းလျော့သွားသလိုပဲ......။

ကိစ္စပြီးတော့ ခြင်ထောင်ပြန်တင် ၊ မီးပြန်ဖွင့်ပြီး...ရေချိုးခန်းထဲသွား...လက်ဆေး ၊ ဘာဆေးလုပ်ရသည်...။

ပြီး အခန်းထဲပြန်လာပြီး စာပြန်ဖတ်ရသည်။ အချိန်လည်း..အတော်လင့်နေပြီမို့....စာစီစာကုံးအတွက်ရော...

ကဗျာအတွက်ရော...အာရုံစူးစိုက်ပြီးကျက်မှတ်လိုက်ရသည်...။ ည(၁)နာရီလောက်မှ စာကျက်တာ ပြီးသည်.....။

ကိုယ်လက်ကွေးဆန့် ၊ အညောင်းအညာဖြေပြီး မီးပိတ် ၊ ခြင်ထောင်ချပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်သည်....။

အိပ်ယာထဲရောက်တော့ ဆော်ကြီးအကြောင်းကခေါင်းထဲရောက်လာပြီး အိပ်လို့မရ....။

ညီတော်မောင်ကလည်း..၂ပင်ကျွေးထားတာတောင် အငြိမ်မနေ........။ အသားတွေများတဆတ်ဆတ်တုန်လို့.....။

ဒါနဲ့ပဲ တတိယမ္ပိ...ထုရပြန်သည်.....။ ဒီတစ်ခါတော့...၅မိနစ်လောက်မှကိစ္စကပြီးသည်.....။ အရမ်းလည်း

အိပ်ချင်နေပြီဆိုတော့ ရေချိုးခန်းထ