မလွလွ အပိုင္း ၂ (သိမ္း)

"...ဟင္း..အင္း...ေမာင္..’မ’ျပီးခ်င္လာျပီ...လုပ္..လုပ္...သြက္သြက္ေလးလုပ္..."
သူမႏႈတ္မွ ရမၼက္သံမ်ား ဖိတ္လွ်ံက်လာျပီး...ကၽြန္ေတာ္႔အားက်န္လက္တစ္ဘက္ျဖင္႔ အတင္းဆြဲဖက္
ျဖစ္ညွစ္ေတာ႔သည္....။ သူမအေနျဖင့္ေယာက်္ားနဲ႔ကြဲျပီး တစ္ကိုယ္တည္းေနခဲ႔ရသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္သျဖင္႔
အရမ္းကိုေသြးသားေတာင္႔တေနပံုရသည္...။ အသက္ရွဴသံလည္းျပင္းလာသည္....။ သူမအထြတ္အထိပ္
ေရာက္ကာနီးပင္ျဖစ္သည္....။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနရာ ဘုရားႏွစ္ဆူၾကားသို႔ ဘုရားရဲတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္လာသည္
ကိုေတြ ႔လိုက္သည္...။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာမူထားရာ ’မ’ရဲ ႔ေနာက္ေက်ာဘက္ကလာေနတာဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔အေနအထားကို သဲကြဲစြာေတာ႔မျမင္ႏိုင္...။ ႏွစ္ေယာက္သားဖက္လ်က္အေနအထားကိုေတာ႔ ေတြ႕
ေပမည္...။
"...’မ’..အေနာက္မွာ..ဘုရားလံုျခံဳေရးတစ္ေယာက္လာေနတယ္...ဒီအတိုင္းပဲ ဟန္မပ်က္ထိုင္ေနေနာ္..."
သူမကိုေျပာျပီး..ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းခြါလိုက္သည္...။ ေအာက္မွျပန္ ႔က်ဲေနေသာ ေနၾကာေစ႔အခြံမ်ားအား ’မ’က
လက္ကိုင္ပု၀ါထဲျပန္ေကာက္ထည္ ႔ေနသည္...။ ကၽြန္ေတာ္က တြန္႔ေက်ေနေသာ ပုဆိုးအား သပ္သပ္ရပ္ရပ္
ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္၀တ္လိုက္သည္...။
"...ညီေလးတို႔...ဒါဘုရား၀တၱကေျမပါ....ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခ်င္ရင္...ဟိုဘက္လူျမင္ကြင္းမွာေျပာလို႔ရ
ပါတယ္..."
ဘုရားရဲကေျပာျပီးကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည္ ႔ျပီး တစ္ဘက္ကိုဆက္ေလွ်ာက္
သြားသည္....။ ျပီးလုျပီးခင္ျဖစ္ေနေသာသူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း တန္းလန္းၾကီးနဲ႔
ရပ္လိုက္လိုက္ရေတာ႔သည္....။ ကၽြန္ေတာ္ကအရင္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး ’မ’ကိုလက္ကမ္း ေပးကာ
ဆြဲထူလိုက္သည္...။ ’မ’လည္း လက္ကိုင္ပု၀ါထဲကေနၾကာေစ႔ခြံကိုေသခ်ာထုပ္သိမ္းျပီး ထလိုက္သည္...။
"...ေမာင္ေရ...’မ’တို႔ကို..ဘုရားရဲေတြ ႔သြားတယ္..ထင္တယ္...ရွက္စရာၾကီးေမာင္ရယ္..."
သူမတကယ္ရွက္ေနပံုရသည္...။ မ်က္ႏွာမွာပန္းေရာင္ေသြးလ်က္ ဟိုဒီငဲ႔ၾကည္ ႔လိုက္ေသးသည္....။
"...အင္း..သူလာေနတာတြ ႔ေတြ ႔ခ်င္း..ေမာင္လည္း..ကိုယ္ရွိန္သပ္လိုက္တာ..."
"...အဲ႔ဒါေၾကာင္႔...ေမာင္႔ကိုေျပာတာေပါ႔...ဘုရားေပၚမွာ.အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ပါဆိုတာ...ဟြန္း..."
ေျပာျပီး ႏွစ္ေယာက္သား...အမိႈက္ပံုးရွိရာသြားကာ ေနၾကာေစ႔ခြံမ်ား စြန္႔ပစ္လိုက္သည္....။
အခ်ိန္ကလည္းည(၇)နာရီထိုးကာနီးျပီဆိုေတာ႔.....အေဆာင္ျပန္ရံုသာရွိေတာ႔သည္....။ ထမီျပင္၀တ္ရန္
ျဖန္႔လိုက္ေတာ႔ ’မ’ထမီေနာက္မွာ အရည္အကြက္ၾကီးက အေတာ္ၾကီးသည္...။ ကၽြန္ေတ္႔ပုဆိုးစမွာလည္း..
ေရွ ႔ေျပးအရည္ၾကည္မ်ားက ကပ္ေစးေစးနဲ႔ျဖစ္သည္....။ ’မ’ကထမီကိုလွည္ ႔၀တ္လိုက္ရင္း..........
"...ေလးဘီးငွားျပီး..ေမာင္႔အေဆာင္ကိုအရင္လိုက္ပို႔မယ္..ျပီးမွ..’မ’အိမ္ကိုျပန္တာေပါ႔..."
ေျပာျပီး’မ’က ကၽြန္ေတာ္႔ပါးကို ျဖတ္ကနဲနမ္းလိုက္သည္....။ ထိုစဥ္ခဏ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲအရမ္းပဲ
ေအးခ်မ္းသြားပါေတာ႔သည္.......။
အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ႔..ည(၈)နာရီထိုးေတာ႔မည္....။ အခန္းထဲ၀င္ျပီး အက်ၤ ီအ၀တ္အစားလဲကာ ေရခ်ိဳးဖို႔
ေရခ်ိုးခန္းထဲထြက္လာခဲ႔သည္...။ ဂ်ပန္လိုေရခ်ိဳးဖို႕ျပင္ေတာ႔... သူမအေၾကာင္းကေခါင္းထဲေရာက္လာသည္...။
ဒုတ္ထိပ္မွာ ကပ္ေစးေစးျဖစ္ေနတာကိုေရေလာင္းခ်ေဆးေၾကာလိုက္သည္။ (၂)ရက္သာအခ်ိန္ကုန္သြားသည္....။
ခုထိခရီးဆံုးမေရာက္ႏိုင္ေသး......။သူမနဲ႔ဘုရားေပၚကကိစၥေတြးမိျပီး...တန္းလန္းၾကီးကိစၥ ကိုယ္႔လက္နဲ႔ကိုယ္
လက္စသတ္ရေတာ႔သည္....။ ေလးဘီးကားနဲ႔ ဘုရားေပၚမွာကတည္းကေအာင္႔ထားရတာဆိုေတာ႔
အေတာ္ေကာင္းပါ႔....။ ေရခ်ိုးျပီး....အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ အ၀တ္အစားလဲကာ.. ေအာက္ထပ္Parlourထဲ
ဆင္းလာလိုက္သည္...။ Parlour ထဲမွာေတာ႔ TVသတင္းၾကည္ ႔ေနၾကတဲ႔ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားကို
ေတြ ႔ရသည္...။ TV သတင္းျပီးလွ်င္ ပါပီမရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းလာမည္ဆို၍ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက
ေရွ ႔ဆံုးကေနရာဦးထားၾကသည္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း..TV ေရွ ႔ခဏရပ္ျပီး သတင္းနားေထာင္လိုက္သည္...။
ထိုကာလကည(၈)နာရီသတင္းကအေတာ္ၾကာသည္...။ တစ္ခါတစ္ေလည(၉)နာရီခြဲေက်ာ္မွျပီးသည္...။
ခဏၾကာေတာ႔..ေရဦးကသူငယ္ခ်င္းကိုအေဖာ္စပ္ျပီး...အေဆာင္ကန္တင္းဘက္ထြက္လာလိုက္သည္...။
ညေနကအိပ္ယာမွႏိုးႏိုးခ်င္း သူမနဲ႔အျပင္လိုက္သြားတာဆိုေတာ႔ ခုထိညစာမစားရေသး....။
အေဆာင္ကန္တင္းေရာက္ေတာ႔...ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲမွာလိုက္သည္...။သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔
လဘက္ရည္ေပါ႔ဆိမ္႔တစ္ခြက္မွာသည္...။ ထမင္းေက်ာ္ေရာက္လာေတာ႔ ဆာဆာနဲ႔အရင္စားလိုက္သည္...။
ထမင္းေၾကာ္တစ္၀က္ေလာက္ကုန္မွသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားစေျပာျဖစ္သည္....။
"...ဘိုသိုး..ေဆာ္နဲ႔ႏွပ္လို႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ပိုင္းဘိေတြသိလား..."
"...ဒါေတာ႔မသိဘူးကြ..ဘာလုပ္ဖို႔လဲ...မင္းေဆာ္နဲ႔ ႏွပ္ဖို႔လား..."
"...အင္း..ဆိုပါေတာ႔..."
"...တည္းခိုခန္းေတြမွာေရာ...အခ်ိန္ပိုင္းမရဘူးလား..."
"...ေရာက္ျပီးျပီ...စစ္ေဒသက ခဏခဏဧည္ ႔စာရင္းစစ္ေနလို႔...အခ်ိန္ပိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ညလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္
မွတ္ပံုတင္ေပးမွ တည္းလို႔ရတယ္...ေျပာတယ္....."
"...ဒါဆိုလည္း..မွတ္ပံုတင္ယူသြားေပါ႔ကြ...ခဏပဲႏွပ္မွာမို႔လား..."
"...အင္း..ငါကမွတ္ပံုတင္ရွိတယ္...ေဆာ္ကမွတ္ပံုတင္ေပ်ာက္ေနလို႔..."
"...ကၽြတ္...ေသပါေတာ႔ကြာ...."
ဘိုသိုးကေျပာျပီး..ေရွ ႔ကလဘက္ရည္ကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္သည္...။ စကားေျပာရင္း ဆာဆာနဲ႔စားလိုက္သျဖင္႔
ထမင္းေၾကာ္ကကုန္သြားျပီ။ ခုမွလူလည္းေနသာထိုင္သာရွိသြားသည္...။ ထမင္းေၾကာ္ပုဂံကို စားပဲြစြန္းသို႔ေရႊ႔
လိုက္ျပီး စားပြဲထိုးေလးအား..က်ဆိမ္႔တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္...။
"...တစ္ခုေတာ႔စဥ္းစားမိတယ္ကြ...."
လဘက္ရည္ခြက္ကို စားပြဲေပၚျပန္ခ်ရင္း ဘိုသိုးကေျပာသည္....။
"...အင္း..ေျပာပါဦးကြ..ဘာစဥ္းစားမိတာလဲ...."
"...ဟိုဘက္ပုပၸါးေဆာင္ေဘးကေန...ေဘာလံုးကြင္းဘက္သြားတဲ႔ျဖတ္လမ္းတစ္ခုရွိတယ္...။
အဲ႔ဒီေဘာလံုးကြင္းအစပ္မွာ ခ်ံဳေတာရွိတယ္....အဲ႔...ခ်ံဳေတာဆိုရင္ေရာ...."
ခေပါင္းေဆာင္ႏွင္႔ပုပၸါးေဆာင္ၾကား၌ျဖတ္လမ္းေလးတစ္ခုရွိသည္...။
ပုပၸါးေဆာင္အေနာက္ဘက္ရွိေဘာလံုးကြင္းသို႔ ထိုျဖတ္လမ္းမွသြားရသည္...။
တစ္ခါတစ္ရံညေနဘက္ ကၽၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာလံုးကန္ခ်င္ပါက ထိုကြင္းမွာသြားကန္ျဖစ္သည္...။
ထိုေဘာလံုးကြင္းအစပ္၌ ပိစပ္ပင္ႏွင္႔ ဆူးခရားပင္တို႔ျဖင္႔ဖံုးလႊမ္းေနေသာ ခ်ံဳေတာမ်ားရွိသည္....။ ညအခ်ိန္
ထိုခ်ံဳေတာမ်ား၌ ႏွစ္ပါးသြားပါက အေတာ္လံုျခံဳသည္ ႔ေနရာျဖစ္ျပီး...ဘယ္သူမွမျမင္ႏိုင္။
"...အင္း..မင္းအၾကံ..မဆုိးဘူးကြ..."
ဘိုသိုးကိုေျပာျပီး ေရွ ႔ကလဘက္ရည္ခြက္ကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္သည္...။ ျပီး..ဒီတစ္ခါ ’မ"နဲ႔ေတြ႔ရင္...
ဘယ္လိုစခန္းသြားရမလဲဆိုတာ..စိတ္ထဲၾကိဳစဥ္းစားျပီး Plan ခ်ေနလိုက္သည္....။ ဘိုသိုးကေတာ႔
လဘက္ရည္ေသာက္လိုက္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေကာင္မေလးကိုငန္းလိုက္ျဖင္႔ သူလည္းသူ႔ကိစၥနဲ႔ သူ ႔အေတြးနဲ႔သူ...။
ည(၉)နာရီေက်ာ္ေတာ႔ ကန္တင္းကလည္းပိတ္ေတာ႔မွာဆိုေတာ႔ က်သင္႔ေငြရွင္းျပီး အေဆာင္ျပန္လာ
လိုက္ၾကသည္...။
ေနာက္ေန႔တနလၤေန႔...........
အိပ္ယာကႏိုးေတာ႔ မနက္(၇)နာရီေက်ာ္ျပီ....။ ေရခ်ိဳး ၊ အ၀တ္အစားလဲျပီး ထမင္းစားေဆာင္သို႔ဆင္းျပီး
ထမင္းစားလိုက္သည္...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရတကၠသိုလ္အေဆာင္ေတြမွာက မနက္စာမရွိ..။
ေန႔လည္စာကို..နံနက္(၇)နာရီမွ(၉)နာရီအတြင္းအျပီးစားရသည္..။နံနက္(၉)နာရီေက်ာ္သြားလို႔ကေတာ႔
အေပါက္၀ကလွည္ ႔ျပန္ဖို႔သာျပင္...။ ဟိုးအရင္တံုးကေတာ႔ နံနက္စာအျဖစ္ ေကာ္ဖီ/လဘက္ရည္တိုက္သည္....။
စစ္တပ္ထဲကပံုစံအတိုင္း..ဟင္းခ်က္ဒန္အိုးၾကီးထဲ၌ ေပါေပါေလာေလာ အရည္က်ဲက်ဲေဖ်ာ္ထားျပီး
ေက်ာင္းသားမ်ားကမတ္ခြက္ျဖင္႔စိတ္ၾကိဳက္ခပ္ေသာက္ႏိုင္သည္..။ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကမေသာက္ၾကသျဖင္႔
ေနာက္ပိုင္းနံနက္စာအျဖစ္ ေကာ္ဖီ/လဘက္ရည္ မတိုက္ေတာ႔ပဲ အေဆာင္အတြက္ခြဲတမ္းရေသာ ႏို႔ဆီ/သၾကား
မ်ားအား...First Termႏွင္႔ Second Term ပိတ္ေသာအခါ အေဆာင္ရွိေက်ာင္းသားအားလံုးအား အခ်ိဳးက်
ျပန္အမ္းေပးသည္....။ ညစာကိုေတာ႔ ညေန(၄)နာရီမွ(၆)နာရီအထိ အခ်ိန္သတ္မွတ္ေကၽြးေမြးသည္...။
ထမင္းစားျပီးေတာ႔ မနက္(၈)နာရီေက်ာ္ျပီ....။ ေကာ်င္းကၾကိဳ ႔ကုန္းမွာဆိုေတာ႔ အတန္းတက္ရန္
အေဆာင္အ၀င္လမ္းထိပ္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္သို႔ ...ခပ္သြက္သြက္ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။ အင္းစိန္သြားမည္႔
(၄၅)ဟိုင္းလတ္အားေနာက္မွတြယ္စီးရင္း ေက်ာင္းေရွ ႔ေရာက္ေတာ႔ဆင္းလိုက္သည္...။
ေက်ာင္းဖြင္႔တာက တစ္ပတ္ေက်ာ္ျပီ....။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေက်ာင္းဖြင္႔ဖြင္႔ခ်င္းအိမ္ကမလႊတ္တာနဲ႔
ျပီးခဲ႔တဲ႔စေနေန႔ကမွအေဆာင္ျပန္ေရာက္ျပီးဒီေန႔မွေက်ာင္းစတက္ျဖစ္သည္....။ ေက်ာင္းထဲမွာေတာ႔
ေက်ာင္းသားေတြရွင္းေနသည္...။ ဟိုမွာဒီမွာသိပ္မေတြ ႔ရ..။ေက်ာင္းသားအားလံုးအတန္းထဲ
ေရာက္ေနၾကသည္....။ ေအာ္..တို႔စက္မႈေက်ာင္းသားေတြ စာအေတာ္ၾကိဳးစားၾကတာပဲဟု ေတြးရင္း..
မိမိအတန္းထဲလွမ္း၀င္လိုက္သည္....။ သခ်ၤာအခ်ိန္ျပီးကားစဆိုေတာ႔ အတန္းထဲမွာေက်ာင္းသားေတြရဲ႕
စကားသံမ်ားျဖင္႔ဆူညံေနၾကသည္...။ အေဆာင္မွသူငယ္ခ်င္း မ်ိဳးေအာင္လက္ယပ္ေခၚ၍ သူ႔ေဘးနား၌
၀င္ထိုင္လိုက္သည္.....။
"...ေပါသြပ္...လွည္းတန္းမိန္းထဲမွာ..ေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပေနတယ္ၾကားတယ္...ေစာေစာက
ပါခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္လိုက္ေျပာတယ္.တို႔ဆီကေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းလႊတ္ရင္...
အေဆာင္နဲ႔အိမ္ကိုတန္းျပန္ဖို႔ ၊ ေက်ာင္းမလႊတ္မခ်င္း စာသင္ခန္းထဲကေနအျပင္မထြက္ဖို႔ ခုဏေလးကပဲ
လာေျပာသြားတယ္...."
သူေျပာမွပဲသေဘာေပါက္သြားသည္....။ ဒါေၾကာင္႔ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္လာတံုးက တစ္ေက်ာင္းလံုးေက်ာင္းသား
ေတြရွင္းေနတာကိုး....။
"...ေအးကြာ...ေက်ာင္းျပန္ဖြင္႔တာမွ (၁၀)ရက္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္..ျဖစ္ၾကျပန္ျပီ...."
ဆရာ၀င္လာသျဖင္႔ ေျပာလက္စ စကားကိုရပ္ျပီး လြယ္အိတ္ထဲမွ စာအုပ္ထုတ္လိုက္သည္....။
ဒီလိုနဲ႔ ညေန(၄)နာရီထိုးေလာက္အတန္းျပီးတာနဲ႔ ဘယ္မွမ၀င္ေတာ႔ပဲ အေဆာင္သို႔တန္းျပန္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
အေဆာင္Parlourထဲေရာက္ေတာ႔..ဇယ္ခံုမွာလူရွင္းေနတာနဲ႔ အခန္းျပန္အ၀တ္အစားမလဲေသးပဲ မ်ိဳးေအာင္နဲ႔
ဇယ္ထိုင္ေတာက္ျဖစ္ၾကသည္...။ ညေန(၅)နာရီခန္႔ ဇယ္ခံုမွထျပီး အခန္ျပန္နားလိုက္သည္....။
အိပ္ယာေပၚလွဲရင္း ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ ႔ သမုဒယကဗ်ာစာအုပ္အား...စိတ္၀င္တစားဖတ္ျဖစ္သည္...။
တစ္ပင္တည္း...ရင္ထဲကႏြယ္..
ခက္ညြန္ ႔ေ၀ ႏုသစ္လို႔.....ရစ္ပတ္ေနွာင္တြယ္....။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာရယ္....
ႏြယ္ေလးတစ္ပင္ေပါ႔......။
ရာသီေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေပမဲ႔....
ေခါင္းေထာင္လို႔ေၾကာ႔.............။
ဆရာ႔ကဗ်ာေလးေတြက ခ်စ္ေမတၱာကိုအႏုအရြေလးမ်ားျဖဖင္႔ တင္စားဖြဲ ႔ဆိုထားသျဖင္႔ ထိုေခတ္က
လူငယ္စာဖတ္ပရိတ္သတ္အသည္းစြဲျဖစ္ခဲရသည္...။ ျပီးေတာ႔ဆရာေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)က ကၽြန္ေတာ္တို႔
စက္မႈတကၠသိုလ္ထြက္ျဖစ္သည္....။
"...ေဒါက္....ေဒါက္...ေဒါက္..."
ကဗ်ာထဲ အာရံု၀င္စားေနတံုး အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင္႔ လွဲေနရာမွထျပီးတံခါးဖြင္႔ေပးလိုက္သည္....။
လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမွ ေအာက္မွာဧည္ ႔သည္ေရာက္ေနေၾကာင္းေျပာသည္....။ ’မ’ ပဲျဖစ္မွာဟုေတြးရင္း...
အ၀တ္အစားလဲကာ ေအာက္ထပ္ Parlourသို႔ဆင္းလာခဲ႔လိုက္သည္....။
ဒီေန႔ ’မ’က ပိေတာက္ေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔မွာ အနက္ေရာင္အပြင္႔ေလးမ်ားပါေသာ အေပၚေအာက္၀မ္းဆက္ျဖင္႔
အေတာ္လွေနသည္...။ ေက်ာလည္ေလာက္ရွိတဲ႔ဆံပင္ကို ေနာက္သို႔စုျပီး ေခါင္းစည္းၾကိဳးအနီေလးျဖင္႔
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးစည္းထားသည္...။ ’မ’ေပါင္ေပၚမွာၾကိမ္ျခင္းေလးတင္ျပီး လက္ႏွစ္ဘက္က
ကိုင္ထားသည္....။ သူမရံုးကေန အေဆာင္သို႔တန္းျပီးလာခဲ႔ပံုရသည္....။ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေတြ ႔ေတာ႔
’မ’ကျပံဳးျပသည္....။
"...ေမာင္..ဒီေန႔ေက်ာင္းသြားျဖစ္လား..."
"...အင္း..ေစာေစာကမွျပန္ေရာက္တာ...’မ’ေရာ..ရံုးကေနတန္းလာတာလား..."
"...အင္း...ေမာင္႔ကိုသတိရေနတာနဲ႔..အိမ္မျပန္ေသးပဲ...ေမာင္နဲ႔ေတြ႔ရေအာင္..လာခဲ႔တာ...(၄)နာရီေလာက္
ကတည္းက ရံုးကေနထြက္လာတာလွည္းတန္းမွာ လမ္းေတြပိတ္ေနလို႔...ဘတ္စ္ကားေတြသြားမရေတာ႔တာနဲ႔
ဒီကိုေလးဘီးငွားျပီးလာခဲ႔တာ...."
"...ေအာ္...ေက်ာင္းမွာၾကားတယ္...ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲမွာ...ဘာညာျဖစ္တယ္ဆိုလားပဲ...."
".....ေမာင္တို႔ဆီမွာေရာ..."
"...ေမာင္တို႔ေက်ာင္းမွာေတာ႔ Ractor ၾကီးက အသံၾကားတာနဲ႔ အခ်ိန္မွီေက်ာင္းတံခါးေတြပိတ္လိုက္လို႔
ဘယ္မွထြက္မရတာနဲ႔ ဘာမွျဖစ္သံေတာ႔မၾကားလိုက္ဘူး...."
"...အင္း..ဒါနဲ႔ ’မ’ဘာစားခဲ႔ေသးလဲ......ကန္တင္းမွာတစ္ခုခုသြားစားရေအာင္...."
"..ဒီလာကာနီး..ရံုးမွာေကာ္ဖီပဲေတာ႔ေသာက္လာခဲ႔တယ္...ဗိုက္ထဲေတာ႔ဆာသလိုပဲ...ေမာင္သြားခ်င္ရင္...
သြားေလ...."
ေျပာျပီးႏွစ္ေယာက္သား...အေဆာင္ကန္တင္းဘက္ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္....။ ’မ’လက္ကၾကိမ္ျခင္းေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ကကူဆြဲေပးေတာ႔......ေက်းဇူးပါရွင္ဟု...သူမကဆိုသည္....။
အေဆာင္ကန္တင္းေရာက္ေတာ႔ တရုတ္စာဆိုင္မွာ၀င္ထိုင္ျဖစ္သည္...။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကက္ၾကာဇံေၾကာ္
တစ္ပြဲမွာျပီး သူမကေတာ႔ ပဲထမင္းစားခ်င္သည္ဆို၍ ေဘးဆိုင္က ပဲထမင္းတစ္ပြဲလွမ္းမွာလိုက္သည္.....။
အၾကမ္းပုဂံ(၂)လံုးအား...ဓါတ္ဗူးထဲမွေရေႏြးျဖင္႔ အရင္ေဆးျပီး ေရေႏြးျပန္ထည့္ ကာ တစ္ခြက္ကို’မ’ေရွ ႔သို႔
ခ်ေပးျပီး က်န္တစ္ခြက္အား ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ ႔၌ခ်ထားလိုက္သည္..။သူမက စားပဲြေပၚရွိေကာ္ဘူးထဲမွ
ဇြန္း/ခက္ရင္းႏွစ္စံုကိုေရေႏြးျဖင္႔ေဆးေၾကာျပီး လက္သူပ္ပု၀ါျဖင္႔ေသခ်ာသုပ္သည္...။
ကန္တင္းမွာေတာ႔ အေဆာင္ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား ၊ ၎တို႔၏ဧည့္သည္မ်ား ျဖင္႔အေတာ္စည္ကား
လွသည္...။ မိန္းခေလးအေဆာင္မ်ားကညေန(၆)နာရီ ပိတ္သျဖင္႔ (၆)နာရီေက်ာ္တာနဲ႔ ကန္တင္း၌
ေက်ာင္းသူမ်ားမရွိၾကေတာ႔......။ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင္႔ အျပင္ကမိန္းခေလးမ်ားသာ ကန္တင္းမွာ ရွိတတ္သည္....။
ၾကာဆံေၾကာ္ကနည္းနည္းပူေနေသးသျဖင္႔ ဇြန္း/ခက္ရင္းျဖင္႔ ထိုးဖြရင္းအေအးခံေနလိုက္သည္....။ ’မ’ကေတာ႔
သူ႔ေရွ ႔ပုဂံထဲက ၾကက္သြန္ျဖဴကိုအခြံခြာျပီး...ပဲထမင္းပုဂံနႈတ္ခမ္းေပၚမွာတင္သည္...။ ျပီး..ျငဳတ္သီးစိမ္းကိုက္လိုက္
ၾကက္သြန္ျဖဴကိုက္လိုက္ ပဲထမင္းစားလိုက္ႏွင္႔ ဗိုက္ဆာေနလို႔လားမသိ....၊ စကားေတာင္မေျပာႏိုင္ပဲ
ပဲထမင္းကိုသာငံု ႔စားေနသည္...။
စားေသာက္ျပီး လက္မွနာရီကိုၾကည္ ႔လိုက္ေတာ႔ ည(၆)နာရီခြဲေတာ႔မည္....။ ေဆာင္းတြင္းမို႔ေန႔တာတိုသျဖင္႔
ပတ္၀န္းက်င္၌အေမွာင္ထုကၾကီးစိုးေနျပီ...။ ခဏၾကာလွ်င္ မေန႔ညက ဘိုသိုးအၾကံေပးတဲ႔အတိုင္း
ပုပၸါးေဆာင္အေနာက္ဘက္ရွိ ေဘာလံုးကြင္းသို႔ ေျခဦးလွည္ ႔ရန္ဆံုးျဖတ္ထားသည္....။
ဒီညေတာ႔ ’မ’ကိုအမွန္အကန္ဖုတ္ရေပမည္...။
"...ေမာင္..ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ...မ်ာက္ႏွာကလည္း..ျပံဳးစိစိနဲ႔...."
သူမကတံေတာင္နဲ႔လွမ္းတြက္ျပီး ေမးသည္....။
"...ေအာ္..ျပီးရင္..’မ’နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးခ်စ္လို႔ရမဲ႔ေနရာ သြားဖို႔စဥ္းစားေနတာ...."
"...ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ...ဟိုတစ္ခါကလည္း..မွတ္ပံုတင္မရွိလို႔ ရြာလည္ျပီးျပီ...."
"...အင္း..ဒီတစ္ခါသြားမွာက မွတ္ပံုတင္ျပစရာမလိုတဲ႔ေနရာ..."
"...ဟင္..ဘယ္ေနရာလဲ...."
"...ခဏၾကာရင္..သိမွာေပါ႔..."
ေျပာျပီး..ေဘးဘီၾကည္ ႔လိုက္ေတာ႔ ကန္တင္းမွာလူကသိပ္မရွိေတာ႔....။ အေဆာင္ပိတ္ျပီဆိုေတာ႔...
အေဆာင္သူေတြျပန္သြားျပီမို႔ အႏွီအေဆာင္သူမ်ားကို မ်က္စိစားပြဲလာထိုင္ေသာ အေဆာင္ေက်ာင္းသား
အမ်ားစုမွာလည္း...ေအာင္ျမင္စြာအသီးသီးတပ္ေခါက္သြားၾကေလျပီ....။ ဒီလိုနဲ႔ ’မ’နဲ႔စကား
ထိုင္ေျပာရင္း ည(၇)နာရီေက်ာ္ေတာ႔ ကန္တင္းမွထလိုက္သည္...။ က်သင္႔ေငြမ်ားကို ’မ’ကရွင္းေပးျပီး...
"...ေမာင္..ဘယ္သြားမွာလဲ..." ဟုေမးလာသည္....။
"...ဒီနားေလးပဲ...." သူမကိုျပန္ေျပာျပီး...ကန္တင္းေရွ ႔ေျမကြက္လပ္မွ ပုပၸါးေဆာင္ဘက္
ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။ ပံုမွန္သြားေနက်လမ္းကသြား၍ မျဖစ္...။ အေဆာင္က ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔
တိုးျပီး...ကိုယ္႔ကိစၥလမ္းေခ်ာ္သြားလိမ္႔မည္...။ သူတို႔နဲ႔မတိုးေအာင္ လူသူကင္းတဲ႔ ေျမကြက္လပ္ကိုျဖတ္၍
ပစ္မွတ္ကိုဦးတည္လာခဲ႔သည္...။ သူမကေတာ႔ ဘာစကားမွျပန္မေျပာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔
လိုက္လာသည္...။
ခေပါင္းေဆာင္ေရွ ႔မွျဖတ္ျပီး...လမ္းၾကားေလးေရာက္ေတာ႔..ေဘးဘီအကဲခတ္ၾကည္ ႔လိုက္သည္...။
လူသူအရိပ္အေယာင္မေတြ ႔...။ ဒါနဲ႔ ’မ’လက္ကိုဆြဲျပီး..လမ္းၾကားေလးအတိုင္းေလွ်ာက္လာလိုက္သည္...။
လျပည္ ႔ကာနီးမို႔ လရဲ ႔အလင္းေရာင္ျဖင္႔ လူသြားလမ္းကိုေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။ ေဘာလံုးကြင္းထဲ
ေရာက္ေတာ႔ ပုပၸါးေဆာင္နဲ႔ကပ္လ်က္ ျခံဳေတာထဲလွမ္း၀င္လိုက္သည္....။ ျခံဳအတြင္းထဲမွာက သစ္ရြက္ေျခာက္
အေၾကြမ်ားျဖင္႔ျပန္႔က်ဲေနသည္...။ ျခံဳကအေတာ္ထူတာဆိုေတာ႔...ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အထဲေရာက္သြားတာ
နဲ႔ အျပင္က ဘယ္သူမွမျမင္ႏိုင္ေတာ႔.......။ ဒီတံုးက ရာဂစိတ္ေတြမႊန္ေနတာဆိုေတာ႔... ဘာကိုမွ
အေၾကာက္အလန္႔ မရွိ ။ ေျမြမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္ ဆိုတာ..ဒါကိုေျပာတာထင္ရဲ ႔။
ႏွစ္ေယာက္သား သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေပၚထိုင္လိုက္သည္....။ ’မ’ဆီကေရေမႊးနံ ႔က ႏွာ၀ကိုတိုး၀င္လာသည္....။
"....အရမ္းခ်စ္တာပဲ’မ’ရယ္....."
ေျပာျပီး..’မ’ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ပစ္လိုက္သည္.....။
"....အြန္႔...ေမာင္ကအရမ္းၾကမ္းတာပဲ..."
သူမကအလိုက္သင္႔ျပန္ဖက္ရင္း...ေျပာသည္....။
"...ေနလို႔မရေတာ႔ဘူး..’မ’ရယ္....ေမာင္႔စိတ္ေတြအရမ္းေသာင္းက်န္းေနျပီ...."
ေျပာျပီးသူမႏႈတ္ခမ္းအား...ျငင္သာစြာစုပ္ယူလိုက္သည္....။ သူမကလည္းအလိုက္သင္႔ျပန္စုပ္ရင္း......
သူမလက္တစ္ဘက္က ကၽြန္ေတာ္႔အက်ၤ ီ ၾကယ္သီးမ်ားကိုျဖဳတ္ျပီး... ရင္ဘတ္တေလွ်ာက္
ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေတာ႔သည္....။ ဖုတ္ရေတာ႔မယ္ၾကိဳသိေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္လည္း.......
လံုခ်ည္ေအာက္ကေန အတင္းရုန္းကန္ထၾကြလာသည္....။
"...ျပြတ္..ျပြတ္...အူး..ေမာင္ရယ္..."
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအငမ္းမရစုပ္သံမ်ားက ညအေမွာင္ထဲမွာပ်ံ ႔လြင္႔ေနသည္....။ သူမရဲ ႔ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို
အသာငံုစုပ္ရင္း လွ်ာနဲ႔တို႔ထိပြတ္ဆြေပးလိုက္သည္။သူမက ကၽြန္ေတာ္႔လွ်ာကိုျပန္စုပ္ယူလုိက္ျပီး
သူ႔လွ်ာနဲ႔ျပန္တို႔ထိကလိေပးသည္....။ ေသြးသားမ်ားကအရမ္းဆူေ၀လာသည္....။ သူမရဲ ႔ရင္
သားမ်ားဆီ လက္ကိုေရႊ ႔ျပီး...ဘရာအတြင္းလက္လွ်ိဳကာ ဖြဖြေလးနယ္ေပးလိုက္သည္....။
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ဘတ္ေပၚကသူမလက္က ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္ေပၚေရာက္လာသည္....။ လံုခ်ည္စကိုျဖည္ခ်လိုက္ျပီး...
ဒုတ္ကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖစ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ေတာ႔သည္....။
"...ေမာင္႔ဟာၾကီးက..အရမ္းၾကီးတာပဲေနာ္...." နႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာျပီး..ေမာဟိုက္သံျဖင္႔ေျပာသည္....။
"...’မ’..ၾကိဳက္ရဲ ႔လား..."
"...ၾကိဳက္တာေပါ႔..ေမာင္ရယ္...မေန႔ကဘုရားေပၚမွာ လက္နဲ႔ကိုင္ျပီးကတည္းက စိတ္ထဲရြစိစိျဖစ္ေနတာ..."
"...အင္း..ေမာင္လည္း..’မ’အဖုတ္ေလးကို စြဲေနတာ...ကားေပၚမွာကတည္းက..."
ေျပာျပီး..သူမရဲ ႔ထမီစကိုျဖည္ခ်ျပီး...ပိပိဆီလက္ႏိႈက္လိုက္သည္....။ အတြင္းမွာပင္တီခံေနသျဖင္႔ ပင္တီထဲ
လက္လွ်ိဳကာ ပိပိေလးကိုပြတ္လိုက္သည္....။ သူမပိပိမွာေတာ႔ အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔ အေတာ္ရႊဲေနျပီ....။
ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္မွာလည္း...၉၀ံမတ္ေထာင္ေနျပီ.....။ သူမကအရည္အရမ္းထြက္သည္...။ ပိပိနဲ႔ေပါင္ၾကားမွာလည္း
အရည္ေတြနဲ႔ခ်ြဲက်ိက်ိျဖစ္ေနသည္...။ ေပါင္ၾကားနဲ႔ဆီးခံုေပၚကိုလက္၀ါးျဖင္႔အသာပြတ္ေတာ႔... သူမက
ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ကားေပးလာသည္....။ အေပၚကပင္တီခံေနသျဖင္႔ ပြတ္ရတာအားမရခ်င္...။
ပင္တီေမွ်ာ႔ၾကိဳးကိုကိုင္ျပီး ေပါင္ရင္းမွ ေအာက္သို႔ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္....။ သူမက ေျခေထာက္ၾကြလိုက္ကာ
အလိုက္တသိ ကူခၽြတ္ေပးသည္...။ ကၽြန္ေတာ္႔လံုခ်ည္ကိုလည္း ခၽြတ္ခ်လိုက္ျပီး.. ေအာက္၌ျဖန္႔ခင္း
လိုက္သည္....။ ျပီး..သူမကိုယ္ကိုအသာဖက္ကာ လွဲခ်လိုက္သည္....။
ႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွဲအိပ္မိသည္ႏွင္႔ သူမက ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္ကိုကိုင္ကာ သူမပိပိနဲ႔အသာေတ႔ျပီး...
သူမေျခတစ္ဘက္က ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလာခြသည္....။ သူမရဲ ႔အက်ၤ ီႏွိပ္သီးမ်ားကိုျဖဳတ္လိုက္ေတာ႔ အထဲက
ဘရာပန္းေရာင္ေလးက လေရာင္ေအာက္မွာ၀ိုးတ၀ါးျမင္ရသည္...။ ဘရာေအာက္မွလွ်ိဳျပီး.. ႏို ႔ႏွစ္လံုးကိုတစ္လွည့္
စီနယ္ေပးေတာ႔....
"..ဟင္း...ဟင္း...ေမာင္ရယ္...ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကြာ...’မ’ မေနတတ္ေတာ႔ဘူး....ဟူး..."
ေျပာျပီး..ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္ကိုလက္နဲ႔ကိုင္ကာ...ပိပိအ၀ထဲအတင္းဆြဲထည္ ႔သည္...။ ကၽြန္ေတာ္က
သူမဖီးလ္အရမ္းလာျပီး ခဏေလးနဲ႔ျပီးေစဖို႔ ဒုတ္ကိုအထဲမသြင္းေသးပဲ....လက္နဲ႔ သူမပိပိကို
လွမ္းပြတ္လိုက္သည္...။
ပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ လက္ခလယ္နဲ႔အသာပြတ္ေပးလိုက္ေတာ႔.. သူမကကၽြန္ေတာ္႔ကို
အတင္းဆြဲဖက္ျပီး နႈတ္ခမ္းခ်င္းအငမ္းမရစုပ္ေတာ႔သည္။ ပိပိအ၀နဲ႔ စအိုၾကားေလးကိုပြတ္ေပးေတာ႔
သူမတြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္....။သူမလက္တစ္ဘက္က ကၽြန္ေတာ္႔ဒုတ္ကိုအတင္းဖ်စ္ညွစ္ျပီးဆုပ္နယ္
လာသည္...။ ကၽြန္ေတာ္႔လွ်ာဖ်ားအား..သူမႏႈတ္ခမ္းျဖင္႔စုပ္ဆြဲလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႔..... ဒုတ္အရင္းမွ
ယားက်ိက်ိျဖစ္လာသည္...။ သူမရဲ ႔ပိပိအ၀နားလက္နဲ႔၀လံုး၀ိုင္းသလို၀ိုင္းေပးလိုက္ေတာ႔ သူမလက္က
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကိုအေပၚမွအုပ္ကိုင္ျပီး...အတြင္းထဲအတင္းထိုးသြင္းသည္....။ သူမပိပိထဲလက္သြင္း
လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာေပ်ာ႔စိစိနဲ႔ သိပ္ေတာ႔ၾကပ္မေန....။ သူမအဖုတ္အတြင္းထဲမွာလည္း..ပြစိပြစိနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔လက္အား ဆြဲညွစ္ေနသလိုခံစားရသည္..။
"...အူး....ေမာင္ရယ္...’မ’ကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ႔..လိုးပါေတာ႔..ေမာင္႔ဟာၾကီးထည္ ႔လိုက္ပါေတာ႔...ရွီး..."
သူမဆီမွရမၼက္လႊမ္းေသာအသံမ်ားက... တိတ္ဆိတ္ေသာညယံကို ထိုးေဖာက္ရင္း...ခပ္တိုးတိုးေလး
ဖိတ္လွ်ံက်လာသည္....။ ဖင္ကလည္းအေပၚကိုေျမွာက္လိုက္ၾကြလိုက္နဲ႔ ဂဏာမျငိမ္ေတာ႔....။
ကၽြန္ေတာ္လည္း..မာန္အရမ္းတက္ေနျပီဆိုေတာ႔...သူမကိုယ္ကိုဖက္ရင္း..အသာအယာပက္လက္လွန္
ကာ....ကားထားေသာသူမရဲ ႔ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကား ေနရာယူရင္း...ဒုတ္ကိုအရင္းမွကိုင္ကာ သူမပိပိထဲခပ္ျဖည္းျဖည္း
ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ႔သည္.....။
"...ရွီး...ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္...’မ’..အလိုးမခံရတာ..ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာပါျပီ....လိုး..လိုး..
ေမာင္စိတ္ၾကိဳက္လိုးေနာ္..."
"...ေမာင္လည္း..အရမ္းေကာင္းတာပဲ..ေမာင္႔လီးၾကီး...’မ’အဖုတ္ထဲ စ၀င္တဲ႔အခ်ိန္...စိတ္ထဲမွာယားက်ိက်ိနဲ႔
တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ..."
ေျပာျပီး...ခါးကိုၾကြကာ...အေပၚမွတစ္ခ်က္ခ်င္းမွန္မွန္ေဆာင္႔ေပးလိုက္သည္....။
"...ဖြတ္...ဖတ္...ျပြတ္...ဖြတ္..."
"...အား...ေဆာင္႔ေဆာင္႔..ေမာင္..ျမန္ျမန္ေဆာင္႔..."
သူမကေျပာျပီး...ေအာက္ကေကာ႔ေကာ႔ေပးသည္...။ကၽြန္ေတာ္ကအေပၚကအေဆာင္႔ သူမကေအာက္က
ျပန္ပင္႔ေကာ႔ေပးနဲ႔ဒုတ္မွာအဖုတ္ထဲတဆံုး၀င္လိုက္..ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနသည္....။ သူမအဖုတ္မွာ
ကေလးေမြးဘူးထားေပမဲ႔ ေယာက်္ားနဲ႔ကြဲေနတာ ၾကာေနျပီမို႔လားမသိ...၊ အရမ္းမၾကပ္ေသာ္လည္း..စီးပိုင္ျပီး..
လုပ္လို႔အရမ္းေကာင္းသည္....။
"...ေမာင္..လိုး..လိုး..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုး....’မ’အားမရေတာ႔ဘူး.."
ေျပာျပီး...သူမေျခေထာက္နွစ္ဘက္ကို အေပၚသို႔လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင္႔ အစြမ္းကုန္ဆြဲမလိုက္သည္....။
သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္က မိုးေပၚတည္ ႔တည္ ႔ တစ္တီတူးေထာင္ပံုစံျဖစ္ေနသျဖင္႔ အ၀င္အထြက္က
အေတာ္ေကာင္းသြားသည္...။ သူမအဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအား တဆံုးသြင္းလိုက္...ျပန္ထုတ္လိုက္ႏွင္႔
အတြင္းထဲနက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ပို၀င္သျဖင္႔ အေတာ္ထူးေသာအရသာကိုရေစသည္....။
"...ျပြတ္...ဘြတ္...ျပြတ္...ဖြတ္..ဖြတ္..."
’မ’..ေမာင္လိုးတာ...ေကာင္းလား...
"...ရွီး...ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္....ဟိုး.အတြင္းထဲထိ....ထိတယ္...လိုး..လိုး..အားရပါးရလိုး...."
"...အင္း..ေမာင္လည္း..အရမ္းေကာင္းတာပဲ..."
"...ေမာင္မျပီးနဲ႔ဦးေနာ္...အၾကာၾကီးလိုး..."
"...အင္း..’မ’ျပီးကာနီးေျပာေနာ္...အတူတူျပီးေအာင္...ေမာင္ထိန္းလိုးေပးမယ္..."
"...အူး...ေကာင္းတယ္ေမာင္ရယ္...ေမာင္႔ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ..."
ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ႏို႔သီးအား...သူမပါးစပ္ျဖင္႔လွမ္းစုပ္သည္....။ ျပီး..လည္ပင္းနားတ၀ိုက္အား..
သြားျဖင္႔အသာဖိကိုက္ရင္း..ငံုစုပ္ျပန္သည္.....။
"...ဟူး...ေကာင္းလိုက္တာ’မ’ရယ္...ေမာင္ထိန္းလို႔မရေတာ႔ဘူး..ျပီးခ်င္လာျပီ...."
"...’မ’လည္းျပီးေတာ႔မယ္ေမာင္..ေဆာင္႔..ေဆာင္႔..သြက္သြက္ေလးေဆာင္႔..."
"..’မ’ရယ္..ေမာင္ေတာ႔..သူ႔အဖုတ္ေလးကို အရမ္းစြဲသြားျပီ...."
"...’မ’လည္း..ေမာင္႔လီးၾကီးကို..အရမ္းစြဲေနျပီ...’မ’တို႔ ခဏခဏလိုးရေအာင္ေနာ္..."
"...ရွီး...’မ’ေရ....ျပီးျပီ...ျပီးျပီ....ရွီး..."
ေျပာရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင္႔ကာ သူမကိုယ္ေပၚပစ္က်သြားေတာ႔သည္....။ သူမကကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာျပင္အားကုတ္ျခစ္ရင္းၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။

ၿပီး။

Unicode

Credit...

မမလှလှ (ဇာတ်သိမ်း)

"...ဟင်း..အင်း...မောင်..’မ’ပြီးချင်လာပြီ...လုပ်..လုပ်...သွက်သွက်လေးလုပ်..."

သူမနှုတ်မှ ရမ္မက်သံများ ဖိတ်လျှံကျလာပြီး...ကျွန်တော့်အားကျန်လက်တစ်ဘက်ဖြင့် အတင်းဆွဲဖက်

ဖြစ်ညှစ်တော့သည်....။ သူမအနေဖြင့်ယောကျ်ားနဲ့ကွဲပြီး တစ်ကိုယ်တည်းနေခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့်

အရမ်းကိုသွေးသားတောင့်တနေပုံရသည်...။ အသက်ရှူသံလည်းပြင်းလာသည်....။ သူမအထွတ်အထိပ်

ရောက်ကာနီးပင်ဖြစ်သည်....။

ထိုအချိန်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ထိုင်နေရာ ဘုရားနှစ်ဆူကြားသို့ ဘုရားရဲတစ်ယောက် လျှောက်လာသည်

ကိုတွေ့လိုက်သည်...။ ကျွန်တော်မျက်နှာမူထားရာ ’မ’ရဲ့နောက်ကျောဘက်ကလာနေတာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့

နှစ်ယောက်ရဲ့အနေအထားကို သဲကွဲစွာတော့မမြင်နိုင်...။ နှစ်ယောက်သားဖက်လျက်အနေအထားကိုတော့ တွေ့

ပေမည်...။

"...’မ’..အနောက်မှာ..ဘုရားလုံခြုံရေးတစ်ယောက်လာနေတယ်...ဒီအတိုင်းပဲ ဟန်မပျက်ထိုင်နေနော်..."

သူမကိုပြောပြီး..ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွါလိုက်သည်...။ အောက်မှပြန့်ကျဲနေသော နေကြာစေ့အခွံများအား ’မ’က

လက်ကိုင်ပုဝါထဲပြန်ကောက်ထည့်နေသည်...။ ကျွန်တော်က တွန့်ကျေနေသော ပုဆိုးအား သပ်သပ်ရပ်ရပ်

ဖြစ်အောင် ပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်...။

"...ညီလေးတို့...ဒါဘုရားဝတ္တကမြေပါ....အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောချင်ရင်...ဟိုဘက်လူမြင်ကွင်းမှာပြောလို့ရ

ပါတယ်..."

ဘုရားရဲကပြောပြီးကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို သေချာအကဲခတ်ကြည့်ပြီး တစ်ဘက်ကိုဆက်လျှောက်

သွားသည်....။ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေသောသူမနှင့်ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လည်း တန်းလန်းကြီးနဲ့

ရပ်လိုက်လိုက်ရတော့သည်....။ ကျွန်တော်ကအရင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ’မ’ကိုလက်ကမ်း ပေးကာ

ဆွဲထူလိုက်သည်...။ ’မ’လည်း လက်ကိုင်ပုဝါထဲကနေကြာစေ့ခွံကိုသေချာထုပ်သိမ်းပြီး ထလိုက်သည်...။

"...မောင်ရေ...’မ’တို့ကို..ဘုရားရဲတွေ့သွားတယ်..ထင်တယ်...ရှက်စရာကြီးမောင်ရယ်..."

သူမတကယ်ရှက်နေပုံရသည်...။ မျက်နှာမှာပန်းရောင်သွေးလျက် ဟိုဒီငဲ့ကြည့်လိုက်သေးသည်....။

"...အင်း..သူလာနေတာတွ့တွေ့ချင်း..မောင်လည်း..ကိုယ်ရှိန်သပ်လိုက်တာ..."

"...အဲ့ဒါကြောင့်...မောင့်ကိုပြောတာပေါ့...ဘုရားပေါ်မှာ.အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပါဆိုတာ...ဟွန်း..."

ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား...အမှိုက်ပုံးရှိရာသွားကာ နေကြာစေ့ခွံများ စွန့်ပစ်လိုက်သည်....။

အချိန်ကလည်းည(၇)နာရီထိုးကာနီးပြီဆိုတော့.....အဆောင်ပြန်ရုံသာရှိတော့သည်....။ ထမီပြင်ဝတ်ရန်

ဖြန့်လိုက်တော့ ’မ’ထမီနောက်မှာ အရည်အကွက်ကြီးက အတော်ကြီးသည်...။ ကျွန်တေ့်ပုဆိုးစမှာလည်း..

ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များက ကပ်စေးစေးနဲ့ဖြစ်သည်....။ ’မ’ကထမီကိုလှည့်ဝတ်လိုက်ရင်း..........

"...လေးဘီးငှားပြီး..မောင့်အဆောင်ကိုအရင်လိုက်ပို့မယ်..ပြီးမှ..’မ’အိမ်ကိုပြန်တာပေါ့..."

ပြောပြီး’မ’က ကျွန်တော့်ပါးကို ဖြတ်ကနဲနမ်းလိုက်သည်....။ ထိုစဉ်ခဏ ကျွန်တော့်ရင်ထဲအရမ်းပဲ

အေးချမ်းသွားပါတော့သည်.......။

အဆောင်ပြန်ရောက်တော့..ည(၈)နာရီထိုးတော့မည်....။ အခန်းထဲဝင်ပြီး အကျၤ ီအဝတ်အစားလဲကာ ရေချိုးဖို့

ရေချိုးခန်းထဲထွက်လာခဲ့သည်...။ ဂျပန်လိုရေချိုးဖို့ပြင်တော့... သူမအကြောင်းကခေါင်းထဲရောက်လာသည်...။

ဒုတ်ထိပ်မှာ ကပ်စေးစေးဖြစ်နေတာကိုရေလောင်းချဆေးကြောလိုက်သည်။ (၂)ရက်သာအချိန်ကုန်သွားသည်....။

ခုထိခရီးဆုံးမရောက်နိုင်သေး......။သူမနဲ့ဘုရားပေါ်ကကိစ္စတွေးမိပြီး...တန်းလန်းကြီးကိစ္စ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ်

လက်စသတ်ရတော့သည်....။ လေးဘီးကားနဲ့ ဘုရားပေါ်မှာကတည်းကအောင့်ထားရတာဆိုတော့

အတော်ကောင်းပါ့....။ ရေချိုးပြီး....အခန်းထဲရောက်တော့ အဝတ်အစားလဲကာ.. အောက်ထပ်Parlourထဲ

ဆင်းလာလိုက်သည်...။ Parlour ထဲမှာတော့ TVသတင်းကြည့်နေကြတဲ့ကျောင်းသား အတော်များများကို

တွေ့ရသည်...။ TV သတင်းပြီးလျှင် ပါပီမရုပ်မြင်သံကြားဇာတ်လမ်းလာမည်ဆို၍ ကျောင်းသားအများစုက

ရှေ့ဆုံးကနေရာဦးထားကြသည်...။ ကျွန်တော်လည်း..TV ရှေ့ခဏရပ်ပြီး သတင်းနားထောင်လိုက်သည်...။

ထိုကာလကည(၈)နာရီသတင်းကအတော်ကြာသည်...။ တစ်ခါတစ်လေည(၉)နာရီခွဲကျော်မှပြီးသည်...။

ခဏကြာတော့..ရေဦးကသူငယ်ချင်းကိုအဖော်စပ်ပြီး...အဆောင်ကန်တင်းဘက်ထွက်လာလိုက်သည်...။

ညနေကအိပ်ယာမှနိုးနိုးချင်း သူမနဲ့အပြင်လိုက်သွားတာဆိုတော့ ခုထိညစာမစားရသေး....။

အဆောင်ကန်တင်းရောက်တော့...ပသျှူးထမင်းကြော်တစ်ပွဲမှာလိုက်သည်...။သူငယ်ချင်းကတော့

လဘက်ရည်ပေါ့ဆိမ့်တစ်ခွက်မှာသည်...။ ထမင်းကျော်ရောက်လာတော့ ဆာဆာနဲ့အရင်စားလိုက်သည်...။

ထမင်းကြော်တစ်ဝက်လောက်ကုန်မှသူငယ်ချင်းနဲ့ စကားစပြောဖြစ်သည်....။

"...ဘိုသိုး..ဆော်နဲ့နှပ်လို့ရတဲ့ အချိန်ပိုင်းဘိတွေသိလား..."

"...ဒါတော့မသိဘူးကွ..ဘာလုပ်ဖို့လဲ...မင်းဆော်နဲ့ နှပ်ဖို့လား..."

"...အင်း..ဆိုပါတော့..."

"...တည်းခိုခန်းတွေမှာရော...အချိန်ပိုင်းမရဘူးလား..."

"...ရောက်ပြီးပြီ...စစ်ဒေသက ခဏခဏဧည့်စာရင်းစစ်နေလို့...အချိန်ပိုင်းပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ညလုံးပဲဖြစ်ဖြစ်

မှတ်ပုံတင်ပေးမှ တည်းလို့ရတယ်...ပြောတယ်....."

"...ဒါဆိုလည်း..မှတ်ပုံတင်ယူသွားပေါ့ကွ...ခဏပဲနှပ်မှာမို့လား..."

"...အင်း..ငါကမှတ်ပုံတင်ရှိတယ်...ဆော်ကမှတ်ပုံတင်ပျောက်နေလို့..."

"...ကျွတ်...သေပါတော့ကွာ...."

ဘိုသိုးကပြောပြီး..ရှေ့ကလဘက်ရည်ကို မော့သောက်လိုက်သည်...။ စကားပြောရင်း ဆာဆာနဲ့စားလိုက်သဖြင့်

ထမင်းကြော်ကကုန်သွားပြီ။ ခုမှလူလည်းနေသာထိုင်သာရှိသွားသည်...။ ထမင်းကြော်ပုဂံကို စားပွဲစွန်းသို့ရွှေ့

လိုက်ပြီး စားပွဲထိုးလေးအား..ကျဆိမ့်တစ်ခွက်မှာလိုက်သည်...။

"...တစ်ခုတော့စဉ်းစားမိတယ်ကွ...."

လဘက်ရည်ခွက်ကို စားပွဲပေါ်ပြန်ချရင်း ဘိုသိုးကပြောသည်....။

"...အင်း..ပြောပါဦးကွ..ဘာစဉ်းစားမိတာလဲ...."

"...ဟိုဘက်ပုပ္ပါးဆောင်ဘေးကနေ...ဘောလုံးကွင်းဘက်သွားတဲ့ဖြတ်လမ်းတစ်ခုရှိတယ်...။

အဲ့ဒီဘောလုံးကွင်းအစပ်မှာ ချုံတောရှိတယ်....အဲ့...ချုံတောဆိုရင်ရော...."

ခပေါင်းဆောင်နှင့်ပုပ္ပါးဆောင်ကြား၌ဖြတ်လမ်းလေးတစ်ခုရှိသည်...။

ပုပ္ပါးဆောင်အနောက်ဘက်ရှိဘောလုံးကွင်းသို့ ထိုဖြတ်လမ်းမှသွားရသည်...။

တစ်ခါတစ်ရံညနေဘက် ကျျွန်တော်တို့ဘောလုံးကန်ချင်ပါက ထိုကွင်းမှာသွားကန်ဖြစ်သည်...။

ထိုဘောလုံးကွင်းအစပ်၌ ပိစပ်ပင်နှင့် ဆူးခရားပင်တို့ဖြင့်ဖုံးလွှမ်းနေသော ချုံတောများရှိသည်....။ ညအချိန်

ထိုချုံတောများ၌ နှစ်ပါးသွားပါက အတော်လုံခြုံသည့်နေရာဖြစ်ပြီး...ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်။

"...အင်း..မင်းအကြံ..မဆိုးဘူးကွ..."

ဘိုသိုးကိုပြောပြီး ရှေ့ကလဘက်ရည်ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်သည်...။ ပြီး..ဒီတစ်ခါ ’မ"နဲ့တွေ့ရင်...

ဘယ်လိုစခန်းသွားရမလဲဆိုတာ..စိတ်ထဲကြိုစဉ်းစားပြီး Plan ချနေလိုက်သည်....။ ဘိုသိုးကတော့

လဘက်ရည်သောက်လိုက် ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကောင်မလေးကိုငန်းလိုက်ဖြင့် သူလည်းသူ့ကိစ္စနဲ့ သူ့အတွေးနဲ့သူ...။

ည(၉)နာရီကျော်တော့ ကန်တင်းကလည်းပိတ်တော့မှာဆိုတော့ ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး အဆောင်ပြန်လာ

လိုက်ကြသည်...။

နောက်နေ့တနင်္လနေ့...........

အိပ်ယာကနိုးတော့ မနက်(၇)နာရီကျော်ပြီ....။ ရေချိုး ၊ အဝတ်အစားလဲပြီး ထမင်းစားဆောင်သို့ဆင်းပြီး

ထမင်းစားလိုက်သည်...။ ကျွန်တော်တို့အစိုးရတက္ကသိုလ်အဆောင်တွေမှာက မနက်စာမရှိ..။

နေ့လည်စာကို..နံနက်(၇)နာရီမှ(၉)နာရီအတွင်းအပြီးစားရသည်..။နံနက်(၉)နာရီကျော်သွားလို့ကတော့

အပေါက်ဝကလှည့်ပြန်ဖို့သာပြင်...။ ဟိုးအရင်တုံးကတော့ နံနက်စာအဖြစ် ကော်ဖီ/လဘက်ရည်တိုက်သည်....။

စစ်တပ်ထဲကပုံစံအတိုင်း..ဟင်းချက်ဒန်အိုးကြီးထဲ၌ ပေါပေါလောလော အရည်ကျဲကျဲဖျော်ထားပြီး

ကျောင်းသားများကမတ်ခွက်ဖြင့်စိတ်ကြိုက်ခပ်သောက်နိုင်သည်..။ကျောင်းသားအများစုကမသောက်ကြသဖြင့်

နောက်ပိုင်းနံနက်စာအဖြစ် ကော်ဖီ/လဘက်ရည် မတိုက်တော့ပဲ အဆောင်အတွက်ခွဲတမ်းရသော နို့ဆီ/သကြား

များအား...First Termနှင့် Second Term ပိတ်သောအခါ အဆောင်ရှိကျောင်းသားအားလုံးအား အချိုးကျ

ပြန်အမ်းပေးသည်....။ ညစာကိုတော့ ညနေ(၄)နာရီမှ(၆)နာရီအထိ အချိန်သတ်မှတ်ကျွေးမွေးသည်...။

ထမင်းစားပြီးတော့ မနက်(၈)နာရီကျော်ပြီ....။ ကောျင်းကကြို့ကုန်းမှာဆိုတော့ အတန်းတက်ရန်

အဆောင်အဝင်လမ်းထိပ် ဘတ်စ်ကားဂိတ်သို့ ...ခပ်သွက်သွက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။ အင်းစိန်သွားမည့်

(၄၅)ဟိုင်းလတ်အားနောက်မှတွယ်စီးရင်း ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ဆင်းလိုက်သည်...။

ကျောင်းဖွင့်တာက တစ်ပတ်ကျော်ပြီ....။ ကျွန်တော်ကတော့ ကျောင်းဖွင့်ဖွင့်ချင်းအိမ်ကမလွှတ်တာနဲ့

ပြီးခဲ့တဲ့စနေနေ့ကမှအဆောင်ပြန်ရောက်ပြီးဒီနေ့မှကျောင်းစတက်ဖြစ်သည်....။ ကျောင်းထဲမှာတော့

ကျောင်းသားတွေရှင်းနေသည်...။ ဟိုမှာဒီမှာသိပ်မတွေ့ရ..။ကျောင်းသားအားလုံးအတန်းထဲ

ရောက်နေကြသည်....။ အော်..တို့စက်မှုကျောင်းသားတွေ စာအတော်ကြိုးစားကြတာပဲဟု တွေးရင်း..

မိမိအတန်းထဲလှမ်းဝင်လိုက်သည်....။ သချၤာအချိန်ပြီးကားစဆိုတော့ အတန်းထဲမှာကျောင်းသားတွေရဲ့

စကားသံများဖြင့်ဆူညံနေကြသည်...။ အဆောင်မှသူငယ်ချင်း မျိုးအောင်လက်ယပ်ခေါ်၍ သူ့ဘေးနား၌

ဝင်ထိုင်လိုက်သည်.....။

"...ပေါသွပ်...လှည်းတန်းမိန်းထဲမှာ..ကျောင်းသားတွေဆန္ဒပြနေတယ်ကြားတယ်...စောစောက

ပါချုပ်ကြီးတစ်ခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက်လိုက်ပြောတယ်.တို့ဆီကကျောင်းသားတွေ ကျောင်းလွှတ်ရင်...

အဆောင်နဲ့အိမ်ကိုတန်းပြန်ဖို့ ၊ ကျောင်းမလွှတ်မချင်း စာသင်ခန်းထဲကနေအပြင်မထွက်ဖို့ ခုဏလေးကပဲ

လာပြောသွားတယ်...."

သူပြောမှပဲသဘောပေါက်သွားသည်....။ ဒါကြောင့်ကျောင်းဝင်းထဲ ဝင်လာတုံးက တစ်ကျောင်းလုံးကျောင်းသား

တွေရှင်းနေတာကိုး....။

"...အေးကွာ...ကျောင်းပြန်ဖွင့်တာမှ (၁၀)ရက်လောက်ပဲရှိသေးတယ်..ဖြစ်ကြပြန်ပြီ...."

ဆရာဝင်လာသဖြင့် ပြောလက်စ စကားကိုရပ်ပြီး လွယ်အိတ်ထဲမှ စာအုပ်ထုတ်လိုက်သည်....။

ဒီလိုနဲ့ ညနေ(၄)နာရီထိုးလောက်အတန်းပြီးတာနဲ့ ဘယ်မှမဝင်တော့ပဲ အဆောင်သို့တန်းပြန်လာခဲ့လိုက်သည်...။

အဆောင်Parlourထဲရောက်တော့..ဇယ်ခုံမှာလူရှင်းနေတာနဲ့ အခန်းပြန်အဝတ်အစားမလဲသေးပဲ မျိုးအောင်နဲ့

ဇယ်ထိုင်တောက်ဖြစ်ကြသည်...။ ညနေ(၅)နာရီခန့် ဇယ်ခုံမှထပြီး အခန်ပြန်နားလိုက်သည်....။

အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း မောင်စိန်ဝင်း(ပုတီးကုန်း)ရဲ့ သမုဒယကဗျာစာအုပ်အား...စိတ်ဝင်တစားဖတ်ဖြစ်သည်...။

တစ်ပင်တည်း...ရင်ထဲကနွယ်..

ခက်ညွန့်ေ၀ နုသစ်လို့.....ရစ်ပတ်နှောင်တွယ်....။

သံယောဇဉ်ဆိုတာရယ်....

နွယ်လေးတစ်ပင်ပေါ့......။

ရာသီတွေ ဘယ်လိုပြောင်းပေမဲ့....

ခေါင်းထောင်လို့ကြော့.............။

ဆရာ့ကဗျာလေးတွေက ချစ်မေတ္တာကိုအနုအရွလေးများဖြဖင့် တင်စားဖွဲ့ဆိုထားသဖြင့် ထိုခေတ်က

လူငယ်စာဖတ်ပရိတ်သတ်အသည်းစွဲဖြစ်ခဲရသည်...။ ပြီးတော့ဆရာမောင်စိန်ဝင်း(ပုတီးကုန်း)က ကျွန်တော်တို့

စက်မှုတက္ကသိုလ်ထွက်ဖြစ်သည်....။

"...ဒေါက်....ဒေါက်...ဒေါက်..."

ကဗျာထဲ အာရုံဝင်စားနေတုံး အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့် လှဲနေရာမှထပြီးတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်....။

လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှ အောက်မှာဧည့်သည်ရောက်နေကြောင်းပြောသည်....။ ’မ’ ပဲဖြစ်မှာဟုတွေးရင်း...

အဝတ်အစားလဲကာ အောက်ထပ် Parlourသို့ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်....။

ဒီနေ့ ’မ’က ပိတောက်ရောင်ဖျော့ဖျော့မှာ အနက်ရောင်အပွင့်လေးများပါသော အပေါ်အောက်ဝမ်းဆက်ဖြင့်

အတော်လှနေသည်...။ ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ဆံပင်ကို နောက်သို့စုပြီး ခေါင်းစည်းကြိုးအနီလေးဖြင့်

သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးစည်းထားသည်...။ ’မ’ပေါင်ပေါ်မှာကြိမ်ခြင်းလေးတင်ပြီး လက်နှစ်ဘက်က

ကိုင်ထားသည်....။ သူမရုံးကနေ အဆောင်သို့တန်းပြီးလာခဲ့ပုံရသည်....။ ကျွန်တော့်ကိုတွေ့တော့

’မ’ကပြုံးပြသည်....။

"...မောင်..ဒီနေ့ကျောင်းသွားဖြစ်လား..."

"...အင်း..စောစောကမှပြန်ရောက်တာ...’မ’ရော..ရုံးကနေတန်းလာတာလား..."

"...အင်း...မောင့်ကိုသတိရနေတာနဲ့..အိမ်မပြန်သေးပဲ...မောင်နဲ့တွေ့ရအောင်..လာခဲ့တာ...(၄)နာရီလောက်

ကတည်းက ရုံးကနေထွက်လာတာလှည်းတန်းမှာ လမ်းတွေပိတ်နေလို့...ဘတ်စ်ကားတွေသွားမရတော့တာနဲ့

ဒီကိုလေးဘီးငှားပြီးလာခဲ့တာ...."

"...အော်...ကျောင်းမှာကြားတယ်...ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ထဲမှာ...ဘာညာဖြစ်တယ်ဆိုလားပဲ...."

".....မောင်တို့ဆီမှာရော..."

"...မောင်တို့ကျောင်းမှာတော့ Ractor ကြီးက အသံကြားတာနဲ့ အချိန်မှီကျောင်းတံခါးတွေပိတ်လိုက်လို့

ဘယ်မှထွက်မရတာနဲ့ ဘာမှဖြစ်သံတော့မကြားလိုက်ဘူး...."

"...အင်း..ဒါနဲ့ ’မ’ဘာစားခဲ့သေးလဲ......ကန်တင်းမှာတစ်ခုခုသွားစားရအောင်...."

"..ဒီလာကာနီး..ရုံးမှာကော်ဖီပဲတော့သောက်လာခဲ့တယ်...ဗိုက်ထဲတော့ဆာသလိုပဲ...မောင်သွားချင်ရင်...

သွားလေ...."

ပြောပြီးနှစ်ယောက်သား...အဆောင်ကန်တင်းဘက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်....။ ’မ’လက်ကကြိမ်ခြင်းလေးကို

ကျွန်တော်ကကူဆွဲပေးတော့......ကျေးဇူးပါရှင်ဟု...သူမကဆိုသည်....။

အဆောင်ကန်တင်းရောက်တော့ တရုတ်စာဆိုင်မှာဝင်ထိုင်ဖြစ်သည်...။ ကျွန်တော်က ကြက်ကြာဇံကြော်

တစ်ပွဲမှာပြီး သူမကတော့ ပဲထမင်းစားချင်သည်ဆို၍ ဘေးဆိုင်က ပဲထမင်းတစ်ပွဲလှမ်းမှာလိုက်သည်.....။

အကြမ်းပုဂံ(၂)လုံးအား...ဓါတ်ဗူးထဲမှရေနွေးဖြင့် အရင်ဆေးပြီး ရေနွေးပြန်ထည့် ကာ တစ်ခွက်ကို’မ’ရှေ့သို့

ချပေးပြီး ကျန်တစ်ခွက်အား ကျွန်တော့်ရှေ့၌ချထားလိုက်သည်..။သူမက စားပွဲပေါ်ရှိကော်ဘူးထဲမှ

ဇွန်း/ခက်ရင်းနှစ်စုံကိုရေနွေးဖြင့်ဆေးကြောပြီး လက်သူပ်ပုဝါဖြင့်သေချာသုပ်သည်...။

ကန်တင်းမှာတော့ အဆောင်ကျောင်းသား/ကျောင်းသူများ ၊ ၎င်းတို့၏ဧည့်သည်များ ဖြင့်အတော်စည်ကား

လှသည်...။ မိန်းခလေးအဆောင်များကညနေ(၆)နာရီ ပိတ်သဖြင့် (၆)နာရီကျော်တာနဲ့ ကန်တင်း၌

ကျောင်းသူများမရှိကြတော့......။ ကျောင်းသားများနှင့် အပြင်ကမိန်းခလေးများသာ ကန်တင်းမှာ ရှိတတ်သည်....။

ကြာဆံကြော်ကနည်းနည်းပူနေသေးသဖြင့် ဇွန်း/ခက်ရင်းဖြင့် ထိုးဖွရင်းအအေးခံနေလိုက်သည်....။ ’မ’ကတော့

သူ့ရှေ့ပုဂံထဲက ကြက်သွန်ဖြူကိုအခွံခွာပြီး...ပဲထမင်းပုဂံနှုတ်ခမ်းပေါ်မှာတင်သည်...။ ပြီး..ငြုတ်သီးစိမ်းကိုက်လိုက်

ကြက်သွန်ဖြူကိုက်လိုက် ပဲထမင်းစားလိုက်နှင့် ဗိုက်ဆာနေလို့လားမသိ....၊ စကားတောင်မပြောနိုင်ပဲ

ပဲထမင်းကိုသာငုံ့စားနေသည်...။

စားသောက်ပြီး လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ည(၆)နာရီခွဲတော့မည်....။ ဆောင်းတွင်းမို့နေ့တာတိုသဖြင့်

ပတ်ဝန်းကျင်၌အမှောင်ထုကကြီးစိုးနေပြီ...။ ခဏကြာလျှင် မနေ့ညက ဘိုသိုးအကြံပေးတဲ့အတိုင်း

ပုပ္ပါးဆောင်အနောက်ဘက်ရှိ ဘောလုံးကွင်းသို့ ခြေဦးလှည့်ရန်ဆုံးဖြတ်ထားသည်....။

ဒီညတော့ ’မ’ကိုအမှန်အကန်ဖုတ်ရပေမည်...။

"...မောင်..ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ...မျာက်နှာကလည်း..ပြုံးစိစိနဲ့...."

သူမကတံတောင်နဲ့လှမ်းတွက်ပြီး မေးသည်....။

"...အော်..ပြီးရင်..’မ’နဲ့ အေးအေးဆေးဆေးချစ်လို့ရမဲ့နေရာ သွားဖို့စဉ်းစားနေတာ...."

"...ဘယ်သွားဦးမလို့လဲ...ဟိုတစ်ခါကလည်း..မှတ်ပုံတင်မရှိလို့ ရွာလည်ပြီးပြီ...."

"...အင်း..ဒီတစ်ခါသွားမှာက မှတ်ပုံတင်ပြစရာမလိုတဲ့နေရာ..."

"...ဟင်..ဘယ်နေရာလဲ...."

"...ခဏကြာရင်..သိမှာပေါ့..."

ပြောပြီး..ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ ကန်တင်းမှာလူကသိပ်မရှိတော့....။ အဆောင်ပိတ်ပြီဆိုတော့...

အဆောင်သူတွေပြန်သွားပြီမို့ အနှီအဆောင်သူများကို မျက်စိစားပွဲလာထိုင်သော အဆောင်ကျောင်းသား

အများစုမှာလည်း...အောင်မြင်စွာအသီးသီးတပ်ခေါက်သွားကြလေပြီ....။ ဒီလိုနဲ့ ’မ’နဲ့စကား

ထိုင်ပြောရင်း ည(၇)နာရီကျော်တော့ ကန်တင်းမှထလိုက်သည်...။ ကျသင့်ငွေများကို ’မ’ကရှင်းပေးပြီး...

"...မောင်..ဘယ်သွားမှာလဲ..." ဟုမေးလာသည်....။

"...ဒီနားလေးပဲ...." သူမကိုပြန်ပြောပြီး...ကန်တင်းရှေ့မြေကွက်လပ်မှ ပုပ္ပါးဆောင်ဘက်

ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။ ပုံမှန်သွားနေကျလမ်းကသွား၍ မဖြစ်...။ အဆောင်က ဘော်ဒါတွေနဲ့

တိုးပြီး...ကိုယ့်ကိစ္စလမ်းချော်သွားလိမ့်မည်...။ သူတို့နဲ့မတိုးအောင် လူသူကင်းတဲ့ မြေကွက်လပ်ကိုဖြတ်၍

ပစ်မှတ်ကိုဦးတည်လာခဲ့သည်...။ သူမကတော့ ဘာစကားမှပြန်မပြောပဲ ကျွန်တော်ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့

လိုက်လာသည်...။

ခပေါင်းဆောင်ရှေ့မှဖြတ်ပြီး...လမ်းကြားလေးရောက်တော့..ဘေးဘီအကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်...။

လူသူအရိပ်အယောင်မတွေ့...။ ဒါနဲ့ ’မ’လက်ကိုဆွဲပြီး..လမ်းကြားလေးအတိုင်းလျှောက်လာလိုက်သည်...။

လပြည့်ကာနီးမို့ လရဲ့အလင်းရောင်ဖြင့် လူသွားလမ်းကိုကောင်းကောင်းမြင်ရသည်။ ဘောလုံးကွင်းထဲ

ရောက်တော့ ပုပ္ပါးဆောင်နဲ့ကပ်လျက် ခြုံတောထဲလှမ်းဝင်လိုက်သည်....။ ခြုံအတွင်းထဲမှာက သစ်ရွက်ခြောက်

အကြွေများဖြင့်ပြန့်ကျဲနေသည်...။ ခြုံကအတော်ထူတာဆိုတော့...ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အထဲရောက်သွားတာ

နဲ့ အပြင်က ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်တော့.......။ ဒီတုံးက ရာဂစိတ်တွေမွှန်နေတာဆိုတော့... ဘာကိုမှ

အကြောက်အလန့် မရှိ ။ မြွေမကြောက် ကင်းမကြောက် ဆိုတာ..ဒါကိုပြောတာထင်ရဲ့။

နှစ်ယောက်သား သစ်ရွက်ခြောက်တွေပေါ်ထိုင်လိုက်သည်....။ ’မ’ဆီကရေမွှေးနံ့က နှာဝကိုတိုးဝင်လာသည်....။

"....အရမ်းချစ်တာပဲ’မ’ရယ်....."

ပြောပြီး..’မ’ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပစ်လိုက်သည်.....။

"....အွန့်...မောင်ကအရမ်းကြမ်းတာပဲ..."

သူမကအလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ရင်း...ပြောသည်....။

"...နေလို့မရတော့ဘူး..’မ’ရယ်....မောင့်စိတ်တွေအရမ်းသောင်းကျန်းနေပြီ...."

ပြောပြီးသူမနှုတ်ခမ်းအား...ငြင်သာစွာစုပ်ယူလိုက်သည်....။ သူမကလည်းအလိုက်သင့်ပြန်စုပ်ရင်း......

သူမလက်တစ်ဘက်က ကျွန်တော့်အကျၤ ီ ကြယ်သီးများကိုဖြုတ်ပြီး... ရင်ဘတ်တလျှောက်

ညင်သာစွာပွတ်သပ်တော့သည်....။ ဖုတ်ရတော့မယ်ကြိုသိနေတဲ့ ကျွန်တော့်ဒုတ်လည်း.......

လုံချည်အောက်ကနေ အတင်းရုန်းကန်ထကြွလာသည်....။

"...ပြွတ်..ပြွတ်...အူး..မောင်ရယ်..."

နှုတ်ခမ်းချင်းအငမ်းမရစုပ်သံများက ညအမှောင်ထဲမှာပျံ့လွင့်နေသည်....။ သူမရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို

အသာငုံစုပ်ရင်း လျှာနဲ့တို့ထိပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်။သူမက ကျွန်တော့်လျှာကိုပြန်စုပ်ယူလိုက်ပြီး

သူ့လျှာနဲ့ပြန်တို့ထိကလိပေးသည်....။ သွေးသားများကအရမ်းဆူဝေလာသည်....။ သူမရဲ့ရင်

သားများဆီ လက်ကိုရွှေ့ပြီး...ဘရာအတွင်းလက်လျှိုကာ ဖွဖွလေးနယ်ပေးလိုက်သည်....။

ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ်ကသူမလက်က ကျွန်တော့်ဒုတ်ပေါ်ရောက်လာသည်....။ လုံချည်စကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး...

ဒုတ်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်တော့သည်....။

"...မောင့်ဟာကြီးက..အရမ်းကြီးတာပဲနော်...." နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး..မောဟိုက်သံဖြင့်ပြောသည်....။

"...’မ’..ကြိုက်ရဲ့လား..."

"...ကြိုက်တာပေါ့..မောင်ရယ်...မနေ့ကဘုရားပေါ်မှာ လက်နဲ့ကိုင်ပြီးကတည်းက စိတ်ထဲရွစိစိဖြစ်နေတာ..."

"...အင်း..မောင်လည်း..’မ’အဖုတ်လေးကို စွဲနေတာ...ကားပေါ်မှာကတည်းက..."

ပြောပြီး..သူမရဲ့ထမီစကိုဖြည်ချပြီး...ပိပိဆီလက်နှိုက်လိုက်သည်....။ အတွင်းမှာပင်တီခံနေသဖြင့် ပင်တီထဲ

လက်လျှိုကာ ပိပိလေးကိုပွတ်လိုက်သည်....။ သူမပိပိမှာတော့ အရည်ကြည်တွေနဲ့ အတော်ရွှဲနေပြီ....။

ကျွန်တော့်ဒုတ်မှာလည်း...၉ဝံမတ်ထောင်နေပြီ.....။ သူမကအရည်အရမ်းထွက်သည်...။ ပိပိနဲ့ပေါင်ကြားမှာလည်း

အရည်တွေနဲ့ချွဲကျိကျိဖြစ်နေသည်...။ ပေါင်ကြားနဲ့ဆီးခုံပေါ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်အသာပွတ်တော့... သူမက

ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားပေးလာသည်....။ အပေါ်ကပင်တီခံနေသဖြင့် ပွတ်ရတာအားမရချင်...။

ပင်တီမျှော့ကြိုးကိုကိုင်ပြီး ပေါင်ရင်းမှ အောက်သို့ချွတ်ချလိုက်သည်....။ သူမက ခြေထောက်ကြွလိုက်ကာ

အလိုက်တသိ ကူချွတ်ပေးသည်...။ ကျွန်တော့်လုံချည်ကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ပြီး.. အောက်၌ဖြန့်ခင်း

လိုက်သည်....။ ပြီး..သူမကိုယ်ကိုအသာဖက်ကာ လှဲချလိုက်သည်....။

နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲအိပ်မိသည်နှင့် သူမက ကျွန်တော့်ဒုတ်ကိုကိုင်ကာ သူမပိပိနဲ့အသာတေ့ပြီး...

သူမခြေတစ်ဘက်က ကျွန်တော့်ကိုလာခွသည်....။ သူမရဲ့အကျၤ ီနှိပ်သီးများကိုဖြုတ်လိုက်တော့ အထဲက

ဘရာပန်းရောင်လေးက လရောင်အောက်မှာဝိုးတဝါးမြင်ရသည်...။ ဘရာအောက်မှလျှိုပြီး.. နို့နှစ်လုံးကိုတစ်လှည့်

စီနယ်ပေးတော့....

"..ဟင်း...ဟင်း...မောင်ရယ်...ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ...’မ’ မနေတတ်တော့ဘူး....ဟူး..."

ပြောပြီး..ကျွန်တော့်ဒုတ်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာ...ပိပိအဝထဲအတင်းဆွဲထည့်သည်...။ ကျွန်တော်က

သူမဖီးလ်အရမ်းလာပြီး ခဏလေးနဲ့ပြီးစေဖို့ ဒုတ်ကိုအထဲမသွင်းသေးပဲ....လက်နဲ့ သူမပိပိကို

လှမ်းပွတ်လိုက်သည်...။

ပိပိအကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် လက်ခလယ်နဲ့အသာပွတ်ပေးလိုက်တော့.. သူမကကျွန်တော့်ကို

အတင်းဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းအငမ်းမရစုပ်တော့သည်။ ပိပိအဝနဲ့ စအိုကြားလေးကိုပွတ်ပေးတော့

သူမတွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်....။သူမလက်တစ်ဘက်က ကျွန်တော့်ဒုတ်ကိုအတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီးဆုပ်နယ်

လာသည်...။ ကျွန်တော့်လျှာဖျားအား..သူမနှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ဆွဲလိုက်ချိန်မှာတော့..... ဒုတ်အရင်းမှ

ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်...။ သူမရဲ့ပိပိအဝနားလက်နဲ့ဝလုံးဝိုင်းသလိုဝိုင်းပေးလိုက်တော့ သူမလက်က

ကျွန်တော့်လက်ကိုအပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီး...အတွင်းထဲအတင်းထိုးသွင်းသည်....။ သူမပိပိထဲလက်သွင်း

လိုက်တော့ အထဲမှာပျော့စိစိနဲ့ သိပ်တော့ကြပ်မနေ....။ သူမအဖုတ်အတွင်းထဲမှာလည်း..ပွစိပွစိနဲ့

ကျွန်တော့်လက်အား ဆွဲညှစ်နေသလိုခံစားရသည်..။

"...အူး....မောင်ရယ်...’မ’ကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့..လိုးပါတော့..မောင့်ဟာကြီးထည့်လိုက်ပါတော့...ရှီး..."

သူမဆီမှရမ္မက်လွှမ်းသောအသံများက... တိတ်ဆိတ်သောညယံကို ထိုးဖောက်ရင်း...ခပ်တိုးတိုးလေး

ဖိတ်လျှံကျလာသည်....။ ဖင်ကလည်းအပေါ်ကိုမြှောက်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ ဂဏာမငြိမ်တော့....။

ကျွန်တော်လည်း..မာန်အရမ်းတက်နေပြီဆိုတော့...သူမကိုယ်ကိုဖက်ရင်း..အသာအယာပက်လက်လှန်

ကာ....ကားထားသောသူမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား နေရာယူရင်း...ဒုတ်ကိုအရင်းမှကိုင်ကာ သူမပိပိထဲခပ်ဖြည်းဖြည်း

ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်.....။

"...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်...’မ’..အလိုးမခံရတာ..နှစ်တွေအတော်ကြာပါပြီ....လိုး..လိုး..

မောင်စိတ်ကြိုက်လိုးနော်..."

"...မောင်လည်း..အရမ်းကောင်းတာပဲ..မောင့်လီးကြီး...’မ’အဖုတ်ထဲ စဝင်တဲ့အချိန်...စိတ်ထဲမှာယားကျိကျိနဲ့

တစ်မျိုးကြီးပဲ..."

ပြောပြီး...ခါးကိုကြွကာ...အပေါ်မှတစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်....။

"...ဖွတ်...ဖတ်...ပြွတ်...ဖွတ်..."

"...အား...ဆောင့်ဆောင့်..မောင်..မြန်မြန်ဆောင့်..."

သူမကပြောပြီး...အောက်ကကော့ကော့ပေးသည်...။ကျွန်တော်ကအပေါ်ကအဆောင့် သူမကအောက်က

ပြန်ပင့်ကော့ပေးနဲ့ဒုတ်မှာအဖုတ်ထဲတဆုံးဝင်လိုက်..ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်....။ သူမအဖုတ်မှာ

ကလေးမွေးဘူးထားပေမဲ့ ယောကျ်ားနဲ့ကွဲနေတာ ကြာနေပြီမို့လားမသိ...၊ အရမ်းမကြပ်သော်လည်း..စီးပိုင်ပြီး..

လုပ်လို့အရမ်းကောင်းသည်....။

"...မောင်..လိုး..လိုး..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုး....’မ’အားမရတော့ဘူး.."

ပြောပြီး...သူမခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို အပေါ်သို့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အစွမ်းကုန်ဆွဲမလိုက်သည်....။

သူမခြေထောက်နှစ်ဘက်က မိုးပေါ်တည့်တည့် တစ်တီတူးထောင်ပုံစံဖြစ်နေသဖြင့် အဝင်အထွက်က

အတော်ကောင်းသွားသည်...။ သူမအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအား တဆုံးသွင်းလိုက်...ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့်

အတွင်းထဲနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ပိုဝင်သဖြင့် အတော်ထူးသောအရသာကိုရစေသည်....။

"...ပြွတ်...ဘွတ်...ပြွတ်...ဖွတ်..ဖွတ်..."

’မ’..မောင်လိုးတာ...ကောင်းလား...

"...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်....ဟိုး.အတွင်းထဲထိ....ထိတယ်...လိုး..လိုး..အားရပါးရလိုး...."

"...အင်း..မောင်လည်း..အရမ်းကောင်းတာပဲ..."

"...မောင်မပြီးနဲ့ဦးနော်...အကြာကြီးလိုး..."

"...အင်း..’မ’ပြီးကာနီးပြောနော်...အတူတူပြီးအောင်...မောင်ထိန်းလိုးပေးမယ်..."

"...အူး...ကောင်းတယ်မောင်ရယ်...မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တာပဲ..."

ပြောပြီး ကျွန်တော့်နို့သီးအား...သူမပါးစပ်ဖြင့်လှမ်းစုပ်သည်....။ ပြီး..လည်ပင်းနားတဝိုက်အား..

သွားဖြင့်အသာဖိကိုက်ရင်း..ငုံစုပ်ပြန်သည်.....။

"...ဟူး...ကောင်းလိုက်တာ’မ’ရယ်...မောင်ထိန်းလို့မရတော့ဘူး..ပြီးချင်လာပြီ...."

"...’မ’လည်းပြီးတော့မယ်မောင်..ဆောင့်..ဆောင့်..သွက်သွက်လေးဆောင့်..."

"..’မ’ရယ်..မောင်တော့..သူ့အဖုတ်လေးကို အရမ်းစွဲသွားပြီ...."

"...’မ’လည်း..မောင့်လီးကြီးကို..အရမ်းစွဲနေပြီ...’မ’တို့ ခဏခဏလိုးရအောင်နော်..."

"...ရှီး...’မ’ရေ....ပြီးပြီ...ပြီးပြီ....ရှီး..."

ပြောရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ကာ သူမကိုယ်ပေါ်ပစ်ကျသွားတော့သည်....။ သူမကကျွန်တော့်ကျောပြင်အားကုတ်ခြစ်ရင်းငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

ပြီး။